Tijd is een illusie?

Als ik me verveel dan gaat de tijd inderdaad veeel langzamer..

Bij het dromen denk je sneller dan bij wakker zijn, althans, ik kan het gevoel hebben uren ergens over gedacht te hebben en maar een half uur later dan het inslapen wakker worden..

De tijd zelf gaat niet sneller of langzamer alleen je beleving van de tijd varieert met wat je doet

quote:

Op donderdag 11 september 2008 22:57 schreef heartz het volgende:
Soms gaat de tijd supersnel en soms kan het heel langzaam gaan (dat heeft te maken met of je iets doet wat je leuk vindt).

Dat lijkt zo. Dat is de illusie.

Tijdsbeleving is eigenlijk door de mens uitgevonden.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 23:09 schreef katerwater het volgende:
Tijdsbeleving is eigenlijk door de mens uitgevonden.

Tijd zelf is door de mens uitgevonden . Tijds beleving is een gevoelskwestie en kan niet in waardes uitgedrukt worden

Tijd is inderdaad een illusie, en wel omdat er geen verandering is. Er is alleen zijn en niet-zijn. Nu lijkt het evident dat er verandering is: verandert de rups immers niet in een vlinder? De dingen zijn echter niet zoals ze ons voorkomen. Want als een rups verandert in een vlinder, waar was die vlinder dan eerst? Die moet in de rups zijn.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 22:58 schreef petre86 het volgende:
Bij het dromen denk je sneller dan bij wakker zijn, althans, ik kan het gevoel hebben uren ergens over gedacht te hebben en maar een half uur later dan het inslapen wakker worden..

heb ik ook een keer gehad, Ik kijk op mijn horloge, val in slaap, droom, wordt wakker, kijk weer op mijn horloge was het pas 5 seconden later. Heel apart.

OT: Tijd is wel iets wat door de mens bedacht is, het is geen bestaand/tastbaar iets. Het zijn gewoon afspraken die we met zijn allen volgen, dus in die zin is tijd idd een illusie.

Tijd
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie



Een draagbare klok (horloge).
Een zonnewijzerTijd kan na hoogte, breedte en lengte gezien worden als de vierde dimensie. Van een gebeurtenis kan gezegd worden dat deze na een andere gebeurtenis plaatsvindt. Een gebeurtenis vindt plaats op een tijdstip. De tijd wordt wel gezien als een opeenvolging van tijdstippen. Daarnaast kan bepaald worden hoe lang een gebeurtenis na een andere plaatsvindt. Het betreft dan de tijdsduur tussen twee tijdstippen. Tijd is het begrip waarmee deze volgorde en duur worden beschreven.

Tijd volgt uit het axioma van (of ligt zelf als axioma ten grondslag aan) oorzakelijkheid. Dat wil zeggen dat we tijd alleen kunnen definiëren als we het bestaan van oorzakelijkheid erkennen, of andersom, dat oorzakelijkheid alleen in termen van tijd kan worden gedefinieerd.[bron?]

In de filosofie en taalwetenschap, met name de semantiek, worden tijdslogica's onderzocht. Dit zijn formele logische systemen die het begrip tijd formaliseren.

Eenheden van tijd
Tijd is meetbaar en wordt gemeten in eenheden door middel van een klok. De internationaal vastgelegde SI-eenheid is de seconde. Zie de Lijst van eenheden van tijd voor andere eenheden.


Relativiteit
De ontwikkeling van de Speciale Relativiteitstheorie door Albert Einstein in het begin van de 20e eeuw heeft het absolute begrip van tijd, zoals wij dat in het dagelijks leven ervaren, naar de prullenbak verwezen. Uit twee postulaten leidde Einstein af dat tijd geen absoluut begrip is. Van twee gebeurtenissen, a en b, is dan niet altijd te zeggen of a voor, gelijktijdig met of na b heeft plaatsgevonden. De ene waarnemer kan eerst a waarnemen en dan b, een andere eerst b en dan a.

Essentieel hierbij is of er een causaal verband mogelijk is tussen gebeurtenissen a en b, in acht genomen dat een signaal nooit sneller kan reizen dan het licht. Veronderstel dat b volgens een waarnemer kort gebeurt na a, maar dat de afstand tussen a en b zeer groot is. In dit geval kan b geen gevolg zijn van a, omdat een signaal uit a nooit op tijd aankomt bij b. De twee gebeurtenissen a en b zijn dus niet causaal verbonden, er wordt ook wel gezegd dat ze een ruimte-achtig verband hebben. In deze situatie zullen alle andere waarnemers ook een ruimte-achtig verband waarnemen, onder hen zijn sommigen die waarnemen dat a en b gelijktijdig plaatsvinden, of dat a gebeurt ná b.

Stel nu dat a en b gebeurtenissen zijn die volgens een waarnemer gebeuren op plaatsen die niet ver van elkaar liggen, maar dat b wel zoveel later gebeurt dan a, dat een signaal langzamer dan het licht van a naar b kan reizen. In dat geval kan er een causaal verband zijn tussen de gebeurtenissen, en kan b een gevolg zijn van a. Er wordt ook wel gezegd dat ze een tijd-achtig verband hebben. Alle andere waarnemers zullen ook een tijd-achtig verband waarnemen, en altijd gebeurt a vóór b.

Tijd als vierde dimensie
Er zijn overeenkomsten aan te wijzen tussen de begrippen ruimte en tijd. Een gebeurtenis heeft behalve een plaats ook een tijdstip, en evenzo kan een object bepaalde afmetingen in de ruimte hebben, maar ook in de tijd indien het gedurende een bepaalde duur bestaat. Omdat de ruimte uit drie dimensies bestaat, wordt tijd wel eens de vierde dimensie genoemd. Een gebeurtenis heeft aldus een "positie" in de zogenaamde ruimte-tijd, ook wel Minkowskiruimte. In de natuurkunde is het op deze manier samen beschouwen van ruimte en tijd soms praktisch.

Aan de andere kant is er onderscheid tussen ruimte en tijd. Men kan zich vrijelijk bewegen in de ruimte, maar niet in de tijd. Vanuit theoretisch oogpunt is dit alles het gevolg van de wetten van de causaliteit en het onderscheid tussen ruimte-achtige en tijd-achtige verbanden zoals dit volgt uit de relativiteitstheorie. Elke natuurkunde wet of theorie zal dan ook onderscheid moeten maken tussen tijd en ruimte volgens deze principes.


Symboliek
De tijd wordt vaak gepersonifieerd als een oude man met baard en een zeis in zijn hand, Vadertje Tijd. Dit is een verwijzing naar de oude Griekse god Chronos.

Tijd gebruik je om beweging mee te parametriseren.

Da's geen illusie, maar een wiskundig hulpmiddel. Newton nam een absolute tijd aan, sinds Einstein weten we dat tijd deel uitmaakt van iets wat we ruimte-tijd noemen.

Daar los van staat de psychologische ervaring van tijd.

Wiskunde is eveneens een illusie, geschapen door kwade geest die ons denken aanstuurt.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 23:41 schreef Scaurus het volgende:
Wiskunde is eveneens een illusie, geschapen door kwade geest die ons denken aanstuurt.

Wiskunde een illusie? Neuh, wiskunde bestaat uit een setje afspraken waarmee je heel handig zaken consequent en consistent mee kunt beschrijven. Het is het meest abstracte en succesvolle apparaat wat we hebben voor het omschrijven van zowel theoretische als praktische zaken om ons heen.

Daar zie ik de illusie niet van in.

Als het verschil tussen verleden en toekomst nul wordt, is er dan nog wel plaats voor een heden?
Bestaat er misschien wel een minimale hoeveelheid tijd, als het ware een kwantum van tijd. Misschien zelfs gerelateerd aan de constante van Planck?

Iemand een idee daarover, Haushofer misschien?

Tijd is de rede dat er in ruimten gebeurtenissen plaats kunnen vinden, dus tijd als 4e dimensie is op zijn plaats denk ik. Tijd is een andere dimensie dan de ruimtelijke dimensies. En nee, zodra er geen verleden en geen toekomst meer zou zijn zou het heden stil staan. Dus niemand zou bewegen en alles zou stil staan tot in het oneindige, als een foto. Als daarbij een minimale hoeveelheid tijd zou bestaan, dan zou er weer verleden en toekomst bestaan.

Wiskunde is ook geen illusie, wiskunde is een universele taal. De enige universele taal.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 22:57 schreef heartz het volgende:
Soms gaat de tijd supersnel en soms kan het heel langzaam gaan (dat heeft te maken met of je iets doet wat je leuk vindt).

Je verwart tijd met de perceptie van tijd. Een uur duurt evenlang ongeacht van hoe jij dat ervaart.

Tijd is geen illusie want anders had je geen dagelijkse levensloop. Tijd is alleen niet meetbaar..

Wat doe jij met je horloge dan?

quote:

Op dinsdag 16 september 2008 16:33 schreef spy08 het volgende:
Tijd is geen illusie want anders had je geen dagelijkse levensloop. Tijd is alleen niet meetbaar..

Dat ligt eraan. Als je een ijkpunt hebt wel.

Als tijd een illusie is, dan lijkt me dat je ook iets dergelijks over ruimte kunt zeggen.

Algemeen relativistische theorieën als bijvoorbeeld Loop Quantum Gravity hebben een eigenschap die bijvoorbeeld een theorie als de snaartheorie niet heeft: diffeomorphisme-invariantie. Ruwweg betekent dat, dat je geen geprefereerde ruimte-tijd hebt en dat de enige zinvolle zaken die je kunt beschrijven ruimte-tijd afstanden zijn; de coordinaten hebben geen absolute betekenis.

Dit is misschien een aardige site

Begrijp ik nu goed dat we acteurs zijn, maar dat er geen toneel is?

Volgens de algemene relativiteitstheorie en Loop Quantum Gravity is er inderdaad geen "vast toneel", volgens de snaartheorie wel.

[ Bericht 14% gewijzigd door Haushofer op 17-09-2008 08:45:51 (beetje onduidelijk) ]

Tijd is voor de mens (zoals wij tijd bedacht hebben) vrij essentieel voor de dagelijkse zaken en ook nog eens verdomd handig.

Maar dat iedereen de tijd anders beleefd wil ik ook best geloven en ik heb het vermoeden dat hersenfrequenties hier ook een rol in spelen. Tijdens slapen, actief iets doen of passief tv kijken veranderen deze frequenties en daarmee ook je gedachtegang. Ik vind het best aannemelijk dat je bij een verandere hersenfrequentie een seconde ook anders kan beleven. Meetbaar is het echter niet en er is dan ook niet heel veel te vinden op het internet die mijn theorie kan bekrachtigen.

En dan is er nog de ruimte-tijd, wat natuurlijk de absolute waarheid over tijd is. Al kan ik daar niet te diep op in gaan als 1e jaars natuurkunde student .

quote:

Op dinsdag 16 september 2008 18:37 schreef frenkck het volgende:

En dan is er nog de ruimte-tijd, wat natuurlijk de absolute waarheid over tijd is. Al kan ik daar niet te diep op in gaan als 1e jaars natuurkunde student .

De "absolute waarheid over tijd"? Wat is dat?

Vriendschap is een illusie .... toch?

Ik denk dat we in dit kader twee soorten tijd moeten onderscheiden. Allereerst hebben we de menselijke bepaling van tijd. Dat is hoe wij het ogenschijnlijke verloop van de tijd indelen in bruikbare blokken: het kalenderjaar, de maand, de week, de dag, het uur, de minuut, de seconde enzovoort. We hebben daarover afspraken gemaakt die uiteraard, voor de handigheid, zijn gerelateerd aan routines die we om ons heen waarnemen (ronddraaien van de aarde). Deze vorm van tijd is een belangrijk instrument die we gebruiken in ons leven, met name in relatie tot elkaar (de noodzaak van een gedeeld tijdsbesef is sterker in een gemeenschap, dan wanneer je alleen op een onbewoond eiland vertoeft). Deze vorm van tijd is evident geen illusie, maar een daadwerkelijke constructie.

Ten tweede is er vervolgens de tijd als een conceptueel fenomeen, de tijdsdimensie zo je wilt. Nu ben ik geen natuurkundige en ken niet de natuurkundige theorieën over de tijdsdimensie, behalve dan oppervlakkig die in het kader van Einstein's relativiteitstheorie. Maar het is geloof ik wel zo dat in grote lijnen wordt gezien als een relatief verschijnsel. Met andere woorden, hoewel we hier op aarde de tijd interpreteren als een statisch en routinematig gegeven, is er van standvastigheid in werkelijkheid minder sprake. Volgens mij zijn er zelfs ideeën dat voortschrijding van tijd feitelijk niet bestaat, maar dat alles op hetzelfde moment gebeurt in een soort holografisch universum. Maar ik weet daar echt te weinig van af.

quote:

Op maandag 15 september 2008 20:08 schreef sarek het volgende:
Als het verschil tussen verleden en toekomst nul wordt, is er dan nog wel plaats voor een heden?
Bestaat er misschien wel een minimale hoeveelheid tijd, als het ware een kwantum van tijd. Misschien zelfs gerelateerd aan de constante van Planck?

Iemand een idee daarover, Haushofer misschien?

Over dit idee heb ik hier al eens eerder gefilosofeerd.
Ik denk dat het begrip NU een zekere tijdslengte heeft, dus gekwantificeerd is, een soort minimale tijdsduur.
NU heeft dan een begin en een eind dat aansluit op het volgende tijdskwantum NU.
Anders zou zoals je zegt het verschil tussen verleden en toekomst gelijk aan nul zijn.
Zo beschouwd bevinden we ons in een treincoupe NU die voortraast over het tijdstraject.
Bovendien denk ik dat als de snelheid van de tijdstrein zou veranderen we daar niets van zouden merken.

quote:

Op woensdag 17 september 2008 22:25 schreef Schonedal het volgende:

[..]

Over dit idee heb ik hier al eens eerder gefilosofeerd.
Ik denk dat het begrip NU een zekere tijdslengte heeft, dus gekwantificeerd is, een soort minimale tijdsduur.
NU heeft dan een begin en een eind dat aansluit op het volgende tijdskwantum NU.
Anders zou zoals je zegt het verschil tussen verleden en toekomst gelijk aan nul zijn.
Zo beschouwd bevinden we ons in een treincoupe NU die voortraast over het tijdstraject.
Bovendien denk ik dat als de snelheid van de tijdstrein zou veranderen we daar niets van zouden merken.

Daar heb ik als klein kind al eens diep over nagedacht. Het probleem is alleen dat als het heden een bepaalde tijdslengte heeft er ook weer verleden en toekomst daarbinnen moet zitten. Tijdslengte/tijdsduur geeft vanuit zichzelf al aan dat het meer bevat dan heden. Valt tijd echt onder te verdelen tot 'momenten' die niet verder gedeeld kunnen worden?

Het is eigenlijk vergelijkbaar met de atoomleer. Zijn er echt ondeelbare deeltjes, of zijn die wat wij nu waarnemen als zodanig ook weer verder onder te verdelen tot in het oneindige?

quote:

Op woensdag 17 september 2008 22:25 schreef Schonedal het volgende:

[..]

Over dit idee heb ik hier al eens eerder gefilosofeerd.
Ik denk dat het begrip NU een zekere tijdslengte heeft, dus gekwantificeerd is, een soort minimale tijdsduur.
NU heeft dan een begin en een eind dat aansluit op het volgende tijdskwantum NU.
Anders zou zoals je zegt het verschil tussen verleden en toekomst gelijk aan nul zijn.
Zo beschouwd bevinden we ons in een treincoupe NU die voortraast over het tijdstraject.
Bovendien denk ik dat als de snelheid van de tijdstrein zou veranderen we daar niets van zouden merken.

Dat hoeft wiskundig gezien niet hoor. Als we 'nu' definieren als 0, dan is het verleden simpelweg het interval (∞,0) en het heden het interval (0,∞).

mijn visie op tijd is dat:
tijd is afgesproken en meetbaar.
maar tijd als gevoel, en beleving bestaat niet..
je leeft constant in het NU, en het verleden is, alles wat in je geheugen is opgeslagen, je geheugen kent volgens mij niet echt het begrip tijd, want je weet dat iets wat een jaar geleden gebeurt is, een jaar geleden gebeurt is, om dat je AAN die gebeurtenis in je gedachten, een datum prikt, die is afgesproken.
als er geen tijd zou zijn, dan weet je hooguit dat bijvoorbeeld eerst je hond dood ging, en je later pas een nieuwe kocht, dit komt omdat het logies zo is, en zo is opgeslagen. maar in feite zijn er geen tijdslabels op de gebeurtenissen in je geheugen.

de toekomst, kan je logischerwijs voorspellen, je weet dat je morgen bijvoorbeeld weer moet werken... maar eigenlijk weet je het niet. want je leeft alleen in het nu.

daarom als je bijvoorbeeld de hele dag moet werken, denk je onder het werken, pff wat duurt het lang... maar als je weer thuis bent, heb je niet meer dat zelfde gevoel alsof het zo lang heeft geduurd, omdat je alleen NU voelt.

dat denk ik

Ik geloof zelf niet in tijd.
Als je na gaat waar tijd eigenlijk vandaan komt, kom je al gauw tot de conclusie dat tijd nooit is uitgevonden. Het is ontworpen door mensen als hulpmiddel om het leven op orde te houden, om kaartjes met informatie aan moment te kunnen hangen en om te bepalen watvoor,waar en "wanneer" je handelingen gaat ondernemen.

Marco Borsato : Stop de tijd !