PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 8

quote:

Op woensdag 24 september 2008 18:59 schreef Topspin het volgende:

[..]

De vraag is ook of die vrouw behoefte heeft eraan. Veel zullen het niet op prijs stellen. Gisteren nog op een station was een of andere jongen tegen een vreemde meid bezig dat ze moest lachen want dan zag ze er mooier uit. Die meid was er duidelijk niet van gediend.
Alsof iedere leuke meid behoefte heeft aan een jongen die haar aanspreekt. Denk dat het ook vaak zo is dat ze denken van..." Laat me met rust, heb een zware studie of werk dag achter de rug". En dan sowieso dat ze er geen behoefte aan hebben ondanks dat een aantal denkt dat het normaal is om dat te doen om populair te wezen.

Nee, maar dat is ook heel iets anders dan een gewoon gesprek. Als iemand tegen mij zegt dat ik moet lachen omdat ik er dan mooier uit zie, denk ik drie dingen: 'ik bepaal verdomme zelf wel of ik lach', 'wat interesseert het mij of ik er dan mooier uitzie' en ten slotte, 'wat interesseert jou het, bemoei je lekker met je eigen zaken'. Een slechte, opdringerige versiertruc is wel heel iets anders dan een gewoon gesprek of een praktische vraag (weg vragen, vragen hoe laat het is).

Oh en verder, je zegt dat je niet weet of iedere vrouw daar behoefte aan heeft. Maar hoe weet jij dan wanneer een man behoefte heeft om met jou te praten?

Even over dat 'eigen wereldje'. Ik merk niet dat ik dingen mis, tot op een bepaald moment iemand me erop wijst. Ik herken dat egocentrisme wel. Hoewel ik niet onwillig ben, ben ik bijv. iemand die altijd verjaardagen vergeet. Niet omdat ik niet weet wanneer iemand jarig is, want ik ken de data wel uit m'n hoofd, maar ik vergeet mensen te feliciteren of ik weet niet welke dag het is (sterker nog, ik kan iemand doodserieus vragen of het nou inderdaad 2008 is...). Zelfs als ik dan denk 'als ik zo op m'n werk ben moet ik niet vergeten om X te feliciteren", dan vliegt er onderweg een vlinder langs en daardoor raak ik in gedachten en dan vergeet ik het alsnog. Of dat ik niet merk dat iemand er 'anders' uit ziet. Ik heb bij m'n vorige baan een vaste klant gehad die brandwonden in haar gezicht had en haar handen waren ook ernstig verbrand, ze miste ook vingers. Ik denk dat ik pas na twee jaar merkte dat haar handen ook verbrand waren. Ik let zelf heel weinig op uiterlijk - nieuwe kleren of een nieuw kapsel zie ik niet. Of als mensen het hebben over 'die man met dat litteken op z'n wang' of zo, dat zegt me dan niks. Ik merk eigenlijk ook wel dat ik minder 'gericht' ben op gezichten. Ik herken mensen heel slecht, vind veel mensen ook op elkaar lijken, maar ik merk ook tijdens m'n werk dat ik af en toe bewust meer aandacht moet geven aan mensen - ik ben zo bezig met m'n werk, dat ik niet echt kijk naar wie er voor me staat en ik 'weet' dat dat heel onbeschoft overkomt, dus ik probeer erop te letten, maar ik vind het soms ook helemaal niet prettig om naar mensen te kijken. Dat wisselt trouwens per bui. Soms kan ik mensen makkelijk aankijken en soms heel moeilijk, het wisselt ook per persoon en of ik diegene al ken.

quote:

Op zondag 28 september 2008 20:54 schreef Juup© het volgende:

[..]

Dat is idd aan te leren voor de meeste autisten denk ik. Er zijn natuurlijk gevallen die zo star zijn dat het niet lukt.
Ik ben zelf van binnen ook zo onbehouwen lomp (ik zie het meer als goudeerlijkheid), maar onder normale omstandigheden weet ik wel hoe ik moet reageren voor de "normale" buitenwereld.
Alleen wanneer ik enorm gespannen en/of overprikkeld ben dan val ik snel terug in mijn kernautisme en flap ik er nagenoeg alles uit wat mijn gevoel mij ingeeft. Op zulke momenten kan ik mij simpelweg niet aanpassen om normaal te lijken voor de "normale" mensen.

Ik denk dat het zowel een kwestie is van "willen" als van "zelf-inzicht". Dit lijkt bij jou prima in orde.
Ik ken helaas iemand die vrijwel zeker Asperger heeft (zijn kinderen hebben het ook en hun behandelaars zijn ervan overtuigd dat die persoon het ook heeft) die weigert in te zien dat zijn gedrag wel eens verkeerd kan vallen. Het ligt altijd aan een ander. Zijn sociale contacten zijn nul en hij wordt gemeden als de pest vanwege zijn gedrag, dat als asociaal en arrogant wordt uitgelegd.
Dat is zijn eigen keus. Alleen erg spijtig dat zijn gezin er ook onder lijdt... Hij erkent de asperger van zijn kinderen ook niet, waardoor de moeder (die van hem is gescheiden) ook behoorlijk in de kou staat in de begeleiding van de kinderen.

Ik vind het heel goed dat jij je wel aanpast. Het lijkt me heel moeilijk, om iets te doen dat tegen je natuur ingaat. Maar je probeert het in ieder geval.

Ik vind "normaal" overigens ook maar een relatieve term. Ik ben zelf "normaal", maar soms denk ik wel eens: wie is hier nou eigenlijk normaal...
"Onbehouwen" gedrag, tja, dat is niet leuk, maar het woord "normaal" doet vermoeden dat jullie "abnormaal" en dus "minder" zijn. En daar ben ik het absoluut niet mee eens!!!

quote:

Op zondag 28 september 2008 04:16 schreef Atreyu het volgende:

[..]

(...)des te meer je over sociale interactie gaat nadenken. Ik heb (vroeger) wel eens nachten wakker gelegen omdat ik aan het nadenken was hoe ik het beste sociaal gezien tegen mijn manager kon doen. (hoe ga hem hem begroeten, hoe ga ik me opstellen, wat ga ik allemaal zeggen etc) Het is heel erg vermoeiend om s'avonds terug te blikken op sociale situaties die ik dan in detail als een film voorbij zie komen. Ik maak ze dan nogmaals mee en probeer mijn fouten te verbeteren voor het geval zo'n situatie zich nogmaals mocht voordoen.

Heel erg herkenbaar. Zoals ik eerder in dit topic al zei, besef ik alleen wel dat andere mensen misschien helemaal niet zo'n belang hechten aan wat ik precies doe of zeg en dat het ze helemaal niet opvalt.
Dat is dus wel een fijn idee, maar aan de andere kant erg frustrerend als je er zelf wel zoveel moeite in steekt.

Ben zelf ook wel een beetje bot. Dat schijnen vrienden juist heel erg in me te waarderen en die vinden me in zo'n situatie dan ook erg grappig. Zo kan je er proberen toch wat positiefs mee te doen.
Maar ook dan weer erg vervelend, omdat ik het eigenlijk niet zo bedoel.
En als ik probeer duidelijk te maken hoe ik het echt bedoel, lijkt het voor anderen of ik er te lang over doorzeur.
Mensen willen vooral dat je overal gewoon niet te 'moeilijk' over doet. Terwijl ik het wel eens fijn vind, om met degenen die dicht bij me staan, wat meer te delen.
Vriend doet gelukkig nog wel eens z'n best om oprecht geinteresseerd te zijn

Dat aankijken is ook herkenbaar. Onlangs wees iemand me erop dat je elkaar hoort aan te kijken als je proost ofzo. Daar had ik eigenlijk nog nooit over nagedacht.

Ik onthoud ook geen gezichten, maar herken ze uiteindelijk wel. Vorige week moest ik echter op zoek naar iemand, die ik een keer eerder gesproken had en wist echt niet naar wat voor iemand ik moest zoeken. Kon me alleen herinneren dat ze kleiner dan mij was.

Probeer dat dan ook zoveel mogelijk te vermijden. Dat was bijvoorbeeld een ramp toen ik bij P&O op een groot bedrijf werkte, gaf constant papieren die getekend moest worden maar aan iemand mee, omdat ik echt niet zelf langs durfde. Zat daar - op z'n zachtst gezegd- niet echt op m'n plaats
Dat wil ik nog wel leren, want maak me zorgen dat het me tegen gaat werken als ik echt een baan krijg. Al lijkt iedereen in mijn richting gelukkig een beetje contactgestoord

Verder gaat het eigenlijk allemaal wel lekker, kan overal goed mee omgaan, dus heb niet echt een probleem. Heb alleen het gevoel dat ik anderen op de een of andere manier steeds minderwaardiger ga vinden. Dat ik een hekel aan mensen krijg, terwijl ik helemaal niet zo ben. En dat maakt me wel een beetje bang.
Misschien is het jaloezie dat alles ze zo makkelijk af lijkt te gaan. Maar ik kan er niet tegen dat niemand ergens over na lijkt te denken en gewoon maar doet...

quote:

Op maandag 29 september 2008 10:54 schreef Innocence het volgende:
Dat aankijken is ook herkenbaar. Onlangs wees iemand me erop dat je elkaar hoort aan te kijken als je proost ofzo. Daar had ik eigenlijk nog nooit over nagedacht.

Ik onthoud ook geen gezichten, maar herken ze uiteindelijk wel. Vorige week moest ik echter op zoek naar iemand, die ik een keer eerder gesproken had en wist echt niet naar wat voor iemand ik moest zoeken. Kon me alleen herinneren dat ze kleiner dan mij was.

Probeer dat dan ook zoveel mogelijk te vermijden. Dat was bijvoorbeeld een ramp toen ik bij P&O op een groot bedrijf werkte, gaf constant papieren die getekend moest worden maar aan iemand mee, omdat ik echt niet zelf langs durfde. Zat daar - op z'n zachtst gezegd- niet echt op m'n plaats
Dat wil ik nog wel leren, want maak me zorgen dat het me tegen gaat werken als ik echt een baan krijg. Al lijkt iedereen in mijn richting gelukkig een beetje contactgestoord

Verder gaat het eigenlijk allemaal wel lekker, kan overal goed mee omgaan, dus heb niet echt een probleem. Heb alleen het gevoel dat ik anderen op de een of andere manier steeds minderwaardiger ga vinden. Dat ik een hekel aan mensen krijg, terwijl ik helemaal niet zo ben. En dat maakt me wel een beetje bang.
Misschien is het jaloezie dat alles ze zo makkelijk af lijkt te gaan. Maar ik kan er niet tegen dat niemand ergens over na lijkt te denken en gewoon maar doet...

Het klinkt anders wel enorm herkenbaar; dingen waarvan je je afvraagt waarom iets zo is, je probeert heel goed je best te doen, je probeert anderen te helpen. En telkens blijkt weer dat jij blijkbaar de enige bent die dat doet, de rest 'doet maar wat'. Of zoals een cursusleider ooit zei: fly with the eagles or scratch with the chickens. Dat vliegen moet je wel doen, kost moeite. Veel mensen zien dat niet of willen die moeite niet doen, waarmee ze er voor kiezen om een chicken te zijn (maar wel lopen te klagen over de eagles...)

quote:

Op maandag 29 september 2008 03:21 schreef Maeghan het volgende:

[..]

knip

Het ergste vind ik het als mensen iets lulligs zeggen wat als grapje bedoeld is, want ik kan dat onderscheid niet goed maken. Zelfs als ik weet dat het een grapje is, voelt het niet zo of ik twijfel of ze niet zeggen dat het een grapje is omdat ze niet durven te zeggen dat ze het menen.

Soms vind ik het leuk als iemand een grapje over mij maakt net te doen alsof ik het niet snap en daar dan serieus op in te gaan terwijl ik heel goed weet dat het een grapje is.

Verder als ik moe en druk bezig ben kan ik heel kort en agressief reageren als iemand iets vraagt.

Heb ook inderdaad altijd het idee dat mensen er wat meer mee bedoelen. Je maakt toch niet zomaar vanuit het niets ergens een grapje over, dan moet er toch een aanleiding zijn?

quote:

Op maandag 29 september 2008 18:42 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Soms vind ik het leuk als iemand een grapje over mij maakt net te doen alsof ik het niet snap en daar dan serieus op in te gaan terwijl ik heel goed weet dat het een grapje is.

Verder als ik moe en druk bezig ben kan ik heel kort en agressief reageren als iemand iets vraagt.

Ja, van die irritante grapjes door het tegenovergestelde te zeggen van wat er bedoeld wordt. Heel erg irritant..

quote:

Op dinsdag 30 september 2008 09:34 schreef Innocence het volgende:
Heb ook inderdaad altijd het idee dat mensen er wat meer mee bedoelen. Je maakt toch niet zomaar vanuit het niets ergens een grapje over, dan moet er toch een aanleiding zijn?

Dat dus.

Belachelijke topictitel dit zeg: [KLB SC#208] World War III: Autisten vs. de rest


Edit, en dit: Autisten

Wat is dat ineens..

quote:

Op dinsdag 30 september 2008 18:07 schreef sander-3 het volgende:
Belachelijke topictitel dit zeg: [KLB SC#208] World War III: Autisten vs. de rest


Edit, en dit: Autisten

Wat is dat ineens..

Een aantal zaken gelezen hebbende: de ene probeert de ander te provoceren.
Valt verder weinig aan te begrijpen, is ook niet de bedoeling. Ach ja, soms leuk, meestal vrij triest.

Dat is klaagbaak, het grootste gedeelte van wat daar gepost wordt moet je niet al te serieus nemen .

quote:

Op dinsdag 30 september 2008 18:39 schreef Gitanki het volgende:
Dat is klaagbaak, het grootste gedeelte van wat daar gepost wordt moet je niet al te serieus nemen .

Zelfs de moderators niet

quote:

Op dinsdag 30 september 2008 18:07 schreef sander-3 het volgende:
Belachelijke topictitel dit zeg: [KLB SC#208] World War III: Autisten vs. de rest


Edit, en dit: Autisten

Wat is dat ineens..

Niets van aantrekken. Meestal zijn het kutkinderen die in het echte leven geen zak te vertellen hebben of het pispaaltje zijn overal. Kortom, kneusjes.

Maar idd, het is Klaagbaak en in principe kun je over alles klagen. Dat anderen het daar dan weer niet me eens zijn is wat anders

quote:

Op dinsdag 30 september 2008 19:10 schreef Juup© het volgende:

[..]

Niets van aantrekken. Meestal zijn het kutkinderen die in het echte leven geen zak te vertellen hebben of het pispaaltje zijn overal. Kortom, kneusjes.

Maar idd, het is Klaagbaak en in principe kun je over alles klagen. Dat anderen het daar dan weer niet me eens zijn is wat anders

Ja snap ik wel. Die lui weten niet eens wat het is dus ze zeuren maar een eind weg.

tijdverspilling:
^{kan ik dan ook klagen over betweterige kut <vul-hier-een-andere-aandoening-in>en/ers, die hun vmbo niet af hebben gemaakt, maar die thuis van hun ouders een moeilijk woord (n.l.: autisme) gehoord hebben en zich dan zogenaamd maar uit pure afgunst gaan ergeren aan mensen die in tegenstelling tot hunzelf wel een IQ hebben wat hoger uitkomt dan de achterkant van een varken en die zodoende wel WO kunnen volgen en die het dan maar uit domme onwetendheid op een willekeurige stoornis afschuiven. bah}

[ Bericht 10% gewijzigd door sander-3 op 30-09-2008 21:14:28 ]

quote:

Op dinsdag 30 september 2008 20:52 schreef sander-3 het volgende:

[..]

Ja snap ik wel. Die lui weten niet eens wat het is dus ze zeuren maar een eind weg.

Onbekend id onbemind, Oftewel idd ze weten er niets van, en blaten maar een eind de ruimte in als een soort kuddevolk.

[ Bericht 0% gewijzigd door Juup© op 30-09-2008 21:37:04 ]

quote:

Op maandag 29 september 2008 03:21 schreef Maeghan het volgende:
Het ergste vind ik het als mensen iets lulligs zeggen wat als grapje bedoeld is, want ik kan dat onderscheid niet goed maken. Zelfs als ik weet dat het een grapje is, voelt het niet zo of ik twijfel of ze niet zeggen dat het een grapje is omdat ze niet durven te zeggen dat ze het menen.

Dat gebeurt zo veel vaker dan dat mensen durven toe te geven. Alsof zeggen dat iets een grapje is je een vrijbrief geeft..

quote:

Op maandag 29 september 2008 07:56 schreef dutch-mamma het volgende:
Ik vind "normaal" overigens ook maar een relatieve term. Ik ben zelf "normaal", maar soms denk ik wel eens: wie is hier nou eigenlijk normaal...
"Onbehouwen" gedrag, tja, dat is niet leuk, maar het woord "normaal" doet vermoeden dat jullie "abnormaal" en dus "minder" zijn. En daar ben ik het absoluut niet mee eens!!!

Er is nog een reden om het woord normaal te mijden: normaal heeft ook de negatieve connotatie van gewoontjes. Anders zijn heeft dan de positieve connotatie van speciaal zijn en dus beter dan normaal.

En toch gebruik ik het liefst normaal vs. autistisch (of raar/vreemd als ik niet wil verklappen dat ik autisme heb ). Het woord 'neurotypisch' voor iemand die geen autisme heeft vind ik niet hanteerbaar

quote:

Op dinsdag 30 september 2008 09:34 schreef Innocence het volgende:
Heb ook inderdaad altijd het idee dat mensen er wat meer mee bedoelen. Je maakt toch niet zomaar vanuit het niets ergens een grapje over, dan moet er toch een aanleiding zijn?

Inderdaad.

Hm, mijn vierde achtereenvolgende post Sorry.

Ik vind het ook niet leuk, maar autist is een scheldwoord geworden. Er worden niet zozeer de echte autisten mee bedoeld als mensen die een bepaalde (meestal nare) eigenschap hebben die wordt geassocieerd met autisme. Met andere woorden, je moet je er niet zoveel van aantrekken, het is niet persoonlijk bedoeld.

Ik was een keer op de helpdesk van het CIM (= gebouw met computers) van de Universiteit Utrecht omdat mijn telefoon kwijt was en ik hoopte dat iemand hem naar de helpdesk had gebracht. Toen dat niet zo bleek te zijn, vroeg ik of ik daar de KPN mocht bellen om mijn telefoon te laten blokkeren. Daar had ik allerlei gegevens voor nodig zoals mijn geboortedatum, postcode en klantnummer die ik allemaal feilloos kon opsommen. Na het telefoongesprek merkte de jongen aan de balie op dat ik een autist leek; hoe had ik anders uit mijn hoofd al die nummers geweten? Toen keek hij wel even raar op toen ik zei dat ik er inderdaad een ben En hij zei dat hij een goede vriend had die ook Asperger heeft. Ik heb nog even verder met hem gepraat, maar dat is verder niet zo interessant, anyway: neem het niet persoonlijk als iemand een ander een autist noemt.

quote:

Op dinsdag 30 september 2008 21:17 schreef Black_Tulip het volgende:
Hm, mijn vierde achtereenvolgende post Sorry.

Ik vind het ook niet leuk, maar autist is een scheldwoord geworden. Er worden niet zozeer de echte autisten mee bedoeld als mensen die een bepaalde (meestal nare) eigenschap hebben die wordt geassocieerd met autisme. Met andere woorden, je moet je er niet zoveel van aantrekken, het is niet persoonlijk bedoeld.

Ik was een keer op de helpdesk van het CIM (= gebouw met computers) van de Universiteit Utrecht omdat mijn telefoon kwijt was en ik hoopte dat iemand hem naar de helpdesk had gebracht. Toen dat niet zo bleek te zijn, vroeg ik of ik daar de KPN mocht bellen om mijn telefoon te laten blokkeren. Daar had ik allerlei gegevens voor nodig zoals mijn geboortedatum, postcode en klantnummer die ik allemaal feilloos kon opsommen. Na het telefoongesprek merkte de jongen aan de balie op dat ik een autist leek; hoe had ik anders uit mijn hoofd al die nummers geweten? Toen keek hij wel even raar op toen ik zei dat ik er inderdaad een ben En hij zei dat hij een goede vriend had die ook Asperger heeft. Ik heb nog even verder met hem gepraat, maar dat is verder niet zo interessant, anyway: neem het niet persoonlijk als iemand een ander een autist noemt.

Nee, precies ik stoor me er alleen behoorlijk aan. Maar dat heb ik trouwens ook met telefoonnummers enzo. Ik ken zo onze hele telefoonlijst uit het hoofd (van thuis, met kennissen e/d).

quote:

Op dinsdag 30 september 2008 21:22 schreef sander-3 het volgende:
Nee, precies ik stoor me er alleen behoorlijk aan.

Ik ben er intussen wel aan gewend geraakt. Het vervelendste vind ik echter dat dat ongeïnformeerde beeld van autisme niet eens zo inaccuraat is. Vaak is de betreffende eigenschap waarvoor iemand wordt uitgescholden inderdaad autistisch.. Wat dat betreft is het ook een stukje verantwoordelijkheid aan de kant van 'de autisten' (voor zo ver je ze kunt beschouwen als een groep). En ik erger me nog veel meer aan iets anders dan het gebruik van het woord autist als scheldwoord, namelijk aan het omarmen van autisme als diversiteit die moet worden gekoesterd. Een autist zal nooit leren hoe hij moet functioneren in de maatschappij als hem verteld wordt dat het kind zich mag gedragen zoals hij dat zelf wil, of als er van te voren vanuit wordt gegaan dat een autist het toch nooit zal leren. Daar kan ik me zo kwaad om maken. Een dergelijke aanpak maakt niemand gelukkiger, nee, ook de autist niet. Leuk hoor, jezelf blijven en niet hoeven te ontwikkelen, maar je wint er niks mee als je in je eigen kleine geïsoleerde wereldje blijft en niet mee kan doen met de rest.

quote:

Maar dat heb ik trouwens ook met telefoonnummers enzo. Ik ken zo onze hele telefoonlijst uit het hoofd (van thuis, met kennissen e/d).

Ik ben bovengemiddeld goed in het onthouden van cijfers, maar het houdt een keer op. Ik ben geen Daniel Tammet

quote:

Op dinsdag 30 september 2008 21:17 schreef Black_Tulip het volgende:
Hm, mijn vierde achtereenvolgende post Sorry.
...

Is dat erg?

quote:

Op dinsdag 30 september 2008 21:53 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Is dat erg?

4 op een rij