![]()
Eloge du Traitre is het parfum van een verrader. De charmante manipulatieve man die je inpakt om vervolgens toe te slaan wanneer je er het minst op verdacht bent. Althans, dat is het beeld dat ELdO je bij deze geur meegeeft.
In werkelijkheid is er weinig charmants aan Eloge du Traitre. Het is een constant stekend en prikkelend parfum. Een droge en bittere geurcombinatie van dennenaalden en laurierblad. Het lijkt vooral het moment te interpreteren waarop de verrader zich onthult als de kille oplichter zonder emotie die hij werkelijk is. Als hij vanaf het begin deze uitstraling zou hebben gehad had niemand hem zo dichtbij laten komen. Het is dan ook de vraag of je een dergelijke identiteit wil uitstralen. Misschien wel geschikt voor mensen zonder behoefte aan vriendelijk en intiem contact, want de eerdergenoemde geurcombinatie is constant en uitgerust met een behoorlijke sillage zonder verder daadwerkelijk iets te zeggen of een emotie uit te dragen. Het deed me denken aan de volgende passage uit American Psycho:
I am a noncontingent human being. My personality is sketchy and unformed, my heartlessness goes deep and is persistent. My conscience, my pity, my hopes disappeared a long time ago if they ever did exist. (..) My pain is constant and sharp and I do not hope for a better world for anyone. In fact I want my pain to be inflicted on others. I want no one to escape.Een spaarzaame situatie waarin dit parfum wel enige warmte zou kunnen opwekken is bij het haardvuur in de winter na een lange boswandeling, wanneer de dennenaaldengeur een welkome herinnering aan de frisse buitenlucht biedt. Verder een nogal onsympathieke en ietwat saaie geur.