Tijdens vaste relatie zomaar verlieft op een ander?

Ik werd tijdens mijn engie lange (3+ jaar) relatie to date ook smoorverliefd op een ander meisje. Compleet onverwachts;ze is nieteens mijn type.
Ik heb een half jaar gewacht, en toen heb ik mijn relatie toch afgebroken. Dat laatste half jaar voelde ik me alleen maar schuldig, en werd het bijna een taak om de relatie gaande te houden.

Met het andere meisje ben ik helaas nooit verder gekomen dan een vriendschap, maar ik heb nooit spijt van mijn beslissing gehad.
Kijk het even aan, en besef goed wat je allemaal weggooit maar neem geen genoegen met een relatie waar je niet volledig achter staat.

volgens mij kwel je jezelf dan ook een half jaar lang. Lijkt mij ook niet echt prettig.

quote:

Op donderdag 4 september 2008 09:09 schreef Chev het volgende:

[..]

Dus je hebt een half jaar gewacht met vertellen dat je verlieft was op een ander had je die meid niet kunnen negerenof was je niet tevreden over je huidige relatie?

Ik veroordeel je niet hoor.. zou ik niet kunnen, maar vind het onbegrijpelijk..
En wat heb je je toenmalige ex allemaal gezegt, dat je niet meer van haar houd en wel van een ander?

Ik heb het ook niet optimaal aangepakt. Wist ik veel, ik zat ttt ook behoorlijk met m'n handen in het haar.
Ik heb het keurig uitgemaakt. Zij wilde gaan samenwonen, ik liet weten dat ik niet verder met haar wilde.

Uiteindelijk heeft geen van de partijen ooit geweten wat er gespeeld heeft. Beide zijn nu goede vriendinnen van me, de verliefdheid is bij mij nooit over gegaan, maar ook daar leer je wel mee leven.

Maareh, niet mijn topic enzo

Ik heb er totaal geen behoefte aan om haar terug te winnen. De vriendschap die we nu hebben voelt eigenlijk veel beter. Zij heeft er helaas nog wel wat moeite mee.

Tja ik zit nu een beetje in de fase dat het allemaal wat minder spectaculair wordt. Of althans, dat mijn vriend het wat minder spectaculair maakt. Ik geloof zelf niet dat ik minder voor hem doe dan eerst, andersom is dat wel duidelijk zo. Dat voelt voor mij ook weleens rot, het gevoel dat ik minder krijg dan ik geef, een gevoel van 'afwijzing' soms zelfs. Ook als ik zeg wat ik wil, komt er weinig verandering van zijn kant. "Je weet toch dat ik van je hou?". Ja, ik 'weet' het wel, maar ik wil het ook merken verdorie! Kwam toevallig pas ook een erg leuke man tegen en er iets mee doen is wel een hele stap. Maar ik begrijp nu op zich wel een beetje hoe zoiets werkt, ik kon me er vroeger eigenlijk niets bij voorstellen. Natuurlijk weet ik ook dat ik die leuke man enorm overschat en dat die misschien ook wel alle deuren open laat staan en z'n vieze sokken laat slingeren. Natuurlijk weet ik dat iedere relatie op een gegeven moment wel uit de roze-geluk-met-vanillesmaakfase komt. Maar dat neemt niet weg dat mijn hormonen het nog steeds een leuke man vinden.

Het zit hem echter wel in wat je er zelf mee doet. Alleen maar 'verliefd' zijn kan op zich geen kwaad, wanneer je het hebt over zoiets als wat ik dan had, gewoon een leuke vent zien en daar eens mooi over dromen. Ik bedoel, ik kijk ook weleens naar de auto van de buurman, als die mooier is dan de mijne. Daarmee hoef ik nog niet gelijk een andere auto, toch?

Wel denk ik dat het een signaal is dat je eens kritisch naar je relatie moet kijken; wat mis je in je eigen relatie waardoor die ander zo leuk lijkt? Is het iets belangrijks? Wil je eraan werken?

Maar goed, als je relatie op zich goed is, ga je er niet zomaar vandoor. Ondanks dat ik die man leuk vind, denk ik toch ook 'maar mijn man is ook hartstikke leuk'. En dan opeens heb je ook zo'n bijzonder moment, waardoor je je weer helemaal realiseert waarom hij zo leuk is en waarom jullie zo goed bij elkaar passen en wat jullie eigenlijk allemaal al samen hebben meegemaakt of bereikt, en dan verdwijnt die ander toch volledig uit beeld. Bij mij in ieder geval dan. Ik kan me voorstellen dat dat misschien ook niet altijd meer zo is, als je te lang niet ingrijpt of als je relatie niet goed meer is. Wat ik wel heb gemerkt is dat een relatie van twee kanten moet komen. Hoe hard je iets ook wilt, als de ander zich er niet voor inzet houdt het alsnog op, of je moet je erbij neerleggen dat het iets is wat nooit zal gaan gebeuren.

Op zich ben ik het eens met het verhaaltje van Releaze. Veel mensen zien de ander misschien wel te makkelijk als iemand die hun gelukkig moet maken. Aan de andere kant vind ik het op zich goed dat je neit meer bij iemand hoeft te blijven terwijl je niet gelukkig bent. Als je écht niet gelukkig bent, waarom zou je dan bij iemand moeten blijven? Dat is ook een vorm van je geluk ophangen aan iemand anders.

Daar heb je ook gelijk in hoor. Dit is eigenlijk mijn eerste 'echte' relatie en ik vind het moeilijk om dat gevoel kwijt te raken wat we eerst hadden. Zeker gezien ik het nog wel heel graag wil en hij er niet zo veel moeite voor lijkt te willen doen.

Ik heb hem ook duidelijk dingen gezegd die ik wel of niet wil hoor, dus het kan niet zijn dat hij het niet doorheeft. Zowel op een leuke manier als op een vervelende manier, maar er lijkt niet zo veel beweging in te komen. Vroeger stond hij tegelijk met mij op om te ontbijten; zelfs als hij om 12 uur pas op hoefde en ik vroeg. Of hij stond dan op om brood te smeren voor me, zoiets. Nu moet ik om kwart over zes op en hij om kwart over zeven (het moment dat ik de deur uit moet), denk maar niet dat hij ook maar vijf minuten eerder opstaat. Ik smeer zijn brood 's avonds of 's ochtends voor ik naar m'n werk ga, ik doe ondertussen bijna het hele huishouden terwijl hij steeds minder doet, ik krijg nooit meer bloemen of cadeautjes, of tekeningen of gedichtjes of lieve briefjes. Andersom neem ik nog steeds regelmatig cadeautjes voor hem mee en zo. Vroeger was hij echt de 'perfecte' jongen, veel meisjes in m'n omgeving waren en beetje 'jaloers' omdat hun vriendjes de dingen die hij deed eigenlijk nooit deden, maar nu is hij net zo'n luie donder geworden. Hij gaf me altijd veel aandacht, was altijd met mij bezig, of het met mij goed ging, of hij wat voor mij kon doen (andersom ook trouwens). Nu zet ie de computer aan als ik thuis kom en als ik 'm een zoen wil geven dan draait ie z'n hoofd soms nog weg omdat ik 'in beeld' zit zeg maar. Dat kwetst me dan. Misschien stom, maar het is wel zo. Ik merk het bij mezelf ook weleens hoor, maar het lijkt alsof ik in dit proces nog een jaar achterloop op hem. Dat stemt me soms droef en het maakt me onzeker.

Ik ben van mening dat mensen door de consumptiemaatschappij en het beeld dat de media scheppen van datgene wat "mooi en goed" is een sterke drang krijgen om bepaalde personen te romantiseren. Verder speelt egoïsme uiteraard ook een rol, maar dat bestaat al sinds mensenheugenis.

Het heeft ook weinig met monogamie te maken, die is er nooit helemaal geweest. Mensen zijn gewoon snel ontevreden, en er zijn inderdaad veel personen die bij een dipje al serieus na gaan denken of het met een ander niet gezelliger/beter/mooi is. En dan gaat het al fout.

quote:

Op vrijdag 5 september 2008 00:26 schreef Synthesist het volgende:
Ik ben van mening dat mensen door de consumptiemaatschappij en het beeld dat de media scheppen van datgene wat "mooi en goed" is een sterke drang krijgen om bepaalde personen te romantiseren.

Ik denk wel dat er in de media een ideaalbeeld gecreeerd wordt waarin iedere relatie altijd geweldig en spannend moet zijn en er iets 'mis' is als je een keertje geen uitzonderlijke dag hebt. Dat je ook gewoon gelukkig met elkaar kunt zijn als je lamlendig tegen elkaar aanhangt in je pyjama met een dekentje om je heen, dat zie ik maar weinig in de bladen.

quote:

Op vrijdag 5 september 2008 00:26 schreef Synthesist het volgende:
Het heeft ook weinig met monogamie te maken, die is er nooit helemaal geweest. Mensen zijn gewoon snel ontevreden, en er zijn inderdaad veel personen die bij een dipje al serieus na gaan denken of het met een ander niet gezelliger/beter/mooi is. En dan gaat het al fout.

Dat dus... "dan gaat het al snel fout" dan zit er dus al iets niet lekker in de relatie die er is.

Volgens mij wordt iemand niet snel verliefd op een ander zolang hij/zij hele diepe gevoelens koestert voor zijn/haar partner, pas als bepaalde zaken niet lekker lopen wordt dat risico groter.

Hoi,

Ik heb deze week weer met een ander gekust, wel weer met dezelfde, en tegen mijn vriend ook gezegd dat ik twijfel over onze relatie / mijn leven, ik heb in de bijna 11 jaar relatie ik denk z`n 6 keer met een ander gezoend, en ik snap echt niet waarom, ik ben ook echt verwend denk ik, ik heb alles en knappe lieve vriend die alles voor me doet, we slapen nu al meer dan een week apart maar ik mis hem nog niet naast me??? ik ben ook nog teveel bezig met die andere jongen ik vindt hem namelijk wel leuk, maar voor hem zou ik deze relatie niet beeindigen, maar voor het feit dat ik dit doe! het zal niet lang meer duren, want ik moet een keuze maken...
Hij weet dat ik wellis met een ander heb gezoend en zijn toen ook even uit elkaar geweest maar heb het beloofd nooit meer te doen!!! en nu doe ik het weer!
Ik weet dat ik fout bezig ben, en dat ik hem moet gaan verlaten, maar of ik het kan!! ik ga hem zoveel pijn doen!
en of dit juiste beslissing neem!!!!

Meestal omdat de eigen relatie volkomen is ingekakt er geen enkele moeite meer wordt gedaan voor en met elkaar en dat alle effort met een ultieme klap de grond in wordt geboord. En vaak omdat men 'beter' kan krijgen.

Mensen denken vaak dat als je eenmaal bij elkaar bent je dan na verloop van tijd geen moeite meer hoeft te doen, niet meer verrassend uit de hoek hoeft te komen want 'we hebben het toch goed zo'.... jammer. In mijn vorige relatie ook gehad. In deze niet. We houden het leuk, en ik moet ook zeggen dit is de eerste man die ook vreselijk veel effort in zijn relatie steekt. En me nog steeds vaak verrast met leuke dingetjes die hij heeft georganiseerd. Als ik ergen mee zit dan kan ik het hem dat rustig vertellen en dan verandert hij (dat gedrag) dat ook. En anderom ook.

En ik krijg na die 8 jaar nog steeds een wee gevoel in mijn buik als ik hem zie... Hij is niet alleen vreselijk lief, maar ik voel me ook sexueel op een dierlijke manier tot hem aangetrokken.

Bottom line;
Dat er "niks mis" is met een relatie, wil niet zeggen dat een relatie ook goed is.....

Helemaal mee eens. Het is vaak niet realistisch omdat die persoon die uit de relatie stapt, in de volgende relatie vaak weer dezelfde fouten gaat maken waardoor hetzelfde weer gebeurt. Eerst je best doen en als de buit 'binnen' is de boel laten verslappen. Jammer is dat.

quote:

Op vrijdag 5 september 2008 08:37 schreef pleuni25 het volgende:
Hoi,

Ik heb deze week weer met een ander gekust, wel weer met dezelfde, en tegen mijn vriend ook gezegd dat ik twijfel over onze relatie / mijn leven, ik heb in de bijna 11 jaar relatie ik denk z`n 6 keer met een ander gezoend, en ik snap echt niet waarom, ik ben ook echt verwend denk ik, ik heb alles en knappe lieve vriend die alles voor me doet, we slapen nu al meer dan een week apart maar ik mis hem nog niet naast me??? ik ben ook nog teveel bezig met die andere jongen ik vindt hem namelijk wel leuk, maar voor hem zou ik deze relatie niet beeindigen, maar voor het feit dat ik dit doe! het zal niet lang meer duren, want ik moet een keuze maken...
Hij weet dat ik wellis met een ander heb gezoend en zijn toen ook even uit elkaar geweest maar heb het beloofd nooit meer te doen!!! en nu doe ik het weer!
Ik weet dat ik fout bezig ben, en dat ik hem moet gaan verlaten, maar of ik het kan!! ik ga hem zoveel pijn doen!
en of dit juiste beslissing neem!!!!

LOL wat een figuur ben jij.

Vertel hem vanavond eerst maar eens dat je al 6 keer bent vreemdgegaan. En dat je hebt geprobeerd jezelf te stoppen van vreemdgaan, maar dat je een te grote hoer bent die het maar niet kan tegenhouden. Vertel hem ook maar eens dat je hem 's nachts niet mist en aan die andere leuke jongen ligt te denken.
Vertel hem nou maar gewoon de complete waarheid, want dat heb je nog niet gedaan.

Ow ja en je bent een achterbakse slet.

Als je dit zo aan hem vertelt lost het hele probleem zich vanzelf wel op denk ik zo

sommige hebben het beeld van een film in der hoofd altijd maar rozegeur en manenschijn.
Maar als er problemen zijn dan gaan ze die uit de weg.
Helaas komt dit steeds vaker voor.
Een relatie is nu eenmaal werken, want het gaat niet altijd vanzelf.

quote:

Op vrijdag 5 september 2008 18:05 schreef ditiswieikben het volgende:
Pas toen ik op iemand anders verliefd werd zag ik in dat mijn relatie helemaal niet goed was en heb het daardoor uitgemaakt.

lekker is dat, een relatie hebben, denken dat het wel ok is. Verliefd worden op een ander......"heeee het zat niet goed kom ik nu achter..."

Dan stelt je vaste relatie geen moer voor

quote:

Op vrijdag 5 september 2008 08:42 schreef Chev het volgende:

[..]

Hmm als ie z'n hoofd wegdraait als je hem een kus wil geven dan lijkt het me dat hem ook iets dwars zit, misschien klinkt het gek, maar het kan zijn dat hem probeerd te forceren om al die dingen te doen, en dat dit té controllerend werkt.

In een relatie moet je met elkaar praten over jouw problemen, en elkaar prikkelen om het intressant te houden.

Ik heb dat ook een poosje gehad, mijn vriendin zei wel 10x op een dag 'hou je wel van je' en dat ging me irriteren, en heb dat haar ook verteld dat ik het niet zó vaak wou horen omdat de betekenis van die zin anders voor mij minder werd, want het werd op een gegeven moment "ja ik ook van jou"

Ook wanneer ik na mijn werk (na het eten) even een uurtje achter de pc wou zitten om bij te komen van een harde dag werk (en omdat ik geen gtst wou kijken) kwam ze na een kwartier al naar boven dat ik ongezellig bezig was, ook dat heb ik gezegt dat ze me na m'n werk even een half uurtje met rust moest laten

Je kan je té veel focussed op de slechte dingen in een relatie, maar je kan ook positieve dingen bekijken en elkaar leren te begrijpen, hiervoor moet je praten zonder eisen aan elkaar te stellen.

Het kijkhard wat jij wil werkt naar mijn idee niet. Het kan moeilijk zijn om er over te praten omdat je bang bent voor ruzie, maar je moet naar elkaar groeien met de plus en de minpunten van elkaar, dus vind jij het leuk om 'n uur lang je haar te doen voor je weggaat laat hij je dat doen, als hij het lekker vind om een uur te slapen/voetballen/computer of wat dan ook na z'n werk laat hem dat doen.

Ik zou even gaan praten

Mjah, ik begrijp gewoon niet dat hij anders doet dan eerst. Ik heb daar gewoon moeite mee. Ik snap niet hoe je iemand opeens minder interessant kan vinden dan eerst. Ik ben nog steeds dezelfde persoon, dus waarom ben ik nu minder interessant?

Praten is moeilijk. Ik begin er wel over, maar hij geeft me dan vaak gelijk om dan vervolgens weer niks anders aan te pakken. Bijvoorbeeld dat hij te weinig in het huishouden doet, terwijl ik ook gewoon fulltime werk en ik het echt niet allemaal in m'n eentje kan (of wil, trouwens). Dat ik me de huishoudster voel af en toe, dat ik verwacht dat hij me af en toe helpt. En dan zegt ie dat dat waar is en dat ie meer zal helpen, en uiteindelijk gebeurt er niks. Het meer tijd maken voor elkaar gaat op zich wel beter, we hadden een tijdje geleden zo'n bankhangfase, dat is ook niet goed. En hij doet meer voor zichzelf. Hij weet dat ik dat niet leuk vind, maar ik laat hem wel gaan. Alleen het vervelende is dat hij dan iedere keer zegt 'ja ik had het niet naar mijn zin en ik wilde eigenlijk naar huis komen en bij jou zijn'. En dan denk ik, als je het nou iedere keer toch niet leuk vindt, kom dan gewoon naar huis. Dat begrijp ik dan weer niet. Zegt ie het nou om het goed te praten en mij het idee te geven dat ie me miste, of wat? Ik begrijp die jongen soms echt niet hoor.