Het peutertopic [2-4 jaar] deel 22

cattie, wat fijn

PV, ik geloof niet dat het iets met nachtmerries te maken heeft. Ze slaapt zonder problemen weer verder als het weer achter de rug is. Ze wil dan ook per se in haar eigen bedje en niet bij papa en mama. Maar ik zal het zeker wel in gedachten houden, want op zich is het zo gek nog niet.

Fijn Cattie!
LadyS, ik hoop dat je er gauw achterkomt wat het is. Succes.

Cas, mijn Cas, wat een kereltje.
Zo zag ik hem vandaag in:
Met zijn allen naar Hellendoorn. Broerlief begint bij de eerste blik op de 'Piranha' (heet niet zo, maar deze kent iedereen wel) al te schreeuwen dat hij dáár ECHT niet in gaat. En ook niet in de Olifantjes en ook niet in de auto's etc.
Cas niet, brult boos en gefrustreerd als hij ergens niet in mag. En blijft zijn grote broer het liefste laag in de Olifantjes, Cas wil alleen maar hoger.
Al lopende rent hij regelmatig rondjes om zijn enthousiaste energie kwijt te kunnen. Maar ook sloom lantefanterend ieder spikkeltje op de grond inspecterend, zich niks aantrekkend van zijn licht geirriteerde gezinsleden. Volledig genietend in zijn wereldje. Dat gezichtje van hem, dat stralende blije koppie.
Hij hoeft mama's handje niet vast te houden, hij redt zich prima zelf.
Als zijn broer al bij binnenkomst van de tunnel geschrokken bij papa op schoot kruipt met zijn handen op zijn oren in de bootjes, kruipt Cas toch dicht tegen me aan als het allemaal even te spannend wordt.
Ongeduldig wacht hij aan tafel op papa en het eten. En als hij eraan komt roept Cas blij: "Tatjes!"
Hij zit enorm te genieten van iedere hap die hij eerst door een dikke laag mayonaise haalt.
Dan gaan we naar huis en daar zit meneer achterin de auto.
Ik heb zo enorm van mijn mannen genoten weer vandaag. Zo'n dag waar je weer een tijdje op kan teren.
Duim in de mond, een piraten ooglap half op zijn oog en neus, nog zachtjes meezingend met Kabouter Plop. 'Toeku een zjat." (wij zoeken een schat)
Wat een klein lief mannetje en zijn broer gedraagt zich zo groot, maar kan niet verbloemen dat hij nog lang niet zo stoer is als hij graag wil doen voorkomen. Allebei staren ze dromerig naar buiten met hun nieuwe ooglapjes.
Ik krijg vaak te horen dat hij best ver vooruit is in zijn ontwikkeling, maar als ik hem zo zie zitten dan blijft hij mijn kleine mannetje.
_{en angsthaas Léon heeft ook wel echt genoten hoor, nadat hij zich eindelijk liet overhalen om gewoon ergens in te gaan.}

Dutch, ik heb de meisjesvarianten gemaakt!! Echt, heeeeeel herkenbaar!
Lena schoof vandaag een krukje voor de bank, klom daarop en hoppakee op de bank. Luuke durft niet eens in de draaimolen, de vliegtuigjes vind ze veel te eng en in de autootjes had ze het na 1 rondje gehad, daar sprong ze uit!
Volgend jaar gaan we samen, kunnen Cas en Lena Hellendoorn onveilig maken terwijl Luuk en Leon maar ergens gaan kleuren ofzo.
(Als we dan over 30 jaar als Moeder van de bruiden en bruidengommen staan te stralen hebben we in ieder geval iets te vertellen. )

Cas!
En stoere Lena.

Lishe afgesproken! Hellendoorn én de bruiloften.

Is het vannacht (en de nacht ervoor) weer gewoon goed gegaan, LadyS?
Maria heeft eens 2 keer overgegeven 's nachts (twee losse nachten) en dan was er verder ook niks aan de hand. We concludeerden later dat het misschien kwam doordat ze badwater had liggen sloeberen beide keren. Misschien was het bij Iris ook zoiets sufs?

quote:

Op zondag 28 september 2008 21:43 schreef LadyS het volgende:
cattie, wat fijn

PV, ik geloof niet dat het iets met nachtmerries te maken heeft. Ze slaapt zonder problemen weer verder als het weer achter de rug is. Ze wil dan ook per se in haar eigen bedje en niet bij papa en mama. Maar ik zal het zeker wel in gedachten houden, want op zich is het zo gek nog niet.

Mja, ik ben ook geen arts natuurlijk. Maar ik weet wel dat ik, vroeger als ik een nachtmerrie had, even rustig moest bijkomen en daarna gewoon weer verder sliep. Ik wist dan ook niet meer wat ik gedroomd had.

Hier is het ook weleens gebeurt LadyS. Wij dachten doordat ze had zitten schrokken aan tafel terwijl ze normaal altijd weinig eet. Het fijne van kinderen die overgeven vind ik de opluchting daarna. Hier lijkt het altijd meteen vergeten. (Maar zelf vind ik het gruwelijk, bij wie dan ook. ) Ik hoop dat het hierbij blijft voor jullie.

Wat hoe ik toch ontzettend knetterveel van mijn vreselijke peuterpuber. Ik had net lief aan de telefoon en moest huilen omdat ik zo moe ben en het even allemaal niet meer helder zag. ´En dan moet ik straks ook nog al die zooi opruimen, het speelgoed ligt overal.` Hoor ik net een piep zangstemmetje: ´Opruimen is goed, opruimen is fijn!`. Alles opgeruimd! Zo lief. Ze zit nu met mijn nichtje (die ook nog eens op het juiste moment binnenkwam) Op Te Blijven. Met een kopje thee.

Misschien niet helemaal een peuterprobleem, maar ik zit er wel mee.
Mijn dochter van 3 speelt veel met haar buurjongetje. Een hartstikke leuk ventje en zijn ouders zijn heel aardig.
Alleen de ouders zijn ontzettend chaotisch en kunnen totaal niet organiseren. We hebben door het contact met elkaar afgesproken, dat als we eens omhoog zitten, we wel bij elkaar kunnen aankloppen.
Alleen doet zij dat nu continu bij ons en daar voel ik mij heel ongemakkelijk bij. Ik was ervan uitgegaan dat we elkaar alleen zouden helpen bij noodsituaties (kind moet plotseling naar de dokter) maar ik begin mij ondertussen een oppascentrale te voelen en begin mij ook een beetje gebruikt te voelen.
Zo staat ze af en toe opeens voor de deur met de vraag of de babyfoon (voor hun baby) even bij ons kan staan omdat ze even snel iets moet doen (maar blijft dan rustig 1,5 uur weg). Ik voel me vaak een beetje overvallen en heb dus een paar keer ja gezegd, helemaal niet handig omdat ik zelf ook een baby heb en dus niet handig een beetje heen en weer kan lopen.

Hoe kan ik op een aardige manier zeggen, dat ze maar wat vaker oppas moeten inhuren inplaats van op ons leunen? Ik zat zelf te denken om gewoon een aantal keren nee op zo'n verzoek te zeggen om te laten zien dat wij geen structurele achtervang voor ze zijn.
Ik vind het ook vervelend omdat mijn man en ik juist veel oppassen in de buurt hebben (studenten/scholieren) zodat we eigenlijk nooit op onze directe buren leunen. Onze buren zeggen dat ze (met 3 kinderen) het te zwaar voor een oppas vinden, dus verdelen ze de kinderen een beetje in de buurt als ze iets willen (zo voelt het dan een beetje)

[ Bericht 6% gewijzigd door Utrecht op 01-10-2008 09:27:45 ]

misschien kun je voorstellen om eens 1 ( of 2 ) van jullie oppassen te vragen? Iets bespreekbaar maken is wel moeilijk; maar lijkt me fijner dan die mensen te gaan ontwijken door steeds nee te zeggen. Als je dan ook meteen met een idee komt vinden ze het misschien alleen maar prettig. Uitleggen waarom het niet uitkomt is ook verstandig. Die mensen zien waarschijnlijk helemaal niet dat jij het het gedoe vind.
Succes!

Ze hebben de telefoonnummers van onze oppassen al, maar die vragen ze niet omdat ze het zielig vinden om een meisje van 17 jaar op 3 kinderen te laten passen.
Die meiden zijn wel wat gewend (eentje komt zelfs uit een gezien met 7 kinderen) en past bij meerdere gezinnen met 3 kinderen op.

Ik denk dat ik de volgende er iets van moet zeggen, maar zoek dus een aardige manier.
Eigenlijk is het gewoon zo dat ik gewoon ergens naar toe wil kunnen gaan met mijn eigen kinderen wanneer ik dat wil. Als ze echt in de brand zit wil ik best helpen, maar voor de rest eigenlijk niet.
Prima als onze kinderen soms samen spelen maar ik heb eigenlijk geen zin in sociale verplichtingen daaruit, dat moeten ze in mijn ogen samen maar oplossen (of met een oppas).

Ik zou het zelf toch zeggen zoals het is: namelijk dat jij de verwachting had dat de afspraak vooral op zou gaan voor noodsituaties en niet voor allerlei mogelijke oppassituaties. Zoiets kan je gewoon vriendelijk brengen en dan hoeft er geen misverstand te bestaan verder. Maar lastig is dat wel natuurlijk.

kun je dan niet vertellen dat je het zelf vervelend vind om aan huis gebonden te zijn door op andere kinderen te passen? Je zoekt zelf altijd andere oplossingen dus dan klinkt het heel begrijpelijk dat jij niet iemands opvang wilt zijn. Dat je incidenteel echt niet erg vind maar er geen gewoonte van wil maken? Ik denk dat het hartstikke lastig is zo'n gesprek te openen maar ik vind je probleem echt duidelijk. Ze moeten daar echt begrip voor kunnen opbrengen.

Ken wordt de laatste tijd, niet elke dag, wakker 's nachts of vroeg in de ochtend. Nu zat hij de afgelopen week nu en dan ook aan/in zijn oor met zijn vinger. Moet ik rekening houden met een bezoekje aan de ha voor iets van een oorontsteking?

Lastig Utrecht zoiets, wel verstandig dat je het aan wilt kaarten.

Zou kunnen, maar misschien kunnen het ook kiezen zijn?

Eva? Ben je hier nu al? *ongeduldig*

En Lis ook, vanaf vandaag.

Morgen Simon! Leuk dat al die kindjes nu ook deze kant op komen.

Is Lisje vandaag jarig Snoop?!?

^{En daar sta je dan zo koelbloedig bij te zwaaien alsof het niets is?!?}

* renzell heeft haar luie reet even naar de eerste pagina gesleept en zíet inderdaad dat het kleinste Snoopymonster VANDAAG jarig is!!!

quote:

Op woensdag 1 oktober 2008 22:15 schreef renzell het volgende:
Is Lisje vandaag jarig Snoop?!?

^{En daar sta je dan zo koelbloedig bij te zwaaien alsof het niets is?!?}

_{ik was een heel klein beetje supermoe op het moment van posten}

Alles wel met je kleine man?

Lisje!

quote:

Op donderdag 2 oktober 2008 09:08 schreef snoopy het volgende:

[..]

_{ik was een heel klein beetje supermoe op het moment van posten}

Alles wel met je kleine man?

Zindelijk!

Sinds 1 dag! ^{Hij is nu in een onderbroekje naar school.}

Julius stoer zeg!

Heerlijk, die kinderbilletjes zonder luier. Ik wil hem de hele tijd in z'n kont knijpen.

Renzell, mijn jongens hebben allemaal zulke lekkere billen, ik ken die neiging.

Juliussssss!!! . Gij stoere bink .

quote:

Op donderdag 2 oktober 2008 13:35 schreef renzell het volgende:
Heerlijk, die kinderbilletjes zonder luier. Ik wil hem de hele tijd in z'n kont knijpen.

arme jongen..

Vandaag ben ik met Lis naar het CB geweest. Dit CB is zo'n verademing vergeleken met onze vorige
Eigenlijk is alles gewoon helemaal goed met mijn schommelebonkie, maar dat wist ik allang

Wat kan het anders zijn he, per CB. Wel jammer dat je hier dan maar een paar keer komt.

Simon! Melden! Met foto's!

Gisteren hebben we ons eerste openbaren 'neeeeeee-neeeeeee-neeeeee' drama in het openbaar gehad. Na het zwemmen wilde mevrouw zich niet douchen en aankleden. Elke keer ging ze of terug naar het zwembad of op de grond liggen/zitten/hangn. En dan is zo'n zeperig meisje lastig op te tillen. Echt een toestand en al die bejaarden van de 60+-aqua-water-klets-uurtje-gezelligheids-les vonden het wel mooi.

die Anna Rare dwarse peutertjes zijn het soms ook