Help relatie dilemma

quote:

Op zaterdag 30 augustus 2008 09:15 schreef computergirl het volgende:

[..]

Maar dat 'steeds maar weer ruzie maken' is jouw keuze toch?
Je klaagt dat je geen normaal gesprek met hem kan voeren maar zegt tegelijkertijd dat je ruzie hebt/maakt elke keer als je je mond open doet.
Er is door iemand anders al de suggestie gedaan om i therapie te gaan, lijkt me een goed plan. nu ben je alleen maar bezig je eigen straatje schoon te vegen en bij ons goedkeuring &sympathie te zoeken voor vreemdgaan/je relatie verbreken

Je denkt enorm negatief. Je hebt voor jezelf allang in je hoofd zitten dat je weg wilt maar zoekt nu ook redenen waarom dingen niet zouden lukken.

Je krijgt urgentie als jullie uit elkaar gaan, ik weet niet of jullie getrouwd zijn, maar in dat geval kan de advocaat ook een brief sturen naar de woningbouw vereniging dat de echtscheiding in werking is gesteld.
Wachtlijsten van 10 jaar? Woon je in Amsterdam ofzo? Ga op zoek naar andere plaatsen, kleinere plaatsen hebben minder lange wachtlijsten en dan heb je eerst onderdak en kun je van daaruit ingeschreven blijven in de plaats waar je zou willen blijven wonen.
_{Waarom verwacht ik nu een reactie in de zin van;"Ik wil helemaal niet naar een andere plaats?"}

Sorry hoor, ik zit zelf in een scheiding en ik weet dat ik in Arnhem of omgeving vrij makkelijk aan een woning zou kunnen komen. Beter uitzoeken dus! Maar ik wil om wille van mijn kinderen eerst kijken of ik vlak bij mijn man kan blijven wonen. Lukt dat niet heb ik dus meerdere plekken waar ik makkelijk een woning kan krijgen.

ik zou in relatie therapie gaan als ik jou was,
communicatie problemen kun je mee leren omgaan
laat je kinders niet de dupe woorden, voor de rest is alles wel goed

je krijgt geen urgentie als je gaat scheiden!!!

Verder zie ik een hoop dingen in de OP waar je eerder en beter over na had moeten denken.. Nu zijn er twee kinderen de dupe..

En niks mis met werken als je kinderen klein zijn! Je hoeft niet meteen full-time te werken

quote:

Op zaterdag 30 augustus 2008 06:55 schreef maruda het volgende:
snap der ook nie veel van enzo

Strekking van dit topic in een notendop.

Je klinkt als een tienermoeder tbh..

Kun je niet samen met je kinderen bij die leuke vriend van hem gaan wonen?

quote:

Op zaterdag 30 augustus 2008 08:58 schreef maruda het volgende:
Tja, in het begin zijn ze heel erg anders en omdat je in love ben , hoop je dat ze zich ook gaan aanpassen, maar helaas daar ben ik nu dus achter gekomen . Maar mijn twee kinderen, daar heb ik dus absoluut geen spijt van hoor dus hou die erbuiten aub.

Wie zijn "ze" in dit geval? Alle mannen die je naar je hand hebt willen zetten maar wat niet gelukt is? Zo komt het namelijk over...
Je kinderen "er buiten houden" is onzin: de ENIGEN die MET RECHT belang hebben in deze kwestie, zijn je kinderen!

quote:

Op zaterdag 30 augustus 2008 09:27 schreef maruda het volgende:
ik doe ook het beste voor mijn kinderen en zoals dat nu gaat gaat dat niet goed. Alleen materialistisch. Maar ze moeten juist geestlijk gelukkig zijn. En dat is pas op het hoogtepunt wanneer de ouders gelukkig zijn, dat voelen ze aan en ze maken alles mee. Al probeer je het niet te laten zien natuurlijk.

En denk je dat kinderen gelukkig worden van:
-doordeweeks bij moeder
-elk weekend naar hun vader
-moeder slaat papa2 aan de haak, gevolgd door papa3 en papa4 met telkens weer afscheid nemen
-pa slaat mama2 aan de haak
-enz. enz.?

Je vraagt hier advies, je krijgt advies. Het is alleen niet wat je wilt horen... Zoals altijd: Als je het antwoord niet wilt weten, stel dan de vraag niet!.
Je moet echt eens bij jezelf gaan zoeken wat er mis is, niet bij anderen.

Hoezo samen met de kinderen.
Het lijkt mij gezonder als de kinderen met papa thuis blijven en die troela lekker naar die vriend vertrekt.


De ironie..kinderen maken kan echt elke debiel.

quote:

Op zaterdag 30 augustus 2008 09:27 schreef maruda het volgende:
Therapie? Das alleen maar praten praten, precies hetzelfde wat we ook hebben gedaan en oplossingen bedacht.

Therapie is ook dat bij jou een spiegel wordt voorgehouden. misschien ben je buitengewoon onredelijk bezig en stel je eisen waar hij niet aan kan voldoen alleen omdat je de relatie aan het saboteren ben.

Maar goed, je hebt toch al besloten om er een eind aan te maken, dat jij zielig bent en hij de boosdoener want jij bent zo fantastisch.
Wat wil je van ons eigenlijk?

quote:

Op zaterdag 30 augustus 2008 10:45 schreef SHE het volgende:
Hoezo samen met de kinderen.
Het lijkt mij gezonder als de kinderen met papa thuis blijven en die troela lekker naar die vriend vertrekt.

Je schrijft dat je het jammer vindt dat jouw vriend niet zo romantisch is en niet zoveel praat dan dat je eigenlijk zou willen. Tja, dat kan. Niet iedereen is inderdaad even romantisch. Alleen snap ik niet waarom je dan in godsnaam met hem begonnen bent. Inhoudelijk waren er al een aantal punten waar hij niet aan voldeed. Je kan er niet vanuit gaan dat jij dat wel even kan veranderen. Als je er dan toch iets mee wilt beginnen zal je er rekening mee moeten houden dat hij niet die romanticus is waar je zolang op hebt gehoopt.

Jammer dat de rechtstaat zo in elkaar zit dat de kinderen altijd naar de vrouw gaan. In dit geval worden hem de kinderen ontnomen zonder dat hij daar iets aan kan doen. Hij is gewoon wie hij is. Zo was hij ook al toen je wat met hem begon en dat was toentertijd geen reden om het af te kappen. Nu, twee kinderen verder, zou het door diezelfde mankementen fout gaan. Leg hem dat maar eens uit. Jij bent degene die verkeerde keuzes heeft gemaakt, maar manlief en kinderen worden slachtoffer.

Vind jij dat je vriend het verdiend heeft om zijn eigen kinderen te moeten missen? Hij heeft al die tijd hard gewerkt om jullie een goed onderkomen te geven. Jij hebt door zijn harde werken nooit hoeven te werken. Jij hebt altijd voor de kinderen kunnen zorgen. Kan jij hem in de ogen blijven kijken als je hem vertelt dat hij het voortaan zonder zijn kinderen moet doen? Waarom denk je dat jij het recht hebt om de zorg voor de kinderen op je te nemen? Heb je dat echt verdiend?

Trouwens... een moeder van jonge kinderen kan prima werken hoor. Naast een fulltime baan heb je ook nog de geweldige mogelijkheid om parttime te gaan werken. Jawel, een paar uur per dag dus of een paar dagen in de week. Zo slecht is kinderopvang nog niet. Dan kunnen die kinderen ook lekker met leeftijdsgenootjes spelen en zich verder ontwikkelen.

Je lijkt overal voor de weg van de minste weerstand te kiezen. Soms moet je hard werken of angsten overwinnen om iets voor elkaar te krijgen. Blijf niet hangen in dat veilige wereldje waar je alles op een kussentje aan wordt gereikt. Onderneem eens actie. Als het aan jou ligt dan zit je over 5 jaar nog steeds ruzie met hem te maken en dan zijn er 3 kinderen extra de dupe van. Nu kan je samen met hem hard aan het werk gaan om de relatie te redden. Ook kan je deze week nog flink op zoek gaan naar een woning en volgende maand al op jezelf wonen. De keuze is aan jou.

Je verliefdheid op die vriend is een kalverliefde en een kwestie van het gras is groener.

Eerst ga je gewoon scheiden en lekker gelukkig zijn met een uitkering. En dan kom je wel weer iemand tegen die het financiert

Ik heb maar 1 tip, die blijkbaar nog niet vaak genoeg is voorbij gekomen: relatietherapie!

overigens TS, het is naief om te denken dat je eeuwig verliefd kan blijven... ongezond ook...
is houden van dan niet genoeg?

rare vraag..

Heb je er al met je vriend over gesproken?
Mijns inziens gaat het hem meer aan dan ons en kan je er ook alleen met hem al dan niet uit komen en niet met ons....

quote:

Op zaterdag 30 augustus 2008 13:06 schreef Escaflowne het volgende:
Ik heb maar 1 tip, die blijkbaar nog niet vaak genoeg is voorbij gekomen: relatietherapie!

Volgens mij heeft TS er daar geen zin in, die is al op zoek naar een eigen huisje....

Daarbij vindt ze het lekker makkelijk om straks op zichzelf te zitten met een uitkering
Een uitkering die door de sociale dienst overigens vrijwel geheel verhaald zal worden op haar ex, valt me nog mee dat ze niet al berekend heeft hoeveel alimentatie ze voor de kinderen kan gaan vragen.

Kennelijk ziet TS allerlei opties waarvoor haar vriend mag gaan opdraaien, behalve werken.
Maar goed, het onderhouden van een relatie is ook werken, en dat lijkt ook al teveel gevraagd.

Dacht iemand maakt een dilemma topic

quote:

Op zaterdag 30 augustus 2008 13:14 schreef Godshand het volgende:
overigens TS, het is naief om te denken dat je eeuwig verliefd kan blijven... ongezond ook...
is houden van dan niet genoeg?

oeh oeh oeh hier ben ik het zo NIET mee eens!
Verliefdheid kan je voeden en als je dat gevoel wilt houden, moet je het dus blijven voeden.
DAT vergeten mensen naar verloop van tijd in 99% van de gevallen als ze een langdurige relatie hebben.. dan is een avondje samen niets meer dan als zoutzakken op de bank kibbelen over of ze GTST of voetbal gaan kijken...
De lieve kleine dingetjes doen ze dan allang niet meer en maar klagen dat het niet meer zo is als vroeger...
Ik ben er dus van overtuigd dat het wel kan, maar dan moet je beide bereid zijn om je te blijven inspannen voor je relatie en je partner te blijven veroveren.

quote:

Op zaterdag 30 augustus 2008 13:37 schreef tong80 het volgende:
Dacht iemand maakt een dilemma topic

Viel dat ff tegen

We kunnen er nog wel wat van maken

TS moet:

bij haar vriend blijven of bij hem weggaan

een baan zoeken of hem een poot uidraaien

de kinderen bij hem laten of zelf meenemen

gelijk bij die "goede vriend" intrekken of even de schone schijn ophouden

volwassen worden of het zielige vogeltje blijven spelen