Help relatie dilemma

Hallo !!

Ik zit met een grote relatie dilemma...
Ik heb een lieve vriend, en 2 lieve mooie jonge kindjes.

Alleen, is mijn verliefdheid voor mijn vriend al een jaar weg ongeveer. Ik hou wel van hem, maar niet zo veel meer. Ik erger me soms ook aan hem. We hebben veel ruzie gehad en nog steeds en telkens over hetzelfde. Ik pas me aan, maar hij niet. Hij is echt eigenlijk niet mijn type persoon. Ik vind dat zo jammer, want de rest bevalt me echt prima.
Mooie eengezinswoning (koop), ruime inkomen van vriend, vriend die echt betrouwbaar is, we hebben dezelfde toekomstplannen(groot gezin veel kids, en adoptiekindjes uit China enz.).

Toch doet hij gewoon geen moeite, altijd zegt hij dingen maar hij doet het gewoon niet zeg maar. En dat met de simpelste ding ook. Ik erger me daar zo aan. Geen romantiek, praat bijna niet.
We praten elke keer als we ruzie hebben , maar steeds hetzelfde en lijkt net of ik tegen een muur praat ofzo. Schiet gewoon niet op.

Ikzelf ben een lekker open persoon en hou wel van humor en romantiek. Het botst zo erg!

Ik weet gewoon niet wat ik moet doen... Ik kan niet veel want ik heb geen contact met mijn familie vanwege hun drugsgebruik enz. Ik zelf niet hoor.

Dus ik kan niet zo makkelijk weg hier helaas. En een huurwoning, nou dan ken ik wel 10 jaar wachten omdat je zo'n wachtlijst heb. Ik heb me al wel een tijdje geleden al ingeschreven hoor!

En dan nog iets.. ik ben nu verliefd op een vriend van hem. HELLUPP .:'(

Tis echt zoo fout he..

[ Bericht 33% gewijzigd door Sander op 30-08-2008 07:24:14 ]

quote:

Op zaterdag 30 augustus 2008 06:30 schreef Koffielurk01 het volgende:
Nou laat ik even lekker bot uit de hoek komen op dit vroege tijdstip...

*Zijn die kinderen gedeeld? Wees dan geen egoïst en laat de kinderen niet de dupe (vul zelf maar in hoe dat kan gebeuren) worden van je eigen fouten.
*Ga naar een relatietherapeut als je echt denkt dat het niet meer te trekken is.
*Je kiest zelf voor de leven en zoek geen excuses om er niet uit te stappen.

Dat is alles.

Sorry maar je begrijpt het waarschijnlijk wat verkeerd.
Het zijn ook zijn kinderen inderdaad. Maar dit speelt al heel lang en we zijn allebei niet gelukkig. Dat zien onze kinderen ook! Dus dan is het juist het beste om uit elkaar te gaan lijkt me omdat je dan wel weer gelukkig zult zijn.
We hebben alles geprobeerd. En ik ga toch echt niet mijn hele leven ongelukkig voelen en mn kinderen zien dat.
Denk daar ook maar eens aan, soms is het juist beter om uit elkaar te gaan ook om de kinderen!! En nogmaals, we hebben zo vaak gepraat en geruziet en geprobeerd, maar tevergeefs.

Hopelijk snap je nu wat ik bedoel. Ik ben niet zoooooo dom hoor!

[ Bericht 97% gewijzigd door Sander op 30-08-2008 07:24:35 ]

quote:

Op zaterdag 30 augustus 2008 06:24 schreef fotostarter het volgende:
Hij is echt eigenlijk niet mijn type persoon.

Hier stopte ik al met lezen, en ik denk dat je wel weet waarom?

um.. vertel?

[ Bericht 96% gewijzigd door Sander op 30-08-2008 07:25:00 ]

Ja, al heel lang geleden al, dus alleen het probleem is, dat ik vast zit hier. Ik kan niet zomaar weggaan want geen plek! Maar ik ben niet getrouwd met hem hoor, gewoon samenwonend.

Ik weet niet zeker of ik urgentie kan aanvragen omdat ik 2 kinderen heb en er zogenaamd uit huis wordt gezet door vriend. Ik denk het niet dus tja heel moeilijk. En dan zou ik een uitkering ook nog een moeten aanvragen. Bijstand. Erg vervelend bah , erg moeilijke keuze he

[ Bericht 96% gewijzigd door Sander op 30-08-2008 07:25:09 ]

Hij wilt zelfs trouwens mij in het koophuis laten wonen en dat hij weggaat, maar dat kan toch helemaaaaaaal niet?!?! Zit ik daar met een uitkering, vette hypotheek weg te werken enzo.. snap der ook nie veel van enzo. Maar dat ken zowiezo niet toch?

[ Bericht 94% gewijzigd door Sander op 30-08-2008 07:25:14 ]

ow ja ik ben een heel open persoon dus dat komt hij zeker te weten hoor, nee ik ddoe het beste voor de kids.

En harajuku wa bedoel je met k**r kloon?

[ Bericht 82% gewijzigd door Sander op 30-08-2008 07:25:20 ]

Ow kan dus niet.. leuk zeg. Nou ja maakt ook niet uit bedankt in ieder geval!

zou der een slotje op mogen dan misschien? alvast bedankt

Dat wil ik niet. Ik wil er voor mijn kinderen zijn. Nu ze nog jong zijn. Ik ben tegen kinderopvang. Dus vandaar. Al zit ik met een uitkering dat maakt mij geen ene moer uit. Mijn kids zijn het belangrijkst.

Het probleem is gewoon dat ik nergens terecht kan. Dat ik half opgesloten zit hier terwijl ik dat eigenlijk niet wil.

En geloof mij, ik ben veel gelukkiger (dus mijn kids ook) als ik in m;n eigen huisje woon samen met mn kindjes met een uitkering. Geen probleem hoor.

Tja, in het begin zijn ze heel erg anders en omdat je in love ben , hoop je dat ze zich ook gaan aanpassen, maar helaas daar ben ik nu dus achter gekomen . Maar mijn twee kinderen, daar heb ik dus absoluut geen spijt van hoor dus hou die erbuiten aub.

quote:

Op zaterdag 30 augustus 2008 09:01 schreef sigme het volgende:
Als je het voor de kinderen doet, blijf je bij elkaar. Zolang er geen slaande ruzie is, hou dan maar gewoon je fatsoen & neem je verantwoordelijkheid. Samen kindertjes maken, samen kindertjes opvoeden.

Dat gejammer dat kinderen gelukkig zouden zijn als mamma gelukkiger is.. Onzin! Honderd keer onderzocht: voor de kinderen is het het beste als ouders samen blijven (extremen daargelaten). Dit is gewoon jouw verveling afreageren ten koste van de kinderen en hun er ook nog de schuld van geven (ik doe het voor hun bestwil.. .) Kleuter.

Zo, nounou, dan heb jij het even helemaal mis. Het is juist beter als de ouders samen niet gelukkig zijn en steeds maar weer ruzie maken. Denk je nou echt dat ze daardoor goed worden opgevoed en gelukkiger zijn? Jonge, dan moet je beter weten want dat soort kinderen plegen juist zelfmoord in de tienerjaren man!

Ik weet zelf wat het beste is van mijn kinderen en niet jij, volgens mij heb jij niet eens kinderen dus waarom kom je hier met je grote bek mij afbekken. Gek dat je er bent, ik vraag om advies en niet om afgebekt te worden gek!!!!!!