In eerste instantie leerde ik hoe gedachten en emoties door herhaling een overtuiging creeeren. Een overtuiging is een persoonlijke waarheid. Dit wordt ahw in je onderbewustzijn gesleten. Je ervaart deze overtuigingen ook veelal onbewust. Het is de bril die je op hebt en waardoor je naar de wereld kijkt zonder dat je het door hebt.quote:Op vrijdag 29 augustus 2008 12:09 schreef EggsTC het volgende:
[..]
Kan je hier voorbeelden van geven?
Dingen ontleren is eigenlijk de tweede stap. Het doorgronden van je eigen psychologie zorgt ervoor dat je je machtiger voelt en jezelf uit een slachtofferrol kan halen. Maar het aannemen van nieuwe overtuigingen (door autosuggestie, bewustwording, zelfhypnose enz.), daar gaat heel veel tijd in zitten. En in mijn ogen moet de volgende stap ook zijn dat je het verstand los laat.quote:En hoe ontleer jij dingen? Puur door de dingen op te volgen uit de boeken die je leest?
quote:Ik herken een hoop in wat je zegt. Dat is inderdaad gewoon algemene waarheid, maar je moet het wel weten. Sinds 6 januari (mijn verjaardag) 2006 volg ik jouw posts altijd met veel belangstelling. Puur vanwege deze post destijds.
Kwaliteitsuser
Judith Viorst ken ik niet. En die verslaving aan mislukking kan ook nog een fysieke kant hebben in de vorm van emoties. Heb ooit eens ergens gelezen dat mensen verslaafd raken aan de stoffen die vrijkomen in het lichaam bij een bepaalde staat van zijn, dus blij of depressief bijvoorbeeld.quote:Op vrijdag 29 augustus 2008 12:30 schreef BOTER.... het volgende:
Wow, idd een helder stuk. Ken je de psychoanalyticus Judith Viorst? Zij schreef oa Necessary Losses; waarin -net als wat ik uit jou stuk leest- zij duidelijk maakt dat je alleen kan groeien als je dingen loslaat.
Waarom gaat iets als veranderen bijvoorbeeld moeilijk? Viorst haalt hier oa Freud aan (maar weerlegt hem hier en daar ook met modernere opvattingen) dat mensen geneigd zijn steeds weer dezelfde fouten te maken, omdat ze hopen dat het deze keer een andere afloop zal hebben. Een soort verslaving aan mislukking dus...
Radical Honesty. Beste boek dat ik ooit heb gelezen. Mocht je hem kopen, in het begin kunnen er langdradige stukken bij zitten maar de laatste paar hoofdstukken vh boek slaan echt allesquote:
Goed verwoord weer. Dit moet ik ook eens gaan proberen. Ik denk alleen dat dit een ijzersterk doorzettingsvermogen nodig heeft. Mediteer jij ook?quote:
Nee ik mediteer nooit. Heb dat ooit eens 3 keer in mn leven geprobeerd maar heb daar het geduld niet voorquote:Op donderdag 4 september 2008 22:36 schreef EggsTC het volgende:
[..]
Goed verwoord weer. Dit moet ik ook eens gaan proberen. Ik denk alleen dat dit een ijzersterk doorzettingsvermogen nodig heeft. Mediteer jij ook?
Daar heb ik op geoefend een aantal jaar terug. Het is me uiteindelijk 2 keer gelukt om het voor elkaar te krijgen, maar ik werd gelijk wakker beide keren doordat ik schrok dat het lukte. Echt mooi is dat ja. Je onthoud dromen ook echt van 40 minuten. Waar je eerst 1 kladblaadje kan volschrijven hoe je droom was, en uiteindelijk 5 A4-tjes kan volzetten met alle dromen die je hebt gehad die nacht. Prachtig. Uiteindelijk kon ik de motivatie er niet meer voor opbrengen om door te gaan. Eigenlijk zou ik dat ook weer ns moeten gaan doen.quote:Op donderdag 4 september 2008 22:56 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Nee ik mediteer nooit. Heb dat ooit eens 3 keer in mn leven geprobeerd maar heb daar het geduld niet voor![]()
Dat doorbreken van de identificatie met je verstand, daar hoef je niet perse een ijzersterk doorzettingsvermogen voor te hebben. Er gaat veel tijd in zitten maar dat maakt niet uit. Ik gebruik het wanneer ik het echt nodig heb, me dus kut voel en dan wordt die "techniek" steeds meer onderdeel van wie je bent zeg maar. Het komt dan steeds automatischer gaandeweg. Wie weet waar ik over een aantal jaar sta.
Wat ik wel al merk is dat ik ontzettend relaxed in het leven sta. Ik weet nu dat meedoen aan de rat race geen enkele betekenis heeft. Geluk is het belangrijkst en dat is meteen voorhanden. Die wetenschap haalt de druk vd ketel.
Wat verder ook wel een impact op me heeft gehad en alles wat ik heb geleerd, zijn dromen. En dan voornamelijk Lucid Dreaming. Heb je daar wel eens van gehoord?
quote:Dingen ontleren is eigenlijk de tweede stap. Het doorgronden van je eigen psychologie zorgt ervoor dat je je machtiger voelt en jezelf uit een slachtofferrol kan halen. Maar het aannemen van nieuwe overtuigingen (door autosuggestie, bewustwording, zelfhypnose enz.), daar gaat heel veel tijd in zitten. En in mijn ogen moet de volgende stap ook zijn dat je het verstand los laat.
quote:Wat verder ook wel een impact op me heeft gehad en alles wat ik heb geleerd, zijn dromen. En dan voornamelijk Lucid Dreaming. Heb je daar wel eens van gehoord?
Beide van wat je hier boven neerzet is ook erg veel geduld voor nodig. In dit geval heb jij gekozen om de kant van het aannemen van nieuwe overtuigingen en lucide dromen te leren. Ik denk dat hierin ongeveer even veel tijd in gaat zitten als leren mediteren. Maargoed. Erg interessant. Door deze post van je ben ik sinds kort ook weer bezig met lucide dromen op te pakken. Ik begin al weer te merken dat ik dromen langer ga onthouden. Ik vind het alleen erg lastig om mijn eigen psychologie op deze manier te doorgronden. Heb je tips hiervoor?quote:Nee ik mediteer nooit. Heb dat ooit eens 3 keer in mn leven geprobeerd maar heb daar het geduld niet voor
De nihilistische filosofie die ten grondslag ligt aan dit stuk is imo zelfvernietigend. Het is het één of het ander: ofwel heeft het leven een zin (of meerdere zinnen), ofwel niet. Maar als het leven geen zin heeft, als het leven 'zinloos' of 'absurd' is (zoals Albert Camus al mooi verwoordde), dan is dat omdat men vooronderstelt dat het een zin moet hebben. Je kan het leven alleen maar als 'onzinnig' ervaren in het licht van een verwachting van die zin.quote:Op zaterdag 23 augustus 2008 01:08 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Whatever your main struggle is, it is insignificant in the face of your death; it is petty and unimportant and has no meaning at all. It is a tale told by an idiot, full of sound and fury, signifying nothing.
Niet helemaal. Wat de schrijver zegt met zijn stuk over 'the abyss' heeft meer levensfilosofische insteek: zodra je jezelf gaat afvragen waarvoor je het uiteindelijk doet moet je het antwoord schuldig blijven. Zodra we onszelf willen veranderen, is het alsof we deze vraag naar 'zin' proberen te ontwijken en dat we niet willen inzien dat al onze acties - of we nu veranderen of hardnekkig conservatief blijven - toch allemaal met de dood als eindhorizon zinloos zijn.quote:Op donderdag 28 augustus 2008 14:13 schreef Garisson72 het volgende:
ik denk dat The Abyss staat voor de situatie die je tegenmoet gaat als je je verandering zou doorvoeren; een nieuwe situatie die je niet kent, die dus eng en beangstigend is - dus als een afgrond in kijken.
Dit stuk in de OP is maar een deel van een boek he? De schrijver probeert in het boek juist te zeggen dat zijn zogenaamd nihilistische aanpak nodig is om ten volle te kunnen leven. Wanneer je je verstand loslaat zul je zin ervaren, automatisch. Zin is in dit geval, geluk. Geluk vind je niet met je verstand, maar geluk vind je door je identificatie met het verstand te doorbreken.quote:Op woensdag 24 september 2008 13:51 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Niet helemaal. Wat de schrijver zegt met zijn stuk over 'the abyss' heeft meer levensfilosofische insteek: zodra je jezelf gaat afvragen waarvoor je het uiteindelijk doet moet je het antwoord schuldig blijven. Zodra we onszelf willen veranderen, is het alsof we deze vraag naar 'zin' proberen te ontwijken en dat we niet willen inzien dat al onze acties - of we nu veranderen of hardnekkig conservatief blijven - toch allemaal met de dood als eindhorizon zinloos zijn.
Een erg nihilistische insteek waar ik het totaal niet mee eens ben. Veel acties zijn juist niet zinloos; maar doordrenkt van zin en waarde.
Ik vind dat eigenlijk de verkeerde houding. Als ik een weg naar geluk moet kiezen, dan ben ik toch eerder voor de Nietzscheaanse aanpak: volledig ja-zeggen tegen het leven en alle nare, vervelende en pijnlijke kanten ten volle beleven. Gedetermineerd zijn we niet door 'het lot', maar door onze persoonlijkheden die keer op keer dezelfde fouten maken.quote:Op woensdag 24 september 2008 22:44 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Dit stuk in de OP is maar een deel van een boek he? De schrijver probeert in het boek juist te zeggen dat zijn zogenaamd nihilistische aanpak nodig is om ten volle te kunnen leven. Wanneer je je verstand loslaat zul je zin ervaren, automatisch. Zin is in dit geval, geluk. Geluk vind je niet met je verstand, maar geluk vind je door je identificatie met het verstand te doorbreken.
De aanpak van deze schrijver gaat meer richting het boedhisme. Je moet in het nu leven om alles volledig te kunnen accepteren omdat in het nu je verstand geen macht over je heeft. En verstand betekent hier je ego, dus je persoonlijkheid die idd keer op keer dezelfde fouten maakt. Doorbreek de identificatie met je verstand en je ego zal geen macht meer over je hebben en jij kunt je verstand gaan gebruiken ipv andersom.quote:Op donderdag 25 september 2008 09:58 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Ik vind dat eigenlijk de verkeerde houding. Als ik een weg naar geluk moet kiezen, dan ben ik toch eerder voor de Nietzscheaanse aanpak: volledig ja-zeggen tegen het leven en alle nare, vervelende en pijnlijke kanten ten volle beleven. Gedetermineerd zijn we niet door 'het lot', maar door onze persoonlijkheden die keer op keer dezelfde fouten maken.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |