Op donderdag 21 augustus 2008 13:57 schreef Mixed_Emotions het volgende:Help ik ben verliefd geworden!!
Ben zelf een jongen van midden 20 en ik heb een probleem, ik ben namelijk verliefd geworden op een vrouw van midden 30 en ze is nog getrouwd ook. Zij is een collega en ik ken haar al jaren. Het gekke is, dat dit pas sinds enkele weken/maanden zo is. Ik wil dit eigenlijk helemaal niet, maar het gaat vanzelf. Zelf heb ik ook al jaren een relatie en wil dit ook zo houden, ook omdat dit het beste is voor iedereen.
Ik begin even bij het begin (voordat ik verliefd werd). Op een gegeven moment begonnen de mailtjes i.p.v. zakelijk steeds persoonlijker te worden. De mailtjes begonnen al met “hoi lekkerding” “schatje” etc. van beide kanten! Ik moet er wel bijzeggen dat ik er zelf mee begonnen ben. Ik vond het spannend om haar reactie af te wachten, het kwam dus al gauw van 2 kanten. Eerst was het meer ouwehoeren, maar dit werd steeds intenser. Het voelde niet echt goed, maar het was wel spannend en leuk. Toen ik vakantie had, stuurde ik haar nog mailtjes en zij ook naar mij, dat ze me vreselijk mist en dat ze zich erop verheugd wanneer ik terug kom…. Mede hierdoor is de verliefdheid nog heviger geworden.
De laatste mailwisseling liep zo ver op, dat het tot een afspraakje is gekomen, waar ik direct daarna eigenlijk ook wel een beetje van ben geschrokken. Ik dacht bij mezelf, “dat kan ik beter niet doen!”, ik wil geen schuldgevoel en mijn vriendin niet kwetsen, maar ook haar huwelijk niet om zeep helpen. Maar in de roes die verliefdheid heet, dacht ik: “als zij het kan, kan ik het ook”. Toen ik vervolgens nog een mail stuurde kreeg ik geen antwoord meer. Mijn gevoel zei me al, dat zij er misschien ook wel een beetje van geschrokken is en er nu van baalt (er is nog niets gebeurd!). Toen ik daar om vroeg, gaf ze toe dat ze zich inderdaad had bedacht en dat het niet verstandig is om af te spreken. Ze wist alleen niet hoe ze het moest vertellen. Zij had ook gevoelens voor mij, maar ze vond het verstandiger om er niets mee te doen. Ze wil graag dat het zo blijft zoals het was, gewoon gezellig, meer niet. Ik respecteerde haar beslissing en draaide de schakelaar om (althans, dat probeerde ik en nog steeds!). Het was/is niet makkelijk, maar ik kon er wel mee leven.
Maar wat gebeurde er nu? Ik probeer m`n best te doen om het verliefdheids gevoel te onderdrukken. Ik spreek haar weer op het werk en zei nog dat ze helemaal gelijk heeft gehad en dat het beter is om verder niets te doen. Ik zei erbij, dat ik anders wel een schuldgevoel zou hebben gehad, toen zei ze direct:"dat valt nog wel mee" Toen ik daarop doorvroeg, zei ze "laat maar" Vreemde reactie, daar maak ik op uit dat ze er ervaring mee heeft??? Ik wilde zeker weten dat ze zich bedacht had, dus stuurde ik iets onschuldigs, maar wel iets liefs over haar, vervolgens kwam er toch een mailtje van haar dat ze me wel kan kussen, toen kon ik me niet inhouden en stuurde ook weer een mail terug. Van de ene kant vind ik het vervelend en van de andere kant geeft het me een heel goed gevoel. Als ze dat soort dingen mailt ben ik zo weer om! Uiteindelijk had ik dus toch weer gereageerd (erin mee gegaan) waarop ze voor de 2e keer weer geen antwoord gaf op mijn mail. Eigenlijk baalde ik er toen al van dat ik het gestuurd had.
Waar ik wel mijn vraagtekens bij heb is,” waarom speelt zij zo met m`n gevoelens?” (doe ik trouwens ook met haar zonder dat ik het wil). Ik probeer er nu maar zo min mogelijk aan te denken, maar het blijft moeilijk. Ik baal er wel van dat ze zo`n mail stuurde, nadat ze zelf heeft gezegd dat ze verder niets wil. Eigenlijk wil ik het zelf ook niet, maar jah, zolang ik nog gek ben op haar, weet ik me ook niet echt een houding te geven als ik dat soort mails ontvang… Op zo`n moment wil ik haar maar al te graag!!
Ik weet dat ik niet goed bezig ben, maar voor alle duidelijkheid; Er is niets gebeurd verder! Ik twijfel nu wel erg aan mijn eigen relatie. Mijn vriendin verdiend veel beter dan iemand als ik. Heeft iemand tips voor mij, hoe ik hier het beste mee om kan gaan? Ik kan er niet over praten met bekenden, dan schaam ik me kapot! Vandaar dat ik het maar anoniem op fok heb gezet.