De crisis omtrent een relatie van 1.5 jaar

ja, elke relatie heeft na precies 1.5 jaar een dip...

maar goed...serieus...elke relatie verandert in de loop der tijd, en die eerste verliefdheid blijft zeker niet eeuwig doorgaan...maar dat wil niet zeggen dat er zoiets is als een 'meest kritieke punt'...dat is onzin, en voor iedereen anders...

3 maanden, 6 maanden, 1,5 jaar, 3 jaar: er zijn teveel tijden om op te noemen en elke tijd zou een breekpunt in een relatie moeten zijn.

Volgens mij is het onzin om hierop te letten. Ja, verliefdheid gaat over, en ja, dat brengt veranderingen mee. Maar dat punt is voor iedereen anders, dus maak je er niet druk om.

Hehe, ik denk eigenlijk vergelijkbaar met Scorpie, maar dan precies omgekeerd.
Ik probeer me er elke dag bewust van te zijn hoe bijzonder het is dat mijn vrouw naast mij wakker wordt. Dat lukt me in deze relatie al 10 jaar.

In vorige relaties is me dat niet gelukt, en ik kan niet anders dan constateren dat het feit dat ik sommige dingen for granted begon te nemen een belangrijk deel van het probleem was.

Wat maakt het nou uit of je relatie gebaseerd is op verliefdheid, of op houden van, het zijn tijdelijke labeltjes. Een relatie hou je duurzaam goed, door elkaar elke dag het gevoel te geven dat je blij met elkaar bent.

Jij bent bijzonder voor mij. Elke dag zou ik opnieuw voor je kiezen. Elke dag zie ik je staan. Elke dag ben ik blij om thuis te komen. Elke dag probeer ik je dat in al mijn onvolkomenheid te laten merken.

@Abbadon; sorry, maar je zit er naast. Statistisch onderzoek heeft uitgewezen dat dat moment plaats vindt precies na 1 jaar, 4 maanden, 3 weken en 5 dagen. Om 13.30 uur om precies te zijn.

Je zat in de buurt, maar dan kan Robert zich vast voorbereiden.

[modus serieux]
In den beginne is er verliefdheid. Dan zie je alleen de mooie kanten van elkaar. Langzamerhand zakt de verliefdheid en ga je van elkaar leren dat je ook mens bent met fouten. Als je leert die van elkaar te accepteren, dat die bij de ander horen, dan ontstijgt je relatie de verliefdheid en ga je werkelijk van elkaar houden.
Houden van betekent in mijn ogen dat je elkaar in zijn geheel accepteert. Met mankementen dus en dat je elkaar desondanks leuk, lief en aardig vindt... door de bank genomen.
[/modus serieux]


Geniet gewoon lekker van elkaar. Elke dag samen is een dag die niemand je meer kan afnemen...

Ik denk dat het dodelijk is om je van te voren druk te gaan maken dat je misschien met anderhalf jaar een relatiedip krijgt. Wat betreft het overgaan van de verliefdheid, dat is mij na 4 jaar nog niet het geval. Niet dat ik me constant superverliefd voel, maar ik kan het nog steeds héél warm krijgen van binnen en van die zenuwachtige kriebels voelen.

Ik ben hier zelf ook tegenaan gelopen na een relatie van 1 jaar en 8 maanden. De twijfels waren wederzijds, dus besloot mijn ex er maar een einde aan te maken. Waarschijnlijk valt hier gewoon aan te werken, maar zij dacht hier dus anders over...

quote:

Op woensdag 13 augustus 2008 13:58 schreef Roquefort het volgende:
Hehe, ik denk eigenlijk vergelijkbaar met Scorpie, maar dan precies omgekeerd.
Ik probeer me er elke dag bewust van te zijn hoe bijzonder het is dat mijn vrouw naast mij wakker wordt. Dat lukt me in deze relatie al 10 jaar.

In vorige relaties is me dat niet gelukt, en ik kan niet anders dan constateren dat het feit dat ik sommige dingen for granted begon te nemen een belangrijk deel van het probleem was.

Wat maakt het nou uit of je relatie gebaseerd is op verliefdheid, of op houden van, het zijn tijdelijke labeltjes. Een relatie hou je duurzaam goed, door elkaar elke dag het gevoel te geven dat je blij met elkaar bent.

Jij bent bijzonder voor mij. Elke dag zou ik opnieuw voor je kiezen. Elke dag zie ik je staan. Elke dag ben ik blij om thuis te komen. Elke dag probeer ik je dat in al mijn onvolkomenheid te laten merken.

Het 'verliefdheids'-gevoel zorgt ervoor dat het lichaam grotere hoeveelheden 'fenylethylamine' aanmaakt, wat de 'geluksgevoelens versterkt.. dit naast een hele zooi andere hormonen..

een lichaam kan echter de continue productie van zulke gelukshormonen niet aan, alswel dat het lichaam juist zelf langzaam 'went' aan de werking en deze minder effectief wordt ...
(chocolade bevat overigens ook fenylethylamine, wat mogelijk een verklaring kan zijn ervoor dat zoveel vrouwen bij liefdesverdriet of ietwat depressieve gevoelens daarnaar grijpen)

om die reden zijn er redelijk 'vaste' momenten waarin bepaalde relatie-types 'uitgewerkt' kunnen aanvoelen en in die gevallen kan een relatie enkel overleven als deze zich 'transformeert naar langer durende en aanhoudende gevoelens.

Het ligt sterk aan de 'vorm' van relatie, wel kun je stellen dat hoe 'heftiger' de relatie en des te heftiger de partners gevoelens hebben en impulsief erop regeren, des te groter is het risico dat het geen aanhoudende relatie is maar eerder een kortstondige 'burnout'

Ik zelf vind dat er wel kritieke fases zijn, 4 a 6 maanden en dan een jaar en anderhalf jaar.. Dit zijn fases waarin de verliefdheid afneemt en je dus ontdekt dat je veel geeft om je partner. Hier kan je soms ook ontdekken dat de verliefdheid over is en je je partner zat begint te raken, zijn min punten veranderen niet of ontdek je juist.

Ik zelf heb altijd van die fases gehad. Dan was het voor mij belangrijk om te praten, te evalueren en plezier terug te zoeken.

Vooral de laatste alinea van RM-rf is nu voor mij confronterend, want zo ging mijn laatste relatie.. allemaal te snel te heftig en te veel...

Maargoed het is uiteindelijk denk ik toch per koppel verschillend of je zulke kritieke fases hebt. Waarschijnlijk zijn ze er veel gezien de vele relaties die uitgaan

quote:

Op woensdag 13 augustus 2008 14:28 schreef Spittie het volgende:
Ik ben hier zelf ook tegenaan gelopen na een relatie van 1 jaar en 8 maanden. De twijfels waren wederzijds, dus besloot mijn ex er maar een einde aan te maken. Waarschijnlijk valt hier gewoon aan te werken, maar zij dacht hier dus anders over...

Hier van hetzelfde, 1 jaar en 9 maanden. Alleen in mijn geval wilde ik het niet meer proberen...

quote:

Op woensdag 13 augustus 2008 13:58 schreef Roquefort het volgende:
Jij bent bijzonder voor mij. Elke dag zou ik opnieuw voor je kiezen. Elke dag zie ik je staan. Elke dag ben ik blij om thuis te komen. Elke dag probeer ik je dat in al mijn onvolkomenheid te laten merken.

Dat dus.

Wat omschrijf jij het altijd heerlijk

Verliefdheid gaat na een tijd over in een nieuw soort relatie. Je zou verliefdheid kunnen zien als de status waarin de relatie wordt opgebouwd. Die nieuwe relatie is sterker, maar mist sommige leuke dingen van de verliefdheid (die overigens nog wel van tijd tot tijd langs kan komen). Als je daar tegen kan, wat veel mensen kunnen, dan is het geen probleem.

Maar als je je druk over gaat maken, dan ga je steeds meer 'fouten' in de relatie zien. Dus dat zou ik maar niet doen.

Ik denk eerder dat een crisis zal ontstaan bij (grote) veranderingen, als een nieuwe baan, of juist een gebrek aan veranderingen, waardoor het saai wordt.

Mijn relatie is nu drie weken uit, na bijna anderhalf jaar.
maar anderhalf jaar lijkt me niet per se een kritiek punt, als jullie bij elkaar passen zoals je nu denkt te doen is er niks om je zorgen over te maken, dan red je het wel. En zo niet, dan is het just not meant to be. Dat laatste was bij mij het geval en we zijn goed uit elkaar gegaan.

Ik meende te herinneren dat die cyclus eerder 3 , 7 , 14 en 21 jaar zou zijn.
Na 3 jaar zou de kalverliefde echt wel in oprechte liefde moeten omgezet zijn.
Na 7 jaar staat m'n voor de belangrijke beslissing dat dit het nu echt is waar men voor wil gaan voor de rest van hun leven
Na 14 jaar maakt men een balans op.
En na 21 jaar zou er sprake zijn van midlife/identiteitscrisis.


tuurlijk varieert dat wel en zijn er soms ook externe factoren, kinderen , financien enzo dat meespreken.

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 15:18 schreef misteriks het volgende:
Ik meende te herinneren dat die cyclus eerder 3 , 7 , 14 en 21 jaar zou zijn.
Na 3 jaar zou de kalverliefde echt wel in oprechte liefde moeten omgezet zijn.
Na 7 jaar staat m'n voor de belangrijke beslissing dat dit het nu echt is waar men voor wil gaan voor de rest van hun leven
Na 14 jaar maakt men een balans op.
En na 21 jaar zou er sprake zijn van midlife/identiteitscrisis.


tuurlijk varieert dat wel en zijn er soms ook externe factoren, kinderen , financien enzo dat meespreken.

En af en toe lees je in de krant weer eens dat vanwege de gejaagde levenstijl van tegenwoordig die dips zich relatie sneller voordoen. Kortom, als je alles moet geloven dan kun je je eigenlijk ieder jaar van je relatie wel druk gaan maken om een mogelijke dip en dan heb je kans op een self-fulfilling prophecy.

Tja, dan kan ik je niet helpen. Ik was in het begin helemaal niet verliefd namelijk. We hadden het gewoon erg leuk, we pastten erg goed bij elkaar, waren allebei net flink gekwetst in onze vorige relatie, en na een paar maanden realiseerde ik me dat ik wel heel erg veel om hem gaf en dat ik eigenlijk toch wel erg veel vlindertjes begon te voelen iedere keer. Bij mij zijn het houden van en de verliefde gevoelens dus tegelijkertijd gegroeid, en beide ben ik ook niet meer kwijt geraakt, maar verliefdheid was niet de basis, dat was de klik die we hadden.

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 16:12 schreef RobRobert het volgende:
Ja je moet ook geen waarde hechten aan mijn 1.5 jaar stelling.
Maar meer aan het feit dat de fikse verliefdheid van het begin meestal rond die koers gaat afnemen.
Dat kan inderdaad ook al een jaar eerder en ook een jaar later zijn.

Ik wil in dit topic dus van de mensen horen hoe ze zelf hun daling van verliefdheid hebben aangepakt. Of dat een groot verschil werd in de relatie, of dat ze zo vloeiend overging in 'houden van' dat er nauwelijks wat veranderde...

Hit me

Meeste heftige periode verliefdheid duurt een maand of 3, daarna kom je op het punt van elkaar ontdekken op andere vlakken, wensen doelen in het leven etc.. En vanaf dat moment wordt het serieuzer en maken de heftige vlinders geleidelijk plaats voor een dieper gevoel van "houden van". Ik denk dat na pak em beet 1 a 2 jaar je kan spreken van een echt serieuze relatie. En de daling van de verliefdheid is iets dat heel geleidelijk gaat en eigenlijk merk ik er niks van. Behalve dan dat het wat rustiger wordt en niet zo "hyper" als aan het begin. Is zoiets als "go with the flow" (in mijn geval dan)

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 15:18 schreef misteriks het volgende:
Ik meende te herinneren dat die cyclus eerder 3 , 7 , 14 en 21 jaar zou zijn.
Na 3 jaar zou de kalverliefde echt wel in oprechte liefde moeten omgezet zijn.
Na 7 jaar staat m'n voor de belangrijke beslissing dat dit het nu echt is waar men voor wil gaan voor de rest van hun leven
Na 14 jaar maakt men een balans op.
En na 21 jaar zou er sprake zijn van midlife/identiteitscrisis.


tuurlijk varieert dat wel en zijn er soms ook externe factoren, kinderen , financien enzo dat meespreken.

Balansdag ^geintje

Geloof dat de balans heftig positief doorslaat hier

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 17:27 schreef RobRobert het volgende:

[..]

Ik heb het meer mensen horen zeggen dat echte verliefdheid maar 3 maanden duurt. Maar dat vind ik zelf wel erggg weinig. Ik zit nu op een jaar en ben nog superverliefd. Dat zou dan 4 keer langer dan gemiddeld zijn. Klinkt vreemd.

Tja, relatief begrip: wat de een als superverliefd ervaart, is voor de andere matige lol. Ik denk dat na 3 maanden het punt is: Dat niet de hele wereld volledig roze is en er op een wolk wordt geleefd en dat in de overtreffende trap zoiets. Natuurlijk is na 3 maanden de verliefdheid niet over, en na jaren is dat er nog steeds. Maar het wordt gewoon geleidelijk iets minder heftig, zonder dat dit erg is of ergens invloed op heeft. Ik bedoel er zijn genoeg mensen die na 40 jaar nog steeds verliefd zijn, maar in welke mate is moeilijk te meten.

quote:

Op woensdag 13 augustus 2008 13:58 schreef Roquefort het volgende:


Jij bent bijzonder voor mij. Elke dag zou ik opnieuw voor je kiezen. Elke dag zie ik je staan. Elke dag ben ik blij om thuis te komen. Elke dag probeer ik je dat in al mijn onvolkomenheid te laten merken.

En dat van een man .

Wat Roquefort zegt is denk ik wel een prima houding om je relatie door te komen. Ik probeer dit zelf ook altijd te doen. Heel slecht, maar ooit eens geleerd van Dr. Phil die toen sprak over hoe hij zijn relatie goed hield. Toen hij zei dat hij iedere dag probeerde te bedenken wat zijn vrouw nodig had, vond ik echt dat hij iets zinnigs zei. Het is belangrijk dat je je partner niet vanzelfsprekend vindt.

Een paar maanden geleden (en ja, dat was wel ongeveer anderhalf jaar inderdaad) waren m'n vriend en ik allebei erg gestresst door omstandigheden. We hadden te weinig aandacht voor elkaar en omdat we allebei niet lekker in ons vel zaten deden we ook niets. We ploften op de bank, ik jankte zijn t-shirt onder, hij speelde de halve nacht online poker, waar ik me weer aan ergerde omdat hij niet opschoot met z'n studie, waardoor ik me opgesloten voelde omdat ik geen andere baan durfde te zoeken voor hij ook werk had (ik had het echt heel erg slecht naar m'n zin op m'n werk), en zo werd ik ook eigenlijk steeds 'bozer' op hem, omdat hij het voor mijn gevoel eigenlijk voor ons allebei verziekte. En op een gegeven moment had ik een flash of insight, toen dacht ik, ik kan m'n leven niet van hem af laten hangen. Op dat moment wist ik niet of dit nu het leven was wat ik wilde hebben, maar ik was op dat moment over alles erg in de war. Ik ben ander werk gaan zoeken en ik ben ook na gaan denken over manieren waarop ik hem wél kon motiveren om iets te doen aan onder andere zijn studie en uiteindelijk is dat ook gelukt. Ook dacht ik, ik moet gewoon dingen gaan ondernemen en niet afwachten tot hij met een plan komt. Het gaat nu weer super, we zijn allebei best zinnig bezig, we hebben weer veel lol samen, aandacht voor elkaar en we zijn veel actiever (nu is de situatie ook wel verbeterd, dus we zijn allebei vrolijker en minder gestresst, dat scheelt natuurlijk ook). Het is erg makkelijk om alleen maar te kijken naar wat je zelf wilt en dat te verwachten van iemand of gewoon maar boos en gefrustreerd te raken omdat het niet is zoals je het wilt, maar het is belangrijk je te realiseren dat je partner ook maar een mens is en dat ie niet op aarde is gezet om jouw leven te regelen, maar zelf ook behoeftes en dromen heeft. Ook op de momenten dat je hoofd daar eigenlijk niet zo naar staat.

Ach na 4 jaar kan iemand nog van gedachten veranderen.. zelfs al is verliefheid overgeslagen in houden van, zeker als deze persoon word beinvloed door andere mensen.

Kennis van m'n ouders na 22 jaar samen uit elkaar (2 jaar ging een vd twee vreemd)

Eeuwig van iemand houden.. dan mag het heel speicaal zijn, maar m'n ouders en familie houden het vol met hun partners dus er meot wel iets van waar zijn.

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 11:08 schreef Chev het volgende:
Eeuwig van iemand houden.. dan mag het heel speicaal zijn, maar m'n ouders en familie houden het vol met hun partners dus er meot wel iets van waar zijn.

Of het is gemakzucht, kan ook...

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 23:02 schreef Vivi het volgende:

[..]

En dat van een man .

Idd.