R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik loop al een tijdje rond met onderstaand verhaal. Ik lees al lang mee op Fok en denk dat ik hier de meest nuttige tips kan krijgen. Heb het namelijk al eerder geprobeerd op een ander forum (een meidenforum, kreeg uiteraard alleen maar ik-huil-met-je-mee reacties) en aangezien ik nu behoefte heb aan realistische en serieuze reacties post ik het hier.
Ik heb vroeger veel meegemaakt, vader verloren en daar veel verdriet van gehad. Denk dat mijn verlatingsangst (een van de dingen waar ik volgens mij last van heb) hier zo ongeveer is begonnen. Ik heb mezelf niet geweldig ontwikkeld, was rond mijn vijftiende een erg manipulatief en dominant persoon. Ik had een aantal goede vriendinnen, maar tegen de meeste van hen heb ik me af en toe niet respectvol gedragen. Op een gegeven moment hebben mijn drie beste vriendinnen zich herenigd en mij vertelt dat ze het eigenlijk niet meer zo zagen zitten met mij. Ik moest toen ‘veranderen’ en de klap kwam voor mij zo hard aan dat ik afstand van ze heb genomen. Ik merkte toen pas dat ik er buiten hun eigenlijk geen had. Ook met mijn vriend ging het rond die periode niet zo goed. Hij zag dat ik mijn vriendinnen verloor en kreeg hierdoor een benauwd gevoel. Daarnaast is hij is een erg tolerant persoon die iedereen aardig vindt en mij volgens mij een beetje begon te zien als iemand die de sociale ladder af viel (om het zo maar even te zeggen). Een tijdje daarna heb ik ongelofelijke ruzie met hem gehad waarin het bijna uitging. Op dit punt werd ik eigenlijk wakker geschud, ik heb toen dagenlang met mijn moeder gepraat en wij zijn toen tot de conclusie gekomen dat ik mijn gedrag moest aanpassen om niet nog meer mensen te verliezen.
Ik ben toen erg hard aan mezelf gaan werken, heb voor mezelf op een rijtje gezet dat ik niet goed bezig was en op welke vlakken ik moest veranderen. Ik ben een stuk aardiger geworden (hoor ik van verschillende mensen, inclusief mijn vriend) en ben niet meer manipulatief en dominant. Het grote probleem is dat ik nu een onzeker wrak ben met enorme verlatingsangst.
Ik ben doodsbang dat ik toch nog steeds niet goed genoeg ben voor mijn vriend en dat hij me ook gaat verlaten. Sinds die ruzie met mijn vriendinnen heb ik wel nieuwe vriendschappen opgebouwd die een stuk beter in elkaar zitten dan mijn vorige, maar toch blijft het moeilijk om veel mensen te vinden waar ik het echt goed mee kan vinden. Ik durf ook eigenlijk niet meer, omdat ik bang ben dat ze me verschrikkelijk vinden.
Het gaat erg goed met mijn vriend, we zijn nu een dik jaar samen, maar ik blijf last hebben van angst. Ik ben bijvoorbeeld ook een beetje jaloers geworden (iets dat ik absoluut niet uit richting hem omdat dat een killer is voor relaties). Dit komt waarschijnlijk voort uit de onzekerheid en de bijbehorende verlatingsangst die ik heb opgelopen door alle problemen op sociaal gebied.
Ik ben dus eigenlijk van een (te) zelfverzekerd persoon waar mijn vriendinnen en mijn vriend altijd achteraan liepen veranderd in een onzeker meisje die bang is om alleen achter te blijven.
Mijn vriend ziet me volgens mij op sociaal gebied als best ‘zielig’ om het zo maar even te zeggen en maakt af en toe ‘misbruik’ van mijn onzekerheid (vroeger liep hij achter mij aan, was hier ook vaak erg onzeker over en tegenwoordig zijn de rollen omgedraaid en voelt hij zich sterker dan ooit omdat hij degene is met de touwtjes in handen). En dit is ergerlijk want het zou gewoon gelijk verdeeld moeten zijn, er moet niemand zijn met ‘de touwtjes in handen’.
Ik weet niet eens wat ik nu precies wil zeggen, maar ik wil gewoon een leuk en aardig persoon zijn zonder bang te zijn om afgewezen te worden en verlaten te worden. Ik wil nieuwe vriendinnen krijgen, me minder zorgen maken om mijn vriend en gewoon genieten van het feit dat het nu zo goed tussen ons gaat en leren van de consequenties van mijn foute gedrag. Dit wil alleen niet lukken.
Ik heb vroeger veel meegemaakt, vader verloren en daar veel verdriet van gehad. Denk dat mijn verlatingsangst (een van de dingen waar ik volgens mij last van heb) hier zo ongeveer is begonnen. Ik heb mezelf niet geweldig ontwikkeld, was rond mijn vijftiende een erg manipulatief en dominant persoon. Ik had een aantal goede vriendinnen, maar tegen de meeste van hen heb ik me af en toe niet respectvol gedragen. Op een gegeven moment hebben mijn drie beste vriendinnen zich herenigd en mij vertelt dat ze het eigenlijk niet meer zo zagen zitten met mij. Ik moest toen ‘veranderen’ en de klap kwam voor mij zo hard aan dat ik afstand van ze heb genomen. Ik merkte toen pas dat ik er buiten hun eigenlijk geen had. Ook met mijn vriend ging het rond die periode niet zo goed. Hij zag dat ik mijn vriendinnen verloor en kreeg hierdoor een benauwd gevoel. Daarnaast is hij is een erg tolerant persoon die iedereen aardig vindt en mij volgens mij een beetje begon te zien als iemand die de sociale ladder af viel (om het zo maar even te zeggen). Een tijdje daarna heb ik ongelofelijke ruzie met hem gehad waarin het bijna uitging. Op dit punt werd ik eigenlijk wakker geschud, ik heb toen dagenlang met mijn moeder gepraat en wij zijn toen tot de conclusie gekomen dat ik mijn gedrag moest aanpassen om niet nog meer mensen te verliezen.
Ik ben toen erg hard aan mezelf gaan werken, heb voor mezelf op een rijtje gezet dat ik niet goed bezig was en op welke vlakken ik moest veranderen. Ik ben een stuk aardiger geworden (hoor ik van verschillende mensen, inclusief mijn vriend) en ben niet meer manipulatief en dominant. Het grote probleem is dat ik nu een onzeker wrak ben met enorme verlatingsangst.
Ik ben doodsbang dat ik toch nog steeds niet goed genoeg ben voor mijn vriend en dat hij me ook gaat verlaten. Sinds die ruzie met mijn vriendinnen heb ik wel nieuwe vriendschappen opgebouwd die een stuk beter in elkaar zitten dan mijn vorige, maar toch blijft het moeilijk om veel mensen te vinden waar ik het echt goed mee kan vinden. Ik durf ook eigenlijk niet meer, omdat ik bang ben dat ze me verschrikkelijk vinden.
Het gaat erg goed met mijn vriend, we zijn nu een dik jaar samen, maar ik blijf last hebben van angst. Ik ben bijvoorbeeld ook een beetje jaloers geworden (iets dat ik absoluut niet uit richting hem omdat dat een killer is voor relaties). Dit komt waarschijnlijk voort uit de onzekerheid en de bijbehorende verlatingsangst die ik heb opgelopen door alle problemen op sociaal gebied.
Ik ben dus eigenlijk van een (te) zelfverzekerd persoon waar mijn vriendinnen en mijn vriend altijd achteraan liepen veranderd in een onzeker meisje die bang is om alleen achter te blijven.
Mijn vriend ziet me volgens mij op sociaal gebied als best ‘zielig’ om het zo maar even te zeggen en maakt af en toe ‘misbruik’ van mijn onzekerheid (vroeger liep hij achter mij aan, was hier ook vaak erg onzeker over en tegenwoordig zijn de rollen omgedraaid en voelt hij zich sterker dan ooit omdat hij degene is met de touwtjes in handen). En dit is ergerlijk want het zou gewoon gelijk verdeeld moeten zijn, er moet niemand zijn met ‘de touwtjes in handen’.
Ik weet niet eens wat ik nu precies wil zeggen, maar ik wil gewoon een leuk en aardig persoon zijn zonder bang te zijn om afgewezen te worden en verlaten te worden. Ik wil nieuwe vriendinnen krijgen, me minder zorgen maken om mijn vriend en gewoon genieten van het feit dat het nu zo goed tussen ons gaat en leren van de consequenties van mijn foute gedrag. Dit wil alleen niet lukken.
Ik heb dit ooit zelf meegemaakt
Maar probeer aan je zelfvertrouwen te werken,dat is het aller belangrijkste
Liefs Vronie
Maar probeer aan je zelfvertrouwen te werken,dat is het aller belangrijkste
Liefs Vronie
Had ik ook altijd last van, tot ze het uitmaakte op msn en ik later van m'n broer hoorde dat ze vreemdging.
Kun je niet stoppen, heb je geen invloed over. Doe je best in de relatie, en denk aan vandaag in plaats van morgen.
Kun je niet stoppen, heb je geen invloed over. Doe je best in de relatie, en denk aan vandaag in plaats van morgen.
En hoe heb je dit probleem opgelost? Je zegt aan je zelf vertrouwen werken, maar hoe heb jij dit zelf precies gedaan?quote:Op dinsdag 12 augustus 2008 02:46 schreef vronie het volgende:
Ik heb dit ooit zelf meegemaakt
Maar probeer aan je zelfvertrouwen te werken,dat is het aller belangrijkste
Liefs Vronie
Ik stuur je morgen een priveberichtquote:Op dinsdag 12 augustus 2008 14:13 schreef Pittoresk het volgende:
[..]
En hoe heb je dit probleem opgelost? Je zegt aan je zelf vertrouwen werken, maar hoe heb jij dit zelf precies gedaan?
Ik heb het verhaal gelezen en vind het wel herkenbaar. Niet voor mezelf,
maar ik ken/kende mensen die wat dit betreft veel op je leken.
Mijn tip is heerlijk algemeen en vaag: voordat anderen van je gaan houden
moet je eerst van jezelf leren houden.
Tip 2: ga naar een psycholoog.
maar ik ken/kende mensen die wat dit betreft veel op je leken.
Mijn tip is heerlijk algemeen en vaag: voordat anderen van je gaan houden
moet je eerst van jezelf leren houden.
Tip 2: ga naar een psycholoog.
Motto: Eens is ook dit voorbij...
Red een boom - eet een bever!
Red een boom - eet een bever!
Jouw Inbox is niet beschikbaar,mijn bericht komt dus niet aan bij jouw.quote:Op woensdag 13 augustus 2008 00:05 schreef vronie het volgende:
[..]
Ik stuur je morgen een privebericht
Groetjes Vronie
Hey,
Dit komt me ook bekend voor. en denk dat iedereen wel een beetje door zo een pirode heen gaat.
het een beetje tot inkeer komen. een beetje overzien om te kijken waar je nu staat
En om wat oude banden loslaten om schoon weer verder te kunnen
en op zo een moment het idee dat je er alleen voor staat.
zie het als een stukje zelf ontwikkeling en mischien net die wijze les die je nodig had.
en mischien even 1 stapje terug doen om der 2 vooruit te kunnen zetten.
;-)
Dit komt me ook bekend voor. en denk dat iedereen wel een beetje door zo een pirode heen gaat.
het een beetje tot inkeer komen. een beetje overzien om te kijken waar je nu staat
En om wat oude banden loslaten om schoon weer verder te kunnen
en op zo een moment het idee dat je er alleen voor staat.
zie het als een stukje zelf ontwikkeling en mischien net die wijze les die je nodig had.
en mischien even 1 stapje terug doen om der 2 vooruit te kunnen zetten.
;-)
I found the love but it didn't last
Wonderful Days belong to the past
I don't know where I stand, what I'm to do
tried to forget and i'll find someone new
Wonderful Days belong to the past
I don't know where I stand, what I'm to do
tried to forget and i'll find someone new
Sorry, ik had mijn inbox nog niet geactiveerd. Als het goed is moet hij het nu doen.quote:Op vrijdag 15 augustus 2008 01:24 schreef vronie het volgende:
[..]
Jouw Inbox is niet beschikbaar,mijn bericht komt dus niet aan bij jouw.
Groetjes Vronie
|
|
