Bloedrood Gras Met Fietsbanden

Wat een heerlijke, warmmenselijke uitzending vanavond, met veel leermomenten en vertier. Ria Bremer televisie, zeg maar.
Er werden prachtige moderne standpunten over het geloof ingenomen. Ik als ketter zat erg te genieten van de wetenswaardigheden. Dat het per individu verschilt werd wel onbarmhartig duidelijk gemaakt. Ruud looft de Heer met name voor warm eten en warme vrouwen. Als hij ergens de damp van af ziet slaan sluit hij devoot de handen. Niets mis mee. Iedereen recht op zijn eigen geloof. Anouk zat meer een beeld te schetsen van het katholieke geloof alsof we net de 14e eeuw uit zijn gekropen. Katholieken moeten de hele dag met een ijskoude washand in de slip de Heer en aanverwanten loven. Katholieken vloeken nooit en dragen na hun 21e, als een vrolijk stel eunuchen hun ballen in een leuk notenhouten bakje met zich mede om er mooie Katholieke Muziek mee te maken op landdagen. Maurice bracht ook iets ten berde, maar die klinkt al weken, akoestisch, als een goed gesprek met 34 mensen in een lege St. Bavokerk. Niet meer te verstaan, deze lispelaar. Zendertje kan ingeleverd worden. Geen enkele zin meer om dit geluid te versterken.
Katholieken gaan ook nooit naar de Beautydag. Anouk wel. Ik hoorde het haar zeggen vanavond, als een van de belangrijkste motivaties om er eventueel mee te stoppen. Trouwbeursen zijn heel erg, met allemaal mannetje in oversized pakken die leuke hebbedingetjes voor de ultieme trouwdag staan te verkopen. De oude vertegenwoordigers in Achterham en Jonge Kaas staan nu in te cashen op Het Moderne Trouwen. Geinig trouwidee: in een rode loper gerold beiden het feest betreden. Geef aan je gasten aan het eind van de avond een leuk presentje mee, bijvoorbeeld een cupidootje gesneden uit salami. Maar nog erger is de Beautybeurs. Helaas inmiddels uit het illegale circuit. Werd eerst des nachts onder viaducten gedaan, elkaar stiekem opmaken bij het vluchtige licht van een passerende auto. Dat waren nog eens tijden, living on the edge. Wat later de onverbiddelijke opkomst van de beautyfarm, meestal een in één weekeinde omgetimmerde stal van Oom Krelis die met wat sterk vergrote foto's van vochtinbrengende vrouwen en veel wit al snel de allure kreeg van een Duitsch Kuuroord. Zo een waar Bart zijn Duitsche baby heeft verwekt, de beroemde kliniek van Dr. Birkenstock, beroemd om zijn vruchtbaarheidsprogramma voor Jonge Soldaten Die Nog Bij Hun Moeder Wonen.
Maar nu heeft het hele beautygebeuren de stap gemaakt naar de Jaap Edenhal, De Jaarbeurshal en de Ahoy. Kan het treuriger, 10.000en lelijke mensen, niets meer aan te doen, voor het leven een gnoom, voetje voor voetje langs al die kraampjes. Te vergelijken met de al eerder genoemde ParaVisie beurzen, maar dan vele malen erger. Bij ieder kraampje hopen op dat beloofde gratis monstertje van 2 milliliter Scrub Or Die. Brrrr. Word er naar van.
Willem was ook weer goed bezig. Hield goed het overzicht aan tafel toen de groep zich opeens helemaal verloor in de knutseldonatie. Ik schrok. Heel even leek het er op dat, gezien de uiteenlopende freubelbelangstellingen, er enkele mensen, onafhankelijk van elkaar en zonder begeleiding iets anders gingen doen dan de ander. Maar daar stak Willem een stokje voor. Samen kaarsen maken of anders flikker ik die hele doos met spullen zo weer terug, jullie kunnen kiezen. Men roemde Willem om zijn overzicht. Bijna had men iets individueels gedaan. Een sterke groep doet dat niet.
Mooiste moment vanavond en misschien ook door u opgemerkt, heel even een paar shots van Beeldhouwer Arend Kaapskogel, met zijn karakteristieke zwarte werkmans kleding in de tuin van Big Brother. Bij hun barbecue stond hij iets bij het vuur te doen, met een stuk non-materie dacht ik. Goede universele alpinopet op.
Heel verrassend dat deze nog te onbekende kunstenaar, die overigens ook leesblind is, wat weer bewijst dat je dan toch heel goed terecht kan komen, in de tuin een werk voor de bewoners mag creëren. Het werk van deze gekwelde geest, die altijd signeert met De Zwarte Ruiter, kenmerkt zich door een enorme expressie met als meest gebruikte materialen meestal oude fietsbanden, stukjes straattegel en sisal. Beetje door elkaar husselen, brander er op, er in zwarte kleding naar gaan staan kijken, af en toe de hand door het haar doen, het op een sokkeltje lassen en het "Bloedrood Gras Met Fietsbanden, studie 4" noemen. Dat is Kaapskogel ten voeten uit. Leuk om hem weer eens te zien op deze wat vreemde plek.
Voor de mensen die vannacht nog een keer naar de herhaling kijken. Let even op Maurice, volkomen geobsedeerd door een borduurwerkje tijdens het pindakaasgrapje van Bart. Qua lachvolume van de rest een uiteenscheurende fragmentatiebom op een toilet en hij onbewegelijk naar dat draadje zitten turen. Inmiddels drie stellingen: Televisie maakt dikker, televisie maakt dommer, televisie maakt doof.
Karin koopt voor de kwart ton 85 oude jaargangen Margriet en voor twee ton handwerkartikelen. Intense tevredenheid vanavond met een doosje kraaltjes. Waarom schopt niet iemand in dat huis al die gezellige troep zo weer de voorraadkamer in. Niet borduren, hier hebt u het weer terug, alstublieft. Doet u mijn kinderen de vriendelijke groeten. Ik kom voorlopig niet thuis, zegt u dat maar. Goedendag!
Volgende weekopdracht, ik voel het, iets met patchwork of met rubberen sieraden.
Ook prikkelend, de Duitse conversatie die Bart met zijn vriend had voorbereid om de Vuige Duitsche Fatale Vrouw er van te overtuigen dat hij de vader nooit kon zijn. Volledig in het zo handige Canal Plus Porno Duits. "Menschhhhhh, da sol da doch kwatsjjj sein, jaaaaa, das is doch nie eine kleine neue Bart, arschlochh du. Wir habben doch in eine tutu gespritzt, mensch" Dat werk hoop ik.
Waar zit jou primaire gevoel vroeg Ruud aan Anouk. Van Ruud inmiddels wel bekend. Vlak onder het tweede gaatje van zijn riem.

Tot morgen, Nico