quote:
Op dinsdag 26 augustus 2008 19:02 schreef carmiie het volgende:Nou, de tweede dag dat ik er was dacht ik van: Nou, ik ga even een wandeling maken om de omgeving te verkennen. Maar er is eigenlijk nergens echt een mooi paadje ofzo. Allemaal weg en auto's. Geen voetpaden. Maar ja, voor de rest vind ik de omgeving leuk. We hebben hier een hele grote tuin, zonder hek erom heen. En de buren zijn heel gezellig, iedereen zegt steeds dat als ik iets nodig heb dat ik wel even langs kan komen. Allemaal hele vriendelijke mensen, ik kan zo door de tuin van de overbuurman lopen om te gaan kijken als mn gastbroertje op z'n motor naar de track (of zoiets) gaat.
Op gegeven moment zaten we buiten in de tuin en toen kwam er iemand bij zitten de we eigenlijk allemaal niet kenden, maar die kon er gewoon gezellig bij komen, in Nederland zouden mensen dat (tenminste, bij mij in de buurt) dat raar vinden. Dus het bevalt me allemaal goed!
Dat komt me bekend voor.
Vervoer is een probleem in de VS. Zonder auto ben je eigenlijk niemand, en dat is erg vervelend. Ik woon in een stad met net geen 100.000 mensen, en ik
kan overal op de fiets naar toe, wat ik dus gewoon doe. Maar als je in een grotere stad woont, of in een stad die niet berekend is op fietsen, dan wordt het lastig. Toch is het vaak de beste manier om je te verplaatsen, want wandelen, dat doet bijna niemand. Ik raad je aan om een fiets of auto te regelen, want je wilt niet aan je eigen huis vastgekluisterd zitten.
Wat ik erg aangenaam vind, is dat je met iedereen (echt iedereen) kunt ouwehoeren. Iedereen wil weten waar je vandaan komt en wat je van de VS vindt. In het begin is het effe inschatten hoe ver dat gaat. Een "How are you?" betekent soms hoi, maar soms ook "Ik heb je zo lang niet gezien en ik zou heel graag willen weten hoe het met je gaat", afhankelijk van wie het zegt en hoe ze het zeggen. In het begin heb ik me daar wel eens in vergist, door tegen iemand bij de supermarkt te zeggen dat ik een kutdag had, terwijl ik "what's up?" tegen een collega zei.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson