Kindje zonder grootouders..

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 18:26 schreef Vivi het volgende:

En je kan wel aan een dood paard staan trekken maar op een gegeven moment houdt het gewoon op.

En toch blijf ik het proberen. Niet dat ik elke week bel, maar gewoon af en toe eens. Best kans dat er nog vanalles verandert... Je broertje is 'pas' 23, misschien dat hij, als hij wat burgerlijker wordt en minder gamet, hij ineens wel meer tijd met je zoon wil doorbrengen.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 18:26 schreef Vivi het volgende:

[..]

Precies, buiten het leeftijdsverschil zijn mijn (half)broer en ik ook nog eens totaal verschillend. Hij leeft echt voor zijn Nintendo, Playstation en Wii, that's it. En je kan wel aan een dood paard staan trekken maar op een gegeven moment houdt het gewoon op.

Leuk met de kleine straks, samen met de Wii spelen e.d., kan maar zo een favoriete oom worden, de spelletjesoom

Maar maak je niet te druk om alles, je ventje komt wel goed, kinderen zoeken ook hun eigen mensen wel uit.
Je moeder zal een gat achterlaten, maar dat kan door niemand ingenomen worden, houdt haar herrinering levend, denk veel aan al het moois dat je samen gedeeld hebt, vertel je ventje over zijn oma, over de leuke dingen die die 2 samen gedeeld hebben enzo, dat lijkt mij persoonlijk het beste wat je kan doen.
En hoe moeilijk het ook is, neem gedegen afscheid van elkaar, hoe zuur het ook is, daar is wel de kans voor, pak die aan.

Je kan nu eenmaal moeilijk ineens wat mensen van straat trekken en zeggen nu hebben we een band met jullie die op een familieband lijkt, laat het gaan zoals het gaat, sta open voor nieuwe contacten, maar houdt niet krampachtig vast aan het idee dat het moet voor je kind, je ventje heeft een lieve moeder die goed voor hem is, hij zal vriendjes hebben, met sommige van die ouders een band krijgen, met anderen in de buurt een band krijgen, geheel naar eigen inzicht en op eigen initiatief.

Niemand kan je moede rvervangen, maar er zullen anderen komen waarmee ook een band ontstaat, anders, maar ook goed.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 18:43 schreef Vivi het volgende:
Dat hoop ik wel hoor, dat we wat closer worden mettertijd, mijn deur staat open iig .

Maarreh, ik kreeg net waanzinnig goed nieuws; mijn ma is vanmiddag bij d'r oncoloog geweest en er zijn blijkbaar twee nieuwe hormonen op de markt die evt. misschien ook nog kunnen aanslaan...nog niet in NL verkrijgbaar weliswaar maar we gaan natuurlijk wel uitzoeken waar dan wel. Hij zei wel dat de kans dat het aanslaat steeds minder wordt, maar die anderen werkten ook heel goed bij haar (daarom leeft ze nu nog terwijl ze 5 jaar geleden dus een prognose van 10 mnd kreeg).

Kijk eens, wat top, ik hoop dat je moeder straks je zoontje mee naar school gaat brengen op zijn eerste dag, dat zou toch het allermooiste zijn!!!!!!!!!

Wauw, dat is tof nieuws, Vivi!

Goed nieuws Viev!

En verder, mss dat het een heel klein beetje minder R&P kan en wat meer on-topic.
Dus over de band tussen kleinkinderen en grootouders en evt. surrogaat (dat woord zocht ik) opa's en oma's en wat minder over de eventuele drama's die eromheen spelen en de (ver)oorde(e)l(ing)en hierover.

goed nieuws!

Ik ga in Australie wonen, vind je dat asociaal?

Mijn kinderen hebben 1 echte oma, een surrogaat oma en een biologische oma die NIET over de vloer komt (kom er maar in roburt

Saskia heeft mijn vader goed gekend, maar roept vrolijk als opa eens te sprake "En nou is opa dood" En ze huppelt vervolgens vrolijk naar buiten.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 20:44 schreef Swetsenegger het volgende:
Mijn kinderen hebben 1 echte oma, een surrogaat oma en een biologische oma die NIET over de vloer komt (kom er maar in roburt

Saskia heeft mijn vader goed gekend, maar roept vrolijk als opa eens te sprake "En nou is opa dood" En ze huppelt vervolgens vrolijk naar buiten.

dat kan je niet maken he

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 20:55 schreef roburt het volgende:

[..]

dat kan je niet maken he

Jawel hoor. Als ze 18 is ofzo vertellen we nog wel dat Oma S eigenlijk niet d'r echte oma is, maar dat ze nog een heks in <plaats> heeft als familie.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 18:06 schreef ColdFeet het volgende:
Beste Marlieske, dat is dus weer een klassiek voorbeeld van 'dingen uit hun verband ruikken en op jezelf betrekken terwijl ze niet voor jou bedoeld zijn', typisch fok!s dus

En ik vertel dus dat sommige mensen nooit veranderen zoals jij de ervaring hebt dat dat wel kan gebeuren.
In mijn eigen weinig foks aan eerlijk gezegd de rest was pure onderbouwing voor het geval dat kwalletje weer kwam zeuren over : de opa heeft ook rechten enz.

Maar ik geloof er niet zo in dat als iemand jaaaaren niet naar je omkijkt, ze dan ineens het "licht" zien omdat een ex van ze sterft of ze een kleinkind krijgen/hebben.
Ik ben de tijd van geloven in sprookjes al gepasseerd ben ik bang. En denk meer in de geest van beter dan geen opa als een opa die niet oprecht is.

Vivi geweldig dat er mogelijk toch medicijnen zijn die je moeder nog kunnen helpen, succes!

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 20:44 schreef Swetsenegger het volgende:
Mijn kinderen hebben 1 echte oma, een surrogaat oma en een biologische oma die NIET over de vloer komt (kom er maar in roburt

Wij noemen dat hier Bonus-oma

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 22:44 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

Wij noemen dat hier Bonus-oma

die vind ik lief

vief op de eerste plaats geweldig nieuws en ik duim hard voor je mee dat je je moeder nog heeeeeeeeeeel lang bij je zilt hebben en dat Dean nog heel vaak bij d'r op schoot mag klimmen....

Hier herkent Fleur mijn moeder alleen op foto's en weet dus ook dat ze dood is. Dat Opa geen vrouw meer heeft en ik geen mama.... nou ja niet om mee te kroelen in elk geval....(zegt ze)

Haar andere oma is heel ziek en daar bidden we dus elke avond voor. Verder heeft ze raar maar waar...... wel 2 andere opa's maar geen andere oma's..... Opa H'stede en Opa Burgh. De een op het ene dorp waar we wonen en de andere op het andere deel van het dorp. Daar zwaait ze elke ochtend naar, daar krijgt ze een koekje en ook Maud noemt hem al Opa.... als we langs lopen moet er gezwaaid worden en handkusjes gegeven worden. Al vanaf grote afstand wordt er dan OOOOOOOOOpa geroepen. Ik hoop dat als het ooit nodig is Dean ook iemand vind waar die zo'n leuke band mee kan krijgen.

Lieve Viev, gewoon even een lekkere dikke pakkerd voor jou

Ik besef me na het lezen van dit topic des te meer hoe bijzonder het is dat Milo in ieder geval nog 1 stel opa/oma heeft waar hij elke maandag is, waar hij af en toe bij mag logeren en die ook nog vaak langskomen omdat ze hem zo missen. De andere kant is nog een oma, maar daar heeft hij niet zo'n band mee. Ze is een stuk ouder en behoorlijk geremd in het uiten van haar gevoelens. Achteraf horen we (van anderen) dan wel dat ze heel erg trots is op Milo en dat ze het leuk vond dat we langswaren. Hoe verschillend kunnen opa's en oma's zijn zeg.

Ik hoop dat Dean nog heel lang mag genieten van zijn oma en zij met hem natuurlijk!

oh vivi, wat een verdrietig vooruitzicht. maar ook toch weer hoopvol nieuws, lees ik aan 't eind. ik hoop gewoon dat Dean en z'n oma nog een hele boel tijd samen hebben, zodat zij wat meer kan zien wat voor jongetje het wordt en hij wat bewuster herinneringen kan opbouwen aan haar. m'n broertje heeft z'n opa & oma's nooit gekend. ik wel (we schelen 9 jaar), en ik vond dat altijd heel zielig voor hem. maar hoeveel hij er nou echt onder geleden heeft is maar de vraag natuurljik. het is waarschijnlijk het moeilijkst voor jouzelf en voor je moeder, denk ik. je zou 't zo graag anders willen. meer tijd. sterkte! en zoveel mogelijk genieten van 't nu.

Vivi

quote:

Op vrijdag 1 augustus 2008 20:02 schreef Vivi het volgende:
Jullie zijn lief allemaal .

Hopelijk gaan er nog vele danoontjes extra door haar handen richting Dean.

Maw; hoewel hoop gloort aan de horizon een paar posts hierboven, blijft het wel een verdrietig gegeven. Sterkte!

[ Bericht 20% gewijzigd door Smirre op 01-08-2008 21:41:15 ]

Och Vivi, een hele dikke voor jou!

Ik heb heel wat moeten wegslikken met het lezen van dit topic. Een paar dagen geleden te horen gekregen dat mijn moeder 2 lekkende hartkleppen heeft en geopereerd moet worden. Na haar infarct van 5 jaar geleden gaat het nu slechter dan ooit met haar. Zolang de hartritmestoornissen niet over zijn kan ze niet geopereerd worden, maar de medicijnen lijken haar nu steeds zieker te maken ipv beter
In een emotionele bui vertelde ze dat de situatie erger is dan gedacht, dat ze niet meer op Devin kan passen en dat ze haar best doet om vol te houden.
Ik vind het te pijnlijk allemaal en steek voorlopig nog even mijn kop in het zand. Maar onbewust...... vannacht heb ik weer gedroomd dat Devin zijn 3e verjaardag moest vieren zonder zijn oma erbij

edit: Vivi, jouw situatie is natuurlijk helemaal anders dan de mijne. Ik wil dit topic niet naar mij toe trekken ofzo, ik zag de titel en werd direct geraakt.

[ Bericht 7% gewijzigd door Kersjes op 02-08-2008 15:04:10 ]

Vivi en moeder, en iedereen die in eenzelfde situatie zit

Mijn ouders waren al voor m'n zus en ik kinderen kregen opa en oma voor M., het (geadopteerde) dochtertje van jongere vrienden. M. noemt mijn ouders opa en oma, en ze komt bij ze spelen en knutselen en logeren. De band die mijn moeder met haar heeft was vanaf het begin al echt een grootouder-kleinkind band. Mijn vader heeft wat meer tijd nodig gehad om in z'n rol te komen. M. heeft daar nooit last van gehad, ze heeft net als veel anderen in haar klas een opa en oma om naar toe te gaan en mee te bellen en dat alleen is al goed.

Vivi, ten eerste een hele dikke voor jou, ik weet helaas hoe het is om je moeder te verliezen aan die ziekte.

Op zich vind ik het ideevan surrogaat-opa's en oma's wel een goede, maar het neige wat je dan kan doen is dean is contact brengen met oudere mensen en zien of er wat gebeurt. Dat is alles. Dan is het aan Dean om ze te accepteren of niet.

Verder, zoals de rest zegt, bouw nu zoveel mogelijk herinneringen op en praat met je moeder erover. Filmjes, foto's, evt. handgeschreven brieven worden later van onschatbare waarde voor jou en Dean. Misschien heeft zij andere ideeen over hoe verder te gaan als zij over 100 jaar overleden is. Of kent zij mensen die heel vee liefde kunnen geven.

Pijnlijk is het sowieso en zal het atijd blijven.
Hoe je ermee omgaat is de keuze.

Nogmaals, sterkte!

En ook voor Kersjes! Hopelijk loopt het met een sisser af. (No pun intended)