Kindje zonder grootouders..

Ik heb persoonlijk alleen een oma gekend. Maar omdat oma zo'n 40 kleinkinderen heeft was er nooit sprake van geweldig contact. Ook omdat ze redelijk oud was en dus nooit de beste gezondheid heeft gehad.
Vroeger wilde ik wel een paar keer logeren bij oma omdat kinderen uit mijn klas het ook deden. Dit was dus niet echt mogelijk. Dit kon ik prima accepteren. Verder is ook deze oma overleden toen ik redelijk jong was. Maar ik mis het niet echt. Als ik er nu over na denk, is het natuurlijk wel jammer dat ik ze nooit heb mogen kennen. Maar ik mis het niet en heb dat ook nooit gedaan. Waarschijnlijk geldt hier ook: wat je niet kent kun je ook niet missen.

Het is natuurlijk zonde, maar het is geen groot gemis in mijn leven. Op mijn vragen heb ik van mijn ouders heb ik altijd eerlijk antwoord gekregen.

Verder denk ik niet dat ik zelf zou zitten te wachten op een "nep" opa/oma. Maar zoals Jack. Hierboven al schreef kan dat ook heel goed gaan.

Ik hoop dat je er wat aan hebt en ik wens je veel sterkte met alles.

Ja, ik vind 18 maanden ook nog niet zo oud eigenlijk. Onze kinderen hebben ook een goede band met hun oma's, maar die van 4 zou ze heel wat harder missen dan die van 19 maanden als ze nu zouden wegvallen. Ik denk dat het de jongste vooral zou opvallen als we in haar eigen huis kwamen en opa was er wel, maar oma niet. De oudste zou haar sowieso missen.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 10:29 schreef bioloogje het volgende:
Verder denk ik niet dat ik zelf zou zitten te wachten op een "nep" opa/oma. Maar zoals Jack. Hierboven al schreef kan dat ook heel goed gaan.

Het is ook niet zo dat een kind gedwongen wordt om zulke mensen te accepteren. Het klikt langs beide kanten of het klikt niet, en dat merk je snel genoeg volgens mij (aan de houding van beide partijen).
In mijn geval heb ik zelf het initiatief genomen en was er geen enkele aanzet langs m'n ouders kant hiervoor.
Ik ben er gewoon beginnen langsgaan, en zij vonden het geen enkel probleem en ik was/ben altijd welkom.
Moet niet altijd ingewikkeld zijn

Mijn kinderen hebben ook niet echt een opa en oma.
Mijn moeder woont (te) ver weg en is te zeer gericht op haar andere kleinkind.
Mijn vader is dood.
De moeder van mijn man is oud en dement (84 jaar)
Zijn vader is ook dood.

Wij vertellen de kinderen dat de opa's in de hemel wonen. Ze willen ook altijd het graf bezoeken als we in de buurt zijn. Verder hebben ze goede contacten met veel oudere mensen hier in de buurt. Onze oppasmoeder/oma heeft de rol van de echte oma een beetje overgenomen: veel aandacht en 1 tot 2 keer per jaar mogen ze er ook een nachtje logeren.

Makkelijk vind ik het niet. Ik gun het mijn kinderen ook zo voor om voor iemand anders, naast papa en mama, heel speciaal te zijn, inclusief logeerweekendjes enzo. Maar het is niet anders en de kinderen lijken er ook geen problemen mee te hebben.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 10:35 schreef Jack. het volgende:

[..]

Het is ook niet zo dat een kind gedwongen wordt om zulke mensen te accepteren. Het klikt langs beide kanten of het klikt niet, en dat merk je snel genoeg volgens mij (aan de houding van beide partijen).

Dat is waar. Het is alleen dat ik persoonlijk dit soort mensen waarschijnlijk niet snel geaccepteerd zou hebben en dat mijn ouders het wat mij betreft niet hoefde te proberen. Maar ik zou het ze ook niet kwalijk nemen. Dus wat dat betreft is het veilig om het te proberen om dan te kijken of het klikt. Maar dan een tip aan de TS. Ga het niet proberen te forceren.

ongelofelijk zulke ouders.

"Met mijn vader heb ik eigenlijk nooit echt veel contact gehad, "
"ik heb verder geen familie, behalve een halfbroer van 23 maar daar heb ik ook alleen maar sporadisch contact mee"
"Wat dat betreft zijn we helaas niet zo rijkelijk bedeeld, qua leuke familie enzo."

is dat je kind zijn probleem?

moeilijk doen dat je kind geen oma heeft maar het contact met de rest van de familie kan je niks schelen.

wat denk je later dat die erger vind.
geen contact meer met zijn oma omdat die is overleden of geen contact met opa omdat het contact verbroken is.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 10:53 schreef roburt het volgende:
ongelofelijk zulke ouders.

"Met mijn vader heb ik eigenlijk nooit echt veel contact gehad, "
"ik heb verder geen familie, behalve een halfbroer van 23 maar daar heb ik ook alleen maar sporadisch contact mee"
"Wat dat betreft zijn we helaas niet zo rijkelijk bedeeld, qua leuke familie enzo."

is dat je kind zijn probleem?

moeilijk doen dat je kind geen oma heeft maar het contact met de rest van de familie kan je niks schelen.

wat denk je later dat die erger vind.
geen contact meer met zijn oma omdat die is overleden of geen contact met opa omdat het contact verbroken is.

Wat weet je nou werkelijk over de omstandigheden, zodat je vindt dat deze post gerechtvaardigd is?
Ik kan me legio omstandigheden voorstellen waarbij het contact met bepaalde familieleden nihil of sporadisch is. Familie krijg je ook maar toevallig, die heb je niet uitgekozen, en als het toevallig, om grote of kleine redenen, niet klikt met een familielid is dat spijtig.

ik weet van de omstandigheden dat er binnenkort waarschijnlijk geen oma meer zal zijn maar er nog wel een opa is. waarvan TS het niet nodig vind om contact mee te houden ten nadelen van het kind.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 10:58 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Wat weet je nou werkelijk over de omstandigheden, zodat je vindt dat deze post gerechtvaardigd is?
Ik kan me legio omstandigheden voorstellen waarbij het contact met bepaalde familieleden nihil of sporadisch is. Familie krijg je ook maar toevallig, die heb je niet uitgekozen, en als het toevallig, om grote of kleine redenen, niet klikt met een familielid is dat spijtig.

Inderdaad dat snap ik ook niet.
Als je mensen tegenkomt in het dagelijkse leven die je niet (of niet helemaal) liggen, is het de normaalste zaak dat je ze verder negeert of dat je er evt ruzie mee hebt.
Maar wanneer het familie is is het plots abnormaal als je zegt dat je er geen optimale band mee hebt, of dat je zo'n grote meningsverschillen hebt dat het beter is dat je er geen contact mee hebt.

Het kind heeft er inderdaad niet om gevraagd en het is niet het probleem van het kind. Maar het zou wellicht ook geen gezonde situatie zijn om "voor de bestwil van het kind" de banden terug te herstellen. Er is een reden waarom die banden slecht of verbroken zijn, en zo'n kind wordt dan al snel slachtoffer van de problemen die er zijn.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 11:13 schreef roburt het volgende:
ik weet van de omstandigheden dat er binnenkort waarschijnlijk geen oma meer zal zijn maar er nog wel een opa is. waarvan TS het niet nodig vind om contact mee te houden ten nadelen van het kind.

Of dat ten nadelen van het kind is, weet je helemaal niet, dat vul je in.

bovendien, het topic gaat daar helemaal niet over en ik geloof niet dat jouw opmerkingen nou direct een bijdrage leveren, eigenlijk.

Om antwoord te geven op de vraag in de OP: Ik denk dat het het beste is om gewoon eerlijk te vertellen hoe het zit, wanneer de tijd aangebroken is dat je zoon ernaar vraagt . Niet in detail meteen, maar wel het algemene verhaal. Op die manier zal hij vanaf het eerste moment dat hij er vragen over had het antwoord weten en dus zal het verder eigenlijk heel "gewoon" voor hem zijn.

Dit denk ik dan deels vanuit mijn eigen (niet geheel dezelfde) ervaring. Grootvaders heb ik nooit gehad, die waren allebei al lang voor mijn geboorte overleden. Grootmoeders wel 2. De ene is overleden toen ik 11 was. De andere leeft nu nog. De grootvaders heb ik nooit echt gemist, het was voor mij heel gewoon dat ze er niet waren, ik was niks anders gewend. Mijn overleden grootmoeder mis ik uiteraard wel, die heb ik dan ook 11 jaar meegemaakt. Wat dat betreft ben ik het wel eens met de stelling "wat je nooit gekend hebt kun je ook niet missen".

Nu ligt het in jullie geval iets anders, aangezien je zoon zijn grootmoeder al wel heeft meegemaakt. Toch zal het denk ik emotioneel op dit moment nog weinig invloed hebben als die band verdwijnt, gezien het feit dat hij nog zo jong is. Hoe ouder hij is wanneer het zal gebeuren, hoe moeilijker het zal worden. Maar zoals ik al eerder aangaf, denk ik dat het altijd het beste is om het meteen op een eenvoudige manier uit te leggen, zodat het hem gelijk duidelijk wordt, en het dan verder "gewoon" zal aanvoelen. En ook al is het niet leuk om wie dan ook te verliezen, het is wel het natuurlijke verloop, daar moeten kinderen vroeger of later achter komen. En naar mijn idee is vroeger dus makkelijker dan later.

Overigens denk ik dat het juist ingewikkelder kan worden als er surrogaatgrootouders komen. In ieder geval als die ook opa en oma genoemd gaan worden. Dat is wat moeilijker uit te leggen aan een kind, vooral omdat de meeste andere kinderen en mensen dat niet zullen kennen en/of snappen. Wat verder niet wil zeggen dat het een slecht iets is, het kan natuurlijk hartstikke leuk zijn. Maar het is wel ingewikkelder.

Amber heeft wel opa's en oma's (schoonouders+ mijn vader+stiefmoeder), maar ik heb de moeilijkheid met mijn eigen moeder.
Ik heb zelf vanaf mijn 12e bewust geen contact meet met mijn moeder omdat er voor mijzelf teveel dingen zijn gebeurd, waarvan ook voor mij bedreigende dingen, omdat mijn moeder behoorlijk psychotisch is al jaren (manisch depressief met flinke psychoses zonder medicatie of behandeling sinds 1990, en mogenlijk dementerend, via via is er iig nu een huisarts op gezet om te kijken of m'n moeder onderzocht kan worden).

Op zich niks aan de hand, ik ga gewoon verder met mijn leventje, heb absoluut geen hekel aan mijn moeder, zij kan er immers ook niks aan doen, het is de ziekte die het doet en het is een beetje een vicieuze circel (geen medicijnen/behandeling willen door wanen, wanen door geen medicijnen/behandeling). En ik had zoiets van ik zal ook altijd gewoon open en eerlijk erover zijn.

Ik heb mijn moeder ook een geboortekaartje gestuurd omdat ik zoiets had van ik kan het niet maken als ze niet weet dat ze een kleinkind heeft, in hoeverre ze zich dat overigens zal beseffen.
Toen Amber 8 dagen oud was kreeg ik dat ene telefoontje, de partner van m'n moeder, en heb ik vervolgens ook m'n moeder aan de telefoon gehad. Ze ging wel flippen op den duur over iets niet relevants/werkelijks, maar telefoon is telefoon, dat is safe. Maar ze wil graag dus ook een keer langskomen, waarvan ik niet weet of ik dat uberhaupt wel moet doen gezien ze nogal dingen kan doen door haar ziekte die niet heel erg safe zijn voor haarzelf en de omgeving en ze vooral gericht is op babies/kleine kinderen aangezien ze daar zelf is blijven hangen met haar eigen kinderen.
Daarna ook een pakketje met spulletjes voor Amber ontvangen, echt heel leuk uitgezocht, vind het dan bewonderenswaardig dat m'n moeder (neem ik aan) dat heeft uitgezocht of kennelijk toch nog zo bij de tijd is tussen de episodes door, maar vind het wel moeilijk om het te 'accepteren'. Tis iets emotioneels, en alsof de ziekte van mijn moeder besmettelijk is, wat natuurlijk niet zo is.
Maar ik wil Amber afschermen van die dingen.
Mocht het toch zo zijn dat ze langskomen, m'n vader heeft al gezegd dat hij er dan bij wil zijn om de situatie een beetje te kunnen beheersen dat er niks geks kan gebeuren.

Er kunnen prima surrogaat opa's en oma's zijn.
Mijn eigen vader en stiefmoeder zijn overigens surrogaat opa en oma voor kleinkinderen van goede vrienden, niet uit gebrek, naja uit gebrek aan kleinkinderen destijds Mijn vader en stiefmoeder vinden het helemaal geweldig en die kinderen ook. Echt super opa & oma!
Mijn stiefmoeder is echt de perfecte oma in mijn ogen, ze is zo dol op Amber, en is voor mij echt absoluut de oma van Amber.
Maar dat met mijn moeder, dat zal nooit weg gaan, en dat blijft vragen oproepen, bij mij, maar in de toekomst neem ik aan ook bij Amber.
Voor mij blijft het iig een moeilijk iets.

Ik zou gewoon eerlijk zijn, en mogelijk surrogaat opa's en oma's als dat wenselijk is, maar mocht je er zelf probs mee hebben, schenk daar ook voldoende aandacht aan, ik denk dat dat nog het belangerijkste is, want die gevoelens krijgt je kind natuurlijk ook mee te maken.
Voor mijzelf zou ik dat als grootste probleem zien, de moeilijke contacten binnen families en hoe daar mee omgegaan wordt, en niet het feit of familieleden er wel of niet zijn.


Iig veel sterkte ermee

Vivi ik ga verder niet reageren over wat een "oplossing" zou kunnen zijn wilde je alleen even veel sterkte toe wensen voor de komende tijd.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 12:05 schreef Vivi het volgende:

[..]

Mijn vader heeft nooit naar me omgekeken na de scheiding van mijn ouders, ik leek te veel op mijn ma namelijk en dat trok ie niet, mijn moeder heeft geprobeerd bij de rechter af te dwingen dat hij zijn bezoekregeling nakwam.
Mijn halfbroertje van 23 is dus 11 jaar jonger als ik, lief jong maar ik krijg niet echt een band met hem ook al nodig ik hem regelmatig uit, want hij slaat het altijd af.

Verder heb ik geen familie, zo duidelijk, eikel?

Bedankt voor de normale reacties alle anderen, ik ga het even laten bezinken en ik kom er later nog op terug (eerst ff douchen ook ).

Ik heb er iig alle begrip voor omdat ik weet hoe moeilijk die dingen kunnen liggen.
Maar voor mensen die het zelf niet van dichtbij kennen is het soms moeilijk te begrijpen.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 12:05 schreef Vivi het volgende:

[..]

Mijn vader heeft nooit naar me omgekeken na de scheiding van mijn ouders, ik leek te veel op mijn ma namelijk en dat trok ie niet, mijn moeder heeft geprobeerd bij de rechter af te dwingen dat hij zijn bezoekregeling nakwam.
Mijn halfbroertje van 23 is dus 11 jaar jonger als ik, lief jong maar ik krijg niet echt een band met hem ook al nodig ik hem regelmatig uit, want hij slaat het altijd af.

Verder heb ik geen familie, zo duidelijk, eikel?

Bedankt voor de normale reacties alle anderen, ik ga het even laten bezinken en ik kom er later nog op terug (eerst ff douchen ook ).

blijkbaar lijk je toch wel een beetje op je vader dat je moet gaan schelden
een kind heeft net zoveel recht op een opa dan een oma.
maar veel succes met alles en voortaan goed nadenken voordat je grote stappen in je leven maakt, een kind mag daar de dupe niet van worden

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 11:13 schreef roburt het volgende:
ik weet van de omstandigheden dat er binnenkort waarschijnlijk geen oma meer zal zijn maar er nog wel een opa is. waarvan TS het niet nodig vind om contact mee te houden ten nadelen van het kind.

Soms is het beter om met sommige mensen geen contact te hebben.
ff als voorbeeld:
Mijn vader is manisch depressief en heeft 1x geprobeerd mijn moeder te vermoorden (je leest wel eens familiedrama's in de krant dit was er bijna eentje) Omdat ik vond dat mijn moeder het huis uit moest gaan na alles wat er gebeurt was bood ik haar een slaapplek aan, daar ben ik letterlijk om bedreigd.
Nee dan lijkt het me beter dat zo iemand vooral geen contact heeft met mijn kind, zo'n persoon moet al heeeeel erg blij zijn als die een geboortekaartje krijgt van zijn kleinkind.

Denk voortaan na voor je iets post! Je hebt duidelijk geen idee wat er in de echte wereld heden ten dage allemaal afspeelt. Het is niet over zoals bij Jans Jans en de Kinderen.

En zoals in Viev's situatie haar vader keek al niet naar haar om..... denk je dan echt dat die man op zijn kleinkind zit te wachten? Nee joh die man had anders toch zelf wel contact gezocht?

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 12:21 schreef roburt het volgende:

[..]

blijkbaar lijk je toch wel een beetje op je vader dat je moet gaan schelden
een kind heeft net zoveel recht op een opa dan een oma.
maar veel succes met alles en voortaan goed nadenken voordat je grote stappen in je leven maakt, een kind mag daar de dupe niet van worden

Ik denk echt dat je beter niets kunt posten

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 12:26 schreef marlieske het volgende:

[..]

Soms is het beter om met sommige mensen geen contact te hebben.
ff als voorbeeld:
Mijn vader is manisch depressief en heeft 1x geprobeerd mijn moeder te vermoorden (je leest wel eens familiedrama's in de krant dit was er bijna eentje) Omdat ik vond dat mijn moeder het huis uit moest gaan na alles wat er gebeurt was bood ik haar een slaapplek aan, daar ben ik letterlijk om bedreigd.
Nee dan lijkt het me beter dat zo iemand vooral geen contact heeft met mijn kind, zo'n persoon moet al heeeeel erg blij zijn als die een geboortekaartje krijgt van zijn kleinkind.

Denk voortaan na voor je iets post! Je hebt duidelijk geen idee wat er in de echte wereld heden ten dage allemaal afspeelt. Het is niet over zoals bij Jans Jans en de Kinderen.

Ik ben 'blij' een beetje herkenning te lezen, manisch depressiviteit is een ziekte die toch redelijk goed behandelend kan worden, ikzelf hoor ook maar van weinig extreme gevallen zoals ik mijn moeder bijv extreem vind in de uiting van de ziekte.

Maar het geeft mijzelf wel een beetje backup wat je zegt, want ik ben geneigd om met anderen mee te gaan van m'n moeder heeft er recht op, en ook vanuit het medelijden wat ik met mijn moeder heb. Maar mijn taak als moeder zelf is natuurlijk allereerst mijn kind en mijzelf te beschermen.