Ik zit lekker m'n kamer op te ruimen, beetje te niksen blabla als ik plotseling hoor dat de bel gaat

!
Met een frivoliteit van hier tot Maastricht spring ik naar de hal om vervolgens de deur open te doen.
Tot mijn schrik staat er een Marokkaan....
Het vuige mannetje loopt gelijk weg, half lachend half geschrokken.
Ik natuurlijk gelijk met mijn hand naar mijn broekzakken afdalen, want we weten allemaal wel hoe het gaat met die mannetjes!
Gelukkig voelde ik mijn portefeuille nog zitten, ik veeg met een gerust hart de zweetdruppeltjes weg die over mijn voorhoofd een pad van vochtigheid had achtergelaten in een vorm zoals een slang zich door de bosjes laat glijden.
En toen zag ik het liggen, De Telefoongids!
Waarom krijgen we in godsnaam heden ten dagen nog dat onding? Ik heb er niet om gevraagd en heb het dan ook gelijk in de papierbak geslingerd!
Erg jammer van al die bomen die voor mijn exemplaar zijn vermoord, maar ik hoef die troep niet!
Als ik iemand of iets wil zoeken gebruik ik het internet wel, of anders een informatielijn maar die boeken zijn anno 2008 toch echt te achterhaald.
All those moments will be lost, like tears in rain... Time to die.