Discussietopic Dagboek van een R&Per

quote:

Op maandag 25 augustus 2008 18:34 schreef ChipsZak. het volgende:
Ik heb niet gezegd dat het saai was, want dat was het niet --> anders zou ik het niet lezen. Maar het is gewoon leuker als er iets onverwachts gebeurd, wat nog niet het geval was; en deze gebeurtenis was dan wel onverwacht, maar imo niet zo extreem beschreven waardoor ik dat verrassingseffect een beetje mistte, neemt toch niet weg dat ik het wel fijn vind. Ik had toch ook geen mega kritiek ofzo? Bovendien; daarvoor is dit topic toch, anders moet je niet meedoen.

En ik ga me niet aanmelden, ik zei alleen dat ik iets anders verwachtte gezien 'dagboek', dat zegt niet dat ik het stom vind nu dat niet zo is? Alleen dat ik iets ánders verwachtte, dat hoeft niet per se negatief te zijn.
En zal wel meevallen trouwens met dat ik de eerste zou zijn die zou roepen dat het dan nóg saaier zou zijn, want ik lees vrij veel dagboek-boeken, juist omdat ze me zo aanspreken.

quote:

Op zondag 20 juli 2008 13:33 schreef DaMart het volgende:

[..]

Ik vind dat hij/zij aan nymfomanie moet lijden .

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op maandag 25 augustus 2008 22:50 schreef MPG het volgende:

[..]

Ouwe geilpijp dat je dr bent!
EN mij dan ook nog hiervoor strikken

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Dinsdag 9 september (Muck)

Dag Boek,

“Ergens een nachtje over slapen”, het klinkt zo mooi, maar nu ik dat gedaan heb, lijkt alles alleen maar erger dan eerst. Mijn vader… zoals hij daar gister lag, wat leek hij klein in zijn pyjama in dat kille ziekenhuisbed! Ik ken mijn vader alleen als grote strenge man, keurig met een stropdas en een kaarsrechte vouw in zijn broek. En nu ligt hij daar helemaal alleen op een kamer met al die slangetjes in zijn lijf. De machines om hem heen piepten en zoemden de hele tijd, ik werd er een beetje zenuwachtig van eerlijk gezegd.

Ik ben blij dat hij sliep, want ik had echt geen idee wat ik moest zeggen of doen. Ik ben maar stilletjes op de harde, plastic stoel die aan zijn voeteneinde stond gaan zitten. Na een paar minuten deed hij zijn ogen open, glimlachte en pakte mijn hand. “Lara, mijn Laartje, wat ben ik blij dat je er bent” zei hij. Ik glimlachte terug, maar wist nog steeds niets te zeggen. “Hoe gaat het op school meisje? We horen ze weinig van je de laatste tijd.” Zie je, daar begon het gedonder al…. Ik slikte en antwoordde: “Het gaat prima op school pap, ik heb het alleen erg druk met studeren.” “Doe goed je best meisje van me, een goede opleiding is erg belangrijk!” “Dat weet ik pap” antwoordde ik met een brok in mijn keel. “Weet je wel dat je moeder en ik ontzettend trots op je zijn? Jij bent onze grote trots, onze oudste, wijze dochter die volgende week alweer 23 wordt. Je woont op jezelf, je studeert hard en je hebt zo’n leuk vriendje. Er staat je vast een ontzettend mooie toekomst te wachten, dus werk hard, maar geniet ook van het leven, voor je het weet is het voorbij.” Was dit echt mijn vader die ik hoorde praten? De man die mij zoveel jaren gemanipuleerd en gekleineerd heeft? Jarenlang moest ik vechten voor een klein beetje aandacht, en nu dit! Hij moet toch wel behoorlijk ziek zijn…

Na zijn betoog viel hij weer langzaam in slaap, dus ik besloot er weer stilletjes vandoor te gaan, maar niet nadat ik hem heel zachtjes een kus op zijn voorhoofd heb gedrukt.

Vanuit het ziekenhuis ben ik gelijk maar boodschappen gaan doen, zodat ik de rest van de dag lekker thuis kon blijven en de deur niet meer uit hoefde. Het was nog een behoorlijk eind lopen van de bushalte naar huis met die zware tassen zeg!

Ik trok de deur achter me dicht, en voelde dat mijn telefoon begon te trillen, maar omdat ik mijn handen vol had, liet ik hem maar even gaan. Op mijn kamer aangekomen zette ik mijn boodschappen neer, gooide mijn telefoon op mijn bed en begon de boodschappen op te ruimen. Poeh, wat was ik moe en plakkerig van dat gesleep met die spullen! Ik heb eerst maar een lange, uitgebreide douche genomen en ben daarna met een goed boek en een pot muntthee op de bank geploft. Ik moet in slaap gevallen zijn, want toen ik wakker werd, zag ik dat het al donker was.

Waar was ik eigenlijk wakker van geworden? Het was mijn telefoon die weer lag te brommen. Oh ja, helemaal vergeten te kijken wie me nou probeerde te bellen toen ik thuis kwam. In beeld stond de volgende boodschap: “U heft 23 gemiste oproepen van nummer 053-5263481” He? Dat is het nummer van mijn ouders! Ik luisterde mijn voicemail af en hoorde de stem van mijn moeder “Lara, zou je me zo snel mogelijk terug willen bellen? Het gaat om je vader, volgens de artsen gaat hij erg hard achteruit”

quote:

Op woensdag 27 augustus 2008 18:53 schreef kenwel het volgende:
Ik heb het hele topic doorgelezen en ook alle inzendingen. Zeer boeiend en na iedere inzending wil ik de volgende weer lezen.

Zelf ben ik misschien niet zo handig om zo'n inzending te schrijven. Maar een goed en leuk dagboek om te lezen.

quote:

Op woensdag 27 augustus 2008 20:17 schreef babette21 het volgende:
Ik dacht dat het hier één en al bloedvergieten (lees: krassen) zou zijn, maar 't is vooral theegetrut zo te zien. Toch wel jammer dat ik nog een maand moet wachten voor ik Lara een schop onder d'r reet mag geven...

quote:

Op woensdag 27 augustus 2008 20:31 schreef Giechel_Ho het volgende:
lang lulverhaal ( )

quote:

Op woensdag 27 augustus 2008 20:46 schreef babette21 het volgende:

[..]

dat kotsen was wel grappig ja, maar op mij kwam dat niet pittig over hoor. Ik bedoel, het was nou niet bepaald een geplande wraakactie toch? kwam tenminste over als 'n combi van onzekerheid, hormonen, alcohol en wat zo meer... lijkt mij nogal gênant

Bedoel het overigens niet heel kritisch hoor, heb met lezen alleen meer met hoofdpersonen die wat hulde verdienen ipv wegkwijnen op de bank. Ik weet ook wel dat dat de hele bedoeling is, maar vroeg of laat komt er toch wel wat schot in?!

quote:

Op vrijdag 29 augustus 2008 17:21 schreef Giechel_Ho het volgende:

[..]

Maar de gemiddelde R&Per is toch ook niet pittig? We moeten het doen met wat we hebben aan materiaal, en daar zit geen Batgirl tussen

quote:

Woensdag 10 september (Lindytje)

Gisteren heb ik mama meteen teruggebeld. Het ging echt slecht met mijn vader.

Het was te laat om nog naar hem toe te gaan. Waarom heb ik nou verdomme nooit mijn rijbewijs gehaald? Dan had ik ook vast een autootje gehad en meteen naar hem toe kunnen gaan. Dan had ik niet de hele nacht me af hoeven vragen of het niet te laat zou zijn als ik vanochtend de eerste bus en trein naar hem toe pakte…

Altijd weer die stomme angst. De angst om met een man alleen in een auto te zitten een uur lang. De angst dat ik het niet zou kunnen, de angst dat ik nooit mijn rijbewijs zou halen. Die verrotte angst. Als ik die niet had gehad, had ik mijn vader nog kunnen zien. Dan had ik mijn vader nog kunnen zien voordat hij in een kist kwam te liggen.


Papa… hij is gewoon dood. Het mag niet. Hij mag niet dood zijn! Ik had hem nog zo veel willen vragen, nog zo veel willen zeggen. Ik had hem nog willen bewijzen dat ik heus wel iets kan, dat ik mijn opleiding succesvol zou kunnen afronden. Dat ik eindelijk de dochter zou worden die hij zou willen dat ik zou zijn. Maar dat kan niet meer. In zijn ogen ben ik nooit succesvol geweest, heb ik altijd gefaald. Hoe ga ik ooit met dit idee kunnen leven? Heeft het nog wel zin om mijn opleiding af te maken? Te blijven wonen in dit studentenhuis met die stomme wijven die altijd maar vrolijk zijn? Die wijven die geen idee hebben wat er in me om gaat. Lotte, flikker op met je blije muziek!! Snap je dan niet dat ik daar nu helemaal niet op zit te wachten?


Ik zou graag een brief aan papa schrijven. Over de vader die hij voor me was, over de vader die hij had kunnen zijn. De vader die hij eigenlijk nooit geweest is… Ja, hij probeerde het wel, denk ik, maar het lukte hem nooit. Altijd bleef er een ondertoon in zijn woorden zitten waaruit ik op kon maken dat hij nog steeds niet blij was met wie ik ben. Dat ik een loser ben. Dat ik niet goed genoeg was in tennis en ik dat waarschijnlijk ook ergens anders nooit in zal worden. De schaamte voor de familie, de dochter die er niet eens bij was toen haar vader overleed. Voor dat gevoel papa, heb jij voor een groot deel gezorgd. Dat gevoel zal altijd onlosmakelijk verbonden blijven met jou.

Over de doden niks dan goeds, wordt er altijd gezegd. Over deze dode niet, deze dode heeft voor mijn verrotte leven gezorgd. Deze dode zal mijn leven altijd blijven beïnvloeden.


Papa… ik haat je en ik hou van je. Ik wil niet dat je dood bent, ik wil nog met je praten. Ik wil met je praten over vroeger. Ik wil met je praten over wat dat nu nog met me doet. Ik wil zeggen dat ik echt wel van je hou, ondanks wat je hebt gedaan. Ook al heb ik dat nooit tegen je durven zeggen… ik hou van je papa.

Godver Pa. Ik hou van je en ik haat je… hoe kan ik ooit nog verder zonder jou?

quote:

Dit is Lara Schuitema, dochter van Jan en Aleida Schuitema geboren op 15 September 1985 te Losser Overijssel. Opgevoed onder redelijk conservatieve omstandigheden samen met 2 jongere zusjes Esther en Eva.

quote:

Op zaterdag 30 augustus 2008 08:51 schreef sigme het volgende:
Mag ik het volgende in herinnering brengen?
[..]

bron: Het profiel van de hoofdpersoon dagboek van een R&P-er