quote:
'Aissati: Een huilebalk van de regen in de drup'
28/07/2008 08:00
Voor VI-TV werd me onlangs per e-mail gevraagd wat er de afgelopen veertig jaar het meest was veranderd in het voetbal. Daar kan ik heel duidelijk over zijn. Toen ik in 1966 als contractspeler begon bij Go Ahead, hadden spelers helemaal niets te vertellen. Je moest blij zijn met je contract, zaakwaarnemers bestonden nog niet. De macht lag bij de club. De bestuursleden bepaalden of je verkocht werd of niet. Als het contract afliep, hield de club nog jaren de verkooprechten. Een contractspeler was een lijfeigene. Als een andere club naar je informeerde, hoorde je dat vaak niet eens. Als speler was je volledig overgeleverd aan de nukken van de beleidsbepalers. Ik ben altijd een mondige voetballer geweest, maar ik haalde het niet in mijn hoofd in de publiciteit een kreet te slaken in de trant van: dr. Fadrhonc eruit of ik ben weg. Nederland was niet bijgekomen van het lachen.
Het was een ongezonde situatie in de jaren zestig. We werden onderbetaald en hadden niets te zeggen over ons eigen lot. Die situatie is gedurende de afgelopen veertig jaar totaal veranderd. De spelers worden nu overbetaald en hebben de macht. Trainers, directeuren en leden van de raad van commissarissen moeten hun oren laten hangen naar door zaakwaarnemers gesouffleerde snotneuzen die met hun egocentrische gedrag de continuïteit van clubs in gevaar brengen. En dat lijkt me opnieuw geen ideale situatie.
Spelers die ondanks een met hun volle verstand getekend contract geld ruiken en weg willen, chanteren hun werkgevers gewoon. Het doel heiligt blijkbaar de middelen. We herinneren ons allemaal de genante soap rond Afonso Alves bij SC Heerenveen. Bruno Silva is niet bepaald op een chique wijze van FC Groningen naar Ajax gegaan en Heurelho Gomes deinsde er zelfs niet voor terug karaktermoord op PSV-directeur Jan Reker te plegen om zijn doel te bereiken.
Daar haakte Ismail Aissati, of zijn zaakwaarnemer, dat weet je nooit, handig op in. Reker was toch al afgeschilderd als een onbetrouwbare hork die de hele dag loog en bedroog. Daarom wilde Aissati weg, want Reker was zijn beloften niet nagekomen. Na het vertrek van Ronald Koeman had de directeur hem be-loofd, dat het elftal met een ruit op het middenveld zou gaan spelen en dat Aissati een kans zou krijgen. De nieuwe trainer Sef Vergoossen dacht daar anders over en daar wist het gekrenkte ego van het jeugdige talent geen raad mee. Ook hij wilde niet meer met Reker werken. Hij had niet langer de indruk dat de directeur hem graag voor PSV wilde behouden. Wat een selectieve verontwaardiging! Wat een gebrek aan zelfkritiek! Natuurlijk heeft Reker hem geen basisplaats beloofd. Aissati heeft gehoord wat hij wilde horen. Hij weet toch dat de trainer uiteindelijk de opstelling bepaalt? En als zowel Koeman als Vergoossen zijn bedenkingen had en hem te licht vond voor de basis, moet hij niet met goedkope beschuldigingen in de richting van Reker komen. Laat ik er geen misverstanden over laten bestaan.
Ook ik vind Aissati een geweldig talent. Voor die jongen ga je naar het stadion. In balbezit is hij een genot voor het oog. Ik zie hem veel liever voetballen dan de oersaaie Timmy Simons, de hard werkende Jason Culina, de voorspelbare Mike Zonneveld of de degelijke Otman Bakkal. Als voetballiefhebber zeg ik: van mij mag hij altijd in de basis staan. Op het niveau van PSV spelen ook andere argumenten. Koeman en Vergoossen trainden dagelijks met Aissati. Ook zij waardeerden zijn specifieke kwaliteiten. Maar door hun dagelijkse ervaringen tijdens de trainingen kenden ze als geen ander de zwakke punten van de balkunstenaar. Op het niveau van PSV telt de schoonheidsprijs niet, er moet gewonnen worden. En Koeman en Vergoossen hebben een totaal verschillende achtergrond, maar ze willen beiden altijd winnen. Daarom stellen ze het in hun ogen sterkste elftal op.
In de subtop, op huurbasis bij FC Twente, had Aissati wel een basisplaats en profileerde hij zich nadrukkelijk. Die periode was belangrijk voor zijn persoonlijke ontwikkeling en zijn zelfvertrouwen. Het was begrijpelijk dat hij teleurgesteld reageerde toen hij terug in Eindhoven opnieuw geen basisplaats kreeg. Alle kenners houden van voetballers als Aissati en de media hemelden hem bijna onrealistisch op. Een klassieke voetbalwet zegt dat de spelers zelf de opstelling bepalen.
Die spelregels uit de jungle kent Aissati echter niet. Hij begon als een verwend kind te mekkeren, te zeuren en de schuld van zijn eigen falen bij derden neer te leggen. Hij vroeg zich af of de PSV-leiding hem wel wilde behouden voor de club. Dat maakte de waanzinnig hoge aanbieding die PSV hem deed met een looptijd tot 2012 wel duidelijk. Maar hij bleef maar zaniken over Koeman en Vergoossen. Meneer speelde te weinig en had niet het gevoel dat zijn trainers hem daadwerkelijk beter wilden maken. Hij hing er maar een beetje bij en dompelde zichzelf onder in zelf-beklag. Zijn zaakwaarnemer gaf hem daarop geen schop onder zijn kont, maar greep de situatie aan om een transfer te forceren, want dat was voor hem financieel aantrekkelijk. Zou Aissati echt zo naïef zijn om te denken dat zijn zaakwaarnemer wél het beste met hem voor heeft en de verantwoordelijke mensen bij PSV niet?
Anno 2008 hebben de spelers de macht. Ook een jongen van negentien jaar die maatschappelijk onverantwoord veel geld verdient en nog weinig tegenprestaties heeft geleverd. Er leek even een ruil tot stand te komen met Erik Pieters van FC Utrecht. Dat was in mijn ogen de beste oplossing geweest. Willem van Hanegem straalt warmte uit, hij kan met oprechte liefde over de voetballer Aissati praten. Bij FC Utrecht had hij in zijn eigen omgeving in alle rust wekelijks kunnen spelen. Soms moet je in het leven een stapje terug doen, om vervolgens drie stappen vooruit te kunnen maken.
Aissati zag ervan af. Hij zei het niet met zoveel woorden, maar FC Utrecht was hem te min, zowel financieel als sportief. De echte reden was natuurlijk dat Ajax op de achtergrond al een rol speelde. Dat is overigens heel logisch. Marco van Basten ziet ook wel, dat er weinig talenten van het kaliber Aissati in Nederland rondlopen. Als je van aanvallend voetbal houdt, begeer je zo¹n speler.
Iedereen lijkt tevreden. PSV heeft de miljoenen in kas, Van Basten heeft zijn zin, de zaakwaarnemer zijn commissie en Aissati maakt zichzelf wijs dat hij bij Ajax wél kan rekenen op een basisplaats. Van Basten hanteert echter dezelfde argumenten als Koeman en Vergoossen. De Ajax-coach moet zijn formatie nog genuanceerder componeren. Met Dario Cvitanich, Miralem Sulejmani, Luis Suárez en Klaas-Jan Huntelaar beschikt Ajax over een droomaanval. Stuk voor stuk zijn het echter geen spelers die veel verdedigend of storend werk verrichten. Daarmee zal Van Basten rekening houden als hij zijn middenveld samenstelt. En hij weet ook nog eens als geen ander dat zijn verdediging niet al te betrouwbaar is. Dan wordt het plotseling heel logisch als hij een keer géén gebruik maakt van het talent Aissati.
Het mokkende kind is dan ook van de regen in de drup geraakt. Hij moet echt eens goed in de spiegel kijken en aan zelfanalyse doen. Het is toch een teken aan de wand dat bondscoach Foppe de Haan hem ook al thuis laat voor de Olympische Spelen. Over een talent als Aissati zouden coaches geen enkele twijfel moeten hebben. Een speler met zoveel kwaliteiten hoort altijd in de basis te staan. Maar Aissati moet nu nog een kerel worden, een prof met gevoel voor verantwoordelijkheid. Een volwassen vent met tactisch inzicht. Tot op heden is hij niets meer of minder dan een getalenteerde doch zelfingenomen huilebalk die ondanks een lang verblijf bij PSV nog steeds speeltuinvoetbal speelt. Ik hoop dat Van Basten de vedette van hem maakt die Aissati intussen ten onrechte acteert. Hij blijft aan de bal een lust voor het oog.
Goede column van Derksen!