Gastgezin Redcat: Cat's 2e nestje - Weer zwartwitjes! Plus nog één!

quote:

Op vrijdag 29 augustus 2008 12:00 schreef -moppie- het volgende:
Heb net een kitten gezien op de site van Redcat waar mijn belangstelling
wel heeeeeel erg groot voor is geworden.
Tis Pipi....
Wellicht zit Pipi bij een van jullie??
Ik hoor het graag.

Er zijn nu twee redcat topics (zie OP), maar Pipi woont bij geen van ons beiden. Wat absoluut niet wil zeggen dat je niet moet reageren! Als je contact opneemt met Redcat geven zij je het telefoonnummer van een ongetwijfeld zeer aardig gastgezin (ik ben nog geen onaardige mensen daar tegen gekomen ) en dan kun je een keer op bezoek gaan. Laat je ons weten hoe het is afgelopen? Mag in dit of in Poeks topic en mijn PM staat ook open.

Dat twee-kleuren koppie van dat poesje (zal wel een meisje zijn, mannetjes kunnen die combinatie niet krijgen) ziet er uit.

Mijn kittens hoef ik niet meer aan te prijzen, ook Bob en Jimmy hebben een eigen huisje! Donderdagavond zijn twee heren op bezoek geweest die hun mannen huishouden wilden uitbreiden. Bob en Jimmy vielen zeer in de smaak, ze mogen zelfs de door mij bedachte namen houden. *trots is* Ze komen in een groot huis te wonen, er wordt gekeken naar het catproofen van de tuin voor als ze wat groter zijn en ze kunnen lekker met elkaar spelen. Het zijn de eerste katten voor de nieuwe eigenaars, dus ze vonden het maar wát spannend volgens mij.
Gisteren is het hele stel gekeurd, ge-ent en gechipt, ze waren er zeer dapper onder. De hele actie liep wel wat vertraging op, omdat de gemeente aan de riolering had gewerkt en zonder te vragen een big ass gat recht voor de ingang van het asiel had gegraven. Met als gevolg dat niemand er meer in en vooral uit kon en ze het gat weer even dicht moesten gooien zodat de medewerkers en bezoekers hun auto's weg konden zetten.

Op het Kitty front helaas nog geen 'live' nieuws of foto's. Pleegmoeder had een Redcat noodgeval en was dus niet thuis toen ik langs wilde komen. Binnenkort mailt ze me wel foto's, die deel ik natuurlijk weer met jullie. En op 5 september krijgt ze haar entingen en waarschijnlijk kan ze in de week erna naar haar oude (nieuwe) baasje!

Op mijn eigen kattenfront wat minder goed nieuws: Sietske heb ik gisteren weer bloed laten prikken om de nierwaardes te bekijken, maar het ziet ernaar uit dat deze niet gedaald zijn, de uitslag volgt maandag. Ze is 750 gram afgevallen in 6 weken, volgens mij vooral omdat mevrouw weigert veel van het dieetvoer te eten. Nu heb ik weer een nieuw merk meegekregen en dat heeft ze gevr*ten! Maar dat kan er ook aan liggen dat ze gisteren de hele dag niets heeft gehad ivm de verdoving voor de bloedprik. Ze heeft zo'n 12 uur nodig gehad om daarvan bij te komen, dat alleen al geeft aan hoe ze eraan toe is. Verder zie je niks aan haar, behalve dat ze mager is. Maar het was hartverscheurend hoe ze gisteren liep rond te zwabberen en regelmatig omviel. Maar goed dat je weet dat het tijdelijk is. Vandaag is ze weer haar oude zelfje, maar balen is het wel, ik kan nog medicijnen erbij proberen, maar als dat niet helpt is de toekomst erg onzeker voor haar.

Shit.

De nierwaardes zijn, ondanks het dieet, gestegen.

Dadelijk ga ik medicijnen halen, hopelijk kunnen zie de zaak nog rekken. Maar de dierenarts gaf absoluut geen garanties. Gelukkig heeft Siets er zelf geen last van, vanmorgen was ze superknuffelig, rolde op haar rug zodat ik haar buikje kon krabbelen en spinde de sterren van de hemel. En dat maakt het tegelijk ook zo moeilijk... Maar zolang zij er nog voor gaat, zet ik me 100% voor haar in.

Wat een scheet van een kitten Moppie! Je bent nu al verloren......

Dank voor de voertips voor Sietske. Gelukkig lijkt de jongedame nu een omslag gemaakt te hebben en het dieetvoer gaat er prima in. Ik wil nu even afwachten wat dat gaat doen, als er nog geen verbetering in de bloedwaardes komt (over vier weken de laatste keer prikken, vaker doe ik haar niet meer aan) dan is versvoer zeker een optie.
Tegen vreemden is ze altijd wat afstandelijk, maar als we alleen zijn komt de echte knuffeldame naar boven.... (halverwege het filmpje hoor je haar ronken).


Die rare plek op haar linkerpootje is weggeschoren haar om bij de vaten te kunnen. Het arme ding heeft net zo'n kale plek in haar nek. De DA zei dat de vaten moeilijk te vinden waren.


Wat betreft de kittens: weinig nieuws onder de zon. Het groeit en bloeit en wordt met de dag ondeugender. De woonkamer heeft geen geheimen meer voor ze. Door het gedoe met Sietske zijn ze wel wat minder in de woonkamer geweest dan normaal. Siets reageert slecht op moeder en kittens en voelt zich erg bedreigd. En in haar toestand wil ik haar niet meer stress aandoen dan nodig. Ik houd ze gescheiden en de kittens mogen in de woonkamer als Siets buiten is (mevrouw wordt soms ok met zachte dwang die kant uitgewerkt hoor). Als dit nestje over twee weken weg is ben ik dan ook bang dat ik Yoko snel richting asiel zal 'moeten' brengen, want tussen de volwassen dames boetert het helemaal niet. Helaas wordt zij zo ook een beetje de dupe van het feit dat Siets ziek is, al zal er in het asiel prima voor haar gezorgd worden.
En ik ga Redcat vragen me voor de rest van het jaar onderaan de gastgezinnenlijst te zetten. Hoe leuk, dankbaar en noodzakelijk het werk ook is, als de gezondheid van mijn meisje er zo onder gaat lijden is het me niet waard. Bovendien zullen de gezinnen nu minder vol zitten en als ze echt met de handen in het haar zitten mogen ze me bellen. Het is egoïstisch, maar wat dat betreft hebben mijn eigen katten toch echt een streepje voor. Volgend jaar zien we dan wel weer.

Door al het gedoe zijn er ook minder foto's, m'n hoofd stond er niet zo naar. Maar een paar foto's en filmpjes heb ik wel! Bob is trouwens nog steeds de kleinste, maar ik merkte de laatste dagen dat hij goed bijkwam. En de weegschaal bewees het: 100 gram erbij in vier dagen! Hij heeft Janis Jinxy bijna weer ingehaald.

Dappere kleine kittens in de grote woonkamer


Neus in de tijdschriften




Baggerkwaliteit foto, maar een staaltje kattenlogica: waarom met z'n allen lekker ruim op de begane grond gaan liggen als je ook opgepropt op 1,50m hoogte op een wankelig plateau kunt ligggen?

De kartonnen constructie die je aan het gaas ziet is om te voorkomen dat kittens op de daar boven hangende plank kruipen. Dat vind ik echt te hoog (ook voor Janis Jinxy!). En voor Yoko is het een nice retreat als ze haar kinderen even zat is.

En moppie: alles inmiddels definitief gemaakt?

Kennen jullie deze dame nog?


Kitty doet het hartstikke goed, ik hoorde van pleegmoeder dat ze een echte bitch aan het worden is. Inmiddels eet ze vooral brokjes en af en toe nog een flesje voor de lekker. Met als gevolg dat ze, als een kleiner kitten de fles krijgt, net zolang gaat meppen totdat zij kan lurken.

Met mijn kittens gaat het nog steeds prima, inmiddels kunnen ze ook al trap lopen, dus de bovenverdieping wordt regelmatig verkend. Moeder Yoko is gisteren gesteriliseerd (+navelbreukje hersteld), al zou je dat niet zeggen. Toen ik haar ophaalde was ze al klaarwakker, een paar uur later zat ze alweer op de bovenverdieping van de krabpaal en nu zie je niks meer aan haar. Ongelofelijk hoe snel katten herstellen. Volgend weekend mogen ze weg, hopelijk is er dan voor Yoko ook een huisje gevonden.

quote:

Op vrijdag 5 september 2008 10:14 schreef -moppie- het volgende:

[..]

Hartstikke
Volgende week woensdag komt ze bij ons wonen!
Maandag krijgt ze eerst nog haar inentingen.

Het is zo'n schatje

De laatste week van het verblijf van de kittens bij mij is ingegaan. En maar goed ook, ik moet het huis steeds meer aanpassen omdat ze nieuwe klimkunsten hebben geleerd. Ze eten netjes hun brokjes, gaan netjes naar de kattebak (Jimmy had gisteren wel twee dikke drollen in zijn bibshaartjes plakken, blegh!) en bij moeder lebberen is vooral voor de gezelligheid. Al is zo'n slaperig koppie wat al snorharen likkend opduikt vanaf moeders buik nog altijd aandoenlijk.
Gisteren lag Bob op mijn schouder te slapen en Jimmy op mijn hoofd. Helaas was die plek minder geschikt, hij gleed er telkens vanaf (auw! acupunctuur is fijn, maar met mate!), dus uiteindelijk heeft hij zich gesettled op mijn schoot.
En oh ja, ze kunnen traplopen, dus er is geen verdieping meer veilig.

Dit is nog altijd de favoriete plek in hun verblijf. Janis/Jinxy (meest links) is kampioen verwijtend kijken, vind ik. Die oogopslag en dat bekkie!


Jimmy klimt normaal iets handiger van zijn hoge troon:


Naartjie heeft af en toe ogen in zijn rug nodig als het grut met drie man sterk door de kamer sjeest, maar vindt het stiekum allemaal wel best.


En als uitsmijter: Siets is normaal een echte laydee, deze pose ben ik niet van haar gewend!

Janis Jinxy gaat mij morgenavond verlaten en Jimmy en Bob op zondag. Moeder Yoko vertrekt waarschijnlijk op zaterdag naar haar tussenstop (als het asiel niet te vol is). Jammer, want rondstuivend klein grut is erg gezellig maar voor Siets ben ik heel blij dat de rust in huis weer terugkeert.

Dus, nu het nog kan, een korte Janis Jinxy fotosessie.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 19:11 schreef TheYoung1 het volgende:
Omg..... ik smelt heulemaal hoor....

Ik wist het ook hè.... NIET KIJKEN JEAN!!!!

Welkom.

Er is behoefte genoeg voor twee dromen hoor! En meer mag ook.

Niks mis met een ouwe katteheks!

Is ook mijn levensdoel. Ik zie mezelf al schuifelend met het looprekje de kattebakken verschonen.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 20:21 schreef TheYoung1 het volgende:

[..]

Je moet dan minimaal pensioen-gerechtigd zijn

Er zijn nu al mensen die mij een katteheks noemen in mijn gezicht (en dat 'ouwe' erbij denken).

Ik ben 33.

Kattebezitters Blikopeners en logica. Yeah... right!

Het Redcat avontuur met het Yoko nestje is ten einde. WAARSCHUWING: heel veel foto's!

Vrijdag avond is Janis opgehaald door een blije eigenaar. De kinderen hadden al een paar keer aan de telefoon gehangen 'of pappa het poesje al had opgehaald'.

Dit is de laatste avond dat het hele stel samen was: IT kittens


Zaterdagmiddag ben ik met Yoko richting asiel getogen om haar daar af te leveren. Niet leuk om te doen, maar voor Sietskes bestwil op dit moment het beste. Ik heb een uitgebreid verhaal getypt over haar karatker wat het asiel gaat gebruiken voor hun website en wat ze de kijkers kunnen vertellen. En natuurlijk denk je dan dat de kittens haar zullen missen, maar da's menselijke projectie op dieren. De laatste week gaf Yoko nauwelijks meer melk omdat ze gesteriliseerd was, en heb ik de kittens niet veel bij haar gezien. Dus ook wat dat betreft was het tijd om uit elkaar te gaan.

Nadat ik Yoko had afgeleverd (en wat Redcat kittens had bewonderd die daar waren om harten te smelten en zo de adoptie te versnellen) ben ik op bezoek gegaan bij ons aller Kitty. Het ging zo goed met haar dat ze die dag met haar baasje mee mocht, dus ik moest snel zijn om haar nog te zien.
Tadaa!




En ze kan nog mooier zitten


Het is een allemansvriendinnetje, toen ik binnen kwam liep ze meteen op me af en toen ik haar oppakte ging het bekende motertje weer aan. Ik werd onthaald met thee en verhalen en mocht niet weg, leek het wel.
Na een half uurtje was Kitty moe (ps: katertje waar ze bij ligt is nog te adopteren!)


En even later kwam de eigenaresse binnen met bloemen voor mij en het andere gastgezin. Zo lief! En erg leuk dat ik Kitty echt mocht uitzwaaien. Zo is de cirkel weer rond, wie had dat gedacht toen ze als klein hoopje bij me binnen kwam. Kitty wordt trouwens kroegtijger, maar goed dat ze haar strepen terug lijkt te krijgen. De eigenaresse heeft een eigen kroeg en wil de jongedame meenemen naar het werk. Ik stelde al voor om er de Redcat stamkroeg van te maken.

Daarna nog spullen afgeleverd voor een zekere asielactie en toen naar huis, naar de twee heren en mijn eigen spul.

Ik heb uitgebreid afscheid van ze genomen, vanochtend waren ze ontzettend knuffelig en hebben afwisselend op mijn hoofd, mijn schouder, mijn schoot of heel dicht naast me op de bank gelegen. Zelfs Naartjie kroop er even bij.

De heertjes waren moe. Waarvan? Nou.....




De 'oei ik groei!' foto's moesten er ook bij natuurlijk


Foei Jimmy!


Da's beter




Hou nou eens op paparazzi!


Jimmy ontdekte dat hij zichzelf kon zien = tien rondjes rond de voet van de lamp.




SCHRIK! Jimmy had de plint weggehaald en was op ontdekkingsreis onder mijn keuken.




Gelukkig bedacht hij na een minuut of 5 dat het daar toch wel erg donker en stoffig was. Pfew!

Het laatste hapje voor vertrek smaakt prima!


Rond half vier kwamen de twee heren waarmee mijn heertje hun leven gaan delen aan. Na enige koudwatervrees bij Bob en Jimmy (die ook zo blijven heten ) won de nieuwsgierigheid het van de schrik. Ik ben blij dat ze samen blijven, want ze hebben heel veel lol met elkaar. Hetzelfde geldt voor Janis, die krijgt een pleegzus erbij van 15 weken oud, dus ook speelplezier genoeg.

Filmpjes volgen nog.

[ Bericht 3% gewijzigd door Cat-astrophe op 14-09-2008 17:37:36 ]

En als je van nog meer spelen houdt:


Vechtende mannen


En dat is het einde van dit Redcat avontuur. Het is hartstikke leuk om te doen en als je de blije gezichten van de nieuwe eigenaren ziet weet je waar je het voor doet. Als Redcat er niet was geweest waren Janis, Jimmy en Bob er niet meer geweest of opgegroeid tot bange, verwilderde katten die hun kostje op straat bijeen moeten scharrelen.

En daar zijn ze nog niet goed in: ik hoorde gisteravond een muis piepen maar kon hem niet vinden. Naartjie neemt ze wel eens mee naar binnen, vindt het geweldig speelgoed maar maakt ze niet dood.
Toen ik vanmorgen de ruimte van de heertjes vast schoon ging maken en een verfrommelde slaaphanddoek optilde bleek daar een spinglevende muis onder te zitten!
Gelukkig kon ik hem met bekertje en blik vangen. Ik heb hem buiten geknikkerd waar Naartjie er al verheerlijkt op zat te wachten. Circle of life en zo, zullen we maar zeggen......