Leuk he, hoe andere katten mee kunnen gaan opvoeden.

Toen ik Naartjie kreeg heb ik op een engelstalig forum waar ik vaak kwam gevraagd welke naam ik hem moest geven. Nadat uit de lijst van 150 voorstellen namen als Ms. Scratcher, Dog etc. eruit waren gefilterd bleven er een paar over. Een van die namen was aangedragen door een Zuid-Afrikaan en betekent manderijn in het Zuid-Afrikaans: Naartjie dus. Het klinkt lekker, klopt met zijn vachtkleur en ik denk dat hij één van de weinigen is met die naam. Ik spreek het trouwens uit als Naartje, of Naard.
Yoko en ik hebben elkaar vanochtend weer wat beter leren kennen....
Yoko weet nu dat ik het niet op prijs stel als ze om 6.45 uur bij het serveren van het ontbijt ertussenuit glipt naar de woonkamer en ik weet nu dat Yoko er ab-so-luut niet van houdt naar een bepaalde richting gedrongen te worden. En klokkijken gaat ze nu ook leren, zodat ze weet wanneer ik deadlines heb.
Ik wist al dat ze schrikkerig is als je haar plotseling nadert. Toen ik haar vanochtend uit de woonkamer wilde 'drijven' en, toen dat niet lukte en ik ECHT naar mijn werk moest, haar wilde grijpen veranderde ze in een blazende, spugende en krabbende duivelin. Domme doos dat ik ook ben, ik had het kunnen weten.
Nadat ik de herkomst van de bloedsporen op de vensterbank had opgespoord (van mij afkomstig dus: resultaat van een zeer grondige vingerprik/scheur) ik het bloed afgewassen had en mezelf bepleisterd ging ik voor poging 2. Waarop mevrouw besloot dat ze eigenlijk wel naar haar kamer wilde en zelf er naartoe wandelde. Ik kreeg zelfs kopjes en verzoeken om krabbels toen ze daar gearriveerd was.
Daarna maar andere kleren aangetrokken, want bloedspatjes op witte shirts zijn niet echt in de mode. En gedurende de uren daarna telkens nieuwe krabwondjes ontdekken.
Maar ach, ik ben niet boos, had het aan mezelf te danken en ik hoop dat ze me nog steeds vertrouwt. En dat zit volgens mij wel goed, ze komt net zo hard voor aaitjes als voorheen, als ze ze maar ziet aankomen.
Edit: ben ik de Kitty-update nog vergeten!
Het gaat heel goed met haar. Het buikje is dunner (al denkt pleegmoeder dat ze misschien als eerste kitten een buikwandcorrectie nodig gaat hebben

), ze is lekker fel en is gisteren betrapt op het zelf eten van brokjes.
Haar vachtje is ook terug aan het komen, maar haar tijgerstreepjes zijn bijna helemaal weg. Ze is nu zilvergrijs met een paar zwarte vlekjes. Alleen op haar koppie heeft ze nog streepjes, waarschijnlijk omdat de haartjes daar nooit zijn uitgevallen. Vrijdag ben ik in de buurt, als het even kan ga ik weer op bezoek om haar met eigen ogen te aanschouwen.
[ Bericht 15% gewijzigd door Cat-astrophe op 27-08-2008 19:20:00 ]