Genegeerd door de hele Nederlandse pers
Aan alle dagbladen van Nederland
Dinsdag jl. (21-12-04) verscheen in Het Parool een schokkend artikel. Twee meisjes in Iran in de tienerleeftijd zouden waarschijnlijk nog dezelfde week ter dood worden gebracht na een vonnisbekrachtiging van het Iraanse hoge gerechtshof. Beiden waren aanvankelijk veroordeeld tot de strop door een lagere rechtbank, maar in één van beide gevallen is dit vonnis omgezet in dood door steniging. De misdaad van de één, een zekere Leyla M, zou zijn, dat zij jarenlang seksueel misbruikt is, eerst door haar ouders en later door de mannen aan wie zij door haar ouders was verkocht. Zij is nu 19 maar zou de geestelijke ontwikkeling hebben van een meisje van acht. Zij is veroordeeld tot de strop. Mogelijk is het vonnis op het moment dat ik dit schrijf al voltrokken. De andere, Hajieh Esmailvand, zou een buitenechtelijke affaire hebben gehad. Ook zij schijnt nog tiener, of althans een jonge vrouw te zijn. Zij en haar minnaar, die ten tijde van hun verhouding 17 was, zijn door de lagere rechtbank veroordeeld tot de strop. Maar voor Hajieh heeft het hooggerechtshof die straf omgezet in executie door steniging. Steniging betekent voor vrouwen dat ze worden ingegraven tot aan de borst en vervolgens worden bekogeld met stenen die klein genoeg zijn om er niet direct aan te sterven. De dood moet langzaam en gruwelijk zijn. Aan deze gruwelijke dood gaat meestal nog een geseling vooraf met een zweep die met metaalstrip is bewapend om meer pijn en ergere verwondingen te veroorzaken dan met een normale zweep. Deze geseling is veelal 100 zweepslagen. Het Parool maakt melding van nog een andere veroordeling, nl. van Zhila Izadyar, oud 13 jaar. Zij zou een kind gebaard hebben van haar twee jaar oudere broer en incest recidiviste zijn al vanaf haar negende. Op dit moment heeft zij 53 zweepslagen ontvangen. Haar gezondheidstoestand is zodanig dat het twijfelachtig is of zij zal overleven om haar steniging, mogelijk later, op haar 18e nog te kunnen meemaken. Aan hulpverleensters laat ze weten naar school te willen net als andere kinderen.
Overigens, de Iraanse vorm van de sjaria staat geseling en steniging toe van meisjes vanaf negen jaar. De richtlijn executie niet voor het 18e jaar te voltrekken en zo mogelijk om te zetten in ophanging is een 'humane' maatregel van de overheid. Daaraan houdt men zich overigens niet zoals uit het bovenstaande geval van Hajieh en uit het onderstaande geval van Atefeh Rajabi blijkt. Ook wil dit niet zeggen dat, als men op zijn negende wordt veroordeeld, men voor steniging zou worden gespaard, men mag er dan negen jaar naar toe leven om dan alsnog te worden geëxecuteerd. De leeftijd van negen heeft overigens te maken met het feit dat Mohammed zijn jongste vrouw Aischa trouwde op haar negende. Een meisje van negen wordt daarom geacht in staat te zijn zich als een 'zedige' echtgenote te gedragen en moet dus dienovereenkomstig worden berecht. Nog afgezien van het feit of het erg plausibel is dat een meisje van negen zich uit eigen initiatief aan een incestueuze verhouding waagt, gaat het hier in alle gevallen om feiten waarin onder een normaal rechtssysteem überhaupt geen vervolging zou worden ingesteld, behalve dan tegen de verkrachters waar de meisjes het slachtoffer van zijn. Er zijn naar het Parool stelt, dit jaar tenminste drie keer eerder kinderen geëxecuteerd wegens seksuele daden. Verscheidene websites stellen dat het werkelijke aantal waarschijnlijk rond de 25 zal liggen. Met name wordt door Amnesty genoemd het geval van Atefeh (of Ateqeh) Rajabi. Zij werd 16 aug. jl. ter dood gebracht na te zijn veroordeeld wegens een relatie met een oudere man die haar tot geslachtsgemeenschap zou hebben gedwongen. Zij was pas zestien. Maar omdat de Iraanse richtlijn op dat moment adviseerde doodstraffen niet voor het 18e jaar te voltrekken, heeft men op papier haar leeftijd veranderd in 22. Haar snelle executie - de rechter deed tegen iedere gewoonte in zelf de strop om haar hals - schijnt zijn oorzaak te vinden in het feit dat zij tijdens het proces de rechter had getart door haar hoofddoekje af te doen. Kermend en smekend om genade werd zij naar de galg geleid. Urenlang werd haar lichaam bengelend aan een hijskraan ter afschrikking aan het publiek getoond. Haar verkrachter kreeg slechts zweepslagen. Dit is maar een greep uit de details, details die zo gruwelijk zijn dat men er toe zou neigen ze niet te geloven, en, als men ze al zou geloven zo snel mogelijk zou willen verdringen. Maar ze zijn waar. Onnodig hieraan toe te voegen dat Iran, al doende, zo ongeveer iedere denkbare VN-overeenkomst die het zelf heeft ondertekend heeft geschonden. De wreedheden tegen kinderen en vrouwen van dit regiem gaan ieder voorstellingsvermogen te boven en evenaren of overtreffen zelfs die van de nazi's. Onvoorstelbaar is dat vonnissen in hoger beroep niet worden vernietigd maar bekrachtigd of zelfs verzwaard. De hoogste rechters in dit land zijn dus van hetzelfde kaliber, of erger, dan Marc Dutroux. Stel u voor een land waarin de rechtszaak Dutroux zou zijn geëindigd in de geseling en steniging van zijn laatste overlevende slachtoffers. Dan heeft u dus Iran, een land dat reisbureaus aanprijzen als een ongewoon maar aantrekkelijk vakantieland.
Enige maanden geleden las ik in Volkskrant Magazine een artikel over een Iraanse asielzoekster, die overspel had gepleegd, uitgehuwlijkt was geweest aan een Hezbollah die haar vernederde, en verliefd was geworden op een man die haar liefde beantwoordde. Dus was ze door haar man aangeklaagd en volgens de sjaria veroordeeld tot steniging. Ze was het land uitgesmokkeld door haar broer en zou worden teruggestuurd door Rita Verdonk met de practische zekerheid te worden gestenigd. Zij had immers in de haast geen paspoort kunnen meenemen en was natuurlijk nog minder in staat geweest om eerst bij de instanties haar dossier op te vragen. Absoluut noodzakelijk om voor asiel in aanmerking te komen! En bovendien is Iran op dit moment (aldus onze regering) veilig. Zeker! zo veilig als Duitsland voor joden in 1939. Zo zitten wij met een regering die geheel in strijd met VN-verdragen het asielbeleid ondergraaft alsof Nederland het gevaar te duchten zou hebben van de asielzoeker. Niemand wil zo graag integreren in een ander land als mensen die in hun eigen land met de dood worden bedreigd. Bovendien zijn dit veelal de meest intelligente, ontwikkelde, seculiere en kritische mensen, mensen dus die aan de opbouw van Nederland een waardevolle bijdrage kunnen leveren. Als Nederland al iets van allochtonen te duchten heeft, dan zijn dit de opportunisten en infiltranten. Die komen het land überhaupt niet via het asielrecht binnen maar via andere wegen en kunnen dus niet via de weg van het asielbeleid worden aangepakt.
Iran heeft bijna een atoombom. Europa denkt daar door diplomatiek overleg wat tegen te kunnen doen. Het meent kennelijk dat met het bewind in Iran betrouwbare afspraken te maken zijn. Het bovenstaande relaas maakt duidelijk met wat voor psychopaten en met wat voor soort seksuele perversie we in de regerende macht van dit land te doen hebben. Kan er dan enige twijfel over bestaan wat de waarde is van afspraken met deze ontmenselijkte wezens? We weten wat onze afspraken met Hitler voor de 2e wereldoorlog waard waren. We hebben gezien wat het leven van een kind, een meisje, een vrouw waard is voor dit religieus fascisme. We weten inmiddels ook dat in tegenstelling tot het nazi-fascisme dit reli-fascisme ook geen enkele waarde hecht aan het eigen leven. Het is niet moeilijk in te schatten wat een atoomwapen betekent in handen van een staat die op dit religieus fascisme is gebaseerd en die zich geroepen zou kunnen voelen tot het voltrekken van de goddelijke apocalyps. Waarschijnlijk is onze laatste kans een volstrekt desastreuze derde wereldoorlog te vermijden te proberen in Iran een machtswisseling te bewerkstelligen, vergelijkbaar met die welke in Servië heeft plaatsgevonden. Daartoe zullen Europa, VS, Sovjet-Unie, China en VN moeten samenwerken. Alleen deze tezamen zullen een pressie kunnen uitoefenen die een wereldramp kan vermijden. Ondertussen kan het Internationaal Gerechtshof in Den Haag beginnen met de voorbereiding van het ayatollah-tribunaal.
Ik smeek alle geadresseerde kranten (Het Parool schijnt het niet belangrijk genoeg te vinden voor een follow-up) aan deze zaak de hoogste prioriteit te geven en op te houden de ogen te sluiten voor de verschrikkelijkste misdaden tegen de mensheid die wellicht ooit onder de zon zijn voorgevallen. Volledige openbaarheid omtrent de zegeningen van de sjaria zal wellicht vele moslimjongeren van radicalisering kunnen weerhouden. Ik kan mij nauwelijks voorstellen dat feiten als deze voor doorsnee Nederlandse moslimjongeren te verteren zijn (Maar die onvoorstelbaarheid gold ook de feiten zelf). Ook wil ik mijn misnoegen uitdrukken over het feit, dat de pers deze zaken jarenlang heeft verzwegen of ze afvoert naar een klein kolommetje op een binnenpagina. Maandenlang praten de kranten over één Theo van Gogh, terwijl ze zwijgen over de duizenden vrouwen en kinderen waar van Gogh's en Hirsi's film Submission over gaat. Vervolgens krijgt Hirsi met goedkeuring van de hele pers en politiek min of meer de schuld van Van Gogh's dood en wordt de film als een wangedrocht aangemerkt: ook haar schuld want Theo had al gezegd dat er te weinig humor in zat. Had hij er dan iets zoals 'caramel van suikerzieke joden' in willen stoppen, 'biefstuk van gegeselde meisjesbillen?' of 'ragout van Somalische meisjeskittelaars?', hoe moet ik me dat voorstellen met een onderwerp waarbij iedere humor je op de lippen besterft? Een bewijs dat ook in Nederland één man nog altijd zwaarder weegt dan een menigte vrouwen. Hoe lang wordt er gepraat als op de Wallen in Amsterdam een prostituee de hals wordt afgesneden (hetgeen niet lang voor de moord op Van Gogh gebeurde)? Er wordt zelfs in alle talen over gezwegen of dit misschien een religieus motief kan hebben gehad, ondanks het feit dat later bericht wordt dat de Hofstadtgroep de Wallen in kaart bracht voor eventuele aanslagen.
De argumentatie dat het belichten van deze feiten averechts zou werken is een regelrechte lafheid. Moord (en ook verkrachting) is niet met de mantel der liefde te bedekken of iets waar men ethische, politieke of juridische compromissen mee zou kunnen sluiten. Als de moslimgemeenschap aan de loutere openbaarheid van de feiten aanstoot zou nemen, dan zou zij daarmee haar geloof als zodanig diskwalificeren. Als zij zich van deze daden niet zou kunnen of willen distantiëren, dan is zij volledig zelf verantwoordelijk voor de gevolgen van haar keuzen. In dat geval is confrontatie vroeg of laat hoe dan ook onvermijdelijk. We zijn hier niet aan het godslasteren, zelfs gaat het niet om de vrije meningsuiting, maar om de openbaarmaking van een werkelijkheid die te afschuwelijk is voor woorden. Over godslastering gesproken. Ik vraag mij af of de foto van de rug van dertienjarige Zhila Izadyar na geseling, die op internet te vinden is, en die zo veel wegheeft van de gegeselde vrouwen met Koranteksten van Hirsi Ali's Submission, zonder die Koranteksten, niet godslasterlijk is. Zo niet, waarom is zo'n foto dat mét Koranteksten dan wel? Want het verband is niet toevallig. Het zijn de teksten die deze daden voorschrijven. Het verband tussen de Koran en de geseling kan daarom niet godslasterlijk zijn, omdat zij aan de Koran zelf ontleend is. Dan zou de Koran zelf godslasterlijk zijn. Ook het verband met het vrouwenlichaam komt van de Koran zelf. Ergo, het enige godslasterlijke kan dus het vrouwenlichaam zelf zijn. Waarom heeft God dan zo'n godslasterlijk lichaam geschapen als Hij daarmee zichzelf lastert? Wie de koan op kan lossen, mag zich bij mij melden om zijn tong te laten uittrekken.
http://home.unet.nl/olive.press/Pubermoorden%20in%20Iran.html
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!