quote:

Strijd in Eindhoven: de schijterd vs. de ex-commando

Wist u dat Heurelho Gomes heeft leren keepen op de wc? Althans, het ontwikkelen van zijn uitzonderlijke sprongkracht vond plaats op het toilet van de familie Gomes.

Door op het kleine huisje alsmaar richting het plafond te springen, slaagde de jonge Heurelho er in steeds hoger te komen. Het zijn van die triviale feiten die je soms bijblijven uit een interview. Tegelijk probeer je je voor te stellen wat voor smeerboel het moet zijn geweest op dat toilet. Zelf heb ik rustig zittend al moeite genoeg om alles binnen de randjes te houden.

Gomes vertelde deze anekdote aan het begin van het vorig seizoen in de Voetbal International. In dit interview prees hij PSV en de cultuur van de club uit Eindhoven, maar ook zijn eigen opvoeding. Hij omschreef zichzelf als iemand met sterke sociale waarden en een groot verantwoordelijkheidsgevoel: ,,Cruzeiro is mijn club, PSV is mijn huis. Als ik ooit wegga, dan kan ik alleen naar een club die zulke waarden ook hoog in het vaandel heeft staan. Daarbij kijk ik niet alleen naar het financiële plaatje.’’ In dit interview noemde hij Nederland zijn tweede vaderland en gaf hij voor het eerst aan graag voor Oranje te willen spelen. Als hij nog een seizoen was gebleven, had hij Nederlander kunnen worden.

Zijn liefde bleek toch minder groot. Daar verandert de huilbrief bij zijn afscheid niets aan. Na een eerdere aanvaring halverwege het seizoen kwam het in mei van dit jaar tot een volledige uitbarsting richting directeur Jan Reker. De boodschap was duidelijk: ,,Reker eruit of ik eruit!’’ Met een opsomming van vermeende leugens en vage toezeggingen van Reker probeerde Gomes duidelijk te maken dat de algemeen directeur de club kapot aan het maken was. De Braziliaanse doelman luidde op basis van zijn sociale inborst de noodklok... Aangezien ook anderen toen met de nodige kritiek op Jan Reker kwamen, ontstond er toch de enige twijfel over diens functioneren. Ook op deze plaats.

Naar nu blijkt, is Jan Reker echter door de top van PSV aangesteld om een grote schoonmaak te houden. Niet al zijn beslissingen verdienden de schoonheidsprijs, maar de leiding kon het niet langer aanzien. Toen ik Reker enkele weken geleden in Eindhoven sprak, beschreef hij situaties die meer weg hadden van scènes uit ‘The Sopranos’ dan van normale spelersbegeleiding. Geïntimideerde spelers, opgedrongen assistenten en dubieuze voorstellen. Inmiddels heeft Gomes toegegeven dat het interview vooraf was ingestoken door zijn zaakwaarnemers en is hij in deze machtsstrijd enkel gebruikt als pion. Hoe graag PSV hem daarbij opofferde, blijkt wel uit het gegeven dat hij voor vijf miljoen onder de gelimiteerde transfersom is vertrokken. Feit is dat er een duidelijke verharding plaats vindt in het milieu van de zaakwaarnemers. Daar kwam Heerenveen de laatste maanden ook achter toen er rond Miralem Sulejmani allerlei mensen verschenen die zich bekommerden om zijn ‘welzijn’. Het was plots erg lastig om de watervlugge aanvaller te spreken. Onaangekondigd aankloppen was zelfs ronduit link.

Met zijn transfer naar Ajax is duidelijk dat ‘kamp Lemic’ zich verplaatst naar Amsterdam, want als het aan Reker ligt, zit de deur in Eindhoven behoorlijk op slot. Het ging allemaal te ver. Op mijn vraag of hij bang is geworden door al deze praktijken antwoordde de oud-commando: ,,Absoluut niet, want als mij iets overkomt, weet iedereen uit welke hoek het komt.’’ Alleen die conclusie al. Eén ding is duidelijk, Reker is geen schijterd. Gomes wel, maar dat was natuurlijk onvermijdelijk met zo’n opleiding.

Wilfred Genee.

quote:

'De pr-keuze van FC Twente'

Wat hebben Adrie Koster, Jan de Jonge, Erik ten Hag, Erwin Koeman, Frank Rijkaard, Martin Jol en Steve McClaren (foto) gemeen? Er moet iets zijn, want al deze namen kwamen op een vroeger of later tijdstip, direct of indirect, in aanmerking om trainer bij FC Twente te worden. Het roept de vraag op: naar wat voor oefenmeester was Twente eigenlijk op zoek? Iemand die er bekend om staat verzorgd aanvallend positiespel te spelen? Iemand die de jeugd een kans geeft? Iemand die de discipline aanhaalt? Iemand die bewezen heeft jongere spelers beter te maken?

Je mag ervan uitgaan dat bij het zoeken naar een man die je miljoenenonderneming technisch moet leiden er een bepaald profiel bij past. Zeker bij FC Twente. De ploeg verrast al twee jaar lang met verzorgd aanvallend voetbal en weet zo beter te presteren dan volgens de begroting mogelijk zou zijn. Technisch directeur en trainer/coach Fred Rutten is de drijvende kracht achter die ontwikkeling. Hij heeft de carrière van spelers als Romano Denneboom, Youssouf Hersi, Orlando Engelaar, Karim El Ahmadi en Robbie Wielaert nieuw leven ingeblazen en zo geld verdiend voor zijn ploeg.

Niet alleen door de prestaties, maar ook doordat zijn spelers in waarde zijn toegenomen. El Ahmadi was een grillige buitenspeler, maar is nu een spelbepalende middenvelder die vier miljoen waard was voor Feyenoord. Engelaar is waarschijnlijk voor het dubbele verkocht aan Schalke 04. Denneboom dreef zijn trainers bij SC Heerenveen en NEC tot wanhoop, maar kan bij Twente een constante prestatiecurve overleggen. Hersi groeide vorig seizoen uit tot een middenvelder die voortdurend het verschil maakte. En het talent Eljero Elia is uitgegroeid tot een potentiële topaanvaller.

Die revival van Twente is in werking gezet door een man die de visie had die ontwikkeling te verwezenlijken. Bij Twente zijn de afgelopen seizoenen de spelers in eerste instantie geselecteerd op technische vaardigheid en creatief opbouwend denken. Die visie kwam op het voetbalveld terug. Daar speelde de ploeg het voetbal dat nauw aansloot bij de manier waarop spelers werden gescout en aangetrokken.

De club is groot geworden via aanvallend en technisch combinatievoetbal, het zou voor de hand liggen dat de club een vervanger van Rutten zocht met dezelfde visie en werkwijze. De vertrekkende trainer had daarin al het advies meegegeven om Erik ten Hag te benoemen als zijn vervanger. Zijn assistent had immers al twee jaar meegelopen.

Het roept vragen op bij de procedure rond zijn vervanging. Koster, De Jonge, Ten Hag, Koeman, Rijkaard, Jol, McClaren: het deed FC Twente er blijkbaar niet toe of welke visie of werkwijze de trainer had, daarvoor lopen de karakters te veel uiteen.

Voorzitter Joop Munsterman maakte ook bekend dat de club vooral een naam wilde aantrekken. Met andere woorden: het moest iemand zijn met wie de club kon pronken. Het vakmanschap was secundair, FC Twente heeft een pr-keuze gemaakt om de supporters en achterban tevreden te stellen.

Als dat op een mislukking uitloopt, dan is de afloop te voorspellen: dan wordt de Engelse coach bij het oud vuil gezet. McClaren kan er zelf weinig aan doen als hij straks de verkeerde man op de verkeerde plaats blijkt te zijn. De echte schuldigen zitten aan de bestuurstafel.

Taco van den Velde

quote:

'Het Schone, Simplistische Verbond'

Zijn spelers sprongen en dansten afgelopen zondag omdat Spanje voor het eerst sinds 44 jaar weer Europees kampioen was geworden. De coach streek na het laatste fluitsignaal eens over een van zijn witte haarlokken, vouwde zijn blocnote dicht en wandelde naar binnen, om pas even later terug te keren. Luis Aragonés (foto) wist: oude mannen hebben noch de leeftijd noch het talent om mee te hossen.

Aragonés is 69 jaar en ziet er een stuk ouder uit. Hij ademt zwaar en zijn hoofd hangt vaak op zijn kin. Als je hem ziet aankomen sloffen in zijn slobberende trainingspak denk je: Het is een vreemdeling zeker, die verdwaald is zeker. Een pensionado op weg naar het dorspleintje voor een partijtje petanque. Beslist geen tactisch genie dat de beste spelers van Spanje onder zijn hoede heeft. Knorrepot uit Hortaleza, noemen ze hem.

In de openbaarheid spreekt Aragonés meestentijds in halve, brommende zinnen. Voor het WK van 2006 in Duitsland werden hij en zijn mannen onthaald met een bos bloemen. De coach smeet ze onmiddellijk in de afvalbak en bitste: 'Wat moet een man met bloemen? In zijn kont stoppen of zo?' Het is de Macho Ibérico ten voeten uit. Stoer, stijf en stug. Het is zijn pantser tegen het leven dat met je aan de haal kan gaan. Zijn trainerscarrière werd meermalen onderbroken omdat hij moe was, aan depressies leed of zich overgaf aan gokzucht.

Zo lijkt het dat de bejaarde coach halverwege de vorige eeuw is blijven hangen. Maar ergens moet hij een geniale antenne hebben voor moderne, sociale verhoudingen. De met 1-0 gewonnen EK-finale tegen Duitsland was de 22ste wedstrijd op rij waarin het Spaanse elftal ongeslagen bleef. Aragonés heeft van zijn selectie een harmonieus opererende leefgemeenschap gemaakt. Dat is in de huidige tijdgeest van narcisme en individualisme in de voetballerij al bijzonder, maar in Spanje een prestatie van dubbel formaat.

Spanje is immers nog steeds het land van het kleine denken. Regio's zoals Baskenland en Catalonië streven onafhankelijkheid na. Clubs zoals Barcelona, Valencia en Deportivo La Coruña zijn gehouwen op regionale en culturele verschillen en zetten zich vierkant af tegen Real Madrid, de ploeg van de centrale regering. Waar de Spaanse clubs in de afgelopen seizoenen de internationale prijzen aaneen regen, was La Selección altijd een bron van nationale conflicten. Niet zelden weigerden spelers voor het nationale team uit te komen.

Aragonés voorvoelde dat de nieuwe generatie ruimer en vergevender denkt. Vijf internationals spelen inmiddels in Engeland. De jonge twintigers laten zich niet beperken door provinciale grenzen, maar willen naar buiten kijken richting die oh zo grote wereld. Om ze ruim baan te geven gooide Aragonés de dertigers Raúl en Guti uit zijn selectie, twee grootheden van Real Madrid.
Hetzelfde overkwam Barcelona-verdediger Oleguer, die publiekelijk ijverde voor onafhankelijkheid van Catalonië. Het leverde Aragonés een storm aan kritiek op, maar hij schudde slechts met zijn hoekige schouders. Misschien moet je wel ergens achter in de zestig zijn om zulke aardverschuivingen teweeg te durven brengen. Op die leeftijd ben je zelfs niet meer bang voor de dood.

De oude excentriekeling deed nóg iets. Toen hij in 2004 aantrad als bondscoach had hij geconstateerd dat het Spaanse voetbal een type speler voortbracht dat verschilde van de wereldwijde tendens. Klein en technisch begaafd. Xavi, Andrés Iniesta, David Silva, David Villa, Cesc Fabregas en Xabi Alonso; geef ze een bal en de ruimte en je krijgt een adembenemend perpetuum mobile en positiespel.

Het adagium van de sluwe coach Aragonés klinkt niet voor niets volgens het simplisme van Johan Cruijff. 'Balbezit is de beste verdediging.' En uiteindelijk ook de beste aanval, zo bleek tijdens het voorbije EK. De Spaanse virtuozen zegenden de bal, het publiek en het voetbal. Ze rekenden af met de moderne idiotie dat het middenveld moet worden bevolkt met vleesbonken en ontregelaars. Die zijn kansloos als ze spelers tegenover zich krijgen die sneller denken en handelen. Vier jaar na het bunkervoetbal van Griekenland manifesteerde zich in Oostenrijk en Zwitserland de ongekende veerkracht van de sport die er zijn toekomst terugkreeg. Met dank aan Spanje, dat Schone, Simplistische Verbond.

Peter Wekking

quote:

'Ajax breekt opzichtig met het verleden'

Nog niet eens zo heel lang geleden legde Martin van Geel uit waarom Ajax was afgehaakt in de miljoenendans rond Luka Modric. Ruim een half jaar geleden was dat, in Dubai, waar Ajax op trainingskamp was. Van Geel was nog technisch directeur van de Amsterdamse club en vertelde dat de Kroatische sterspeler van Dinamo Zagreb minimaal twintig miljoen euro moest kosten.

Eigenlijk, voegde hij daaraan toe, vonden ze bij Ajax zestien miljoen ook al een brug te ver. Dan liever twee voetballers van acht miljoen, of vier van vier miljoen, vond Van Geel en hij sprak mede namens algemeen directeur Maarten Fontein en voorzitter John Jaakke. Dat beleid weerspiegelde zich helder in de aankopen van de Amsterdammers: veel halfbakken transfervrije spelers van het niveau Ismael Urzaíz, Albert Luque, Samuel Kuffour, Laurent Delorge en Roger kwamen binnen, de beste versterkingen waren de duurste: Klaas-Jan Huntelaar (negen miljoen euro) en Luis Suárez (7,5).

Sinds die trip naar Dubai is bij Ajax vrijwel niets meer bij het oude. Van Geel, Jaakke en Fontein zijn gestruikeld over het onderzoeksrapport van de Commissie Coronel, trainer Adrie Koster is terug naar Jong Ajax en ook de rest van de technische staf is ontmanteld. De nieuwe bezems veegden de afgelopen maanden niet alleen schoon, ze zorgden meteen ook voor een klimaat waarin het geld rolt als nooit tevoren. Het kapitaal moet op het veld staan, zo vindt de nieuwe voorzitter Uri Coronel, en de kersverse hoofdtrainer Marco van Basten is het hartgrondig met hem eens. Sterker nog, tijdens zijn contractonderhandelingen eiste Van Basten dat hij mocht investeren in kwaliteit in plaats van kwantiteit, zo niet dan had hij weinig trek zijn vingers aan zijn vroegere club te branden.

Die toezeggingen kwamen er en sindsdien is Ajax op zoek naar spelers die beter bij de begroting (65 miljoen) en de ambities (structureel bij de beste zestien van Europa) van de club horen. Voor 6,5 miljoen haalde het met Dario Cvitanich de topscorer van de Argentijnse competitie , voor het recordbedrag van 16,25 miljoen kwam vorige week de sensatie van de vorige Nederlandse competitie, SC Heerenveen-aanvaller Miralem Sulejmani. Het is in alle opzichten een opzichtige breuk met het verleden. De hand is van de knip bij Ajax, de club neemt weer risico's.

Dat lag twee jaar geleden iets anders. Sulejmani, toen nog speler van Partizan Belgrado, voerde in bijzijn van zijn vader en twee zaakwaarnemers een gesprek met Martin van Geel. Ajax leek de Servische aanvaller een mooie club om als zeventienjarige zijn West-Europese carrière te beginnen. Van Geel dacht daar heel anders over; de technisch directeur vond de opleidingsvergoeding van 680 duizend euro een te groot risico. Je gunt het niemand, een inschattingsfout van dat formaat.

Een misschien nog wel grotere breuk met het verleden betreft de posities waaróp Ajax tegenwoordig stevig investeert. Lange tijd bepaalde de traditie in Amsterdam dat de club aanvallers zélf opleidde. Maar na de doorbraak (en verkoop) van Ryan Babel is de aanvoer van offensief toptalent gestokt. Het bolwerk dat aanvallers als Johan Cruijff, Piet Keizer, Sjaak Swart, Marco van Basten, Dennis Bergkamp en Patrick Kluivert voortbracht, heeft inmiddels zo'n veertig miljoen euro geïnvesteerd in spitsen van buitenaf.

Gezien hun leeftijd en potentie zullen Huntelaar (24), Suárez (21), Cvitanich (23) en Sulejmani (19) de investeringen bij latere verkoop waard blijken te zijn. De huidige bestedingsdrift tekent de ambities van de nieuwe beleidsbepalers, maar legt tegelijkertijd de vinger op een zere plek. Precies de plek waar Johan Cruijff vier maanden de geleden de volgende bezem doorheen wilde halen: jeugdcomplex De Toekomst.

Simon Zwartkruis.

quote:

Op maandag 14 juli 2008 12:07 schreef RayMania het volgende:

[..]

Redelijke column. Duidelijk dat kwaliteit voor betere prestaties zorgen, zie maar aan de duurdere aankopen van Ajax de laatste jaren.

quote:

Op maandag 14 juli 2008 15:52 schreef Fiskus het volgende:

[..]

Vind de redenering dure aankopen => succes maar gevaarlijk, zie AZ. Ajax in glorietijd had helemaal niet zulke grote aankopen nodig.. en daarom ben ik het wel weer eens met het laatste gedeelte

quote:

Op maandag 14 juli 2008 20:53 schreef RayMania het volgende:

[..]

AZ kocht dure spelers, maar tegelijkertijd verloor het ervaren spelers als Van Galen, Arveladze, Perez, De Cler, Timmer, etc. Dat gaat absoluut niet samen. Ajax heeft op dit moment amper sterkhouders verloren, op Heitinga na, dus de situatie is niet vergelijkbaar met AZ.

quote:

'Durft iemand nog een buitenspeler op te stellen?'

15/07/2008 14:05

Kunt u misschien één goede links- of rechtsbuiten herinneren van het laatste EK? Zo eentje met het krijt van de zijlijn aan zijn schoenen, gespecialiseerd in het uitspelen van de back en het geven van de voorzet op maat? Ik kom op links niet verder dan Arjen Robben (foto). Op rechts denk ik dat Dario Srna van Kroatië de meeste indruk maakte. Maar verder viel vooral op dat ze er niet meer waren. In het internationale voetbal hebben de vaste formaties steeds meer plaatsgemaakt voor ploegen met de versterkte middenvelden waar ruimte wordt gecreëerd voor diepgaande en bewegelijke spelers.

Rinus Michels had het in 1988 over 'de operationele ruimtes' en het internationale voetbal is overgenomen door teams die zijn gespecialiseerd in het bespelen van die ruimtes. Manchester United en Spanje, de twee succesvolste ploegen van het afgelopen seizoen, kenmerkten zich vooral door een wisselende tactiek, spelers die overal opdoken. Onvoorspelbaarheid is anno 2008 het nieuwe wapen.

Wat heeft dat voor gevolgen voor de Nederlandse manier van voetballen? Nog niet zo lang geleden draaide juist alles om herkenbaarheid. In een Nederlandse ploeg behoort de linkervoet te weten wat de rechter doet. Het hoort in de filosofie van het willen domineren en de tegenstander de wil opleggen. Een middenvelder hoort blind te kunnen openen naar de flank in de wetenschap dat daar de linkerspits staat te wachten om met een actie de rechtsback van de tegenpartij uit te spelen. Als het spel snel genoeg wordt verlegd en het positiespel optimaal wordt uitgevoerd, dan komt die buitenspeler keer op keer in de een-tegen-eensituatie.

Het was jarenlang de basis waarop ons voetbaldenken was gebouwd. Trainers en coaches van onze topclubs proberen ons nog steeds te doen geloven dat ze willen domineren met aanvallend, creatief spel. De realiteit is dat in de uitvoering nog nauwelijks plaats is voor de Nederlandse buitenspeler. Het is daarbij een beetje het verhaal van het kip en het ei. De coaches beweren dat er geen goede buitenspelers meer zijn en kiezen voor beweeglijke spitsen die veel van positie wisselen, terwijl middenvelders en opkomende backs de flanken bezetten. En de buitenspelers hebben het idee dat het de coach aan kennis en vooral ook lef ontbreekt om zijn ploeg het goede positiespel te laten spelen dat nodig is voor een vleugelspits om te kunnen functioneren.

De laatste echte Nederlandse rechtsbuiten die bij een topclub rondliep was Julian Jenner van AZ. Hij wordt nu uitgeleend aan Vitesse. Zo is het bij de topclubs, de teams die in de regel domineren en op de helft van de tegenstander willen voetballen, sowieso behelpen. Feyenoord probeert zijn enige potentiële buitenspelers Andwélé Slory en Tim Vincken te verhuren en zal zonder specifieke buitenspelers gaan voetballen. PSV heeft de Hongaar Balázs Dzsudzsák moeten aantrekken voor de linkerflank en doet het dit seizoen met Nordin Amrabat, die allesbehalve een specifieke buitenspeler is. Roy Beerens, een van de laatsten der Mohikanen, werd gewoon weggestuurd. En bij Ajax, de club die Piet Keizer, Sjaak Swart, Johnny Rep, Bryan Roy en Andy van der Meyde opleidde, zaten eind vorig seizoen Leonardo en Albert Luque op de tribune terwijl Urby Emanuelson hangend op links speelde. Op rechts raasde de Deense sneltrein Dennis Rommedahl. Het is 2008 en in de top is voor onze eigen specifieke Nederlandse buitenspeler geen ruimte meer.

Taco van den Velde

quote:

Kunt u misschien één goede links- of rechtsbuiten herinneren van het laatste EK? Zo eentje met het krijt van de zijlijn aan zijn schoenen, gespecialiseerd in het uitspelen van de back en het geven van de voorzet op maat?

...

De laatste echte Nederlandse rechtsbuiten die bij een topclub rondliep was Julian Jenner van AZ. Hij wordt nu uitgeleend aan Vitesse.

quote:

'Hoe principieel is PSV?'

22/07/2008 13:15

Hij is pas negentien jaar, maar heeft al een wereldrecord in handen. Slobodan Rajkovic (foto) was zestien, speelde bij OFK Belgrado en het Engelse Chelsea toonde belangstelling voor de getalenteerde verdediger. Het was november 2005 en de Engelsen legden 5,2 miljoen euro neer om Rajkovic in te lijven. Nog niet eerder betaalde een club zoveel voor een jongen van die leeftijd.

Chelsea kwam met de Servische club overeen dat hij in Belgrado mocht blijven om te rijpen in zijn eigen omgeving, bij zijn eigen club. Dat duurde tot het eind van het seizoen 2007, toen Chelsea oordeelde dat het tijd was hem zijn volgende stap te laten zetten in zijn carrière. Zelf hadden de Londenaren twee wereldtoppers in huis met John Terry en Ricardo Carvalho, terwijl bovendien Alex, die was verhuurd aan PSV, naar Londen kwam om de selectie te versterken.

Rajkovic zou nog nauwelijks aan spelen toekomen. Daarom werd hij verhuurd aan PSV, waar hij op een hoger niveau kon gaan spelen en zo langzaam kon toegroeien naar het peil dat bij Chelsea wordt geëist. Rajkovic trad zo in de voetsporen van Alex en Alcides, ook spelers die door Chelsea eerst werden uitgeleend aan een andere club uit de Europese subtop alvorens de overstap naar PSV te maken.

Het mes sneed op die manier aan twee kanten: Chelsea kon een talent laten wennen aan een hoger niveau, PSV had de gelegenheid te beschikken over toptalenten die anders financieel niet haalbaar zouden zijn. Bovendien kreeg PSV de mogelijkheid mee te liften met het Chelsea-netwerk en zo op de eerste rang te zitten. Via Vlado Lemic en de Braziliaanse FIFA-agent Guilliani Bertolucci bezat PSV zo een ingang naar Braziliaanse toptalenten, terwijl de link naar Real Madrid evident was door de vriendschap van Lemic en Real-directeur Predrag Mijatovic.

Het is duidelijk dat die kruiwagen is verdwenen en het is onduidelijk welke toekomstige topspelers de club daardoor misloopt. Directeur Jan Reker heeft in opdracht van de raad van commissarissen de connectie-Lemic naar buiten gewerkt en de gevolgen zijn zichtbaar in de kleedkamer. Rajkovic wordt dit seizoen door Chelsea uitgeleend aan FC Twente. En de door Lemic begeleide keeper Heurelho Gomes en aanvaller Jefferson Farfán waren niet meer te houden nadat ze te kennen hadden gegeven weg te willen.

De vervanging van deze spelers kwam dit keer niet uit Brazilië of van Chelsea of van een club uit de Europese subtop, maar uit Mexico. Dat roept de vraag op: is PSV in staat op eigen kracht het verlies op te vangen? Heeft PSV de tijd en ruimte daarbij misstappen te veroorloven? De club is structureel veroordeeld tot het spelen in de Champions League om de financiële huishouding niet te laten instorten.

Ik wil geen waardeoordeel uitspreken over het liquideren van de Braziliaanse en Servische connectie met Chelsea. Het is alleen opvallend dat onder Guus Hiddink hun aanwezigheid geen enkel probleem was. Pas na zijn vertrek begon het een nijpend probleem te worden dat ten koste van alles moest worden weggesneden. Ik ben benieuwd hoe standvastig de beleidsbepalers zijn wanneer PSV dit seizoen matig presteert en de supporters op de barricaden staan.

Zijn ze dan ook zo principieel? Voor supporters bestaat er namelijk maar één waarheid: de winst. Op het veld wordt straks bepaald of de club het goed of slecht heeft gedaan. Daar bepaalt een bal op de paal of in het doel het verschil tussen goed en slecht beleid.

Taco van den Velde

quote:

Op dinsdag 22 juli 2008 15:45 schreef The_Verve het volgende:
Simon Kuper bedoel je? Schrijft die tegenwoordig ook voor De Pers?

quote:

Op dinsdag 22 juli 2008 15:53 schreef BliksemSchigt het volgende:
http://www.depers.nl/columns/?author=Simon%20Kuper

Aardige gast trouwens, heb hem even gesproken tijdens het EK. Leidde ook leuk een discussie over voetbal.

Simon Zwartkruis schreef eerst toch altijd voor Sportweek trouwens?

quote:

‘Louis kwartje kaart’ was vroeger gek op één-en-twintigen



Louis van Gaal praat ook komend seizoen niet meer met de NOS. Na onjuiste berichtgeving over zijn mogelijke vertrek bij AZ is de publieke omroep in de ban gedaan. Aanvankelijk stonden wij van RTL ook op de zwarte lijst, maar die vloek is inmiddels opgeheven. Op persconferenties en rondom wedstrijden krijgt de NOS geen enkele reactie van de coach. De structurele woede-uitbarstingen daargelaten natuurlijk, want daar hoef je vaak geen vraag voor te stellen.

Hoe bezwaarlijk is deze boycot nu eigenlijk? Erg toeschietelijk is Louis over het algemeen niet richting het sportjournaille. Zijn leukste interviews bewaart hij voor de kwaliteitspers. Zo las ik afgelopen weekend alles over zijn aanstaande huwelijk met Truus in het weekblad Privé. Bij de kapper uiteraard. Uitbundig poseerde hij met zijn aanstaande bruid en lazen we in vette letters dat hij door zijn beide dochters op 8-8-2008 zal worden weggegven. ‘Het wordt een emotionele bruiloft’ kopte het blad. Helaas was ik niet in de gelegenheid om het hele verhaal te lezen, want een kleurspoeling is vandaag de dag een kwestie van minuten. Al eerder deze maand las ik een bijzonder onderhoudend interview met Louis in Vrij Nederland. In zijn studententijd bleek hij een fanatiek kaarter. Eén-en-twintigen was zijn spel. Het leverde hem de bijnaam ‘Louis kwartje kaart’ op.

‘Wat moet ik met deze informatie?’ hoor ik u denken. Geen flauw idee, maar het is info waar wij sportjournalisten het dezer dagen ook mee moeten doen. Het is namelijk oorverdovend stil rondom de ploeg die vorig jaar door menig kenner werd getipt als landskampioen. Het teleurstellende seizoen heeft AZ echter weer teruggeworpen in de relatieve anonimiteit van een subtopper. De echte ambitie lijkt ook even verdwenen, want van grote aankopen is geen sprake. Of u moet Niklas Moisander, Nick van der Velden of Gill Swerts spelers van de buitencategorie vinden zoals die vorig seizoen door voorzitter Scheringa zijn aangekondigd.

Het wachten is op de gewenste topspits. Een telefoontje met de betrouwbare technisch directeur Marcel Brands leert dat dat er niet in zit. Terwijl AZ een half jaar geleden nog bijna 20 miljoen voor Alves wilde neerleggen, maar u weet hoe dat is verlopen. Nog altijd speelt er een zaak bij de arbitragecommissie van de KNVB die hoogstwaarschijnlijk vandaag met een uitspraak zal komen. Wat er ook gebeurt, Alves zien ze nooit meer in Alkmaar.

AZ speelt daarom komend seizoen waarschijnlijk voorin met Jeremain Lens en Brett Holman, de voorhoede van NEC. De afgelopen jaargang goed voor 15 doelpunten. Geen wereldaantallen, maar nog altijd drie meer dan het duo Pelle en Ari.

De verwachtingen worden getemperd. Van Gaal heeft al aangegeven bij nog zo’n seizoen op te stappen. Toch heeft hij met de terugkeer van Schaars, Martens en Luirink nog genoeg troeven in handen. Het wordt weer tijd voor de oude ‘Louis kwartje kaart’.

quote:

'Keje Molenaar staat te trappelen om bij Ajax aan de slag te gaan'

Hoe geloofwaardig ben je wanneer je als voorzitter van een commissie een vernietigend rapport schrijft over een voetbalclub om er vervolgens doodleuk zelf voorzitter te worden? In dat rapport bepaal je uitdrukkelijk dat de trainer zelf zijn staf niet mag samenstellen; hetgeen prompt wel gebeurt. Bovendien stel je als belangrijkste voorwaarde dat een algemeen directeur met een rijk voetbalverleden het boegbeeld van de club moet worden.

Niet veel later benoem je - ad-interim weliswaar - iemand die zijn sporen vooral in het wielrennen en het zeilen heeft verdiend. In hoeverre is je geloofwaardigheid dan in het geding?

Een dilemma waar Ajax-voorzitter Uri Coronel dezer dagen mee worstelt. Of niet. Misschien meent hij dat enkele grote aankopen voldoende zijn om het morrende Ajax-publiek weer stil te krijgen. Bovendien doet de 'interimmer' Van der Aat het volgens ingewijden helemaal niet slecht. Hij blijft in tegenstelling tot het rapport low profile en samen met Blind sleepte hij Cvitanich, Sulejmani, Oleguer en Aissati binnen.

De laatste voor veel minder geld dan iedereen denkt. Pas als de jonge middenvelder een bepaald aantal wedstrijden in Ajax 1 speelt, krijgt PSV het volle pond.

Er ligt ook een heel plan klaar mocht Huntelaar onverhoopt toch vertrekken. Liever laat men in Amsterdam de spits over twee jaar transfervrij de deur uit lopen. Als hij er de komende twee jaar maar wel 30 per seizoen in schiet. Zelfs Perry Overheem, de dominante zaakwaarnemer van Van Basten, is inmiddels kaltgestellt.

Van der Aat wil dolgraag blijven, maar dat voetbalverleden he. Zelf schermt hij met een glansrijk verleden bij RKAVIC. Door studieverplichtingen kwam er een voortijdig einde aan een veelbelovende carrière...

Keje Molenaar slaagde er wel in om beide disciplines met elkaar te combineren. De jurist uit Volendam voldoet volledig aan het geschetste profiel uit het rapport en staat te trappelen. Binnen Ajax vreest men echter dat er met de aanwezigheid van Blind en Van Basten dan teveel voetbalknowhow aan boord komt. Wat nu te doen?

Coronel heeft nog even. Het contract van Henri van der Aat loopt tot oktober en kan eenzijdig met twee maanden worden verlengd. Een paar goede wedstrijden en iedereen is het beruchte rapport vergeten, een vervelende columnist daargelaten. Bovendien, hoe geloofwaardig is een columnist die zelf geforceerd leuk gaat staan doen in een decor vol bloemen, koeien, Beau's en Linda's en het bij de enige sportvraag af moet leggen tegen Jan Vayne?

Die bevindt zich ook op een hellend vlak. Voor je het weet, probeert hij wanhopige mannen tot dansen te verleiden. Al kun je in de voetballerij ver gaan. AZ riep moord en brand over het gedrag van Alves, maar bleek zelf volgens de arbitragecommissie een clausule in het contract te hebben gezet waardoor het mis ging. Een woordvoerder van de FIFA vertelde me zelfs dat de claim van 7,5 miljoen euro tegen Alves niet eens bestaat. AZ heeft een keer geïnformeerd en daarna niets meer laten horen.

Toch komt de geloofwaardigheid in deze opportunistische wereld zelden in het geding. Roep gewoon 'voortschrijdend inzicht'.

Kom je altijd mee weg.

quote:

'Transferreglementen maken het voetbal ongeloofwaardig'

05/08/2008 10:30

De afgelopen maanden kwam Sepp Blatter vooral in het nieuws door in de bres te springen voor Cristiano Ronaldo. Real Madrid wilde de Portugees graag inlijven, zelf wilde de vedette ook, maar Manchester United had de brutaliteit om hem aan zijn contract te houden. Blatter noemde het een vorm van moderne slavernij, omdat de speler niet zelf kon bepalen waar hij mocht spelen. Multi-miljonair Ronaldo als slaaf…

Natuurlijk gaat het niet om het geld dat Ronaldo verdient. Het gaat om waarden als eer en loyaliteit, of iets simpels als: doen wat hoort. Als zulke waarden niet meer tellen dan is de sport niets meer waard. Voetballers horen de beste beloning te krijgen voor hun werk. Maar het kan niet zo zijn dat ze glimlachend het contract verscheuren dat ze eerder bij hun volle verstand hebben getekend. Wat dat betreft is het merkwaardig dat Blatter op de bres staat voor het vrije verkeer van werknemers. Natuurlijk is voetbal een bedrijfstak maar tegelijkertijd is het ook een sport waar de competitie heilig hoort te zijn. Die hoort geloofwaardig te zijn en in dat opzicht is er in het voetbal nogal wat scheef gegroeid.

In Nederland is de competitie al weken begonnen en kunnen de clubs nog steeds spelers aantrekken omdat de transfermarkt pas op 31 augustus sluit. Van 1 tot 31 januari kunnen de clubs vervolgens weer hun slag slaan. Nou en, hoor ik u denken. Maar hoe normaal is het dat Kenneth Perez de eerste helft van het vorig seizoen het shirt van PSV droeg en de tweede helft van het seizoen voor concurrent Ajax scoorde? We kijken er niet eens meer van op. Het is alsof Dennis Mentsjov in de eerste week van de Tour de France rijdt voor het team van CSC en in de laatste week voor het team van de Rabobank. Het maakt een competitie ongeloofwaardig en dat is in feite het begin van het einde.

Wat dat betreft is de voetbalwereld verworden tot een jungle waar zelfs regeringen op een punt staan om in te grijpen omdat Blatter het vertikt om orde aan te brengen in zijn eigen bedrijfstak. In Brazilië belegde president Lula da Silva een jaar geleden een ontmoeting met enkele regeringsleden en bestuursleden van de Braziliaanse club Fluminense om de exodus van Braziliaanse voetballers te bespreken. De cijfers van 2006 gaven namelijk aan dat 851 Braziliaanse spelers waren getransfereerd naar 86 clubs in andere landen. Het leverde het Braziliaanse voetbal 131 miljoen Amerikaanse dollars op, ongeveer 154.000 dollar per speler. Dat is een gering bedrag, omdat tegenwoordig ook Braziliaanse spelers vertrekken naar niet-voetballanden als Vietnam, Cyprus, Oezbekistan en Libië.

De bemoeienis van de president bracht overigens geen verbetering. In 2007 vertrokken 1.085 spelers naar buitenlandse clubs... 1.085! Dat onwerkelijke aantal heeft ingrijpende gevolgen voor de competitie. Het blad Placar, het Braziliaanse VI, is gedwongen twee keer per jaar een seizoengids te produceren omdat de ploegen na een transferwindow compleet van samenstelling zijn veranderd.

Het is de waanzin waarin een moderne wereld haar regels heeft geprojecteerd op een bedrijfstak die is afgestemd op een competitie die twee eeuwen geleden bedacht is. Traditionele waarden als sportiviteit moeten daarin beschermd worden en competitievervalsing bestreden. Als de competitie niet meer geloofwaardig is dan is de sport dat ook niet meer. Blatter kan zich beter daarover druk maken dan roepen dat het uitstekend is dat Cristiano Ronaldo zijn contract verscheurt.

Taco van den Velde

quote:

'Schone varkens, maar fout sateetje loert op elke hoek'

29/07/2008 13:00

Ryan Babel (foto) haalde zich er bij Liverpool de toorn van trainer Rafael Benítez voor op de hals. Ronaldinho maakte er in zijn waan van onschendbaarheid een heus item van bij de contractonderhan-delingen met AC Milan. Zijn landgenoten Rafinha en Diego hebben bij hun clubs Schalke 04 en Werder Bremen de messen op tafel gelegd nu er de prangende vraag is of ze wel of niet dienen te worden vrijgegeven.

Allemaal moeten ze en zullen ze. Naar China. Naar de Olympische Spelen. Zelfs multiwinnaar Clarence Seedorf bedelde in december nog bij bondscoach Foppe de Haan om een plaatsje in de Peking Express. Desnoods vermomd als tassendrager.

Ook de beste voetballers van de wereld zijn tegenwoordig in de ban van de ringen. Ze worden gelokt door de mythe opgezogen te kunnen worden in het grootste sport-evenement op aarde. Ze worden gedreven door het vooruitzicht in één adem genoemd te worden met grootse kampioenen als Mark Spitz, Jesse Owens, Bob Beamon, Muhammad Ali en Fanny Blankers-Koen.

Maar eigenlijk heeft voetbal binnen de Olympische Spelen het karakter van één groot, sportief misverstand. Ga maar na: verreweg de meeste voetballers halen Peking, het imponerende Vogelnest-stadion en het olympische dorp niet eens. Peking komt pas in beeld voor één van de twee halve finaleduels en de eindstrijd.

Voordien worden de voetballers heel China doorgeslingerd, krijgen ze een Van Gewest tot Gewest in mega-formaat voorgeschoteld, vinden ze zichzelf terug in Shanghai of Shenyang en moeten ze afstanden overbruggen als die tussen Amsterdam en Barcelona.

Daarnaast wordt het voetbaltoernooi een slijtageslag voor de profs die in vele gevallen nog maar net in training zijn. In China wacht voor de meeste spelers meer vernieling dan glorie. Waar bijvoorbeeld op een WK tussen twee wedstrijden in vier rustdagen liggen, moeten de olympische voetballers om de drie dagen vol aan de bak.

En omdat ze plots onder de regelgeving van het IOC vallen, doen ze dat ook nog eens met een kleine selectie van slechts zestien veldspelers en twee keepers. Gevoegd bij de gevoelstemperatuur die volgende maand in China kan oplopen tot boven de zestig graden en het vochtverlies van drie kilo per training waarmee spelers te maken krijgen, maakt dat Olympisch voetballen tot een loodzwaar regime.

Want er zijn nog tal van andere hobbels te overwinnen. Zo is in Peking de hoeveelheid fijnstof in de lucht zeven keer hoger dan de norm die nog als gezond geldt en trachten de autoriteiten de raspende ademtocht tegen te gaan door de komende weken twee miljoen auto's uit het verkeer te houden. Daarnaast worden de grasvelden in China geteisterd door een sprinkhanenplaag waartegen een leger van 33 duizend ongedierte-bestrijders is ingezet.

En dan is er nog het probleem van de vervuilde varkens. In China worden de beesten dermate volgespoten met hormonen dat consumptie ervan straks alle alarmbellen bij de dopingcontrole kan doen afgaan. Weliswaar worden speciaal voor de Spelen schone varkens gefokt, maar een fout sateetje loert op elke straathoek.

Zaterdag stappen Foppe de Haan en zijn spelers in de grote vlieger voor een trainingskamp in Hongkong, vanwaar ze een week later doorreizen naar China. Voor hen wordt het toernooi aan de andere kant van de globe een avontuur à la Kuifje in Tibet. In de wereld van het clubvoetbal waar alle China-gangers voor duizelingwekkende bedragen op de loonlijst staan, heeft olympisch voetbal echter steeds meer de klank van een banvloek.

FC Groningen betaalde een recordbedrag van 3,3 miljoen euro voor de Nigeriaan Oluwafemi, maar krijgt met een beetje pech pas eind augustus een eerste glimp van de middenvelder te zien. AZ mist in de belangrijkste weken van de voorbereiding bijna een compleet elftal aan olympische voetballers. En Barcelona moet zich zonder de Argentijnse vedette Lionel Messi zien te plaatsen voor het o zo belangrijke hoofdtoernooi in de Champions League.

Olympisch voetbal in augustus in China. Als je er goed over nadenkt, slaat het eigenlijk nergens op.

Peter Wekking

quote:

'Het Nederlands voetbal glijdt steeds verder af'

Natuurlijk is hij een goede voetballer. Marc Overmars speelde voor Go Ahead Eagles, Willem II, Ajax, Arsenal en Barcelona en kwam 86 keer uit voor het Nederlands elftal. Toch is het al weer vier jaar geleden dat de inmiddels 35-jarige aanvaller een officiële wedstrijd op niveau speelde.

En vorige week maakte Overmars bekend dat hij weer gaat spelen voor de club waar hij ooit begon. Natuurlijk is het ook niet toevallig dat Go Ahead Eagles aanklopte bij Overmars na een zware 5-0 nederlaag. De uitnodiging heeft Overmars onder meer te danken aan zijn optreden tijdens de afscheidswedstrijd van Jaap Stam, op 26 juli in Zwolle.

Tijdens dat duel viel Overmars op omdat hij rechtsback George Ogararu van Ajax alle hoeken van het veld liet zien. Er werd na afloop geconcludeerd dat de oud-international nog in een blakende vorm stak, maar het vertelde natuurlijk ook heel veel over de tegenstand. Hoe was het überhaupt mogelijk dat een speler als Overmars die nog één keer in de week zijn conditie bijhield op een trainingsveld, erin slaagde een prof van onze topclub Ajax die twee keer per dag op hoog niveau traint en wedstrijden speelt, te declasseren?

Hoe was het überhaupt mogelijk dat een selectie met gestopte spelers zoals René Eijkelkamp, Frank de Boer, Michael Reiziger en Arthur Numan erin slaagde Ajax te bedwingen, met een remise (3-3) als gevolg? Aan de ene kant zegt het dat de bal nog altijd sneller rolt dan de spieren, aan de andere kant is het een aanklacht voor het niveau van het huidige voetbal.

Die nivellering voltrekt zich in Nederland op vrijwel alle fronten. Ajax werd weer eens laatste op het eigen toernooi en doet er zo langzamerhand goed aan om niet langer tegenstanders van Europees topniveau uit te nodigen. Hetzelfde geldt voor Feyenoord dat op het eigen toernooi ook was veroordeeld tot een bijrol. Borussia Dortmund en Celtic bleken te sterk, terwijl de ploeg misschien wel van geluk mocht spreken dat het niet speelde tegen de latere toernooiwinnaar Tottenham Hotspur. Op die manier bleef de ploeg een afstraffing bespaard.

En wat is er nog over van onze landskampioen PSV? Het laatste internationaal aansprekende resultaat werd geboekt in 2005 toen onder Guus Hiddink de halve finale van de Champions League werd gehaald. Van die ploeg werden deze zomer met Heurelho Gomes en Jefferson Farfán de laatste twee spelers verkocht.

Een vergelijking tussen de ploeg van drie jaar geleden en de formatie die op dit moment door Huub Stevens wordt klaargestoomd voor de competitie is bijna pijnlijk. Phillip Cocu, Mark van Bommel, Alex, Ji-Sung Park, André Ooijer, Wilfred Bouma, Gomes: het is toch van een andere klasse dan Timmy Simons, Edison Méndez, Francisco Javier Rodríguez, Jason Culina, Eric Addo, Mike Zonneveld of Andreas Isaksson.

Omdat de nivellering zich op alle fronten voltrekt zal het op nationaal niveau weinig hoeven te betekenen, maar in de Champions League zou het wel eens een hard gelag kunnen zijn. PSV en het Nederlands voetbal zijn er in elk geval niet beter op geworden. De rentree van Overmars is slechts één van de aspecten die dat bevestigen.

Marc Overmars moest het nooit hebben van zijn inzicht. Hij was vooral een snelle speler die op kracht langs spelers dartelde, naar binnen sneed en verwoestend uithaalde. Dat was alleen vier jaar geleden toen zijn knieën nog niet kapot waren. Als het optreden van Overmars dit seizoen een inslaand succes wordt dan ben ik bang dat het meer zegt over het niveau van ons voetbal dan over Marc Overmars.

Taco van den Velde

quote:

Een vergelijking tussen de ploeg van drie jaar geleden en de formatie die op dit moment door Huub Stevens wordt klaargestoomd voor de competitie is bijna pijnlijk. Phillip Cocu, Mark van Bommel, Alex, Ji-Sung Park, André Ooijer, Wilfred Bouma, Gomes: het is toch van een andere klasse dan Timmy Simons, Edison Méndez, Francisco Javier Rodríguez, Jason Culina, Eric Addo, Mike Zonneveld of Andreas Isaksson.

quote:

Politiek in Monaco

MONACO, zaterdag
Jaarlijks meldt de internationale voetbaltop zich eind augustus in Monaco. Voor en na het Champions Leaguegala wordt de toon voor het nieuwe seizoen gezet. Tijdens de dissen en de borrels worden de belangrijkste ophanden zijnde beslissingen gemasseerd. UEFA-president Michel Platini deed dat met ondergetekende tijdens een lichte lunch, waar tussen de koude krab lasagna en de noisette de veau door een spervuur aan nieuwigheden boven de borden werd losgelaten.

Maar Platini staat niet alleen. Tot diep in de nacht wordt er op de terrassen en in de hotelbars door officials, clubs en makelaars gelobbyd met een kracht van 8 op de schaal van Richter.

Kortom, eind augustus is Monaco de place to be.

Zeer nadrukkelijk aanwezig was altijd ook Jeu Sprengers, de dit jaar overleden bondsvoorzitter van de KNVB. Zijn ’vaste’ stoel in de lounge van het Meridien Beach Plaza bleef ditmaal leeg. De plek waar de flamboyante Limburger immer zijn zegeningen telde na een werkdag die goed voor een paar duizend calorieën en enkele interessante deals was geweest. Biertje erbij, een glanzende grijns en mooie anekdotes over hoe Nederland binnen de UEFA weer z’n bonuspunten had gepakt.

Hoe Jeu dit keer werd gemist bleek wel uit het in Monaco opgegooide idee om voor 2018 één Europese kandidaat voor het WK 2018 in te zetten. Gezien de stevige positie die de Engelse bondsvoorzitter Geoff Thompson in het kabinet van Michel Platini verworven heeft, lijken Nederland en België straks een harde noot met de Engelse kandidatuur te moeten kraken.

Zo werd 48 uur na de verkiezing van Michael van Praag als opvolger van Jeu Sprengers meteen duidelijk hoe belangrijk een duidelijke Nederlandse stem binnen het hoogste bestuur van het Europese voetbal is.

Met alle respect voor Van Praags tegenkandidaat Jan Willem Hoogendoorn, de hoop van het amateurvoetbal had binnen de UEFA-top echt tegen muren aangelopen. Tijd om in te werken is er niet, omdat onder leiding van Michel Platini heel veel heel snel aan het veranderen is. TELESPORT publiceerde gisteren al de lijst aan acties voor het komende seizoen en stuk voor stuk raken ze het totale Nederlandse voetbal. De keuze voor Michael van Praag, die als voormalige Ajax-voorzitter en huidig lid van diverse UEFA-commissies korte lijnen met Platini & co heeft, is daarom niet meer dan logisch geweest.

Intussen kan de nieuwe bondsvoorzitter niet meer om de feiten van Monaco heen. Engeland heeft inzake het WK 2018 een voorsprong op Nederland/België genomen, daarom zit het wisselgeld voor Nederland mogelijk in de aanpak van de transfers van onze beste B-junioren naar Engeland. Clubs als Liverpool, Arsenal en Chelsea maken daarbij handig gebruik van mazen in de Europese wetgeving en kapen 14-, 15-jarige talenten voor nagenoeg niets weg. Op termijn kan dit het Nederlandse voetbal gaan uithollen.

Daarom was het een meevaller dat de nieuwe AZ-directeur Maarten Fontein in Monaco benoemd werd in de commissie die zich met de aanpak van dit probleem bezig moet houden. Vanuit dit college en met Michael van Praag straks hopelijk ook als opvolger van Jeu Sprengers in het Uitvoerend Comité van de UEFA, kan Nederland twee paar schouders onder dit heikele punt gaan zetten.

Engeland dus de eerste keus voor het WK 2018, met als wisselgeld voor Nederland het loslaten van het transferbeleid richting onze B-junioren. Zo gaat dat in de voetbalpolitiek.

Jaap de Groot.

quote:

Op zaterdag 23 augustus 2008 02:23 schreef Proud2beDiepfries het volgende:

[..]

Hij maakt z'n punt niet bepaald sterker door de 'toppers' van 4 jaar geleden te vergelijken met de mindere garde van nu. Spelers als Afellay, Marcellis en Salcido worden gewoon 'vergeten', waar een Simons en Isaksson ondergewaardeerd worden.. En of Addo nu zoveel minder is dan de overgewaardeerde Wilfred Bouma..

quote:

Geen spijt of oud zeer, alleen bewondering, trots en liefde

Mijn vader is gestorven. Veertig jaar hebben we samen de thuiswedstrijden van Sparta bezocht, maar morgen moet ik alleen.

Wat rest zijn mooie herinneringen. Hoe ik mijn vaders hand stevig vasthield om niet te verdrinken in de mannenzee die ons door Spangen voerde, tot aan het Kasteel. Het was 1968. Je kwam toen nog van de andere kant het stadion binnen. Mannen droegen hoeden, Van Beveren stond op doel.

Zelf begon hij in 1938 op de Jongenstribune. Later stond hij onder de eretribune of aan de lange zij. In de jaren vijftig nam hij zijn kleine neefje mee, Hans van Heelsbergen. Dat is een van de beste investeringen voor Sparta geweest.

Toen ik voor het eerst meeging, zat mijn vader. Gezeten heeft hij overal. Op het Kasteel, de Schietribune, de eretribune en, toen hij gepensioneerd was en steeds moeilijker ging lopen, op uitnodiging in de loges. Daar werd hij de laatste jaren in de watten gelegd. Een bitterbal met mosterd, een blokje kaas, colaatje-rum.

Wat ik fijn vind is dat de laatste wedstrijd die hij op het Kasteel zag een landskampioenschap opleverde. Op 3 mei zagen we Sparta A1 met Godee, Strootman en Viergever in de slotminuut van AZ winnen. Hopelijk heeft mijn vader contouren gezien van Sparta's toekomst. Dat 'we' straks misschien moeten verhuizen - na honderd jaar weg van deze gewijde grond - daarvan had hij kennis genomen. Mijn vader had er nog geen mening over. Hij was een wijze man; eerst diep nadenken, dan pas wat roepen. Laat me u voor zijn: ik lijk niet erg op hem.

Ze vroegen eens of hij Sparta 1 had gehaald. Zijn actieve voetballoopbaan hou ik kort. Toen hij eens met WIA 2 een wedstrijdje had gespeeld, kwam er iemand naar hem toe die zei: 'Henk, wat kan jij mooi inwerpen.'

Daar lette hij nog altijd op. Of een speler wel met beide voeten op de grond stond bij het ingooien en of de handen met de bal ver genoeg in de nek waren. Want spelregels zijn spelregels. Ja, mijn vader respecteerde het gezag. Zelfbeheersing, hij had het uitgevonden. Laat me u weer voor zijn: ik begin het nieuwe seizoen bij WIA4 met een schorsing. Ook op de tribune bij Sparta flap ik er wel eens wat uit. Alleen als het echt te bont werd zei mijn gentleman-vader: 'Nou, hou je in!'

Vijf jaar geleden. Halve finale KNVB-beker. Scheidsrechter Vink vergat de doelman van FC Utrecht rood te geven. Nou, die ging ik eens de waarheid zeggen in de rust. 'Doe dat nou niet,' riep hij me nog na. Maar ik sloeg zijn waarschuwing in de wind. De emotie won het weer eens van de rede. 'Oplichter' riep ik in de catacomben. Beter had ik naar mijn ouweheer geluisterd.

Wat geruststellend was: mijn vader zei wat hij vond zonder me te veroordelen. Ik mocht mijn eigen leven leiden. Nooit heeft hij me opgezadeld met schuldgevoelens. Dat maakt het nu eenvoudiger zijn dood te aanvaarden. Want er is geen spijt of oud zeer, er is alleen bewondering, trots en liefde.

Ik mis hem zo. Ik zou verbitterd kunnen zijn dat het voorbij is, maar een mens moet ook dankbaar zijn. Immens blij ben ik dat hij al die jaren aan mijn zijde was. Ook bij Sparta was het altijd zó gezellig, bij neerlaag of victorie, bij voor- en tegenspoed, met Gonnie en Tony van Ede naast ons, wij bleven braaf de Sparta-marsch zingen, dikwijls tegen beter weten in. Zijn trouw aan Sparta was onvoorwaardelijk.

Trots keek ik op het laatst wel eens opzij. Naar mijn ouwe dibbes, onberispelijk gekleed, glad geschoren, fris ruikend en ritueel zingend. Bij een doelpunt kon het kippenvel op zijn kaken staan. Ik kreeg er vlinders van in mijn buik. Verliefd zijn op je eigen vader, het bestaat.

In 1968 begon het allemaal, veilig aan zijn hand. In 2008 is het geëindigd. Aan het slot van zijn leven, toen mijn vader etalagebenen had en nog veel meer gebreken, leunde hij wel eens eventjes op mij. In gedachten hoor ik het getik van zijn stok naast mij. Zijn echo zal nooit verdwijnen. Nooit ben ik helemaal alleen.

quote:

Ze vroegen eens of hij Sparta 1 had gehaald. Zijn actieve voetballoopbaan hou ik kort. Toen hij eens met WIA 2 een wedstrijdje had gespeeld, kwam er iemand naar hem toe die zei: 'Henk, wat kan jij mooi inwerpen.'

Daar lette hij nog altijd op. Of een speler wel met beide voeten op de grond stond bij het ingooien en of de handen met de bal ver genoeg in de nek waren. Want spelregels zijn spelregels. Ja, mijn vader respecteerde het gezag.

quote:

Defensieve en arbitrale missers kenmerken start Eredivisie
Maandag, 01 september 2008, 13:06

Na het sportieve geweld dat de laatste weken vanuit Beijing, Shanghai en Hongkong over ons werd uitgestort, leek de start van de Eredivisie een beetje op een doorstart. Ik was al een paar dagen terug uit Australië en had om mij heen -- waar toch veel voetballiefhebbers rondlopen -- nog weinig enthousiasme opgemerkt over het naderende voetbalseizoen.

De logische Champions League-uitschakeling van FC Twente tegen het op halve kracht spelende Arsenal én de verrassende deelname aan dit miljoenenbal van Bate Borisov, FC Basel, Aalborg en de Cypriotische dwerg Anorthosis, werden besproken. En er werd hier en daar een opmerking gemaakt over de keuze van Michael van Praag als nieuwe KNVB-voorzitter. Dat was het wel.

Presidentsverkiezing
Ik heb de politieke machtsstrijd om de race van het bondsvoorzitterschap met interesse gevolgd. Soms had ik het idee in een Amerikaans aandoende presidentsverkiezing terecht te zijn gekomen. Spindoctors, running mates, een weinig objectief dagbladensupport, gemasseerde (amateur)stemgemachtigden -- toevalligerwijs één uit Twente en één uit de buurt van Dordrecht of Amsterdam? -- heuse verkiezingstoespraken met en zonder autocue en verkiezingsflyers. Alles werd door de kandidaten Van Praag en Jan Willem Hoogendoorn uit de kast gehaald. Van Praag won en heeft zijn bestemming bereikt. Hij wil van de KNVB een swingende organisatie maken. Hij zal toch niet de repeteersessies van de Teletoeters -- waar hij met regelmaat met zijn sousafoon zijn opwachting maakt -- in Zeist organiseren? Van Praag zal het de komende weken ongetwijfeld druk hebben. Maar misschien kan hij mij toch nog eens in een -- verloren -- half uurtje proberen uit te leggen waarom de sectie Betaald Voetbal zo nodig dichter bij het amateurvoetbal moet komen. Want dat zijn mijns inziens totaal verschillende werelden.

Terug van weggeweest
De vorige week vrijgesproken Jack van Hulten is ook weer terug op de velden. Hij kreeg gelijk het volste vertrouwen van zijn superieuren. Helmond Sport-Eindhoven (vooraf de nummer 18 tegen 14 van de Jupiler League) werd aan zijn leiding toevertrouwd. Een ultieme beloning voor zijn vrijspraak. Jack had er in ieder geval zin in. Het lijkt erop alsof hij de gemiste wedstrijden van de laatste weken gaat compenseren. Hij plakte maar liefst zes minuten extra tijd aan de wedstrijd vast. Net genoeg voor de thuisclub om op het laatste moment een overwinning in de wacht te slepen.

Start
De Eredivisie is dan toch echt begonnen. Hans Westerhof weet na de competitieouverture tegen FC Groningen gelijk weer dat Vitesse niet meer het bolwerk is van het begin van deze eeuw. Hij zal, net als vele miljoenen liefhebbers, de wenkbrauwen hebben gefronst bij de seizoensnederlagen van Feyenoord, Ajax en AZ. Door KNVB-kenners toch als een trio clubs aangemerkt die al over drie weken voor het eerste superweekend moeten gaan zorgen. Niet alleen de verrassingen van Willem II, Heracles en NAC sprongen dit weekend in het oog, natuurlijk ook weer de vele vragen oproepende arbitrale beslissingen.

Vrijdag kreeg Vitesse-verdediger Frank van der Struijk een rode kaart van scheidsrechter Bas Nijhuis. Gegeven omdat hij de Groninger Marcus Berg onderuittrok. Echter wel nadat deze de bal al had gespeeld, waardoor er van een doelrijpe kans dus geen sprake was. Een situatie die wel weer eens seponeren zou kunnen betekenen.

Zelfevaluatie
Het lijkt me ook geen overbodige luxe als Pieter Vink, Richard Liesveld en Ben Haverkort hun 'prestatie' van zaterdagavond nog eens via de dvd evalueren. Misschien was hun biologische klok door die verschillende en absurde aanvangstijden wat ontregeld, maar dat mag toch niet al te veel invloed hebben op hun waarnemingsvermogen. Bij NEC-De Graafschap ontsnapte een duo Superboeren aan een directe rode kaart. Roda JC werd tegen FC Twente een overduidelijke strafschop onthouden en er ging bij Willem II-Ajax te veel mis om hier allemaal te beschrijven. En dan niet alleen de dubbelrol die Pieter Vink speelde. Zo'n beetje als Mike Hammer, Mickey Spillanes personage in I, the jury, speelde hij de rol van zowel scheidsrechter als tuchtcommissielid. Hij bedekte een woede-uitbarsting van Ajax' assistent-trainer Rob Witschge met de mantel der liefde. Na het laatste fluitsignaal wond deze zich zo op over de leiding, dat hij Vink uitmaakte voor blinde vink.

De scheidsrechter riep Witschge op het matje en stelde hem voor de keuze zijn excuses te maken of de consequenties te aanvaarden. "Anders had ik er werk van gemaakt", aldus Vink. "Maar Rob verontschuldigde zich, dus: zand erover." Van Vinks instelling kan Evander Sno straks, bij de mondelinge behandeling naar zijn rode kaart, wel weer eens voordeel hebben. Die kaart voor zijn vermeende elleboog was natuurlijk niet de elleboog waar een rode kaart voor staat. Dit in tegenstelling tot de overduidelijke stoot die Jonathan de Guzman in de wedstrijd tegen Heracles Almelo aan de licht vasthoudende Kwame Quansah uitdeelde. Assistent Jantinus Meints zag en beoordeelde de elleboogsituatie goed en adviseerde Roelof Luinge op de juiste wijze. Alleen zagen beide heren over het hoofd dat het in het strafschopgebied gebeurde. Heracles werd een zuivere strafschop onthouden.

Spelregelkennis
Bij Sparta-ADO Den Haag ook weer de nodige flaters. Wellicht geïnspireerd door de fouten van Haagse en Rotterdamse verdedigers, ging ook hier de arbitrage met regelmaat in de fout. Met als absoluut dieptepunt het naar de tribune sturen van ADO Den Haags trainer André Wetzel, nadat hij de scheidsrechter en vierde official had gewezen op een foute wisselprocedure. Kevin Blom, in samenwerking met vierde official Bart van der Scheer, stuurde de betere spelregelkenner Wetzel, ondanks zijn sluitende uitleg, toch weg. Wetzel zal ongetwijfeld een boete van de tuchtcommissie tegemoet kunnen zien. Hij stond immers een paar metertjes buiten zijn coachvak. Het zal Blom en Van der Scheer sieren als zij Wetzel's boete voor hun rekening nemen.

Mooi en slim
Al na één spelronde is duidelijk, dat de keuze voor het doelpunt van het seizoen een bijna onmogelijke opgave wordt. Moet over alle linies het spelpeil van de eredivisieclubs nog op een acceptabel niveau zien te komen, de doelpunten van Christian Grindheim, Ibrahim Afellay, Miralem Sulejmani, Sepp De Roover, Fabio Caracciolo en Evgeni Levtsjenko waren van grote schoonheid.

"De Schlemiel van het Jaar trofee" gaat in ieder geval nu al naar NEC-speler Rutger Worm. Twintig minuten warmlopen. Eindelijk als invaller binnen de lijnen komen. Na twee minuten een gele kaart na een vermeende schwalbe ontvangen. Drie minuten later een bevrijdend doelpunt scoren. Juichend weglopen en je shirt uittrekken. Een gele kaart ontvangen en na tien minuten alweer onder de douche staan. De volgende wedstrijd op de tribune. Hoe slim kun je zijn?

Mario van den Ende.

quote:

Foppe prikt mythe door

AMSTERDAM, donderdag
Met chirurgische precisie prikt Foppe de Haan momenteel z’n eigen mythe door. Na twee knappe Europese titels met Jong Oranje in 2005 en 2007 smeekte de voetbalsupporter vorig jaar om Foppe als bondscoach. Maar insiders wilden eerst wel eens zien hoe de Fries zich zou houden als het om een echte hoofdprijs ging. Eerder had De Haan tijdens de twee verloren bekerfinales met Heerenveen (19931997) en in de groepsfase van de Champions League (2000) blijk gegeven moeilijk met de druk aan de echte top om te kunnen gaan. Daarom waren de Olympische Spelen een interessant ijkpunt.

Het resultaat is bekend. Geen goud, geen eremetaal, zelfs Peking heeft de Fries nooit in het vizier gekregen. De wijze waarop hij intussen bijna dagelijks om zich heen slaat, geeft het beeld van een slechte verliezer. Een groot gedeelte van de spelersgroep heeft de uitschakeling door Argentinië en de wanprestaties tegen Japan en Amerika op zijn geweten. Volgens De Haan tenminste. Met naam en toenaam krijgen vooral Royston Drenthe en Evander Sno een trap na.

Zelf is De Haan naar eigen inzicht misschien een ’beetje’ verantwoordelijk voor de afgang. Maar als bondscoach was hij juist hoofdverantwoordelijk. De Haan heeft zelf z’n selectie samengesteld. Na zo’n lange tijd met deze spelers te hebben gewerkt, moest hij z’n pappenheimers kennen en ook weten dat de Drenthe van 2007 – een nobody van Feyenoord – iemand anders is dan de Drenthe van 2008, de rijke sterspeler van Real Madrid.

Hoewel zo’n 10 van de 22 geselecteerden niets hadden uitgevoerd in de vakantie en met een conditionele achterstand binnenkwamen, hield De Haan ze toch bij z’n selectie. Hij bedeelde ze zelfs basisplaatsen toe. Dan is het niet vreemd dat je de grip op het teamproces volledig verliest. De vakantiegangers waren aan de macht en de vakantiewerkers voelden zich in hun hemd gezet. De geloofwaardigheid kreeg ook een deuk toen bleek dat de Chinese warmte verlammend werkte op Gerald Sibon en Hedwiges Maduro, terwijl ze uitgebreid getest waren in de klimaatkamer.

Tijdens het toernooi sloegen de spelers aan het muiten toen ze na een wedstrijd openlijk werden gekleineerd door De Haan. Sno voetbalde in het tempo van de tachtigjarige oorlog en Otman Bakkal was ’heel slecht’. Vervolgens viel aanvoerder Ryan Babel De Haan in de media af op zijn gekozen tactiek. Sno en Drenthe deden het intern en vonden het onvoorstelbaar dat het olympisch team zich moest aanpassen aan voetbaldwergen, terwijl zij bij Celtic en Real Madrid speelden en anderen bij Valencia, Liverpool, Ajax, PSV, Feyenoord, AZ en Heerenveen. De Haan veegde de vloer aan met z’n spelers in plaats van het beste eruit te halen.

Met z’n onverantwoorde gedrag van gefrustreerde en natrappende verliezer prikt Foppe z’n eigen mythe door.

Valentijn Driessen.

quote:

Boetekleed staat Foppe de Haan goed

Over Foppe de Haan geen kwaad woord.

Nooit doet iemand vervelend over deze authentieke trainer/ coach. Er was vast wel een reservespeler bij SC Heerenveen, die wat aan te merken had op hem. En over zijn trainingen speelde er daar ooit heus een verschil van mening. In de staf van het Nederlands elftal ontlook er vorig seizoen irritatie wanneer Foppe niet wist hoe gauw hij buiten de boot gevallen internationals moest bellen voor zijn olympische droom. Maar nooit viel er een onvertogen woord.

Zoiets roept die man op met zijn volstrekt nuchtere performance in de media, op het veld en in de kleedkamer. Hij vindt het bepaald niet erg om in de belangstelling te staan, maar geen mens die zich stoort aan zijn onmiskenbare ijdelheid.

Foppe heeft op de Olympische Spelen zwaar onder de maat gepresteerd. Eigenlijk heeft hij het hele project ‘Olympisch Voetbal’ uit zijn handen laten vallen. Er werd daar door het kleine Oranje over het algemeen zeer slecht gevoetbald en binnen de selectie is het een ongedisciplineerd zootje geweest. Foppe was de eerste om dat toe te geven. Hij trok zonder dralen het boetekleed aan en het stond hem goed.

Zijn spelers spaarde hij evenmin. In het openbaar én achteraf werden de betrokkenen één voor één getuchtigd. Evander Sno kwam zaterdag niet verder dan wat gespeelde verbazing over de teksten van ‘mijnheer De Haan’. Gisteren deed Foppe zijn kritiek nog eens dunnetjes over en weer blijft het stil. Dat is knap. De aanpak van Foppe verdient het om tot leerstof voor de trainerscursussen te worden omgebouwd. Zijn strategie moet verder reiken dan een sympathiek accent vanwege zijn Friese afkomst. Hij kan flikken wat hij wil en er kraait geen haan (sorry) naar. Dat moet iedere trainer willen.

quote:

Een standbeeld voor Jorien van den Herik in de Kuip? Onzin.

Dit is een somber stukje over Feyenoord.

Het enige hoogtepunt in de voorbereiding bleek de verschijning van het jubileumboek te zijn: een indrukwekkende ode aan een eeuw oude club. Het stemt treurig dat Feyenoord meer verleden heeft dan toekomst, al doet de clubleiding geloven dat het over tien jaar, in een nieuw stadion, allemaal goed zal komen. Maar wat koop je daarvoor als je nu leeft? Een supporter heeft geen recht op succes, maar hoop zou toch wel het minste zijn dat je moet hebben als je een seizoenkaart aanschaft. Maar geen aanhanger gelooft dat Feyenoord Ajax voor zal blijven, laat staan afrekenen met de hegemonie van PSV.

Werden de jaren negentig van de vorige eeuw destijds als matig aangemerkt met ‘slechts’ twee landstitels (’93 en ’99), het eerste decennium van de 21ste eeuw verloopt als eredivisieclub desastreus. Vandaar dat vorige week zaterdag, tijdens het eeuwfeest voor het Legioen, de nadruk kwam te liggen op die ene – schitterende - uitzondering: de UEFA Cup-winst van 2002. Omdat de spelers destijds niet geëerd waren (Volkert van der G. had twee dagen eerder Fortuyn doodgeschoten) gebeurde dat met terugwerkende kracht. De Kuip was niet vol voor het eeuwfeest, maar 27.000 fans (waarvan minder dan de helft had betaald!) juichten Van Hooijdonk en zijn collega’s zes jaar later hartelijk toe.

Het was een eigenaardige avond. Lof voor oud-Feyenoorder Cruijff die de moeite had genomen om naar Rotterdam te komen, maar uitgerekend Van Hanegem ontbrak. Bij Holland Sport vertelde Willem dat hij zich onder druk gezet voelde door een sponsor om het feest op te komen luisteren. En zo kon het zijn dat De Kromme, door de fans als allerbeste Feyenoorder aangeduid, er niet was. Hier is de clubleiding lelijk in gebreke gebleven.

Wie ook ontbrak was Van den Herik. Zijn naam dook deze week wel op in de column van Johan Derksen van VI. Sterker, we lazen zelfs een quote uit de mond van de man bekend als Stalin aan de Maas of de Grote Kale Leider. Hij is onheus bejegend, zegt Van den Herik. Hij had Feyenoord wel een lening bezorgd maar was er niet privé bij betrokken. In het citaatje mis ik de hoogte van de woekerrente waarmee hij zijn club had opgezadeld. Hij zegt ook niet dat hij, daar direct naar gevraagd, er toen over jokte. Jorien besluit wel met iets van berouw. ,,Misschien had ik achteraf gezien de supporters financieel meer opening van zaken moeten geven.’’

Van den Herik verdient een standbeeld, meent Derksen. Onzin, want alleen trainers of voetballers mogen in brons worden gegoten. Eerherstel zou hij buiten Feyenoord kunnen realiseren, oppert opinieleider Derksen, maar dan moeten alle kandidaten voor de vacante functie van president-commissaris van de ECV nu terugtreden. Dat zie ik andere ego’s als Schuitema, Vogelzang en Sturkenboom niet snel doen.

Feyenoord moet voorgoed verder zonder Van den Herik en Van Hanegem maar met Wim Jansen. Als assistent-trainer, dat dan weer wel. Misschien dat we die move later dit seizoen pas gaan begrijpen. Het ziet er dit weekeinde redelijk goed uit. Van Volendam kan Feyenoord in de Kuip best winnen met een nulletje of één. Volgende week volgt FC Los Zand, genaamd Ajax. Die thuiswedstrijden lopen traditioneel slecht af. Alleen met heel veel teamgeest kan Feyenoord als derde eindigen. Daar is Verbeek voor aangetrokken. We weten dat hij een kei is in het verbouwen van boerderijen en kleedkamers, maar een relatief oud en modaal elftal transformeren tot een fris en fruitig elftal, zoals Heerenveen vorig seizoen, lijkt onbegonnen werk. Er wordt al jaren niet goed genoeg gescout en Feyenoords talentvolle jeugdspelers zijn te vroeg van de hand gedaan of weggestuurd. Dé personificatie daarvan is Engelaar. Als jeugdspeler te licht bevonden, later als transfervrije speler geweigerd. In Schotland loopt Loovens. Hij zal de volgende klasbak blijken die de club te vroeg is ontvallen.

Excuses voor dit sombere stukje, maar eerlijk gezegd heb ik me nog ingehouden. Ik wens iedereen die van Feyenoord houdt oprecht veel sterkte.

Hugo Borst

quote:

Smerige oorlog lokt tegenspel uit

Dat ventje van VI had nooit mogen inbreken op het email-account van John Jaakke.

Toch snap ik het, dat die anonieme redacteur de verleiding niet kon weerstaan om zijn grote baas aan een scoop te helpen over zoiets interessants als een gevecht om de macht bij Ajax. Bel je die club met een paar gerichte vragen over zo’n kwestie, dan krijg je geen of een ontwijkend antwoord. Ze praten je off the record even bij, of je wordt gewoon keihard voorgelogen.

Dat laatste gebeurt vaker dan ons lief is. Ik heb de voorzitter van PSV - een voorbeeldje slechts - eens gebeld met de vraag of Jan Reker de kandidaat was voor de opvolging van Guus Hiddink. Jan Reker had dat namelijk tegen zijn bakker verteld, die vertelde het weer door aan een oud-voetballer van PSV en die oud-voetballer belde mij daar weer over. Vandaar dat ik de voorzitter kon vragen naar deze kwestie. Zijn antwoord luidde: ,,Nee, hij is geen kandidaat’’. Ik geloofde de voorzitter, helaas.

Een ander voorbeeldje over de mores bij voetbalclubs waar het gaat om voorlichting: PSV had afgelopen zomer een probleem met Stan Valckx, Vlado Lemic en weet ik wie al niet meer. Daarover verscheen een persbericht met een standpunt over de zaak van de Raad van Commissarissen. Dat bericht liet nogal wat vragen onbeantwoord. Daarover wilde de club niet communiceren. Of ja, toch wel, ’szondags mocht de lokale krant even exclusief langskomen. Verder werd geen enkele verslaggever te woord gestaan. Moeten ze allemaal lekker zelf weten. Maar in die smerige oorlog zoeken moreel zwak begaafden naar ongeoorloofd tegenspel. Ik niet, ik kan namelijk niet hacken.

(In dit stukje staat ook een leugen; de bakker van Jan Reker was helemaal niet de bakker, hij heeft een ander beroep, maar ik moet mijn bronnen beschermen.)

Van Nijnatten.

quote:

'De terugkeer van Van Dullemen in De Kuip'

02/12/2008 10:00

Tijdens Feyenoord-ADO Den Haag zat op Vak OO een mevrouw te klappertanden. Het was Yvonne van Dullemen uit Den Haag. Er waren bijna twintig jaar verstreken sinds haar laatste bezoek aan een wedstrijd in De Kuip, maar nu zat ze er opeens weer. Met Wijnaldum (18), Fer (18), Bruins (21), Pedro (18) en Kermit (18) in de selectie zag ze het jongste Feyenoord sinds jaren aan het werk.

En juist daar had ze vooraf nogal tegenop gezien. Toen Feyenoord dankzij doelpunten van onder anderen Fer en Bruins met 3-1 had gewonnen, vroeg ik hoe het voor haar was geweest. ‘Koud’, zei ze, 'en ook een beetje weemoedig.'

Net als de jonge doelpuntenmakers van die middag, had twintig jaar geleden haar achttienjarige zoon ook opeens bij de Feyenoord-selectie gezeten. Dat was destijds een zeldzaamheid, nóg uitzonderlijker dan we ons nu, sinds Gertjan Verbeek de ene minderjarige na de andere opstelt, nog kunnen voorstellen. Het waren de jaren tachtig, toen de talenten op hun weg tussen Varkenoord en De Kuip meestal halverwege het bereiken van de eindbestemming struikelden.

Maar haar zoon niet. Die was nog maar net achttien geworden, toen je hem in Studio Sport al door het beeld kon zien flitsen. Bankzitter was hij toen, in de competitiewedstrijd tegen FC Den Bosch en als je goed keek tijdens het korte shot van de dug-out kon je hem zien zitten. Naast hem zat een andere jongen uit Den Haag, Gaston Taument. Ook hij was er die dag voor het eerst bij.

'Zal ik je eens iets geks vertellen?', zei Yvonne zondagmiddag, toen langzaam maar zeker het gevoel in haar vingers begon terug te keren. 'Ik ben helemaal niet zo’n voetbalfanaat, maar ik vraag al twintig jaar elk weekeinde naar de uitslag van Feyenoord.' Ze was er zelf verbaasd over. 'Gek hé? Die band is altijd blijven bestaan.'

Het had natuurlijk allemaal met haar zoon te maken, Jeffrey (foto). Kenners hadden hem vergeleken met Henk Fräser. Net zo goed, net zo atletisch en minstens zo hard. Al met al een prima combinatie voor een centrumverdediger van Feyenoord. Daarom was het ook zo moeilijk geweest om vandaag weer de eerste stappen in het stadion te zetten.

Timothy Derijck stond nu op de plek van Jeffrey. Ik probeerde Yvonne er maar niet aan te herinneren. 'Ik heb zitten rekenen', zei ze, 'Jeffrey zou inmiddels te oud zijn om nog mee te kunnen doen met Feyenoord. Die gedachte maakte me rustig.' Even was het toen stil geworden. Daarna had ze heel hard 'nou, doei!' geroepen, was nog snel iets gaan drinken en toen teruggegaan naar Den Haag.

Bijna twintig jaar geleden had haar zoon Jeffrey na de wedstrijd ook eerst nog snel iets gedronken en was toen teruggegaan naar Den Haag. Daar wilde hij in de binnenstad zijn debuut in de Feyenoord-selectie vieren. Er ontstond die nacht ruzie in een van de straten rond de Herengracht. Jeffrey probeerde de boel te sussen. Voor de deur van discotheek Leaders trok iemand opeens een mes. Jeffrey zakte in elkaar. Neergestoken. Zijn hart was geraakt. Een ambulance reed hem naar het ziekenhuis. Daar konden ze niet veel meer voor hem doen. Een paar uur later was Jeffrey dood.

Michel van Egmond

quote:

Op dinsdag 2 december 2008 17:26 schreef Proud2beDiepfries het volgende:

[..]

Ik kende dit drama persoonlijk niet, was er toch wel even stil van.. Goed en waardig geschreven mijns inziens.

quote:

Feyenoord-spelers hebben weinig moeite met fysieke inspanningen in kroeg

Wist u dat AZ de koploper is in de Nederlandse eredivisie? Ik vertel het u maar even, want misschien was het u ontgaan door alle rumoer bij clubs als PSV, Feyenoord, Heerenveen of Vitesse. De club van Louis van Gaal is op kousenvoeten naar de koppositie geslopen en hoopt stiekem dat het lekker rumoerig blijft bij al die andere clubs. Opdat iedereen na 34 wedstrijden opeens denkt: ‘Verrek, AZ is kampioen!’ Ondertussen klagen de spelers bij andere clubs steen en been. Meestal ligt het aan de trainer. Of het nou bij PSV (Salcido), Groningen (Powel) of Feyenoord (hele selectie) is.

Zeker bij de club uit Rotterdam heeft de coach het helemaal verbruid. Voor de vorm liet Kevin Hofland in een interview optekenen dat de spelersgroep beseft dat ze zelf heeft gefaald, maar vervolgens liet hij Verbeek volledig vallen door geen standpunt in te willen nemen over diens aanblijven. ,,Ik speel voor de club Feyenoord en het elftal, niet zozeer voor de trainer.’’

Overigens een belachelijke uitspraak als je naar het spel van Hofland kijkt, want dat lijkt de laatste weken helemaal nergens op. Waarschijnlijk is hij moe. Zoals alle spelers van Feyenoord moe zijn. Toch zijn er nog spelers die energie genoeg hebben om de avond voor een zware ochtendtraining even de bloemetjes buiten te zetten. Op veel sportredacties circuleert op dit moment een foto van enkele Feyenoorders die zich in de nachtelijke uurtjes prima vermaken in een gezellige hut in Rotterdam. Hoewel ze de jongste niet meer zijn, lijken ze weinig last van de fysieke inspanningen te hebben. Natuurlijk moet je op zijn tijd op stap kunnen gaan, maar niet in deze moeilijke periode. Een beetje eensgezindheid kan nu geen kwaad.

Daarom is het ook zo frappant dat het juist mensen uit de Feyenoordhoek zijn die de blessuregolf in Rotterdam willen verklaren. Oud-clubarts Robbart van Linschoten en inspanningsfysioloog Raymond Verheijen leggen alle schuld bij Gertjan Verbeek.

Natuurlijk zijn de vele blessures bij Feyenoord absoluut iets om bij stil te staan, maar het is erg gek dat dit gebeurt door mensen die bij Feyenoord op de loonlijst staan. Enige ijdelheid en persoonlijke rancune lijkt hier niet vreemd. Van de jongens van Feyenoord-TV hoorde ik ooit het prachtige verhaal dat Van Linschoten, die zegt zelf te zijn vertrokken, na elke wedstrijd de beelden opvroeg waarop hij het veld in en uit liep bij een blessure. Verheijen, weggestopt bij de jeugd, hekelt het gebruik van de volgens hem onbetrouwbare OmegaWave. Het fitheidsapparaat waar Verbeek bij zweert. Zoals ze dat bij clubs als Milan en Barcelona ook doen.

Alleen algemeen directeur Eric Gudde heeft zich openlijk achter Verbeek geschaard. Technisch directeur Peter Bosz scharrelt daarentegen als gebruikelijk tussen de linies. De man die zijn mond maar steeds vol heeft van het broodnodige topsportklimaat bij Feyenoord zegt de spelers ook wel te begrijpen. Dat moet je natuurlijk wel roepen als je zelf zo’n 30 miljoen voor deze groep hebt uitgegeven. Juist nu zou hij Verbeek in het openbaar moeten verdedigen. Bosz, die zelf ooit als Feyenoord-speler met een dodelijk verhaal over Willem van Hanegem naar de VI lekte om de Kromme te elimineren, is al vaker uitgenodigd om zijn verhaal bij ons op tv te komen doen. Gek genoeg is hij altijd verhinderd.

Ik zou ’m graag vragen naar zijn rol in het hele verhaal en of het waar is dat hij de verbetering van zijn jaarsalaris van 350.000 euro naar 420.000 euro heeft geweigerd, omdat hij ook bonussen wilde ontvangen? Misschien dat hij na zaterdag wil komen. Dan speelt Feyenoord namelijk tegen AZ. De koploper. Maar dat wist u vast al.

quote:

Als ik Giovanni van Bronckhorst was, zou ik mij schamen.

Gisteren kwam de aanvoerder een leugentje om bestwil voorlezen waarin ik de gebrekkige schrijfstijl herkende van mijn voormalige AD-collega Raymond Salomon, thans persoplichter in de Kuip.

Als ik Kevin Hofland was, dan zou ik op de vraag van de journalist of ik achter de trainer stond gewoon hebben geantwoord: nee. Denkend aan Hofland kwam ik trouwens op de volgende geniale zin: terwijl Hofland om zijn as draaide kwam de zon op en ging weer onder.

Als ik Gertjan Verbeek was, zou ik vanavond tegen elf AZ’ers niet meer dan vier spelers van de selectie het veld in sturen: de spelers die hem nog steunen, Fer, Wijnaldum, Tiendalli en Biseswar. Omdat vier man reglementair niet mag moet Verbeek zichzelf ook maar opstellen. Als zijn neus gebroken is, zet-ie ’m zelf recht. Daar houden ze in Rotterdam-Zuid van. Wie ook mee mag doen is directeur Gudde, die Verbeek onvoorwaardelijk steunt, zo lijkt het. Van stadionspeaker Houtman, ook een loyale jongen, weten we dat hij geen nee zegt tegen een uitnodiging voor een voetbalwedstrijdje. Dat is al zeven. Uit het Legioen, dat de spelers kotsbeu is, selecteert Verbeek moeiteloos vier mannen die ’s nachts níet in de Skihut worden gefotografeerd, wél van krachttraining houden en een bal over vijf meter naar een medespeler kunnen plaatsen.

Goed, Feyenoord zal met pakweg 14-4 verliezen van AZ, maar niemand die beweert dat het aan de trainer ligt.

Als ik Kevin Hofland was, dan zou ik stoppen met voetballen. Niet omdat ik geblesseerd raak bij het uitlaten van de hond of bij het opstaan van de eettafel, maar gewoon omdat ik het eigenlijk nooit heb gekund, voetballen.

Als ik Roy Makaay was, zou ik mezelf niet hebben geleend voor een peiling onder de spelers over trainer Gertjan Verbeek. Roy heeft een te grote loopbaan gehad om dat soort klussen te klaren tijdens zijn pensioen.

Als ik Giovanni van Bronckhorst was: (zie Makaay).

O, hoe treurig. In gedachten zie ik ze naar boven lopen, maandag jl.: Makaay en Van Bronckhorst én Hofland die ook mee mag om te vertellen hoe de peiling over Verbeek was verlopen.

‘Lucius is ook tegen,’ zegt Hofland over de Brabander die ontbrak bij de peiling omdat hij een emmer visvoer aan het kopen was. ‘Da’s dus 15-4, en Buijs is vast ook tegen, da’s dus 16-4.’ Dan struikelt Hofland over de drempel en breekt zijn been.

Als ik Peter Bosz was, dan stak ik de hand in eigen boezem. Bosz: ‘Ik heb deze selectie samengesteld en aan deze trainer gekoppeld. Ze blijken niet bij elkaar te passen. Ze ergeren zich aan elkaar. Ze presteren ondermaats. Mijn schuld. Ik stap op. Vergeef me ook dat ik de salarisverhoging niet groot genoeg vond. Ik leefde even in de veronderstelling dat ik iets te eisen had.’

Als ik Gertjan Verbeek was, dan zou ik een stemming houden. Ik zou aan mijzelf vragen of ik het nog zie zitten in deze spelersgroep (uitslag: 0 voor, 1 tegen). Ik zou me voorts eens laten uitleggen wat andere mensen onder luisteren verstaan. Luisteren betekent niet het ene oor in en het andere uit maar – zo nu en dan – eens een raad opvolgen. Het wordt ook knap eentonig om steeds te zeggen: ‘Daar kan ik niks mee.’ Dat kun je alleen zeggen als je een winnende trainer bent. Verliezende trainers moeten openstaan voor kritiek, kijken waar ze zichzelf kunnen verbeteren. Je kunt je nog zo compromisloos en onafhankelijk voordoen, maar je bent het niet omdat je niet financieel onafhankelijk bent. Maar dit roepen heeft geen zin. Verbeek luistert niet. Pas als de afkoopsom van Feyenoord is geïncasseerd zal hij zeggen: ‘Daar kan ik wat mee.’

Als ik Feyenoord was, dan flikkerde ik Timmer, Lucius en De Cler eruit. Sportief en financieel afgeschreven voetballers met een verrot negatieve uitstraling. Daarna loopt Hofland ook meteen in de pas. Tenminste als Hofland niet geblesseerd is geraakt tijdens het wassen van de ijsbergsla.

quote:

DE TRUI VAN HUNTELAAR

Bij Klaas Jan Huntelaar hangt er bijna altijd mysterie om zijn hoofd. Je ziet het aan de manier waarop hij vragen van journalisten beantwoordt. Zijn mond spreekt afgemeten zinnen, maar zijn ogen spelen een heel ander spel. Zij laten ons, thuis, goed voelen dat hij precies in de gaten heeft hoe het allemaal werkt in de voetballerij. Hij danst tijdens interviews een wat onhandig ballet voor twee mannen. Het lijkt hem vooral te vervelen. Een interview met Huntelaar vindt ogenschijnlijk altijd plaats als hij net onderweg is naar iets belangrijks. Een lezing over Multatuli, het kopen van een nieuwe vogelkijker of het bijwonen van een theatervoorstelling.

Klaas Jan Huntelaar ging maandag, midden in de contractbesprekingen met Real Madrid, naar Schouwburg Amstelveen. Ik ken Amstelveen. Ik woonde er jaren. Een parkeergarage met huizen er omheen. Dat Huntelaar ook nog eens naar een voorstelling van Freek de Jonge ging, maakt het nog mooier.

Zoals we allemaal weten wil Freek niet zomaar de eerste beste klootzakken in de zaal. Je moet er een beetje voor hebben doorgeleerd om hem te begrijpen. De gemiddelde boerenlul ziet een man in een zelf genaaid pak met een expres rare bril op zijn hoofd, die heel hard schreeuwt dat vroeger alles beter was. Alleen fijnproevers zien zijn genie. Zo’n fijnproever is Klaas Jan Huntelaar.

Na de voorstelling verliet Klaas Jan het theater door een zijdeur. Een mooi beeld. Al die domme fotografen in de foyer en Klaas Jan, net als The Beatles, hopla zo vanuit de zij-ingang in een ronkende taxi. Jammer, want ik had graag gehoord wat Klaas Jan van Freek vond. Een week eerder had hij bij de opening van een tentoonstelling het werk van Herman Brood nog geduid. Herman schilderde abstract en toch begrijpelijk. Daar hield hij van. Dat is weer eens andere koek dan Sjaak Swart die met een dikke keel naar een handgeschilderde asbak vol huilende zigeuners staat te kijken. Klaas Jan houdt van echte grote mensen kunst. Alleen dat al maakt hem bijzonder.

Ongrijpbaar was hij, tot afgelopen woensdag. Toen kwam Huntelaar aan in Madrid. In een witte, wollen wijventrui. Anders kan ik het niet zeggen. Een trui die je draagt als je tieten hebt. Een trui die je over je hoofd trekt als je op een verjaardag leuk wilt doen. Met een halve kip op je hoofd en de trui van je vrouw om je bovenlichaam een rondje door de tuin hollen. Zo een trui was het. Klaas Kan Huntelaar droeg hem.

Weg mysterie. Deze trui maakt veel duidelijk. Niemand in Klaas Jan zijn familie heeft tegen hem durven zeggen dat hij een rare trui aan had. Zijn vader is in het vliegtuig blijkbaar niet even naast hem gaan zitten. “Klaas Jan, ik wil het even over je trui hebben. Deze ja, die je aanhebt, met die geplisseerde voorkant en die over elkaar heen vallende royale voorflappen. Luister jongen, we gaan naar Spanje. En dit is wol. In deze trui lijkt het of Real Madrid een transseksuele schaapherder uit Griekenland heeft gecontacteerd. Doe hem uit. Desnoods voor mij.

Dat is niet gebeurd. Klaas Jan kwam in Madrid aan met een trui die op de voorkant van de catalogus van een postorderbedrijf staat. Wat later hield hij gelukkig weer zes keer een balletje hoog in een voetbaltenue, om de fans te laten zien dat hij heel goed kan voetballen. Hij zei in een microfoon dat spelen voor Real Madrid een droom was.

Zo kenden we hem weer. Maar die trui heeft Klaas Jan verraden. Hij heeft vlak voor zijn vertrek als een jongetje voor zijn kledingkast gestaan en de verkeerde keuze gemaakt. Op een of andere manier doet mij dat goed.

quote:

Allemaal zo grillig, zo absurd. En dat moet je maar zien te duiden

Ik lees een boek dat niet over voetbal gaat. ,,Ik was zo bezeten en monomaan bezig met studeren dat de gevoelens en gedachten door het proces waren verdoofd, verdoofd bleven.’’ Ik leg het boek weg. Een stukje over voetbal moet er komen. Nu de tijd eventjes stilstaat, trekt het voetbaljaar 2008 aan me voorbij als in een koortsdroom.

Wat me opvalt tijdens het overpeinzen is de snelheid waarmee bijna alles zich voltrok. En de grilligheid. Voetbal is alles of niks. De ontrouw en het wanbeleid dat ermee gepaard gaat speelt een voorname rol. Maar vooral dus de snelheid. De factor toeval moet je ook niet uitvlakken.

Neem Louis van Gaal. Nu met AZ de gedoodverfde landskampioen, maar in mei had hij al ontslag genomen. Goh, en als Pellè toch niet geblesseerd was geraakt. Dan was de bijna afgeschreven Ari niet in de ploeg gekomen.

Neem Feyenoord. Begin januari 2008 bovenaan, nu in de degradatiezone. Wanneer en waar komt de briljante architect Wim Jansen nou eens verantwoording afleggen over waar het mis is gegaan?

Neem Oranje. Himmelhoch jauchzend tegen Italië, letterlijk zum Tode betrübt tegen de Russen - en dat alles binnen twee weken.

Neem Johan Cruijff. Keert terug bij Ajax op de ledenvergadering, maar laat de club na een ruzie met zijn ‘zoon’ Van Basten in de steek. Zijn rentree duurt een week of zo.

Neem Eljero Elia. Wisselspeler van ADO Den Haag, nu begeerd door Arsenal en Ajax. Zo word je gekocht voor anderhalve ton, zo ben je 15 miljoen waard.

Neem PSV. Van gezellige familieclub verworden tot internaat vol spanningen.

Neem Arjen Robben. Geniaal, geblesseerd, geniaal. Dat patroon voltrekt zich een keer of vier, vijf per jaar. In 2009 struikelt Arjen Robben vast een keer over de digitale reclame naast het doel en scheurt zijn hamstrings weer. Om zes weken later in de Champions League te excelleren.

Neem Rafael van der Vaart. Als een wonderkind onthaald in Madrid, maar vier maanden later reeds afgeschreven.

Neem Real Madrid. Een eenzijdig, onevenwichtig elftal maar het is niet uitgesloten dat de Champions League wordt gewonnen.

Het gaat allemaal in zo’n moordend tempo, het is zo grilig, zo absurd. En dat moet je dan maar zien te duiden, analyseren.

Ooit won Real Madrid vijf keer op een rij de Europa Cup I. Met dezelfde spelers. Je kunt je bijna niet meer hechten aan voetballers, maar - raar maar waar - de toeschouwersaantallen groeien gestaag. De eredivisie leeft.

Niet dat voetballers last hebben van bindingsangst. Transfers moeten ze maken. Zo worden ze rijk. En de mannen die de voetballers verpatsen natuurlijk. Eerst zitten die mannen bij PSV, dan bij Ajax. Ook aan Huntelaar wordt verdiend door die mannen. Miljoenen gaan er verloren in de voetbalwereld, omdat er obscure mannen moeten mee verdienen.

Zijn er nog stabiele factoren? Is er nog duurzaamheid?

Joop Munsterman, bouwmeester van FC Twente en Dirk Scheringa, redder van AZ.

Is er nog vakmanschap?

Nederland telt heel veel goede voetbalcoaches. Oudere en jongere. Van Advocaat tot en met Been. In 2008 was er maar eentje de allerbeste. Dick Advocaat werd in Rusland coach van het jaar omdat hij met Zenit Sint Petersburg kampioen werd en de UEFA Cup won.

Duurzaamheid, vakmanschap, authenticiteit, dat niet alles om geld draait in voetbal; daar wordt een mens vrolijk van. Wat mij deugd doet is dat Marc Overmars weer is gaan voetballen. Een van de duurst getransfereerde Nederlandse voetballers ooit kan het niet laten en gaat voor niks spelen bij zijn oude club. Dat bij Go Ahead ook Paul Bosvelt is teruggekeerd (assistent-trainer) en straks Henk ten Cate, en dat oud-spelers een fractie van het vele geld dat ze in de voetbalwereld verdienden stoppen in hun oude club, hun jeugdliefde, ja, da’s mooi.

Zo hoort het. Ik hoop dat Go Ahead in 2009 terugkeert in de eredivisie. De woorden Adelaarshorst en Vetkampstraat moeten vallen.

Hugo Borst

quote:

BA.F.C.-Amsterdam.nl schreef:

Ik heb sinds kort een nieuwe bril. Nou ja, ik heb een bril. Want ik had wel altijd zo’n ding op mijn neus, maar dat waren van die leesbrilletjes uit de HEMA. Hooguit zes of zeven euro kosten die dingen. En ik had er nogal een paar. Drie soorten, één om te lezen, één voor het verwegkijken en één om naar het beeldscherm van de computer te kijken.

En dan natuurlijk een paar in de kamer, een paar boven, een paar in de caravan en ook nog een paar in de auto. Dat was nog niet alles, want ik had ze ook nog in zonnebril uitvoering. Als ik Paul Reurings in de kantine een biertje zag drinken, dacht ik: “Oh, heb ik deze week weer een paar brilletjes in de HEMA gekocht?” Maar nu heb ik dan een ‘echte’ bril. De leeftijd begint zijn tol te eisen. Ik heb Carla ook al voorgesteld om bij de Gamma even bij de tuinzwembaden te kijken. “Waar is dat nu weer voor nodig?” vroeg ze. “Wil je een zwembad in de tuin?”

Nou nee, dat is ook weer niet de bedoeling, maar bij zo’n zwembad horen van die mooie trappetjes en die kan ik dan gebruiken om in het gewone huisbad te stappen. Want ook dat begint een probleem te worden. Het gehoor wordt soms ook al wat minder, maar dat is volgens anderen omdat ik niet alles wil horen. Ik ben echter erg tevreden over mijn nieuwe bril en soms krijg ik zelfs complimentjes over het montuur. Ik had dat montuur zelf uitgezocht en Carla vond het meteen leuk.

“Vooral dat blauwe vind ik mooi.” zei ze. Ik heb maar niet gezegd dat ik nog niet gezien had dat het montuur blauw was. Mocht u dus denken dat ik speciaal een Argon-blauw montuur heb gekocht, niets is minder waar, het is gewoon toeval-blauw. Natuurlijk zullen er ook mensen zijn die die bril niet mooi vinden, maar die houden tot nu toe wijselijk hun mond.
De bril was verrekte duur, maar hij is zijn geld dubbel en dwars waard. Want al laat die blauwe bril mij dan niet helemaal kleurloos zien, ik kijk tegenwoordig wel heel anders naar heel veel dingen.

Niet alleen in het ‘normale’ leven – maar dat zal u een zorg zijn – ook in de voetballerij. Trouwens, ik denk ook niet dat u daar een nacht wakker van zal liggen. Maar alle opwinding rond het voetbal komt toch meestal doordat mensen het door hun eigen gekleurde bril willen zien. Bij een overtreding van een ‘eigen’ speler op een tegenstander snapt de scheidsrechter er niets van want de bestrafte speler deed helemaal niets. En anders is het eigen schuld van die tegenstander, moet hij maar niet zo lang met de bal lopen.

En als een speler van het favoriete team een licht duwtje krijgt moet de tegenstander het liefst direct rood krijgen. Of neem clubbestuurders. De speler die bij de beste clubs van Europa in de belangstelling staat, doet er goed aan nog maar een paar jaartjes bij zijn oude club te blijven. Dan leert hij veel meer en dat is beter voor hem. Die gekleurde bril weet natuurlijk ook wel dat hij ergens anders net zoveel of meer leert, maar het is nu eenmaal beter voor de man die de wijze raad gaf. Trouwens, hoe is die desbetreffende speler aan zijn huidige club gekomen? Toen kon de speler blijkbaar wel meer leren bij een club die op een iets hoger niveau speelde.

Het zou voor veel mensen beter zijn als ze die gekleurde bril afzetten en ook eens uit het oogpunt van een ander de dingen zouden bekijken. We hebben altijd zo snel een oordeel over een ander klaar. We vinden die ander vaak maar helemaal niets, hij doet dit niet goed en hij ziet dat verkeerd. Begrijp me goed, natuurlijk hoop ik dat mijn favoriete cluppie wint. Er is echter nog geen club geweest die altijd alles wint en nog nooit verloren heeft. En dat zal mijn nieuwe bril ook wel niet meemaken. Met dat in je achterhoofd is het makkelijker om met een nederlaag om te gaan.

Waar de meeste mensen ook altijd met de verkeerde bril naar gekeken hebben is Duitsland en het Duitse voetbal. Ik ben eigenlijk altijd wel een fan geweest van de Bundesliga en van Bayern Munchen in het bijzonder. Misschien heeft het er mee te maken dat mijn broer getrouwd is met een vrouw uit München en dat zijn zwager daar nog altijd woont. Omdat Benno in het stadion werkte en zijn zoon nog altijd op de burelen van de Beierse club werkzaam is, liggen de kaartjes voor de thuiswedstrijd van Bayern altijd klaar als ik op bezoek kom.

Ik heb er Jean-Marie Pfaff zien spelen, Sören Lerby en Jan Wouters. Ik zat met Benno in dezelfde ruimte als de burgemeester van de stad, Sepp Maier zat een paar tafeltjes verder. Toen Benno 50 werd kreeg hij een grote bos bloemen uit handen van aanvoerder Klaus Augenthaler. Natuurlijk waren die ‘Moffen’ niet altijd even vriendelijk, maar is iedere Nederlander altijd even vriendelijk? De meeste Duitsers waren echter heel aardig, beleefd en vooral gastvrij. Nou oké dan, de humor is een beetje …hoe moet ik het zeggen. Gewoon, een beetje.

Veel Nederlanders hebben het niet gered in de Bundesliga. Eenmalig international Willy Lippens (alias Die Ente vanwege zijn waggelende loopje) bij Rot Weiss Essen en Kees Bregman bij MSV Duisburg waren redelijk grote namen in de jaren zeventig. Martin Jol mocht enige tijd in München voetballen en is nu trainer bij Hamburger SV. Dat is de club die mij af en toe koude rillingen bezorgt als na afloop van een (gewonnen) wedstrijd de spelers in de hoek van de fanatieke supporters op de grond gaan zitten en zich toe laten zingen door de fans. Prachtig gezicht en gehoor.

En wat dacht u van Schalke 04 waar Youri Mulder ooit in zijn eerste Kohlenpot-derby tegen Borussia Dortmund de winnende treffer maakte en daardoor onsterfelijk in Gelsenkirchen werd. Datzelfde Schalke, waar Fred Rutten nu de scepter zwaait met Mulder als zijn assistent, speelde voor de UEFA cup tegen FC Twente en beide clubs hebben al jaren vriendschappelijke betrekkingen. De Schalke fans bezorgden mij bijna tranen op mijn nieuwe brillenglazen toen na afloop de winnende Twentenaren werden toegejuicht door de Koningsblauwen in het uitvak.

Twente is trouwens een van de weinige lichtpuntjes in de Europese campagne van de Nederlandse clubs. Mijn eigen Heerenveen bakte er helemaal niets van en Feyenoord verloor zelfs van een stelletje tegenpolen die de gehele tweede helft niets anders deden dan richting het doel van Timmer te schieten. Uit eigen strafschopgebied wel te verstaan. Toch heb ik medelijden met de Rotterdammers en vooral met hun trainer, maar ik ben bang dat ze op het moment niet eens zouden winnen van het Luxemburgse Red Boys Differdange. Ik – maar vooral Carla – heb nog steeds wel iets met Gert-Jan Verbeek. Ook Ajax is een ronde verder, maar heeft dat grotendeels te danken aan de epileptische aanvallen van Luis Suárez. Gelukkig kan Van Basten ermee leven.

N.E.C. heeft natuurlijk een wereldprestatie geleverd door te overwinteren – en dat met veel spelers met ontbloot bovenlijf – in Europa, maar deed dat wel tegen een tegenstander die al lang geplaatst was en met een versterkt tweede elftal op bezoek kwam. Topografisch waren de Udinesenaren ook niet erg sterk, want ze waanden zich te vaak in Jeruzalem en stonden daar nogal eens bij de Klaagmuur. Door mijn nieuwe bril zag echter ik een aardige wedstrijd, die te volgen was op TV Gelderland en ik gun Mario Been de overwinning en de extra consumptiebonnen van harte.

Weet u, soms kan ik even geen bal meer zien. Na woensdag gezapt te hebben tussen Ajax en Feyenoord (met dank aan TV Rijnmond) en woensdag N.E.C. de voorrang te hebben gegeven boven FC Twente (TV Oost) toog ik vrijdagavond naar Haarlem om de plaatselijke trots te zien tegen AGOVV. En ik bleek niet de enige Mijdrechter te zijn die de reis had gemaakt. Onder andere de hoofd-leesbrilletjesverkoper had de moeite genomen. Best was het allemaal niet, maar ‘onze Jan’ pakte weer drie punten. Jelle, (de schoonzoon van mijn zwager, ik geef toe het is misschien een beetje lastig om mijn familiebetrekkingen te ontleden) die mijn reisgenoot was, vroeg zich af waarom iemand supporter van FC Haarlem wordt.

We besloten dat het hoogstwaarschijnlijk is omdat ze inwoner van de stad zijn. Een andere reden konden we niet bedenken. Zaterdag was voor mij relatief erg rustig. Normaal zie ik zo’n drie tot vier jeugdwedstrijden, maar deze zaterdag bleef het bij een gedeelte van een jeugdwedstrijd en een wedstrijd op de bank als leider van ‘het tweede’. ’s Avonds had ik na Sparta – Heerenveen via Versatel even helemaal genoeg van alles wat met voetbal te maken heeft en bracht een compilatie van ‘Dit Was Het Nieuws’ uitkomst. Zondag ben ik de deur niet uitgeweest. Ik had gekozen voor de Tv. Om half één was Ajax op bezoek bij De Graafschap. Nou, die Doetinchemmers hadden het behoorlijk achter de ellebogen.

Om half drie trapten PSV en Feyenoord af voor hun degradatieduel om daarna via Sport 1 Arsenal en Liverpool aan het werk te zien. En de koek was nog niet op want om 7 uur moest Barcelona in het strijdperk tegen Villarreal. Kunt u zich voorstellen dat ik als avondeten koos voor Carla haar erwtensoep met spek en worst in plaats van haar tomatensoep met ballen? Ik heb om 9 uur AC Milan tegen Udinese dan ook maar aan mij voorbij laten gaan.

En zijn al die wedstrijden door die nieuwe bril nu allemaal even mooi, zult u zich afvragen? Nou nee. Ik heb ergens gelezen of op de radio gehoord dat slaappillen niet meer worden vergoed door het ziekenfonds. Mensen die jaren naar bed gingen met een pilletje om de slaap te vatten, moeten nu de gehele nacht wakker liggen. “Neem maar een glaasje warme melk” adviseerden de verzekeraars. Nou, ik weet een beter middel. Neem van zo’n weekend een paar voetbalwedstrijden op op videoband of DVD, draai ze ’s nachts af en u hoeft nooit meer naar de apotheek om uw slaappilletje te halen. Sterker nog, bij sommige wedstrijden moet u waarschijnlijk een dubbele wekker zetten om u uit uw coma te halen.

‘Onze Jan’ kan gerust zijn, bij Haarlem val je niet in slaap. Het tocht veel te veel in het stadion en daardoor is het nogal koud. En anders houden de hooligans op de tribune je wel wakker. En wie zeker niet in slaap viel, was de vierde man. De official die langs de kant de bordjes omhoog mag houden en de schoenen van de spelers mag controleren. Ik zag dat de jonge man helemaal onder de indruk was van de entourage in het stadion en hij droomde er volgens mij van dat hij over een aantal jaren misschien zelf wel zo’n topper zou mogen leiden. Dan staat hij in ieder geval niet meer de hele avond in de regen achter een wankel tafeltje om het hele gebeuren in goede banen te leiden. Het scheelde niet veel of hij moest zelf de ballen ophalen die uit het stadion werden geschoten. Gelukkig had ik na afloop geen beschadigde auto, maar of dat voor iedereen zo was?

Kalkoenslacht voorzichtig, gelukkig eindigde geen van de door mij bekeken wedstrijden in een dubbele brilstand en tweede, derde en vierde kerstdag is er nog een volledig eredivisieprogramma. Ik zal de bril klaarleggen en de TV alvast warm laten draaien.

Prettige kerstdagen en veel geluk en gezondheid in het nieuwe jaar. Of zoals ze bij ons zouden zeggen: Noflike krystdagen en in protte lok en seine yn it nije jier

Ploegleider en Ca 23-12-08

quote:

Don Leo' bij PSV: jammer Feyenoord
Leo Beenhakker had het een tijdje slecht naar zijn zin als bondscoach van Polen.

Inmiddels wordt er in Warschau weer aan zijn basale wensen en voorwaarden voldaan. Of Beenhakker daarom nu blijft, is nog onduidelijk. 'In principe wel', heet het dan in het jargon waarmee elke zich nog aan te dienen optie te allen tijde bespreekbaar blijft.

Zo gek zou het niet zijn als Beenhakker weer naar huis komt. Kijk naar de stand van de eredivisie, precies halverwege de competitie. Vitesse, Heerenveen en Roda JC acteerden onder de maat, maar de grote wanpresteerders zijn zonder enige concurrentie Feyenoord en PSV.

De landskampioen speelt geen enkele rol in de titelrace en is geen factor meer in welk Europees toernooi dan ook.

Bij Feyenoord is het allemaal nog een graadje erger. Daar zijn ze blij met gelijke spelletjes thuis zoals tegen Heerenveen en heerst er dolle vreugde na een kerstzege op NAC dat al sinds 1951 niet meer wist te winnen in de Kuip. Ook Feyenoord doet trouwens niet meer mee in Europa.

Beenhakker zou als interim-manager een hoop goed werk kunnen doen in zijn geliefde stad aan de Maas. Met hem als schild nog eens een keer de héle Rotterdamse club onder handen nemen, na een half of anderhalf jaar verdwijnen en een technisch opgefrist Feyenoord achterlaten.

PSV is ook een aardige optie. Hij zou in één klap, ook op interim-basis, de intense verzuring in Eindhoven te lijf kunnen gaan. Leo spreekt Spaans, aait over bolletjes, is gelouterd, heeft aardig wat gepresteerd met buitenlandse ploegen en weet uit een crisis iets onverwacht moois te toveren.

En bovendien; hij weet een club en het beleid van een club als geen ander te verkopen. Mocht ik het beslissen, ik zou hem bij PSV parachuteren. Dat is goed voor PSV, leuk voor Beenhakker en jammer voor Feyenoord. Leo Beenhakker had het een tijdje slecht naar zijn zin als bondscoach van Polen.

quote:

Op maandag 29 december 2008 00:57 schreef DatMeenJeNiet het volgende:

[..]

Slechtste column ooit? Chris van Nijnatten uiteraard. Of ligt het aan mij.

Genee had trouwens een leuke laatst over het dictee.

quote:

Op maandag 29 december 2008 00:57 schreef DatMeenJeNiet het volgende:

[..]

Slechtste column ooit? Chris van Nijnatten uiteraard. Of ligt het aan mij.

Genee had trouwens een leuke laatst over het dictee.

quote:

Mario Been is klaar voor een omhelzing met zijn grote liefde
Door WILFRED GENEE

‘Hallo, ik bel terug’, luidt de korte voicemail van Gertjan Verbeek als ik hem gisteravond rond zes uur probeer te bereiken.

Hoewel het vermoeden bestaat dat hij op dat moment nog in gesprek is met mensen van Feyenoord heeft hij zijn telefoon niet uitgezet. Het toestel gaat eerst vier maal over alvorens op de korte maar krachtige boodschap te springen. Hoewel Verbeek normaal gesproken altijd terugbelt, verwacht ik dat deze avond niet. Begrijpelijk na alle verrassende ontwikkelingen.

Op zich ben ik benieuwd of het verhaal klopt dat hij zelf de handdoek heeft geworpen. Het is moeilijk voor te stellen, Verbeek kennende. Enkele uren voor het vertrek van Verbeek liet president-commissaris Van Well zelfs nog weten dat er van een ontslag absoluut geen sprake was. Een dag eerder had ook ‘boegbeeld’ Gudde op de nieuwjaarsreceptie nog alle vertrouwen in de oefenmeester uitgesproken. Dezelfde man die enkele weken geleden nog met zekerheid wist te melden dat Verbeek de kerst van 2009 zou halen.

Ook technisch directeur Peter Bosz liet afgelopen zaterdag in deze krant optekenen dat Feyenoord met Gertjan een trainer in huis had die uitstekend bij de visie van Feyenoord paste. Het siert Bosz dat hij zich solidair met de oefenmeester verklaart. Al kon hij moeilijk anders.

Het geeft echter wel aan dat Feyenoord drie jaar na het vertrek van voorzitter Jorien van den Herik niets is opgeschoten. Nadat de grote, kale leider met pek en veren de Kuip was uitgedragen, schreef de Commissie Kerkum een rapport vol bindende adviezen. Eéntje daarvan luidde: ,,Een transparante organisatie die voldoet aan alle eisen van goed bestuur, die beter financierbaar en slagvaardiger is en die herkenbaar is voor hen die Feyenoord een warm hart toedragen.’’

Vooral de echte fan zou zich weer betrokken moeten voelen bij de club. Daar is verdomd weinig van terechtgekomen.

De vraag is of je daar op dit moment moet willen werken. Die vraag legde ik gisteravond voor aan Mario Been.

,,Ik vind het zo moeilijk, Wil,’’ was zijn antwoord. Hij vertelde nog niet te zijn benaderd door Feyenoord, maar ook hij had alle berichten rondom zijn persoontje gehoord en gelezen. ,,Ik laat het wel op me af komen.’’

Ik herinnerde hem aan een interview dat ik twee maanden eerder met hem had gehad. Op mijn vraag of hij nu trainer bij Feyenoord zou willen zijn, antwoordde hij destijds resoluut met nee. ,,Twee jaar geleden wel. Toen had ik het helemaal willen opbouwen, maar nu niet.’’

Door de telefoon hoor ik hem balen als ik hem aan die uitspraak herinner. ,,Lekker handig van mij om dat te roepen.’’

In alles proef je dat de oefenmeester van NEC klaar is voor de omhelzing met zijn grote liefde Feyenoord.

Logisch ook, want bij NEC kan Been het absoluut niet beter doen dan dat hij het tot nu toe heeft gedaan. Met het vertrek van zijn aanvoerder Wisgerhof geeft de club bovendien aan niet alles op alles te zetten om de groep bij elkaar te houden.

Daar staat tegenover dat Been net een sterk verbeterd contact heeft getekend met een pittige afkoopsom. Bovendien verlengde de club uit Nijmegen zijn contract op het moment dat het elftal voor geen meter draaide. Toch moet hij het doen.

Ik raadde Been aan om even naar cafe ‘Het Haantje’ in Rotterdam te gaan. Daar hangt namelijk een levensgroot portret van Ernst Happel. Voor elke wedstrijd van NEC gaat Been daar even naar toe om met de overleden Oostenrijkse trainer te praten. ,,Nee, dit moet ik helemaal zelf doen,’’ zucht Been door de telefoon.

Eén ding is duidelijk: Feyenoord kan bellen. Been belt zeker terug.

quote:

In de voetbalwereld kennen zelfs de cijfers hun eigen waarheid
Door WILFRED GENEE

Cijfers liegen niet, werd mij vroeger op school altijd geleerd. Toch lijkt deze theorie vandaag de dag niet altijd op te gaan. Vorige week kwam een door de eerste divisie zelf aangevraagd onderzoek naar buiten waaruit bleek dat de situatie uiterst zorgelijk is voor flink wat clubs in deze afdeling.

‘Absolute onzin’, was de gezamenlijke reactie van deze bedrijfstak in het Nederlandse betaalde voetbal. Cijfers waren verkeerd geïnterpreteerd en toetsingscriteria klopten voor geen meter.

,,Als je een steekproef houdt onder duizend bejaarden in Veendam is het logisch dat niemand Top Oss kent,’’ was de veelzeggende reactie van de voorzitter van de sympathieke ploeg uit Oss.

Het siert deze van clubliefde overmande bestuurders dat ze strijdbaar blijven, maar je vraagt je wel af op welke feiten en cijfers je dan af moet gaan.

Datzelfde gevoel bekruipt me nu bij het verhaal van Jorien van den Herik. Persoonlijk vind ik dat de manier waarop Van den Herik bij Feyenoord aan de kant is geschoven geen recht deed aan de wijze waarop hij zich jarenlang voor de club in Rotterdam-Zuid heeft ingezet. Toch verbaas ook ik me over zijn reactie van afgelopen weekeinde.

Via een wollig verhaal vol termen als negatief eigen vermogen, schuldposities, Euribors, woekerrentes en veel cijfers probeerde Van den Herik zijn gelijk te halen. Op dinsdag bleek in deze krant al dat hij zich daarbij niet had gebaseerd op de officiële jaarcijfers die je voor weinig bij de Kamer van Koophandel kunt opvragen, maar op andere cijfers. Dat oogde nogal slordig.

De essentie van zijn betoog komt er op neer dat de club er in 2006 niet zo slecht voorstond als Feyenoord nu wil doen geloven. Wat mij uit het jaar 2006 vooral bijstaat, is het vertrek van Kuyt en Kalou in augustus van dat jaar. Hoewel dat gebeurde voor een bedrag rond de twintig (!) miljoen euro kon Feyenoord geen nieuwe spelers halen, want het geld was nodig om gaten te dichten.

In een open brief vroegen de woedende fans destijds om uitleg. Navraag leert overigens dat deze inkomsten aanvankelijk geboekt werden in het boekjaar 2005-2006, maar na interventie van de KNVB pas een jaar later in de boeken mochten verschijnen.

In een artikel van het NRC Handelsblad van 28 augustus 2006 valt te lezen dat Feyenoord die zomer met een negatief vermogen van 16 miljoen kampte. Van den Herik schrijft deze week dat Feyenoord in die periode juist helemaal geen negatief vermogen kende. Aangezien boekhouden nooit mijn sterkste punt was, is het veel belangrijker te constateren dat Feyenoord in 2006 door de KNVB onder financiële curatele werd geplaatst vanwege de zorgelijke situatie.

Pas in juli 2007 verliet Feyenoord categorie 1, de gevarenzone van het betaalde voetbal. Wat vooral opvalt in deze hele discussie is het feit dat zelfs cijfers in de voetballerij hun eigen waarheid kennen.

Van mensen is dat allang bekend. ‘Van Hooijdonk zegt Feyenoord af’, lazen we gisteren. Pierre (foto) zou het te druk hebben. Dat de nieuwe adviseurs van Feyenoord achter de schermen allang besloten dat het nu niet verstandig is om Pierre fulltime in dienst te nemen, is natuurlijk slechts bijzaak.

U moet volgend jaar echter niet raar opkijken als Pierre toch regelmatig ingevlogen wordt. Spitsentraininkje hier, praatsessietje daar. Is allemaal al geregeld. Moet de huidige spitsentrainer Lammers natuurlijk nog wel weg.

Een vriendje van Bosz. Maar ach, als je de spits van 1,2 miljoen netto niet echt aan het scoren krijgt, moet het toch wel aan de spitsentrainer liggen? Acht doelpunten in 23 wedstrijden. Of kloppen die cijfers ook niet?

quote:

Bert van Marwijk reed met een tractor over Stekelenburg heen

De beste keeper van Nederland keept bij ons in de zaal. Ik noem zijn achternaam niet, anders zijn we hem kwijt. Alleen wij kennen zijn zwakke plekken. John heeft een piercing in zijn zak en op maandagavond zit hij op Franse les.

John heeft een massief lijf, waarmee hij bijna alles tegenhoudt. Hij doet dat met zijn blote klauwen. Zo slachtte hij ooit koeien, nadat hij het vee een voor een met een kopstoot had gedood trouwens. Dat was volgens hem humaner dan zo’n pen door het hoofd schieten.

Keepershandschoenen? John maakt een wegwerpgebaar. Alleen homo’s dragen keepershandschoenen. Toen we hem een roze keepersshirt gaven, scheurde hij het aan stukken, vrat het op en spoog het uit. Daarna zei hij tegen onze aanvoerder dat hij dat soort rare fratsen nooit meer moet uithalen.

Niet altijd heb ik geluk gehad met keepers. Ik herinner me Peer die maar één oog had. Bij voorzetten van links zag hij er nooit goed uit. Wij ontzagen hem niet vanwege zijn handicap en scholden hem uit voor blinde. Had-ie maar niet moeten gaan keepen.

En dan was er Sproet. Die lul bleef altijd op zijn lijn staan. Nou had hij schitterende reflexen maar ja, elke wedstrijd komt er wel een spits op je af. Sukkel.

Eén keer heb ik met Freek gespeeld. Als een tegenstander schoot draaide hij zich van angst om. Toen we voor de vierde keer zijn banden hadden laten leeglopen, begreep hij het eindelijk. Nooit meer gezien.

Dan Bas. Had maar negen vingers. Nooit een bal klem.

Roelof bezat een Rottweiler, die hij vastbond aan de doelpaal. Toen de scheidsrechter dat niet pikte, weigerde Roelof zijn hond te ontkoppelen; wedstrijd gestaakt. Toen liet hij dat beest wel los. Ik heb nog nooit een scheids zo hard zien rennen.

Wie wel subliem was: Norbert. Hij imiteerde André van Duin dag en nacht. Ook in het veld. Sommige spitsen die voor hem opdoken waren natuurlijk afgeleid als hij riep: ‘Er is geen kaas!!!!!’. Eén keer deed Norbert een aap na toen er een aanvaller op hem afkwam. Die jongen was zo verbouwereerd dat hij jammerlijk miste. Norbert keepte ook met blote handen. Hij rochelde in zijn handpalmen, wreef ze tegen elkaar aan en was er klaar voor.

Kijk, dat mis ik een beetje bij Nederlandse profkeepers. Onverschrokken, ongecompliceerde mannen, dat zoeken we.

Ze zeggen dat het fout is gegaan toen de heren een tasje meenamen naar het veld. Ik bestrijd dat. Van Breukelen, Hiele en Menzo deden het ondanks zo’n debiel tasje goed. Nee, het is fout gegaan toen keepers korte mouwen gingen dragen. Alsof ze aan de bar hangen in discotheek ‘De Drie Smatjes’. Het lijken wel dandy’s tegenwoordig. John zou zeggen: net homo’s.

Keepers moeten massief zijn of lang. Zo’n Kenneth Vermeer. Er is niet veel mee mis. Knappe Surinamer, maar geen body. Hij miste in de verlenging twintig centimeter. Geen reach, geen massa, geen volgende ronde.

Ik hang de theorie van Guus Hiddink aan. Een topkeeper moet tegenwoordig minstens 1.90 meter zijn. Alleen Casillas is de uitzondering op die gouden regel volgens mij.

Daarom had Stekelenburg op doel moeten blijven staan. Hem lozen is een onverstandige keuze geweest van Van Basten. De investering in Maarten Stekelenburg die jarenlang foutjes mocht maken is voor niets geweest. Nu hij wisselkeeper is vertegenwoordigt hij een waarde van anderhalf miljoen in plaats van vijf. En het ergste: Vermeer is, als Ajax Europees wil aanhaken, niet de keeper voor de komende vijf jaar. Goede eredivisiekeeper, maar internationaal minder dan modaal.

Iedereen kijkt de komende week Maarten Stekelenburg op de vingers. Eerst wisselkeeper gemaakt door Van Basten en daarna reed onze bondscoach nog even met een tractor over hem heen. Van Marwijk belde met Van der Sar. Of hij zin had in Schotland en Macedonië.

Tja, áls je dan belt, zorg dan dat het niet uitlekt. Als u een verstijfde man onder de lat ziet staan volgende week, scheld dan niet maar heb compassie.

quote:

En dan was er Sproet. Die lul bleef altijd op zijn lijn staan. Nou had hij schitterende reflexen maar ja, elke wedstrijd komt er wel een spits op je af. Sukkel.

quote:

Het is een hoogst merkwaardig sms-je, zeker voor een vrijdagochtend.

-‘Pahlplatz’

Het komt van een vriend die ik soms spreek maar niet vaak. Meestal gaat het over voetbal, maar ik kan me niet herinneren dat de oud-voetballer van Twente, PSV en Heerenveen ooit voorbij is gekomen. Ik stuur een bericht terug:

-‘?’

De reactie laat niet lang op zich wachten.

-‘Fräser Kiprich Musampa’

Dit wordt er niet veel duidelijker op. Waarom word ik bestookt met middelmatige voetballers uit de jaren ‘90? Ik besluit het duidelijker te vragen.

-‘WAAROM DOE JE DIT?’

-‘Omdat het kan, er staan allerlei toffe spelers in je T9′ is het antwoord. T9 is het woordenboek van je mobiele telefoon.

Juist. Dit moet ik uitproberen. De proef gaat op de som met enkele Ajax-aanvallers.

‘Overmars, Kluivert, Litmanen’, check, check, check. Iets exotischer dan maar.

‘Machlas, Arveladze’ , check, check. Hmm.

‘Babangida, Oliseh’. Wow.

Dit is ongelofelijk. Waarom is dit? Wie zit hier achter? Wie maakt überhaupt die woordenboeken? Dit komt duidelijk niet uit de Van Dale. Is dit een hobbyende medewerker van een telecombedrijf geweest? Heeft de spelersvakbond zich sterkgemaakt? Waarom zijn het alleen spelers uit de jaren ‘90? Ibrahimovic en Ronaldinho zijn nergens te bekennen, Sjaak Swart en Coen Moulijn ook niet. Waarom staat Petrovic er wel in, maar Popescu niet? Vragen die een antwoord verdienen. Wie het weet mag het zeggen, maar dit is het mooiste mysterie van Nederland.

* Proud2beDiepfries ontkent meteen na het lezen van bovenstaande z'n mobiel er bij te hebben gepakt

quote:

Van der Sar en het kleine Koreaantje
Gelukzalig zat Edwin van der Sar op een stoel in Moskou. Het zweet gutste nog van zijn voorhoofd, de adrenaline suisde door zijn lijf. Gulzig nam de keeper een slok van zijn champagne.

Van der Sar had zojuist de Champions League gewonnen door een strafschop van Anelka te stoppen, als sluitstuk van een zinderende finale. De internationale pers mocht precies vijf minuten vragen stellen aan de held van de avond, toen een opgewonden Koreaanse verslaggever naar de microfoon sprintte.

Mister Van der Sar, what do you think of Ji-Sung Park?’ De keeper die net over zijn Hans van Breukelen-momentje wilde gaan vertellen, zuchtte diep en keek woest de zaal rond. ‘Volgende vraag’, zei het ijskonijn. Als blikken konden doden, was er die avond een klein Koreaantje overleden.

Toch benieuwd wat Van der Sar straks zegt als hij voor de 32.678ste keer moet beantwoorden of hij – heel misschien – terugkeert in Oranje. Als journalist hoor je de vraag te stellen, ieder zijn vak, maar als keeper zou ik er licht krankjorem van worden.

Volgende vraag, zou ik zeggen, boos kijkend. Of ben je soms vergeten hoe het met dat Koreaantje is afgelopen?

Het schijnt een heuse nationale kwestie te zijn, de vraag of Van der Sar terugkeert in Oranje. Hij is voorlopig hartstikke geblesseerd, het WK is nog negen maanden weg en Maarten Stekelenburg heeft nog geen fout gemaakt. Maar heel Nederland ligt al wakker van de vraag of Van der Sar komende zomer meegaat naar Zuid-Afrika.

Alleen de bondscoach kan het land verlossen. Gewoon een keer roepen dat hij er helemaal niks van kan, die Van der Sar. Te oud, te stram.

Jan Jongbloed speelde op zijn 37ste nog een WK-finale en zo geweldig ging dat ook weer niet. Of waren we dat soms vergeten?

Pietje Velthuizen in Oranje. Einde discussie.