Eigenlijk heb ik altijd wel iemand om mee te praten , maar toch blijf ik alleen .
alleen en inmezelfgekeerd , wanhopig opzoek naar gelijkgestemden , falend in het zoeken aan een soul mate blijf ik zoeken naar een luisterend oor .
Wetende dat ik mijn alledaage contacten heb moe gepraat zet ik door .Ze weten het nu wel en ik heb de stempel fantast allang gehad , ik word wel aangehoord maar toch kom ik neit over . De hogere doelen schtrreeuwen om uitleg en bewerking , maar toch lukt het me niet ijn draai er mee te vinden .
Het is de instelling van de mede mens die het telkens laat afweten.
Onhaalbaar worden mijn doelen geacht , alles draaid toch maar om geld en plezier.
Vast beraden fiets ik naar huis vol trots dat ik toch weer ga proberen en zie op de snelweg de bussen met vacantie gangers rijden en denk dan bij mijzelf : " het leven gaat door "
Zij kunnen genieten en doen of er niets aan de hand is , ze kunnen doorgaan.
Geen moment laat het me met rust , ik hoor hiet tussen die mensen , ook niet tussen de mensen op de afdeling , wat leer ik er immers meer dan dat allen hopeloos is ?
kritiek en bijsturing volgen elkaar op of het een oneiding gat in de dam der verdoemenis is .
Kijk ik links zie ik een uitgepraate gespreks partner , kijk ik rechts zie ik een ander moe geprate ziel. Het heeft gewoon geen zin meer mijn drijfveer uit te leggen , ik kan muziek draaien wat ik wil , al maak ik een filmpje of een mixtape , negrepen wprden zal ik niet zijn.
Het is als een frequentie die niet ontvangbaar is en toch lijkt het allemaal zo duidelijk..
Het gaat iedereen toch voorbij, het is onzichtbaar en ik ben de enige die het ziet .
verbanden worden neit gezien en de problematiek blijft voor de grote massa onoverdacht voorbij gestreefd.
Illusies ,
eerder heb ik al verteld dat ik Tinolution genoemd wered en ik dacht dat dat af werd gelijd van inlusions maar het van revolution kwam.
Ik dacht 1 iemand achter me te hebben maar die deeld mijn visie kennelijk ook niet
dus sudder ik maar wat aan . Ergerend aan het systeem geef ik meer en meer toe aan de normale gang van zaken, de angst blind te worden voor de wereld om me heen ebt zachtjes maar zeker weg als hoop die in je schoenen vloeit voel ik soms mijn idealen weg druppelen . Het leek allemaal zo duidelijk toen ik zonder medicatie zat , wat was dat een hemels gevoel.
Maar nu weet ik het , de Radio luisterd niet naar mij , een hofere macht bestaat niet . Ieder woord dat ik nog tussen mijn lippen uit laat struikelen over mijn zienswijze is er 1 te veel. Ik word gekker en gekker bevonden.
Ieder mens is uniek maar waarom heeft iedereen die ondraagelijk overeenkomsten die ons volk zo vast geroes in het gareel der pessimisme blijven leiden ?
Onlosmakelijk vast gebeten als een pitboel in een kleuter blijft men geloven dat men de rode draad moet blijven volgen.
Ja , een enkeling spreekt nog van 2012 met valse hoop op verandering . De ander verteld je dat het afgelopen is en dat wij het in onze leeftijd toch niet meer mee gaan maken .
Veranding .
Frisse moed , waar haal ik die vandaan ? Collumist zal ik ook wel nooit worden , want wie zal er nou luisteren naar zo een ilusionair als ik ?
Toch blijf ik het doen , berichtgeven over de samenleving . De soldaat van oranje zei het al , we glijden af in moraal.... Mijn pogingen iets te veranderen in mijn eigen leven slaan kappot op de rotsen van stugheid van de medemens.
Alles wat ik nu nog kan doen is schrijven over een beter leven voor mijzelf , een droom waarin alles is zoals ik het hebben wil.
Pijnlijk zijn de confrontaties met mijn begeleider , :" als het er opaankomt willeen de mensen toch de rode draad volgen
wie betaald er nou een tientje voor een kip zodat deze in de wei kan leven ? wie betaald er nou het drie dubbele voor een legaal ingekocht houten kozein ?
Het zit niet in ons hokje van dingetjes waar we iets voor over hebben en we betalen onze schulden af met het storen op goede doelen en voelen ons een held als we iets voor een ander doen, leven ons eigen leven naar de best mogelijke invulling.
Mijn begeleider dacht zelfs dat ik het over Aliens has gehad ooit.
Het enige wat ik zei is dat we naar onszelf zouden moeten kijken zoals een buitenaards ras dat zou doen.
dan blijven we objectief en blijven de gewone dingen nog vernieuwbaar en bewerkbaar.
Ik weet wel dat het zo goed als geen verschil maalt veganist te worden en dat de bioindystrie op volle toeren verder zal draaien maar yoch wil ik bewuster leven.
ik weet ook dat het hypokriet is drugs te gebruiken en ondertussen over chemisch afval te zeiken Maar het is mijn uitvlucht naar een plaats waar dromen duidelijk worden , inspiratie en dromen komen dan dichterbij.
even voel ik me dan weer verbonden met ijn kern en lijkt alles even weer binnen handbereik te zijn; eventjes negeer ik het onbegrip van de mensen om mij heen en geloof ik weer in het "feit"dat ik de ware ooit nog tegen het lijf zal lopen en tast ik een ieders moralen af blind voor de geringe kans op goede afloop.
gravend in de mensen om mij heen zoek ik overeenkomsten waarmee ik toch mijn doel kan bereiken.
Ik houd mezelf zo voor de gek, wetende dat ik een nietig iemand ben. Soms lijkt het op een midlife crisis waar ik inzit die maar niet eindigen wil.
O mijn goede genade , zal ik dan op een dag toch iemand tegne komen of blijft het altijd zo doorgaan ?
Wat heeft het voor zin om te vechten voor een volmacht van een volk dat toch neit wil ?
wat heeft het voor meerwaarde een heel kasteel te laten bouwen voor je liefde als deze toch op haar of zijn ouwe kamertje blijft zitten?
Eerlijk gezegd geloof ik niet in 2012. Ik hoop niet meer , ik kan enkel nog teleurgesteld worden .
Alleen
Aleen
Alleen
A;een
Ik vecht in mijn eentje tegen de bierkaai en krijg enkel commentaar.
Maar ik laat mij niet ontmoedigen door de pessimistische gedachtens van mijn begeleiders , ik laat mij niet misleiden door het gareel van de rode draad
Ik heb nog een doel, ik heb een streven , en al ben ik dan alleen , langzamerhand zal ik het een plaats weten te geven in mijn leven en zal ik er werk van maken
Ooit , ooit zal iemand die mijn woorden leest ontwaken uit de sluimerige leugen van het leven en zal ik de ware vinden en zullen we samen streven naar een concrete uitwerking van dromen.
Geloofde er maar iemand in mij....................