Het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving heeft voor het eerst een diepgravende studie uitgevoerd naar de etniciteit van zedendelinquenten. Ze hebben dat gedaan op basis van een analyse van landelijke politiecijfers. Daarbij werd gekeken naar het geboorteland van de ouders om de etniciteit te bepalen.
De politie registreerde in 2002 in totaal 239.165 verdachten van strafbare feiten, in ongeveer 2 procent van de gevallen was sprake van een zedendelict. De helft van de verdachten van zedendelicten was auotochtoon, de andere helft allochtoon. Algemene conclusie is dat autochtone Nederlanders zich vooral schuldig maken aan kindermisbruik, terwijl Antillianen en Marokkanen zich relatief vaak schuldig maken aan aanrandingen en verkrachtingen.
Antilliaanse mannen worden bijvoorbeeld zes keer vaker verdacht van een zedendelict dan Nederlandse mannen. bij Surinaamse mannen is dat vier keer zoveel. Er zijn amper registraties van vrouwelijke zedendelinquenten.
Opvallend is dat zedenverdachten uit Nederland, het Midden-Oosten, Indonesië en Azië slechts zelden ook andere delicten op hun naam hebben. Bij Antillianen en Marokanen maakt een zedenmisdrijf veelal onderdeel uit van een criminele loopbaan. De onderzoekers willen dat er nader onderzoek komt naar de verklaring voor de cijfers. Zelf wagen ze zich daar niet aan.
'Er zijn onderzoeken die de oorzaken van criminaliteit verklaren vanuit de cultuur. Anderen wijzen op de sociaal-economische situatie van verdachten. Weer anderen voegen daar de straatmentaliteit en groepsdruk aan toe', zegt één van de onderzoekers in de dagbladen van Wegener.
Het artikel is voorzien van een staatje, waarop vooral opvalt dat mensen uit 'overig afrika' bovenmatig verdacht worden van verkrachting. Deze groep scoort bijna nog hoger dan Antillianen. Bij Marokkanen is het vooral het aantal aanrandingen dat ver boven het gemiddelde uitsteekt, maar Antillianen en Midden-Oosten scoren nog groter.
Op eigenlijk alle terreinen scoren autochtone Nederlanders ver onder het gemiddelde. De minste verkrachtingen, aanrandingen en overige zedenmisdrijven. Onder die laatste categorie valt onder meer kindermisbruik. Toch kiest de krant ervoor te koppen met de zin 'Dader kindermisbruik blank'. Antaillianen scoren in alle categorien, behalve verkrachting, het hoogst. Opvallend is dat Indonesiers relatief hoog scoren op het gebied van schennis, maar verder zo'n beetje op 'autochtoon' niveau zitten.
Het gaat om cijfers gerelateerd aan het aantal verdachten per tienduizend inwoners.
Ik kan het artikel nog niet online vinden, vandaar dat ik er even een weergave van heb gemaakt. Dit soort onderzoeken wijst volgens mij uit dat de tijd van politiek correct wetenschappelijk onderzoek in ieder geval wel voorbij is. Wat in ieder geval in het artikel ontbreekt is een soort van internationale maatstaf. Dit soort cijfers zeggen relatief weinig als je het niet kunt relateren. Het feit dat per tienduizend Antillianen er bijna elf in 2005 werden verdacht van verkrachting is misschien veel meer dan andere groepen in de bevolking, maar zegt in absolute zin nog niet veel.
We Came A Long Time Ago
Nine Nine Two - But You Did Not Know