R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hey mensen, ik lees hier weleens mee maar heb zelf ook een probleem waar ik wel wat hulp bij kan krijgen.
Als volgt:
Ik werk nu een tijdje bij mijn huidige werkgever. Het bevalt me goed en het werk is leuk.
Ik heb goed contact maar de laatste tijd is het wat mis gegaan. Met een vrouwelijke collega heb ik regelmatig contact gehad en dat ging altijd goed. Tot een paar maanden geleden ik een beetje gevoelens voor haar kreeg.
Zij woont zelf samen en heeft net een kindje met haar vriend. Aangezien ik haar toch wel leuk begon te vinden heeft ze dit ook gemerkt. Ze heeft me toen flink op afstand gehouden. Ik heb het ontkend omdat dit de gehele werksituatie flink onder druk zou zetten.
Na tijden geen contact te hebben gehad gaat het nu weer wat beter. We kunnen weer normaal met elkaar omgaan en kunnen weer lachen. Ik heb tot op heden altijd ontkent dat ik iets voor haar voelde. Wel heb ik gezegd dat ik haar gigantisch lief vond en heel erg mog. Dit weet ze ook. Toch wil ik de stap niet zetten om het te vertellen. Dit geeft een hele andere situatie op werk en zij is zielsgelukkig. Er zal dus nooit wat inzitten.
Mijn probleem is dat ik nu bij elk meisje het "nee" gevoel krijg. Mijn collega heeft echt alles. Ze is leuk, superlief, onwijs positief, altijd supergezellig en qua karakter liggen we echt helemaal bij elkaar.
Daarom is het ook fout gegaan denk ik zelf. Het lijkt voor mij net of we bij elkaar passen. Voor haar ben ik natuurlijk slechts een collega en meer zal het ook nooit wat worden gok ik.
Alleen nu blijf ik maar bij haar "hangen." Elk meisje heeft het net niet denk ik dan terwijl zij alles heeft. Alleen nooit zal het wat kunnen worden. Dat weet ik ook, maar toch zit er iets dat toch denkt: "Wat als..."
Dit is natuurlijk een kansloos vooruitzicht en ik wil hier dolgraag vanaf. Alleen hoe ga ik dat doen?
Ik wil niet graag weg bij me werk, ik spreek dr heel graag en buiten dit om bevalt het goed.
Iemand iets vergelijkbaars meegemaakt? Ik denk er teveel aan, ook aan haar terwijl ik haar gewoon wil zien als collega. Zonder gevoelens, maar gewoon een heel leuk meisje. Alleen hoe? Het leeftijdsverschil is niet heel erg groot (ong 3 jaar) alleen de situatie tussen ons wel. Ik studeer, zij werkt fulltime. Ik woon thuis, zij woont op drzelf enz...
Iemand ideeën?
Iig bedankt, khoop dat jullie wat nuttige tips kunnen geven
Als volgt:
Ik werk nu een tijdje bij mijn huidige werkgever. Het bevalt me goed en het werk is leuk.
Ik heb goed contact maar de laatste tijd is het wat mis gegaan. Met een vrouwelijke collega heb ik regelmatig contact gehad en dat ging altijd goed. Tot een paar maanden geleden ik een beetje gevoelens voor haar kreeg.
Zij woont zelf samen en heeft net een kindje met haar vriend. Aangezien ik haar toch wel leuk begon te vinden heeft ze dit ook gemerkt. Ze heeft me toen flink op afstand gehouden. Ik heb het ontkend omdat dit de gehele werksituatie flink onder druk zou zetten.
Na tijden geen contact te hebben gehad gaat het nu weer wat beter. We kunnen weer normaal met elkaar omgaan en kunnen weer lachen. Ik heb tot op heden altijd ontkent dat ik iets voor haar voelde. Wel heb ik gezegd dat ik haar gigantisch lief vond en heel erg mog. Dit weet ze ook. Toch wil ik de stap niet zetten om het te vertellen. Dit geeft een hele andere situatie op werk en zij is zielsgelukkig. Er zal dus nooit wat inzitten.
Mijn probleem is dat ik nu bij elk meisje het "nee" gevoel krijg. Mijn collega heeft echt alles. Ze is leuk, superlief, onwijs positief, altijd supergezellig en qua karakter liggen we echt helemaal bij elkaar.
Daarom is het ook fout gegaan denk ik zelf. Het lijkt voor mij net of we bij elkaar passen. Voor haar ben ik natuurlijk slechts een collega en meer zal het ook nooit wat worden gok ik.
Alleen nu blijf ik maar bij haar "hangen." Elk meisje heeft het net niet denk ik dan terwijl zij alles heeft. Alleen nooit zal het wat kunnen worden. Dat weet ik ook, maar toch zit er iets dat toch denkt: "Wat als..."
Dit is natuurlijk een kansloos vooruitzicht en ik wil hier dolgraag vanaf. Alleen hoe ga ik dat doen?
Ik wil niet graag weg bij me werk, ik spreek dr heel graag en buiten dit om bevalt het goed.
Iemand iets vergelijkbaars meegemaakt? Ik denk er teveel aan, ook aan haar terwijl ik haar gewoon wil zien als collega. Zonder gevoelens, maar gewoon een heel leuk meisje. Alleen hoe? Het leeftijdsverschil is niet heel erg groot (ong 3 jaar) alleen de situatie tussen ons wel. Ik studeer, zij werkt fulltime. Ik woon thuis, zij woont op drzelf enz...
Iemand ideeën?
Iig bedankt, khoop dat jullie wat nuttige tips kunnen geven
Tja, mijn ervaring met dat soort dingen is dat het uiteindelijk wel zal slijten. Het kan lang of kort duren, maar op een gegeven moment komt er een dag waarop je denkt "Hee, dat is een leuk meisje" en ben je je collega compleet vergeten.
Maar goed, dat is dus een advies waar je eigenlijk op dit moment geen ruk aan hebt
Maar goed, dat is dus een advies waar je eigenlijk op dit moment geen ruk aan hebt
+ een kind met haar huidige vriend.quote:Mijn probleem is dat ik nu bij elk meisje het "nee" gevoel krijg. Mijn collega heeft echt alles..
Wegblijven dus!
En gewoon verdringen, je vindt wel iemand anders.
Zoals je zelf al zei, je weet dat het niks met die collega kan worden.
Je komt echt wel iemand tegen die je super lief/leuk/aardig gaat vinden. Het is nu nog te vroeg daarvoor.. je voelt nog teveel voor je collega.
Succes!
Je komt echt wel iemand tegen die je super lief/leuk/aardig gaat vinden. Het is nu nog te vroeg daarvoor.. je voelt nog teveel voor je collega.
Succes!
Ik ben bang dat je daar niet zoveel aan doet. Ik heb het ook en ook al heb ik de persoon in kwestie al een hele tijd niet gezien, het gaat toch niet weg..
/\oo/\
Als je tegen haar gezegd hebt dat je haar lief en mooi vindt, hoef je niet eens meer je gevoelens te spellen dat is zo ook wel duidelijk.quote:Op dinsdag 1 juli 2008 19:16 schreef Appie_H het volgende:
Hey mensen, ik lees hier weleens mee maar heb zelf ook een probleem waar ik wel wat hulp bij kan krijgen.
Als volgt:
Ik werk nu een tijdje bij mijn huidige werkgever. Het bevalt me goed en het werk is leuk.
Ik heb goed contact maar de laatste tijd is het wat mis gegaan. Met een vrouwelijke collega heb ik regelmatig contact gehad en dat ging altijd goed. Tot een paar maanden geleden ik een beetje gevoelens voor haar kreeg.
Zij woont zelf samen en heeft net een kindje met haar vriend. Aangezien ik haar toch wel leuk begon te vinden heeft ze dit ook gemerkt. Ze heeft me toen flink op afstand gehouden. Ik heb het ontkend omdat dit de gehele werksituatie flink onder druk zou zetten.
Na tijden geen contact te hebben gehad gaat het nu weer wat beter. We kunnen weer normaal met elkaar omgaan en kunnen weer lachen. Ik heb tot op heden altijd ontkent dat ik iets voor haar voelde. Wel heb ik gezegd dat ik haar gigantisch lief vond en heel erg mog. Dit weet ze ook. Toch wil ik de stap niet zetten om het te vertellen. Dit geeft een hele andere situatie op werk en zij is zielsgelukkig. Er zal dus nooit wat inzitten.
Mijn probleem is dat ik nu bij elk meisje het "nee" gevoel krijg. Mijn collega heeft echt alles. Ze is leuk, superlief, onwijs positief, altijd supergezellig en qua karakter liggen we echt helemaal bij elkaar.
Daarom is het ook fout gegaan denk ik zelf. Het lijkt voor mij net of we bij elkaar passen. Voor haar ben ik natuurlijk slechts een collega en meer zal het ook nooit wat worden gok ik.
Alleen nu blijf ik maar bij haar "hangen." Elk meisje heeft het net niet denk ik dan terwijl zij alles heeft. Alleen nooit zal het wat kunnen worden. Dat weet ik ook, maar toch zit er iets dat toch denkt: "Wat als..."
Dit is natuurlijk een kansloos vooruitzicht en ik wil hier dolgraag vanaf. Alleen hoe ga ik dat doen?
Ik wil niet graag weg bij me werk, ik spreek dr heel graag en buiten dit om bevalt het goed.
Iemand iets vergelijkbaars meegemaakt? Ik denk er teveel aan, ook aan haar terwijl ik haar gewoon wil zien als collega. Zonder gevoelens, maar gewoon een heel leuk meisje. Alleen hoe? Het leeftijdsverschil is niet heel erg groot (ong 3 jaar) alleen de situatie tussen ons wel. Ik studeer, zij werkt fulltime. Ik woon thuis, zij woont op drzelf enz...
Iemand ideeën?
Iig bedankt, khoop dat jullie wat nuttige tips kunnen geven
Je bent haar ook wel erg aan het idealiseren en ze kan ook op dat voetstuk blijven staan omdat je geen negatieve relatieprikkels met haar op zult doen.
Als je niet open staat voor andere vrouwen, dan blijf je toch gewoon alleen totdat je wel weer dat gevoel krijgt voor iemand anders?
Ik weet dat het allemaal makkelijk getypt is: "Vergeet haar" en "Wegblijven"
Kheb nooit gezegd dat ze heel mooi is. Alleen dat ze onwijs lief en aardig is. Maar dat vind iedereen omdat ze echt iets speciaals heeft. Dit is dan ook niet echt anders doordat ik het zeg.
Maar dit lijkt momenteel echt het beeld dat compleet past bij mij. Dus vergeet haar is niet zo makkelijk als het lijkt.
Tevens werk je met haar, en dat maakt het moeilijker. Iemand vergeet je zo die je nooit meer zien. Daarentegen zie ik haar iets te vaak waardoor het niet zo gauw weggaat.
Ik ben zelf ook erg bang dat het gevoel heel moeilijk weg te krijgen is. Elke keer als ik dan weer ff praat is het altijd zo gezellig en vertrouwd. En als we dan ff alles doorgenomen hebben over het werk dan ben ik daarna weer helemaal gek.
Ik moet echt een ander meisje vinden waar ik wat voor kan gaan voelen, maar in deze situatie wil ik dat op de één of andere manier niet.
En met kind, kweet het. Dat is echt fout en ook niet de bedoeling. Maar zij is gewoon super en dat maakt het zo moeilijk. Als ze nou gewoon een stom lelijk kind was, dan had ik dit allemaal niet hoeven te typen.
Maarja, als... Kzie nu niet echt een oplossing hiervoor helaas...
Kheb nooit gezegd dat ze heel mooi is. Alleen dat ze onwijs lief en aardig is. Maar dat vind iedereen omdat ze echt iets speciaals heeft. Dit is dan ook niet echt anders doordat ik het zeg.
Maar dit lijkt momenteel echt het beeld dat compleet past bij mij. Dus vergeet haar is niet zo makkelijk als het lijkt.
Tevens werk je met haar, en dat maakt het moeilijker. Iemand vergeet je zo die je nooit meer zien. Daarentegen zie ik haar iets te vaak waardoor het niet zo gauw weggaat.
Ik ben zelf ook erg bang dat het gevoel heel moeilijk weg te krijgen is. Elke keer als ik dan weer ff praat is het altijd zo gezellig en vertrouwd. En als we dan ff alles doorgenomen hebben over het werk dan ben ik daarna weer helemaal gek.
Ik moet echt een ander meisje vinden waar ik wat voor kan gaan voelen, maar in deze situatie wil ik dat op de één of andere manier niet.
En met kind, kweet het. Dat is echt fout en ook niet de bedoeling. Maar zij is gewoon super en dat maakt het zo moeilijk. Als ze nou gewoon een stom lelijk kind was, dan had ik dit allemaal niet hoeven te typen.
Maarja, als... Kzie nu niet echt een oplossing hiervoor helaas...
tja het is kut, maar als zij gelukkig is met huidige vriend en kind moet je daar respect voor hebben en weg blijven!
I'm not the man you think I am!
Uiteraard l3laster. Ik ga haar ook niet zitten stalken en ga ook niet bewijzen geven dat ik beter zou zijn dan hem. Dat zou wel erg triest zijn. Ik doe gewoon normaal en probeer het ook te vermijden. Maar toch heeft ze gewoon iets waardoor ik elke keer weer mezelf gek maak.
En GI: zoals ik zei is dat niet zo 1,2,3 gedaan. Leuk werk + supercollega's maken het werk. Dat ga ik niet zomaar opgeven. Wie weet waar je terecht komt en die gok kan ik niet nemen. Dat dit erbij komt is natuurlijk erg vervelend voor mij...
En GI: zoals ik zei is dat niet zo 1,2,3 gedaan. Leuk werk + supercollega's maken het werk. Dat ga ik niet zomaar opgeven. Wie weet waar je terecht komt en die gok kan ik niet nemen. Dat dit erbij komt is natuurlijk erg vervelend voor mij...
Je werkt parttime en eigenlijk verneukt ze je hele beeld van wat een leuke vrouw voor je is. Er is meer dan 'leuk werk' wat de wereld doet draaien. Zoek iets anders als je heir vanaf wil komen, of stel je niet aan 
Het is geen kwestie van aanstellen. Want dat doe ik niet. Het is een gevoel wat je hebt.
En gevoel dringt toch altijd verder - of op de punten waar je het niet wilt - door. Dat is het probleem.
En parttime, tja. Ik ga hier niet de gehele situatie schetsen zoals het erbij hangt want dan zul je zien dat een paar collega's lekker zitten te FOK!ken en dan hebben we een nog groter probleem
. Maar het is geen baantje in de horeca ofzo waar je zo weg kan gaan. Het heeft heel veel moeite + geld (geld ja) gekost om dit te krijgen. Dit is dan ook het ideale baantje voor mij en dat ga ik dus sowieso never nooit niet opgeven voordat ik me studie heb afgerond. Door een fikse ruzie op het werk was ik al bijna ontslagen. Dit heb ik weten te redden dmv afstand nemen, maar ik voelde me toen zwaar klote. Dit is echt een ideaal bijbaantje voor mij. Ik vind het zelfs te leuk om te doen en werk dan ook graag. Ga met veel plezier erheen en zie er zelden tegenop
En gevoel dringt toch altijd verder - of op de punten waar je het niet wilt - door. Dat is het probleem.
En parttime, tja. Ik ga hier niet de gehele situatie schetsen zoals het erbij hangt want dan zul je zien dat een paar collega's lekker zitten te FOK!ken en dan hebben we een nog groter probleem
. Maar het is geen baantje in de horeca ofzo waar je zo weg kan gaan. Het heeft heel veel moeite + geld (geld ja) gekost om dit te krijgen. Dit is dan ook het ideale baantje voor mij en dat ga ik dus sowieso never nooit niet opgeven voordat ik me studie heb afgerond. Door een fikse ruzie op het werk was ik al bijna ontslagen. Dit heb ik weten te redden dmv afstand nemen, maar ik voelde me toen zwaar klote. Dit is echt een ideaal bijbaantje voor mij. Ik vind het zelfs te leuk om te doen en werk dan ook graag. Ga met veel plezier erheen en zie er zelden tegenop
En toen zetten je je roze bril af en KABAAAAMMM, godschristus wat is het eigenlijk een lelijke takkehoer. 
Je kunt ook gewoon zeggen dat je meer voor haar voelt dan goed is en dat het daarom beter is om afstand van elkaar te nemen. En ja, dat is ook echt beter!
Het is niet een kwestie van, oh, vanaf vandaag ben ik niet meer verliefd. Het is wel een kwestie van samen lachen, naar haar kijken, met haar praten, haar parfum ruiken en verliefd blijven.
Je kunt ook gewoon zeggen dat je meer voor haar voelt dan goed is en dat het daarom beter is om afstand van elkaar te nemen. En ja, dat is ook echt beter!
Het is niet een kwestie van, oh, vanaf vandaag ben ik niet meer verliefd. Het is wel een kwestie van samen lachen, naar haar kijken, met haar praten, haar parfum ruiken en verliefd blijven.
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
@GI: helemaal gelijk. wegwezen, lijkt kort door de bocht, maar kan soms niet anders & je zegt zelf al: het is een (ideaal weliswaar) bijbaantje, zeker als het rot voelt om afstand te nemen.
Been there. Was een hel. En gaat idd weer over. Haar blijven zien (& praten etc thx Rebubbled) gaat het alleen maar erger maken.
Sterkte!
Been there. Was een hel. En gaat idd weer over. Haar blijven zien (& praten etc thx Rebubbled) gaat het alleen maar erger maken.
Sterkte!
Als je denkt dat je nog tijd genoeg hebt ben je al te laat
Dat denk ik ook. Maar weggaan is echt geen optie voor mij. Gezien de omstandigheden en het geluk wat ik tot nu toe al gehad heb met het bijbaantje kan ik dit echt niet aan de kant zetten. Daarvoor is het gewoon te goed.
Buiten haar is de rest gewoon top. Ik ben vrij sociaal en praat graag. Daarom klikt het gewoon goed met alle mensen (op 1/2 na dan). Ik heb al een flinke ruzie gehad en toen was het al over. Ik was daar best ziek van, want ik gooide iets heel moois weg. Uiteindelijk heeft een gesprek ertoe geleid dat ik wat gas terug moest nemen en rustig aan de draad weer op kon pakken.
Kortom: ik kan mijzelf er echt niet toe zetten om weg te gaan. Toestrax nog ff 1 en ander doorgenomen. Ze belt me morgen weer terug over de rest, maar het is gewoon echt leuk om met zo iemand te praten. Waar alles klikt en je altijd mee op 1 lijn zit. Dat heb ik voorheen nooit gehad, daarom komt dit gevoel ook naar boven. De stap van weggaan is voor mij nu nog iets te groot. Ik denk dat ik iemand moet vinden die mij kan afleiden. Dan ben ik waarschijnlijk een stuk meer bewust van het feit dat zij een collega blijft en dat ik al iets heb waar ik wellicht ook trots op kan zijn
Buiten haar is de rest gewoon top. Ik ben vrij sociaal en praat graag. Daarom klikt het gewoon goed met alle mensen (op 1/2 na dan). Ik heb al een flinke ruzie gehad en toen was het al over. Ik was daar best ziek van, want ik gooide iets heel moois weg. Uiteindelijk heeft een gesprek ertoe geleid dat ik wat gas terug moest nemen en rustig aan de draad weer op kon pakken.
Kortom: ik kan mijzelf er echt niet toe zetten om weg te gaan. Toestrax nog ff 1 en ander doorgenomen. Ze belt me morgen weer terug over de rest, maar het is gewoon echt leuk om met zo iemand te praten. Waar alles klikt en je altijd mee op 1 lijn zit. Dat heb ik voorheen nooit gehad, daarom komt dit gevoel ook naar boven. De stap van weggaan is voor mij nu nog iets te groot. Ik denk dat ik iemand moet vinden die mij kan afleiden. Dan ben ik waarschijnlijk een stuk meer bewust van het feit dat zij een collega blijft en dat ik al iets heb waar ik wellicht ook trots op kan zijn
Zoals je over haar schrijft klinkt het alsof je tot over je oren verliefd bent. En tsja, als het geen optie is om ander werk te zoeken (of - afhankelijk van de grootte van het bedrijf - een overplaatsing), dan zul je hier nog wel even mee blijven lopen. Uiteindelijk zal het wel overgaan, omdat je op een gegeven moment écht wel zult inzien dat het een uitzichtloze situatie is...of je komt iemand anders tegen. Maar voor nu kun je alleen maar proberen de situatie te accepteren...en dus ook dat de kans op méér de nul vrij nauwkeurig benadert. Accepteer écht dat het nooit iets zal worden tussen jullie en je bent alweer een stukje verder.
Sinds wanneer is niet meer met elkaar praten/afstand nemen meteen je baan opzeggen.quote:Op woensdag 2 juli 2008 21:02 schreef Appie_H het volgende:
Dat denk ik ook. Maar weggaan is echt geen optie voor mij. Gezien de omstandigheden en het geluk wat ik tot nu toe al gehad heb met het bijbaantje kan ik dit echt niet aan de kant zetten. Daarvoor is het gewoon te goed.
Doe niet zo moeilijk. Zo ingewikkeld is alleen hoi, doei en het broodnodige tegen elkaar zeggen niet. Wat wil je dan?
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
Werk = Werk en je hoeft niet bij elkaar op de thee thuis. Bovendien heeft ze al afstand genomen dus ook niet de behoefte om wat te delen met jou.quote:Op woensdag 2 juli 2008 14:22 schreef Appie_H het volgende:
Ik weet dat het allemaal makkelijk getypt is: "Vergeet haar" en "Wegblijven"
Kheb nooit gezegd dat ze heel mooi is. Alleen dat ze onwijs lief en aardig is. Maar dat vind iedereen omdat ze echt iets speciaals heeft.
Ze is misschien alles voor je maar ze heeft een gezin en hoort al bij een ander.
LIVE WITH IT!
Nou en? Meisjes die het net niet hebben kun je toch ook gewoon neuken?quote:Elk meisje heeft het net niet denk ik dan terwijl zij alles heeft.
Een relatie met een andere vrouw 'als afleiding lijkt' me niet werken. Neem eerst echt afstand; ander werk, of idd zeg alleen het broodnodige op een zakelijke toon. Stort je op je studie en denk pas als e.e.a. is afgekoeld weer aan een vriendin.
zeker niet je baan opzeggen hiervoor. Gewoon duidelijkheid vragen, is ze echt zo gelukkig?quote:Op woensdag 2 juli 2008 14:40 schreef Appie_H het volgende:
Uiteraard l3laster. Ik ga haar ook niet zitten stalken en ga ook niet bewijzen geven dat ik beter zou zijn dan hem. Dat zou wel erg triest zijn. Ik doe gewoon normaal en probeer het ook te vermijden. Maar toch heeft ze gewoon iets waardoor ik elke keer weer mezelf gek maak.
En GI: zoals ik zei is dat niet zo 1,2,3 gedaan. Leuk werk + supercollega's maken het werk. Dat ga ik niet zomaar opgeven. Wie weet waar je terecht komt en die gok kan ik niet nemen. Dat dit erbij komt is natuurlijk erg vervelend voor mij...
maak je echt geen kans? dan lijkt me toch wel dat dat gevoel vanzelf minder wordt.
of je moet een plank voor je kop hebben.
We praten niet over iemand die je tegenkomt. Het is werk en daarbij hoort nix hoi en doei. En het broodnodige? Denk je dat ik daar voor de grap zit te praten ofzo? Denk je dat iemand daarop zit te wachten? Jij snapt er vrij weinig van merk ik al..quote:Op donderdag 3 juli 2008 09:42 schreef Rebubbled het volgende:
[..]
Sinds wanneer is niet meer met elkaar praten/afstand nemen meteen je baan opzeggen.
Wat Lapiz zegt is denk ik de beste analyse van het stuk en het antwoord. Dat klopt idd helemaal.
NoWay666: Dat had ik idd zelf ook al bedacht. Ksnap dat ze niets wilt delen en dat is begrijpelijk. Daarnaast wil het niet zeggen dat iemand werkelijk gelukkig is. Schijn bedriegt zeggen ze. Het lijkt alsof ze dat wel is, maarja anders zou iemand zoiets nooit zeggen. Dat is spelen met vuur.
Tja, zoiets dacht ik aan. Maar er is al flink iets voorgevallen. Ik wil niet hetzelfde doorlopen. Toch kunnen we het onwijs goed vinden en daarom gaat het nu ook alweer goed. Of iemand echt gelukkig is kan je niet beoordelen. Zo te zien wel, maar je weet nooit natuurlijk. Daarentegen zou je zoiets nooit tegen je collega zeggen want als dat in de rondte gaat heeft ze een probleem.quote:Op donderdag 3 juli 2008 21:38 schreef Twijfelaar80 het volgende:
[..]
zeker niet je baan opzeggen hiervoor. Gewoon duidelijkheid vragen, is ze echt zo gelukkig?
maak je echt geen kans? dan lijkt me toch wel dat dat gevoel vanzelf minder wordt.
of je moet een plank voor je kop hebben.
Kijk er altijd graag naar uit om ff bij te praten met de telefoon en ff gezellig te werken. Stapelverliefd is denk ik niet het correct woord, maar er is wel meer gevoel dan er zou moeten zijn. En dat maakt het ook klote en moeilijk. Want zij merkt niets, en ik pieker overal bij en moet heel erg letten op wat ik zeg. Want anders ga je jezelf weer in problemen werken.
Ik ga niet me baantje hiervoor opzeggen. Ik wacht het rustig af, tijd voor wat afleiding denk ik zelf.. Het uitzicht blijft hopeloos..
En NED: tuurlijk kan je neuken. Maar als ik dat wou ging ik wel naar de hoeren. Anders had ik wel een topic geopend hoe ik haar in bed kon krijgen. Dat is echter niet relevant hier. Alhoewel het niet verkeerd zou zijn
Dit snap ik dus echt niet. Wat geeft het jou in hemelsnaam het recht om opzettelijk te gaan lopen stoken in een relatie waar zelfs een kind deel van uitmaakt!! Rot toch lekker op met je zielige verliefde gevoelens en ga buiten in de regen staan afkoelen!quote:Op donderdag 3 juli 2008 21:38 schreef Twijfelaar80 het volgende:
[..]
zeker niet je baan opzeggen hiervoor. Gewoon duidelijkheid vragen, is ze echt zo gelukkig?
maak je echt geen kans? dan lijkt me toch wel dat dat gevoel vanzelf minder wordt.
of je moet een plank voor je kop hebben.
TS, wil je nou advies hoe je deze meid kan scoren of wil je oprecht haar doen vergeten? Als het laatste geldt dan weet je dondersgoed wat je moet doen. Gedraag je en geef elke vorm van hoop of wens op en move on.
Helaas twijfel ik aan je intenties. Volgens mij zou je haar zo proberen te scoren als je de kans kreeg. Zo kansloos
And what makes you think you have a choice? What makes you think you will ever be any good at all in this world!
|
|
