Levitation, geweldige foto's, je staat er erg mooi op, mooie jurk
Laat ik nu zelf ook maar eens een trouwfoto posten. Het is al een tijdje terug, onze trouwdag. Mijn man wist wat ik aan zou hebben.
De jurk hebben we zelf ontworpen en in het buitenland laten maken (ik heb drie verschillende confectiematen op vijftig centimeter). Ik had hem wel zelf kunnen maken maar dan was ie minder spectaculair geworden.
Het hoe en waarom is een verhaal op zich
Nadat we de jurk ruim op tijd besteld hadden begon het grote afwachten. De jurk zou ongeveer een anderhalve maand voor de dag arriveren. Met nog vijf weken te gaan nog geen jurk mijn geduld was op en daarom maar voorzichtig geinformeerd. De jurk komt, mevrouw, geduld aub..
Met vier weken weer gemaild, iets meer dwingend gevraagd waar de jurk bleef ( transport zou 14 dagen duren). Affijn, een week voor onze trouwdag knapte der iets bij me en ik was in totale paniek. Niet meer voor rede vatbaar, zeer onredelijk, hysterisch, jankbuien, you name it. Zelf het lieve:" je bent nog mooi als je in een vuilniszak naast me staat," komend van mijn aanstaande, kon me niet beter laten voelen. Mijn

bedenkt een oplossing: we gaan een
extra jurk kopen, maar dan hier in NL. Lief neemt maar weer eens vrij en 5 dagen voor ons huwelijk wordt er naar de andere kant van het land geraced om daar een jurk te passen en te laten vermaken. Eerlijk is eerlijk, men heeft zich in vele bochten gewrongen om alles nog te vermaken op tijd. Ik was maar matig blij met de jurk omdat het niet als 'mijn jurk' voelde. 'Mijn jurk' hadden we immers SAMEN zelf ontworpen en zou, ondanks dat het niets af zou doen aan onze liefde voor elkaar en ons voorgenomen huwelijk, wel een completering van het geheel zijn. Jammer jammer, teleurstelling alom.
Grmbl. Gloeiende gloeiende. Stopt daar een busje? Nee, toch weer niet. Hey maar er komt wel een man uit met een pakje wat naar ons huis loopt... We waren erg blij toen de jurk 3 dagen voor onze trouwdag eindelijk met express- bezorging arriveerde
Het was een pakketje ter grootte van een A4 vel, en dan 20 cm dik. Ik was erg bang dat ze me beet hadden gehad, geloofde de bezorger niet toen ie zei dat dat het enige pakje was. Ik was in de volle veronderstelling dat er alleen de hoepel en het bolero-jasje zat. Grote paniek, aanstaande in tranen gebeld, ik durfde het pakket niet open te maken. Aanstaande is nu ook zijn geduld kwijt en vloekt hardop. (doet ie normaal nooit hoor

) Nou jah. Ik kan toch niet wachten tot ie thuis is, droog mijn tranen en peuter heel voorzichtig het pakje open. Allereerst springt de hoepel eruit, die ontvouwt zich en even zie ik niks doordat de hoepel mijn oog raakt. En dan zie ik het: de jurkkkkkkkkkkkk is er toch! En de bolero!
Zo strak opgevouwen, dat moet machinaal gebeurt zijn, dat lukt je zelf niet. Welgeteld 4 uur staan strijken op de jurk, but who cares, hij was er!!!
Bruidsboeket hebben we ook samen zelf ontworpen. We wilden iets anders dan anders en zoals te zien is, ben ik nogal fors en dan staat zo'n klein boeketje gewoon niet. Sluier heb ik zelf gemaakt, de middag voor ons trouwen, oorspronkelijk wilden we een hoed, toch maar niet gedaan.
Ow jah, de back-up jurk hebben we later met fors verlies verkocht, bijna niemand geloofde dat ik hem niet had gedragen op mijn trouwdag
Hier dan DE JURK en natuurlijk het mooie marineblauwe pak met klassieke uitstraling van mijn man.
Sorry voor de lap tekst.
[ Bericht 0% gewijzigd door verita op 01-07-2008 12:52:46 (tiepvaut) ]