Stress to the Max!Dagen lang zat ik te zoeken naar een redelijke prijs voor Arctic Monkeys kaartjes, kon alleen maar kaarten vinden door die op koop bedrijven. Voor ridicule bedragen boven de 120 euro, wat ik als tiener natuurlijk niet kon betalen. Ik moest en zou naar Arctic Monkeys gaan, vroeg aan iedereen of ze aan kaarten konden komen. Zonder succes..
Meant to Happen..Totdat er iemand op marktplaats was, die ze kwijt moest. 2 stuks maarliefst, 50 euro per stuk.. Het was fucking zo bedoeld! Ik gaf hem 10 euro extra, omdat 50 euro per stuk toch wel erg magertjes is. Mijn beste vriend die meeging, was ook in hogere sferen. We hebben letterlijk rond lopen rennen als een paar losgeslagen TBS'ers.
Indie PowerWe kwamen eindelijk aan op bestemming, we moeten met het OV gaan. Omdat onze ouders iets anders te doen hadden, wat een lange reis.. We hadden wel een biertje verdient! Of 2.
Ook waren we erg vroeg, we stonden dus vrijwel vooraan. We konden bij wijze van spreken z'n stoppels tellen. Eerst speelde hij wat "oudere" nummers, die we natuurlijk allemaal meezongen. Dit moet wel het toppunt van mijn bestaan zijn dacht ik bij mezelf.
Wat een snoeiharde gitaren, geweldige zang, en pounding drums.
Toen begonnen ze wat nummers van het nieuwe album te spelen, wat een complete verassing was. Het leek alsof ik ze al 1000x gehoord had, kon ze ook al bijna gelijk meezingen. (hier is mijn favoriet, op het desbetreffende concert)
Epic ... Fail?Het concert was bijna afgelopen, waarna hij opeens vroeg of er iemand mee wilde jammen. Hij keek me aan, this is it. We mochten het podium op, en backstage! Onderweg was ik alleen maar heel euforisch, totdat ik ineens dacht... Jammen? Dat is toch gitaar spelen enzo? dat kan ik niet!! Ik kan helemaal niks, niet drummen, niet zingen, niet gitaar spelen.. Waar ben ik aan begonnen?
We kwamen aan bij bestemming, er stonden een paar banken, wat versterkers, en een flinke voorraad bier/jack daniels. Ik zette het maar op een zuipen, de jack zat aan mn mond. Ze waren al een tijdje bezig, het klonk allemaal wel aardig, had het ook wel naar mijn zin.
Totdat alex turner op me afkwam, de zanger (erg toffe gast trouwens, ziet er wel erg jong uit in het echt) en vroeg; eya mate you wanna play? Of ik gitaar wilde spelen, kwam hier om te jammen.. Dus kon eigenlijk geen nee zeggen. Ik pakte het gitaar, en begon aan die snaren te trekken. Het klonk voor geen meter! En daar vielen ze ongeveer op de grond van het lachen, allemaal.. Een man of 20.. Ik stond zo ontzettend voor lul. Ik deed net alsof ik naar de WC ging, en ben toen maar weer naar de "crowd" gegaan.
Dat was mijn ergste moment van stress.