OMG TS, het is alsof ik mezelf hoor praten! Ik heb echt precies hetzelfde.
Een jaartje geleden kreeg ik paniekaanvallen, zomaar out of the blue. Ik weet nog steeds niet waar ze vandaan komen. Ik ging toen echt denken dat ik vanalles mankeerde, tot aan hartklachten of longkanker aan toe. En dat maakte het natuurlijk alleen maar erger.
Ik ben toen twee keer op de huisarsenpost beland en er was natuurlijk niets aan de hand.
Inmiddels weet ik dat er niets is en kan ik mezelf dat ook vertellen, meestal gaat het nu weer snel over. Maar zo af en toe verkeer ik nog wel eens in de beginfase, dan voel ik het aankomen.
Ik heb een beetje uitgevogeld wat mij nou helpt:
- kauwgom eten (meestal in combi met een van onderstaande dingen)
- praten over heel simpele dingen
- soms lezen, maar meestal kan ik me niet concentreren
- een simplele kruiswoordpuzzel oid doen
- een luisterboek beluisteren. Ik heb muziek geprobeerd, maar dat leidde niet genoeg af, je kunt dan nog steeds nadenken over je eigen lichaam. Luisterboeken voor volwassenen kon ik me niet op concentreren. Het is uitendelijk Minoes en Pluk van de Petteflet geworden. Zeer entertaining moet ik zeggen

Het is zo simpel dat je het in zo'n staat nog kan volgen en je moet je er toch nog op concentreren. Meestal val ik met mp3 speler en al in slaap.
Wat ik nog wel bijzonder irritant vind en waar ik ook maar niet vanaf schijn te komen is dat ik voor 95% slaap en dan ineens wakker schrik van het gevoel dat ik niet meer adem en dan enorme hartkloppingen krijg.
Bij mij lijkt het erop dat het iets met de liggende toestand te maken heeft, ik heb het ook heel af en toe als ik op de bank lig. Dan heb ik een drukkend gevoel op mijn borst.
Edit: TS, succes er mee. Gewoon jezelf blijven vertellen dat er helemaal niets aan de hand is en dat het vanzelf weer over gaat.
Ik ben benieuwd wat je de komende weken gaat uitvinden dat voor jou helpt. Ik ga nu naar Schiphol, lekker 2 weken naar Portugal. En hopen dat het niet in het vliegtuig gebeurt natuurlijk