Rüştü Reçber

Daar ben je dan op het EK tweede keeper na jaren van trouwen dienst, onderdeel van de succes ploeg van weleer. Waarschijnelijk kom je niet aan spelen toe, maar de eerste keeper maakt een domme fout. Je mag de kwartfinale in het doel staan. De wedstrijd voorloopt goed, geen grote foute en mooie reddingen. In de laaste minuten maak je een grove fout, maar dankzij je team krijg je kans op revanche. 1 penalty tegenhouden en je team is door. Een grote druk ligt op je schouders, wat doe je, de goede hoek kiezen en stoppen die bal!

Door vele van te voren al afgeserveerd, uitgemaakt voor bejaarde, roestig en nog meer, maar als het nodig is er toch staan.

Het moet toch wel een pracht avond voor die man geweest zijn.

Voor mij persoonlijk is Rustu een naam die ik van weleer ken, maar het uiterlijk is dat er één van zoals een turk mij voor ogen staat. Een snor, robuust, sympathiek en karakter. Ik gun het hem deze avond dan ook van harte. Wat jullie?

_{meningen in deze post geuit berusten enkel en alleen op deze avond}

quote:

Op zaterdag 21 juni 2008 03:17 schreef v0lt het volgende:
Rot toch op, als het niet 1-1 was geworden was het zijn fout geweest na die enorme fout bij de 1-0 en nadat de Kroaten 2 penalty's jammerlijk naast schieten is de kans al zo goed als verkeken en dan pakt hij een matig ingeschoten penalty en is hij de man? Ajb zeg.

Ik geef al aan dat het zijn fout had kunnen zijn, daarmee de schlemiel van het land wordende. Daar gaat het ook niet om, dat het een slecht in geschoten penalty is ook niet. Als van der Sar zo'n penalty houdt is er ook niks dan lof voor hem, ongeacht of het nog wat had uitgemaakt of niet. Daarnaast een verkeerde kant opgaan is ook zo gebeurd. Waar het mij omgaat is waar een toernooi als dit uitbestaat. En dat is landelijke hoogtepunten en dieptepunten, emotie, teleurstelling en euforie. Ongeacht de situatie, ik verkondig hem niet als de beste keeper. Maar stel je voor dat je in zijn situatie zat en daar stond, dan moet dat toch een mooi gevoel zijn geweest, zeker in de na dagen van je carriere, dan is dit zeker een mooie afsluiting. De emotie die daarbij komt kijken zal toch zeker iedereen aanspreken, of je het nou eens bent met de redenen of niet. Het is juist iets wat een toernooi als dit mooier maakt dan het simpele winnen of verliezen, de persoonlijke triomphen en verliesen, de passie en de liefde. Als je dat niet kan inzien, dan moet voetbal wel een saai spel zijn.