autochtonen,allochtonen en kinderen.

Oh een tik mag best wel of een draai om de oren... kut koters

Zijn kinderen de slaven van hun ouders of zie je ze als personen waar je respect voor moet hebben?

quote:

Op maandag 9 juni 2008 19:07 schreef sweetlady-o het volgende:
het eerste wat in me opkomt is een beetje van beide.

mijn zus van 37 betaalt nogsteeds bobby payman dat betekend zoiets als: Ik heb je de borts gegeven en voor je gezorgt nu wil ik iets terug. dus krijgt mijn moeder zo'n beetje elke maand nog geld van me zussen maar dat gaat toch soort van vrijwillig hoewel ik er in het begin een hekel aan had geef ik nu ook elke maand 150 van mijn studie.

maar dat geld niet voor elle surinamers ik vertel de siteuatie van mijn omgeving.

maar aan de andere kant liever dat dan omgaan met mijn ouders alsof ze mijn vriendinnen zijn.

Want dat valt wel op aan autochtone kids dat ze gewoon hou je bek tegen hun ouders zeggen of je. af en toe lees ik mijn geheim en wat ik daar lees echt erg. en dan wordt het nog niet eens als een probleem beschouwd. Het lijkt wel alsof ze denken dat hun ouders verplicht zijn alles voor ze te kopen en alles van ze te pikken.

En waarom niet? Het is de keuze van de ouders om kinderen te krijgen, waarom moeten de kinderen daar dan voor werken?

quote:

Op maandag 9 juni 2008 18:51 schreef sweetlady-o het volgende:
Dit topic betreft kinderen, opvoeding en cultuur.

Wat mij het meest opvalt is het slaan in de surinaamse cultuur is het geaccepteerd als je je kind slaat. Wat mij opvalt van nederlanders is dat ze de kleinste tik al als mishandeling zien.
De meeste Nederlanders die ik ken krijgen een hartverzakking als ze horen van de voorwerpen waarmee mijn lichaam kennis heeft gemaakt.

Ook doen de surinamers die ik ken ( inclusief mijn moeder) aan emotionele chantage. Al mijn neven,nichten vriendinnen krijgen minstens 1 keer te horen dat ze niet van hun moeder houden. ( je houd niet van me anders had je dat wel gedaan) ik weet niet of nederlanders dit doen maar share.

Corrigerende tik is niets mis mee, voorwerpen vind ik dan wel weer te ver gaan en zou ik graag bestraft willen als mishandeling.
Voorwerpen zal ik trouwens nooit begrijpen. Zo'n kind krijgt ook de boodschap wel als je hem een tik op zijn vingers geeft met je eigen hand.
Mijn ouders hebben me nooit geslagen trouwen, tevens ben ik geen tuig. Rara hoe kan dat.
Het ligt er gewoon aan hoe je je opvoeding doet concludeer ik daar uit.
Als je stelselmatig je kind moet slaan om er sense in te krijgen zou ik toch maar es wat aandachtspunten gaan zoeken in de opvoeding die je je kind geeft, daar zal namelijk iets niet aan sporen.

Komop, ik ben een allochtoon, word niet geslagen, kan ouwehoeren met mijn ouders, maar ik moet niet brutaal worden (hou je mond, keihard weigeren zoals neujj zeggen etc.).. komt ook niet in me op trouwens.

Wat is hier nu mis mee

Zoals gezegd, een corrigerende tik, billenkoek of draai om de oren moet gewoon kunnen. Wat dat betreft vind ik ook wel eens dat mensen tegenwoordig iets te snel als mishandeling zien. Maar om nu echt hard te gaan meppen of voorwerpen te gebruiken, nee.

Geld aan je moeder geven omdat ze voor je gezorgd heeft vind ik wel vreemd overigens, ze kiest er inderdaad toch zelf voor om kinderen te nemen.
Niet dat ik als ik de studie afgerond heb niks aan m'n ma zal geven hoor (ze betaalt het collegeld toch maar mooi), maar dat is toch anders dan een soort 'vaste last', wat ik hier nu uit opmaak.

ik vind dat bobby payman waar je het over hebt best wel een geinig cultuurdingetje Het is niet dat je er blut van raakt, en dat je het vrijwillig doet heeft toch een hoop met respect te maken.

sowieso heb ik het idee dat het bij surinaamse mensen veel meer respect is, voor ouderen, voor andere mensen. Je hoeft niet te proberen om je bek open te trekken want als de een er niks van zegt, is er altijd wel een tante/voorbijgangster/buurvrouw die je op de vingers tikt, dat het echt niet kan wat je zegt.

surinamers zijn tof

quote:

Op maandag 9 juni 2008 18:51 schreef sweetlady-o het volgende:
Dit topic betreft kinderen, opvoeding en cultuur.

Wat mij het meest opvalt is het slaan in de surinaamse cultuur is het geaccepteerd als je je kind slaat. Wat mij opvalt van nederlanders is dat ze de kleinste tik al als mishandeling zien.
De meeste Nederlanders die ik ken krijgen een hartverzakking als ze horen van de voorwerpen waarmee mijn lichaam kennis heeft gemaakt.

Ook doen de surinamers die ik ken ( inclusief mijn moeder) aan emotionele chantage. Al mijn neven,nichten vriendinnen krijgen minstens 1 keer te horen dat ze niet van hun moeder houden. ( je houd niet van me anders had je dat wel gedaan) ik weet niet of nederlanders dit doen maar share.

Ik ben zelf van Surinaamse afkomst, maar nu ik hier sinds mijn 5e woon, is het toch allemaal een beetje anders. Ja natuurlijk heeft mijn moeder me wel eens geslagen, maar dat doet ze uit liefde.
In Suriname tonen de kinderen veel meer respect voor hun ouders. Ik heb heel wat familie uit Suriname hier op bezoek gehad, en als ik mezelf dan met hun moet vergelijken, mis ik een beetje "het respect tonen voor anderen die je ouders hadden kunnen zijn"

Ik ben het met anderen hier eens dat een corrigerende tik gewoon moet kunnen. Al vind ik dat dat recht alleen voor de ouders van het kind geldt. Of zoals bij andere culturen waar tantes en dergelijke dat ook kunnen en mogen doen. Al is dat in mijn familie niet denkbaar. Het ligt er heel erg aan hoe close je met elkaar bent. Ik vind niet dat bijvoorbeeld een leraar het recht heeft om een corrigerende tik uit te delen.

Bij mij thuis is het altijd bij de corrigerende tik gebleven. Voorwerpen kwamen er gelukkig niet aan te pas. Ik vind het ook schandalig dat sommige mensen voorwerpen nodig hebben om hun kind op te voeden. Zo heb ik Marokkaanse vriendjes gehad die bij het minste of geringste met een flinke stok werden geslagen. Die konden dan een week niet in een stoel met rugleuning zitten. Dat vind ik veel te ver gaan.

Bij diezelfde gezinnen merkte ik dat ze veel afstandelijker met hun ouders omgingen dan dat ik dat had. Een beetje zoals ik me bij andere mensen heb leren gedragen. Daar zorgde ik er altijd voor dat ik heel netjes en beleefd overkwam, bang om iets te doen dan als fout gezien zou kunnen worden. Thuis ben ik toch altijd wat losser geweest. En nee, ik ben niet zo'n losgeslagen tokkie die zijn ouders uitscheld. Om 8 uur 's ochtends werden ze de deur uitgezet met wat kleingeld en ze werden pas 's avonds laat thuis verwacht. Geen enkele interesse in wat hun kind de hele dag gedaan had en waar het geweest was. Waar ik altijd voor het donker thuis moest zijn, maakte dat bij hun absoluut niet uit. Ik blijf het een rare manier van opvoeden vinden.

Het valt mij heel erg op dat je midden in de nacht gewoon marokkaanse en turkse kinderen buiten in de stad zie lopen

wtf gewoon, Nederland is 90% maar je zal een blank kind dat niet zien doen, wat is er mis met buitenlandse ouders.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 20:06 schreef Hypocrisy01 het volgende:
Het valt mij heel erg op dat je midden in de nacht gewoon marokkaanse en turkse kinderen buiten in de stad zie lopen

wtf gewoon, Nederland is 90% maar je zal een blank kind dat niet zien doen, wat is er mis met buitenlandse ouders.

Het zit in hun genen
En ik maak geen geintje. Mensen die uit en warme streek vandaan komen zul je heel vaak buiten zien. Dat doen ze dus al in hun eigen land, dus waarom hier ook niet?

Ben een surinaams halfbloedje en heb er nooit wat van gemerkt. Heb de liefste/leukste moeder en de aardigste familie.

nederland wordt altijd al betutteld, ik heb een verhaal gehoord over een vader niet zijn dochter niet eens in bad durfde doen. een draai om de oren moet opzich best wel kunnen vind ik. mijn ouders deden het niet vaak maar als ze het deden (en die paar keer staan me nog goed bij) liet het een grote indruk bij me achter dat ik mijn kattewaad vervolgens wel uit mijn hoofd liet.

emotionele chantage hebben ze nooit gedaan, mijn moeder zegt het wel eens als ik weer een weekend niet bij haar langs kom. maar dat is voor de grap geloof ik.

quote:

Op maandag 9 juni 2008 19:07 schreef sweetlady-o het volgende:
het eerste wat in me opkomt is een beetje van beide.

mijn zus van 37 betaalt nogsteeds bobby payman dat betekend zoiets als: Ik heb je de borts gegeven en voor je gezorgt nu wil ik iets terug. dus krijgt mijn moeder zo'n beetje elke maand nog geld van me zussen maar dat gaat toch soort van vrijwillig hoewel ik er in het begin een hekel aan had geef ik nu ook elke maand 150 van mijn studie.

maar dat geld niet voor elle surinamers ik vertel de siteuatie van mijn omgeving.

maar aan de andere kant liever dat dan omgaan met mijn ouders alsof ze mijn vriendinnen zijn.

Want dat valt wel op aan autochtone kids dat ze gewoon hou je bek tegen hun ouders zeggen of je. af en toe lees ik mijn geheim en wat ik daar lees echt erg. en dan wordt het nog niet eens als een probleem beschouwd. Het lijkt wel alsof ze denken dat hun ouders verplicht zijn alles voor ze te kopen en alles van ze te pikken.

Mijn beide ouders zijn van Surinaamse afkomst, maar op jouw laatste punt na (respect ouders) heb ik nog nooit gehoord van de punten die jij bespreekt.

Volgens mij heb je gewoon kutouders (of een kutma) en een kutomgeving (aangezien je vertelt over de situatie in jouw omgeving). Of je bent aan het puberen, geen idee. Om heel eerlijk te zijn komt het gedrag wat jij hier beschrijft op mij meer over als typisch gedrag van een alleenstaande moeder die het allemaal niet zo heel goed aankan. Dit op basis van de beknopte info in jouw posts, dus ik kan er uiteraard totaal naast zitten.

Overigens is er naar mijn idee goed / netjes om als kind jouw ouders te ondersteunen wanneer jij de mogelijkheid hebt en zij het slecht hebben. Maar om dit als ouder te eisen wanneer de kinderen buitenshuis wonen

En wat betreft het respect voor de ouders en de manier van omgaan. Ik denk dat Surinaamse kinderen over het algemeen gezien hun ouders inderdaad niet als gelijke behandelen. Toch verschilt het ook per autochtone Nederlander sterk hoe kinderen met hun ouders omgaan. Tenminste, dat zijn mijn ervaringen.

Mams is Surinaams, Paps is Nederlands.

Jeps, wel eens een pak slaag gehad, van beiden. Verdiende ik dan (achteraf gezien) ook, als je 1x wat gezegd of gevraagd wordt en je zegt 'ja' maar doet 'nee', en een 2e keer ook, en een 3e keer ook... op een gegeven moment gaat 'wie niet horen wil moet voelen' in.

Aangezien ik en mn 2 broertjes redelijk dicht bij elkaar zaten, hadden ze 3 kikkers in een kruiwagen. En dan is wat discipline geen slecht idee. Daarnaast, als ik mezelf op oude beelden terug zie was ik volgens mij echt een ettertje.

Daarnaast sta ik er volledig achter dat kinderen, zeker bij achterlijke dingen als schreeuwen of schelden, gewoon een tik of draai om de oren moeten krijgen. Niet gaan discussieren met een 4 jarige als die een winkel bij elkaar schreeuwt als ie z'n zin niet krijgt, kom nou.
NEE dat betekent niet dat je je kind overhoop moet rossen.

En met mn ouders kan ik erg goed opschieten, voor mij de liefste paps en mams van de wereld