Deze week en vorige week gezien (en misschien zelfs nog iets eerder):
CaptivityHier ga ik weinig over zeggen, een extreem voorspelbaar en erg matig thriller-onding. Zoals verwacht
The SignalEen B-film, maar wel een interessante. Op een dag beginnen alle radio's, TV, telefoons, etc... een signaal uit te zenden waardoor iedereen gek/bloeddorstig wordt en de hele wereld iets minder aangenaam wordt. Het grootste pluspunt van de film is het feit dat hij werd geregisseerd door 3 heren die elk hun eigen deeltje maakten, waardoor je het verhaal vanuit verschillende perspectieven ziet. Het is allemaal niet even geslaagd, de film heeft zijn gebreken en het einde is wat flauw, maar ik vond het wel allemaal vrij origineel en dat is tegenwoordig al een bewonderenswaardige eigenschap voor een film.
RamboU bent ongetwijfeld bekend met Hot Shots 2, waarin Rambofilms worden geparodieerd (door bepaalde eigenschappen uit te vergroten tot in het groteske/belachelijke). Deze Rambofilm is daar dan weer een parodie op of zo lijkt het toch. Rambo schiet mensen aan stukken en schiet de stukken ook nog eens aan flarden. Allemaal wel leuk, hoor, maar de meerwaarde voor de Rambo-serie lijkt me nihil. Het zal wel een guilty pleasure moeten voorstellen, vermoed ik dan.
Semi-Pro Will Ferrell die met een freaky kapsel wat vreemd loopt te doen in een sportfilm. Ongezien, he? Meestal kan Ferrell me wel charmeren met zijn vaste truukje, maar hier werkt het toch niet. Het is allemaal weer zo voorspelbaar, alles heb je wel al eens ergens anders gezien (en waarschijnlijk beter) en zelfs in de bijrolletjes zitten nauwelijks leuke personages.
Definitely, MaybeIk weet niet echt hoe ik deze moet waarderen, ik vond 'm beter dan de meeste andere films in deze post, maar toch had ik nog iets meer verwacht. Qua romcom is het een toffe, maar op sommige momenten was het toch net een tikkeltje te flets. Ryan Reynolds vind ik altijd wel tof, ook hier, en de aanwezige dames doen niet onder, met Isla Fisher als opmerkelijkste/charmantste van de drie. Al bij al zeker een aanrader voor de liefhebbers van het genre, maar ik denk dat er met dit basisgegeven toch nog iets meer had ingezeten.
Death SentenceDegelijke, maar clichematige (of voorspelbare) wraakfilm waarin Kevin Bacon op overtuigende manier transformeert van familieman naar bad-ass motherfucker. Valt niet echt op tussen gelijkaardige films.
National Treasure: Book of SecretsQua plot is hij in ieder geval even belachelijk als de laatste Indiana Jones-film, al wordt de belachelijkheid hier op een andere manier uitgewerkt. Qua charme komt hij uiteraard niet in de buurt van Indy en vermijdt deze film op geen enkel moment het label "hersenloos vermaak". Dat hoeft niet noodzakelijk een slecht iets te zijn, het is vermaak, maar het moet allemaal niet té onnozel worden. Ik kan me trouwens niet voorstellen dat het kapsel van Cage geen schending vormt van één of ander internationaal verdrag.
21Kijk eens aan, een kaartfilm. En niet zomaar een kaartfilm, maar een VOORSPELBARE kaartfilm. Je hebt de held, je hebt de love interest, je hebt de mentor, je hebt de rivaal, je hebt de vijand, je hebt de excentrieke comedy relief, bla bla bla... Wederom niet slecht, maar onopvallend in zijn genre.
What Happens in Vegas... Hoeveel kan je verwachten van een romcom met Ashton Kutcher? Dan weet je meteen of deze film leuk is of niet. Uiteraard is de film voorspelbaar (

), het eerste kwartier vond ik zelfs ronduit vreselijk, maar na een tijdje weet de film zich op te werken tot "acceptabel matig", voor zover dat een prestatie is. Ik vraag me trouwens af of Cameron Diaz bewust aan het proberen is om haar carriere om zeep te helpen door in dit soort films te blijven meedoen. Opvallend detail is dat Rob Corddry steeds meer in bijrolletjes opduikt, dus ook in deze film, en keer op keer vooral ontzettend irritant is.
Street KingsGeen slechte film, deze politiethriller, maar iets te ... komt-ie, komt-ie..... voorspelbaar! Verhaallijn is wat conventioneel, Reeves is weer zijn houterige zelve, Whitaker zit bij zijn intense momenten weer tegen de overacting aan en Chris Evans en Hugh Laurie zijn beiden wat te braaf, ze vallen niet op in hun rol. Ik moet helaas in herhaling blijven vallenen melden dat ik het allemaal al eens eerder en beter heb gezien.
Horton Hears a Who!Schattige film, maar toch te veel op kinderen gericht om er zelf echt veel aan te hebben. Er zitten wel wat leuke grappen in, al vond ik Carrey en Carell weinig toevoegen. Onderliggende Dr. Seuss-boodschappen konden me niet bekoren en schoten iets te kort op het vlak van subtiliteit.
Samengevat hoop ik dat het schrijnend gebrek aan originaliteit en het overaanbod aan ongeïnspireerde genrefilms dat de laatste maanden wordt uitgepoept een gevolg zijn van die schrijversstaking, waardoor de dertien-in-een-dozijn flutscripts die normaal opzij blijven liggen nu ook verfilmd werden.
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.