quote:
Oh ja, sorry... Ik was helemaal vergeten dat hier even neer te zetten.
Nou ja, mijn eerste indruk van het VUmc?
Het is er erg druk, alles lijkt zoveel op elkaar en je hebt er zoveel gangetjes dat je er gemakkelijk verdwaalt en de kantoortjes zijn ook echt kantoorTJES. Beetje een chaos dus... Maarrr... het personeel is er allemaal erg vriendelijk en ook door het genderteam ben ik met warm onthaal ontvangen.
Maar goed, ik was mooi op tijd maar wist dus even niet zo goed waar ik moest zijn en toen ik door een medewerkster van een andere afdeling aan de hand meegenomen werd raakte ook zij de weg kwijt.
Hahaha, zo'n doolhof is het er dus. Toen kwamen we in eens Hanneke tegen en die heeft ons even naar het tijdelijke kantoor van Jos gebracht. Eenmaal daar aangekomen bleek dat ik toch eerst weer terug moest naar de receptie om mijn telefonische inschrijving te voltooien. Toen ik weer terug kwam bij het kantoor van Jos kreeg ik een aantal vragenlijsten die ik kon gaan invullen.
Maar ja, de tijd was door alle ongeregeldheden toch een beetje gaan dringen dus ik werd halverwege het invullen gevraagd of ik het later af wilde maken en maar vast het intake gesprek met mevrouw Biemond wilde gaan doen. Ik ging in de wachtkamer zitten en kort daarna kwam ze me halen. Ze vertelde dat er nog een mevrouw bij was die (volgens mij) aan het afstuderen was en vroeg of ik daar bezwaar tegen had. Dat had ik niet want tegenwoordig praat ik erg gemakkelijk met mensen over mijn GIS (dat was ooit ook wel anders
maja) en zeker tegen professionals of mensen die al weten waar ik mee zit. Het gesprek zelf was eigenlijk best een fijn gesprek.
Ze wilde weten wanneer ik zo'n beetje begon te merken dat ik niet in het juiste lichaam zit, hoe mijn thuis situatie was, of ik werk heb, dat soort zaken. Ik heb haar daarbij zelf maar verteld wat ik allemaal van plan ben in de nabije toekomst en hoe ik dat zo ongeveer wil bereiken. Daarbij heb ik haar ook verteld dat ik niet geheel zeker ben van het ondergaan van SRS bij het VUmc maar eerder zat te denken aan Suporn in Thailand. De andere mevrouw vertelde dat ze een tijdje stage had gelopen bij Suporn en dat het volgens haar idd een zeer kundige chirurg was.
(Toch fijn dat iemand die in de richting van genderdysforie opgeleid wordt dat zegt ) Ook heb ik verteld dat ik FFS wil ondergaan zodra ik fulltime ga leven als mezelf en vroeg haar of dat problemen ging geven. Ze vertelde me dat ze zich wel een beetje bij mijn huidige psychologe moest voegen want de fulltime periode is bedoeld om er achter te komen of dit daadwerkelijk is wat je wilt.
Naja, ik heb haar verteld dat het fulltime gaan voor mij toch meer het moment is waarop ik eindelijk eens zo kan gaan leven zoals ik wil in plaats van een manier om uit te vinden dat dit is wat ik werkelijk wil. Ik weet namelijk al prima wat ik wil en waar ik heen wil. Vooral omdat ik mezelf in het afgelopen jaar zoveel beter ben gaan kennen en dat ik daarmee zoveel vooruit ben gegaan en zoveel meer van mezelf heb leren houden. Daarnaast bezorgt iedere gedachte naar hoe het was en hoe ik eerder leefde me koude rillingen over mijn rug. Voor mij is het dus wel duidelijk allemaal. Ik heb haar verteld dat ik me niet roekeloos zomaar ergens instort maar eerder juist akelig berekend te werk ga. Toen vertelden beide dames me dat ik inderdaad wel een erg zekere en doordachte indruk maakte en kreeg ik te horen van mevrouw Biemond dat het geen probleem vormt zolang zij maar het idee hebben dat het mij ook daadwerkelijk helpt en mijn kwaliteit van leven er maar op vooruit gaat.
Ook waren ze eigenlijk wel nieuwsgierig naar wat ik dan met FFS wilde laten veranderen. Ze vonden namelijk allebei dat mijn gezicht eigenlijk al best vrouwelijk is. Volgens hun zou ik eigenlijk al behoorlijk passabel zijn als ik van mijn baard af ben en een tijdje aan de hormonen zit.
(Dat is natuurlijk wel leuk om te horen! ) Toen tilde ik mijn haar aan de voorkant op en liet ik ze mijn haarlijn zien en vertelde ik ze welke kleine aanpassingen ik daarnaast aan mijn gezicht zou willen doen. Ik vertelde ze dat ik misschien met mijn haar langs mijn gezicht wel passabel kan zijn straks maar dat het in Nederland dus altijd waait en ik dus nu al vaak 'naakt' over straat moet. En dat ik degene ben die mezelf steeds iedere ochtend in de spiegel moet bekijken en gewoon simpelweg van de mannelijke trekken in mijn gezicht af wil. Ze begrepen me wel zeiden ze en als ik dat op deze manier wilde doen en zorgvuldig te werk ga dat dat ook gene problemen zal opleveren.
Mooi geregeld dus.
Afsluitend vertelde ze me dat zij vond dat ik bij het VUmc aan het juiste adres was en dat ik waarschijnlijk zonder problemen door het diagnosetraject zou komen. Ongeveer een half jaar zei ze. Maar ze hield wel een slag om de arm want mijn dossier moet eerst nog besproken worden in het eerst volgende psychologen overleg van het Genderteam. Ze vroeg of ik even aan Jos wilde vragen wanneer dat overleg precies was en wanneer ik kon bellen over het verloop van dat overleg.
Volgens Jos is dat overleg dus 21 augustus en ik kon hem op 22 augustus bellen over de afloop.
Nou ja, dat was het wel zo'n beetje. Voor mij was het bij elkaar een erg positieve dag waarvan ik deze hele week nog heb 'na-genoten'.
Zo meteen heb ik een afspraak bij de laserkliniek voor een proefsessie.
Gaan we een paar plekjes vast laseren om over 5 weken te kijken hoe de behandeling zal aanslaan. Spannend dus wel!
Ben benieuwd hoe 'pijnlijk' het is... Maar goed, daar ga ik dadelijk dus achterkomen.