Waar liep je tegen aan bij het samenwonen

Sorry, toch een ding over de relatie: de klassieke "samenwoonfout" is dat men, juist doordat je elkaar al dagelijks ziet, dingen gaat ondernemen met anderen (door de weeks naar de film ofzo), met als gevolg dat je bijna nooit meer samen iets aan leuke vrijetijdsontspanning doet, onder het mom van "we zien elkaar de hele dag al". Hou het verschil tussen kwantiteit en kwaliteit goed in de gaten en reserveer tijd om samen dingen te doen buitenshuis.

Verder: degene op wiens naam de woning staat, krijgt de vervelende rekeningen: afvalstoffenheffing en dat soort dingen. Als je een gezamenlijke rekening opent, stort daar dan iedere maand een bedrag op dat ongeveer 50 Euro hoger ligt dan je totale vaste lasten. Aan het eind van het jaar heb je dan een beetje gespaard voor die belastingen, voor extra gas-, water-, licht-eindafrekeningen e.d. Geld dat je daar weer van over houdt, kun je mooi besteden aan een weekendje weg met zijn twee, of een nieuwe wasmachine of whatever

Het is mij 100% meegevallen.
Van tevoren kwam iedereen met spookverhalen, want "jullie kennen elkaar nog maar zo kort blabla" "helemaal alleen in een vreemde stad, bla bla (had ik al eerder gedaan)"

We wonen nu een half jaar samen en ik vind dat het nog steeds perfect gaat.

Wij zijn verzekerd via de woningbouwverening. WA zit daarbij, rook- en waterschade enzo. Een echtsbijstandverzekering zit er ook bij en nog iets geloof ik. Via de Dela hebben we een uitvaartverzekering die in
natura uitbetaald. (was eerst via mijn ouders verzekerd) We hebben een gezamelijke rekening waar we beiden geld op storten en daar betalen we de huur enzo van.
Het inrichten van een huis kost een heleboel geld. Dat
viel nog flink tegen. Onze flat is niet groot maar bijv. verf (alles is geschilderd) is duur. Gelukkig hoefden we niet de hele vloer opnieuw te leggen, maar het stukje slaapkamer was al duur genoeg.

Omdat ik al een paar jaar op mezelf woonde, hoefde ik niet te wennen aan het huishouden. Het was wel even wennen dat er nu weer iemand thuis is die 'op je wacht'. Een huisgenoot in een studentenhuis maakt het niet uit of ik 's nachts thuiskom.

Erg belangrijk: we hebben 2 pc's.

Barb heeft gelijk wat betreft het leuke-dingen-doen. Dat moet je niet vergeten!

Neem een rechtbijstandsverzekering! Als je per ongeluk in een juridisch gevecht terecht komt (bv jij of je partner wordt ontslagen) dan is een advocaat bijna niet te betalen. Gratis alternatieven zoals bijv bureau voor rechtshulp heb je niet zoveel aan.

Wonen jullie nu al in dezelfde stad/dorp?
zo niet, dan moet degene die van buiten komt een nieuwe huisarts en eventueel ook een nieuwe tandarts.

Sluit een samenlevingscontract af. Het lijkt allemaal niet zo nodig, want uiteraard kunnen jullie nu nog samen door een deur, maar als het fout mocht gaan (war je natuurlijk niet vanuit gaat maar wat altijd kan gebeuren) is het toch wat fijn als er al zaken duidelijk op papier staan!

Hmm, ik zal nog eens verder denken

Wat betreft die dokter:
Volgens de regels moet je huisarts binnen een kwartier reizen kunnen bereiken (of hij jou). Echter, zolang je geen andere huisarts hebt kun je nog gewoon bij je oude terecht hoor! Voor tandartsen geldt dit niet, dus die kun je gewoon aanhouden.

Dat samenlevingscontract is (iig bij mij en mijn vriendin) iets wat wij eerst niet wilden doen, je gaat er dan eigenlijk toch van uit dat áls het mis gaat je elkaar niet genoeg kan vertrouwen om het samen op te lossen. Wij hadden besloten om het niet te doen, totdat de notaris BIJ DE OVERHANDIGING VAN DE SLEUTEL! fijntjes opmerkte dat als wij geen samenlevingscontract hebben en een van ons beiden komt te overlijden dat er dan meer als 30% van de levensverzekering naar de belasting gaat ipv naar de hypotheek. Toch maar ff snel zo'n papier gaan halen dus

Verder is het ons hartstikke meegevallen, en genieten we nog iedere dag!

Veel succes met de voorbereidingen!

Toen ik ging samenwonen liep ik tegen een gigantische stapel foto's van Oxazepam aan. Maar daar was wel overheen te komen.

Morph!
Leuk voor je, wie is de gelukkige ?

Gezien de openingspost heb ik hem even een zwiepje gegeven.

samenwonen bevalt prima!~

enige waar we ons op verkeken is het geld wat in het inrichten gaat zitten. gaat echt hard, tafeltje hier, kastje daar, gordijnen , verf, hout, behang.. etc. etc.

suc6!

quote:

---

Op donderdag 14 maart 2002 17:09 schreef BDisOKE het volgende:
enige waar we ons op verkeken is het geld wat in het inrichten gaat zitten. gaat echt hard, tafeltje hier, kastje daar, gordijnen , verf, hout, behang.. etc. etc.

---

Als je via familie etc. enig meubelmateriaal kunt scoren dan kan dat een hoop geld schelen, en dan heb je in ieder geval in het begin iets om op te zitten (later heb je nog tijd genoeg om het in te ruilen voor iets wat wat minder jaren-70 is ).

Ik ben vooral tegen veel (verhuis)dozen, emmers met behangplaksel en net geverfde drempels gelopen. Verder gaat alles prima (wij zijn net 3 weken aan het samenwonen )

rioolrechten en afvalstoffenheffing hadden we over het hoofd gezien. En na een tijdje moest er p.p. meer op de gezamenlijke rekening omdat de huursubsidie ophield, en bovendien gaat huur e.d. elk jaar omhoog. Dus ook met de verhogingen rekening houden.

Zorg, hoe knus het ook is, dat je allebei een plek van jezelf hebt. Op z'n minst een eigen kast waar de ander niet in komt maar liefst eigen kamertjes. Niet omdat er iets geheims is maar voor je eigen waarde. Zodat je niet op de wc denkt: "he, he eindelijk even op mezelf."
Bedenk je bijvoorbeeld dat de ander bezoek heeft dat jij niet zo gezellig vindt. Of een karweitje of hobby die je wilt uitvoeren maar onmogelijk dag en nacht de kamer in beslag kan nemen.
Hoe lief je elkaar ook vindt je kan niet constant alles met elkaar delen kwa plekken, gesprekken en spullen: op den duur vliegt dat toch naar de keel.
Als kind had je wel je eigen speeltjes en plekjes: geef dat niet op vanwege de liefde. Juist die kleine verschillen in partners en hun eigen dingetjes maken ook dat ze op elkaar vallen. Gooi dat dus niet weg.
Doe ook niet allebei al je troep van het alleenwonen of uit je jeugd weg. Daar krijg je spijt van: wat geschiedenis van jezelf om je heen is leuk. Het geeft je de kans over vroeger te vertellen want het herinnert je aan dingen.
In het begin lijkt dat allemaal onbelangrijk want je hebt samen een nieuwe start maar alles went en op een gegeven moment ga je verlangen naar dat waar je verder ook nog aan gewend was.

Veel succes en geniet van elkaar!

Lurky, ervaringsdeskundige

[Dit bericht is gewijzigd door Lurky op 18-04-2002 20:06]

Aangezien wij beiden van buiten de regio kwamen, bleek het vinden van een huisarts voor ons geen enkel probleem. Ik belde en we hadden er per direct een.

Bij een hoop artsen, of het nou tandheelkundig is of huisarts, doen ze niet moeilijk over een partner. Dat wil zeggen als jij gewoon zegt, ik woon samen, en ik wil voor beide een afspraak. Is dat makkelijker te regelen, als dat je vreemd *alleen* in een stad of dorp komt te wonen.
Gewoon even informeren, maar als je toch redelijk dichtbij je arts woont, en je vertrouwd die persoon, waarom weggaan.
Een arts moet inderdaad binnen 15 min. bij je kunnen zijn, zonder snelheidsovertredingen.