PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 5

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:21 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Dat is wel apart, je bewust zijn van je eigen tempo en 'tekortkomingen' (in jouw ogen dan)
Echter zal je zelf hier mee verder moeten gaan, zelf uitzoeken wat voor jou 'autisme' is en daarna , als je vermoed dat je daar onder valt, besluiten of je ook de diagnose-molen door wil (via huisarts/riagg/etc)

Ik analyseer altijd alles, inclusief mezelf. Ik weet ook al heel lang dat ik moeite heb met sociale situaties en ben al heel lang geleden begonnen met het actief bestuderen van andere mensen in sociale situaties. Dit omdat ik ook van familie en vrienden te horen kreeg dat ze me egocentrisch vonden, onbeschoft, etc. en ik er bijvoorbeeld op gewezen werd dat het wel netjes was om een hand te geven, waar ik zelf niet bij stilgestaan had op dat moment. Alleen heb ik dat altijd geweten aan het feit dat ik als kind geen vrienden had, eigenlijk pas halverwege de puberteit begon dat een beetje, maar echte vrienden heb ik pas vanaf m'n 16e. Ben van mijn 12e tot mijn 18e depressief geweest en heb vanaf m'n 13e tot m'n 21e een eetstoornis gehad. Daardoor moest ik ook wel gaan analyseren hoe dit kwam en wat ik er zelf aan kon doen, maar ik heb ook heel erg veel gelezen over depressies, angsten, paniekaanvallen, eenzaamheid en alle gedachtegangen en behoeften die daarachter kunnen zitten en over wat als 'normaal' gezien wordt. Het is dus wel 'verworven inzicht' zeg maar. Alleen sinds ik toevallig in het ADD-topic kwam uit nieuwsgierigheid en daar dingen herkende en zo weer terecht kwam op het raakvlak met Asperger, heb ik gemerkt dat er ook andere dingen zijn (dus bijvoorbeeld taal letterlijk nemen), en nu denk ik dat er weleens een andere relatie kan zijn tussen al die dingen.

Het is moeilijk om de verschillen met andere mensen te negeren. Het zijn soms kleine dingen, waar ik vroeger niet echt over nadacht. Ik had als kind een motorische stoornis, moest daarvoor eigenlijk therapie volgen. Ik ben nog steeds niet elegant in m'n bewegingen en heb nog niet de motoriek om oliebollen te maken met een ijsbolletjestang. Ik kan gewoon niet zo snel achter elkaar knijpen, het lukt me niet. Nu moet ik op m'n werk artikelen prijzen met een prijstang, onmogelijk om niet te merken dat mijn collega's allemaal veel sneller werken. En dat ik in een week meer breuken maak dan zij in een maand, geloof ik. In een ander topic, over de musical Les Miserables heb ik geschreven dat ik het niet goed kon verstaan. Ik dacht nog dat ik misschien niet de enige was, dat het kwam door de harde muziek, maar ik heb verder niemand gehoord die het niet kon verstaan. Zelfs mijn vriend, voor wie Nederlands niet z'n moedertaal is (maar z'n 5e taal) verstond meer dan ik, dat is toch wel apart. Nu lees ik net op Wikipedia dat het filteren van geluid moeilijk kan zijn voor Aspergers...

Ik weet niet zo goed wat ik moet verwachten van de diagnosemolen. Daarnaast zie ik er tegenop om weer een labeltje te hebben waar artsen over door kunnen zeuren. Na de behandeling van mijn depressie werd ook opeens alles aan psychische klachten geweten door de huisarts. Ik ben bang dat er dan weer net zoiets gebeurt.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:11 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik ook hoor, alleen helpen doet dat meestal niet.

Ik kan me enorm schuldig en slecht voelen over kleine dingen. Van de week bijv. omdat er kalkaanslag op de badkamertegels zit. Die hoort daar niet en ik hoor te zorgen dat het huis schoon is. Dat er niemand doodgaat omdat ik een beetje aanslag in de badkamer heb doet er niet toe. En dan sta ik dus 's ochtends voor m'n werk met een wondersponsje onder de douche Eigenlijk zou ik het liefst een schoonmaakschema opstellen zoals ze dat in bedrijven hebben, zo van "dagelijks dit, dat wekelijks en op zaterdag eens in de vier weken dat erbij". Maar hoewel de gedachte regelmatig in m'n hoofd zit, weet ik mezelf tot nu toe te bedwingen. Ook omdat ik me zou schamen naar m'n vriend toe en omdat ik er niet aan toe wil geven omdat het niet 'normaal' is en ik zonder ook zou moeten kunnen functioneren. Alleen in de praktijk krijg ik m'n huishouden nooit rond, tenzij ik een week vakantie neem.

Ik vind zo'n schema niet vreselijk bizar en als jou dat nou de mogelijkheid biedt om het huishouden wel rond te krijgen en rust in je hoofd oplevert, zou ik zeggen gewoon doen.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:37 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik analyseer altijd alles, inclusief mezelf.

Dit herken ik ook volledig... ik denk over sommige dingen ook heel diep na enzo.

En dat over zo'n labeltje: Zo'n probleem is dat toch niet? Je kan beter weten wat je hebt. Toen ik te horen kreeg dat ik autisme had dacht ik bij mezelf... tja, nu weet ik tenminste wat ik heb. Als je weet dat je autistisch bent of wat dan ook hoe je natuurlijk niet iedereen dat te vertellen... alhoewel ik het niet erg zou vinden als mensen dat weten.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:43 schreef Xennia het volgende:

[..]

Ik vind zo'n schema niet vreselijk bizar en als jou dat nou de mogelijkheid biedt om het huishouden wel rond te krijgen en rust in je hoofd oplevert, zou ik zeggen gewoon doen.

Het voelt een beetje als toegeven aan iets fouts en ik ben ook bang dat daarmee helemaal het hek van de dam is. Ik wil gewoon die dingen kunnen zoals iedereen dat doet. Op dat soort momenten voel ik heel veel frustratie, omdat ik in sommige dingen veel beter ben dan anderen, dat ik bepaalde 'moeilijke' dingen wél kan, en dan denk ik, een simpele taak als het huishouden moet ik verdomme toch ook wel kunnen?

Het stomme is dat ik wel weet waar het in zit: ik kan geen overzicht houden van wat er moet gebeuren, soms maak ik dan even een lijstje op papier als ik bijv. moet schoonmaken voor een bepaald tijdstip (als we een dag weg zijn en ik dus een dag minder heb voor het huishouden, of als we visite krijgen). Maar meestal wil ik ook echt goed schoonmaken (eigenlijk altijd, maar ik kan me er met moeite bij neerleggen dat daar niet altijd tijd voor is). Dat doe ik dan in zekere zin heel systematisch: ik begin op een bepaald punt en werk vanaf daar strategisch de hele kamer door. Alleen dat kost zoveel tijd omdat ik dan dus alles doe (ook dingen als kunststof kozijnen reinigen, ramen zemen, bed met houtreiniger schoonmaken), dat ik het niet meer red. En uiteindelijk realiseer ik me dan dat ik er weer ingetrapt ben, dat ik weer een schone radiator heb en een schoon toiletmatje en dat m'n kunststof kozijnen er netjes uitzien van buiten, maar dat er nog steeds een afwas staat en dat de vloer in de woonkamer nog smerig is, etc. want de keuken is pas de laatste kamer als ik met de klok mee schoonmaak en vloeren doe ik altijd als laatste, want als je schoonmaakt valt het stof toch weer naar beneden. Volkomen logisch, in zekere zin. Daarnaast kun je dit volgens mij eigenlijk niet in een week doen, iedere week opnieuw, maar ergens vind ik toch dat ik dit moet kunnen doen, en ik begin dus vaak weer op dezelfde plek als de week ervoor om dan weer de keuken niet te halen. Gelukkig wast mijn vriend vaak af.

Maar goed, ik ga mezelf naar bed schoppen. Welterusten.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:56 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Het voelt een beetje als toegeven aan iets fouts en ik ben ook bang dat daarmee helemaal het hek van de dam is. Ik wil gewoon die dingen kunnen zoals iedereen dat doet. Op dat soort momenten voel ik heel veel frustratie, omdat ik in sommige dingen veel beter ben dan anderen, dat ik bepaalde 'moeilijke' dingen wél kan, en dan denk ik, een simpele taak als het huishouden moet ik verdomme toch ook wel kunnen?

Maar je kunt de handelingen ook wel uitvoeren, je kunt alleen het overzicht niet bewaren en als je dat nou wel schematisch lukt? Als jij op die manier leert, er zijn meerdere wegen om hetzelfde doel te bereiken.

Stel je zit op de middelbare school en je moet woordjes stampen. De hele klas doet dat door de woordjes hardop voor zich op te zeggen. Jou lukt het op deze manier slechts in beperkte mate en je haalt een 4. Maar als je de woordjes op het bord schrijft en zo visualiseert, kun je ze wel allemaal onthouden en haal je een 10. Dan kies je toch zeker wel voor het laatste? Het doel heiligt de middelen en bovendien is er ook eigenlijk geen inherent waarde-oordeel aan de diverse middelen.

quote:

Het stomme is dat ik wel weet waar het in zit: ik kan geen overzicht houden van wat er moet gebeuren, soms maak ik dan even een lijstje op papier als ik bijv. moet schoonmaken voor een bepaald tijdstip (als we een dag weg zijn en ik dus een dag minder heb voor het huishouden, of als we visite krijgen). Maar meestal wil ik ook echt goed schoonmaken (eigenlijk altijd, maar ik kan me er met moeite bij neerleggen dat daar niet altijd tijd voor is). Dat doe ik dan in zekere zin heel systematisch: ik begin op een bepaald punt en werk vanaf daar strategisch de hele kamer door. Alleen dat kost zoveel tijd omdat ik dan dus alles doe (ook dingen als kunststof kozijnen reinigen, ramen zemen, bed met houtreiniger schoonmaken), dat ik het niet meer red. En uiteindelijk realiseer ik me dan dat ik er weer ingetrapt ben, dat ik weer een schone radiator heb en een schoon toiletmatje en dat m'n kunststof kozijnen er netjes uitzien van buiten, maar dat er nog steeds een afwas staat en dat de vloer in de woonkamer nog smerig is, etc. want de keuken is pas de laatste kamer als ik met de klok mee schoonmaak en vloeren doe ik altijd als laatste, want als je schoonmaakt valt het stof toch weer naar beneden. Volkomen logisch, in zekere zin. Daarnaast kun je dit volgens mij eigenlijk niet in een week doen, iedere week opnieuw, maar ergens vind ik toch dat ik dit moet kunnen doen, en ik begin dus vaak weer op dezelfde plek als de week ervoor om dan weer de keuken niet te halen. Gelukkig wast mijn vriend vaak af.

Maar goed, ik ga mezelf naar bed schoppen. Welterusten.

Hm, dus je struikelt over details en ziet het grote geheel niet meer?....

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:56 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Het voelt een beetje als toegeven aan iets fouts en ik ben ook bang dat daarmee helemaal het hek van de dam is. Ik wil gewoon die dingen kunnen zoals iedereen dat doet. Op dat soort momenten voel ik heel veel frustratie, omdat ik in sommige dingen veel beter ben dan anderen, dat ik bepaalde 'moeilijke' dingen wél kan, en dan denk ik, een simpele taak als het huishouden moet ik verdomme toch ook wel kunnen?

Het stomme is dat ik wel weet waar het in zit: ik kan geen overzicht houden van wat er moet gebeuren, soms maak ik dan even een lijstje op papier als ik bijv. moet schoonmaken voor een bepaald tijdstip (als we een dag weg zijn en ik dus een dag minder heb voor het huishouden, of als we visite krijgen). Maar meestal wil ik ook echt goed schoonmaken (eigenlijk altijd, maar ik kan me er met moeite bij neerleggen dat daar niet altijd tijd voor is). Dat doe ik dan in zekere zin heel systematisch: ik begin op een bepaald punt en werk vanaf daar strategisch de hele kamer door. Alleen dat kost zoveel tijd omdat ik dan dus alles doe (ook dingen als kunststof kozijnen reinigen, ramen zemen, bed met houtreiniger schoonmaken), dat ik het niet meer red. En uiteindelijk realiseer ik me dan dat ik er weer ingetrapt ben, dat ik weer een schone radiator heb en een schoon toiletmatje en dat m'n kunststof kozijnen er netjes uitzien van buiten, maar dat er nog steeds een afwas staat en dat de vloer in de woonkamer nog smerig is, etc. want de keuken is pas de laatste kamer als ik met de klok mee schoonmaak en vloeren doe ik altijd als laatste, want als je schoonmaakt valt het stof toch weer naar beneden. Volkomen logisch, in zekere zin. Daarnaast kun je dit volgens mij eigenlijk niet in een week doen, iedere week opnieuw, maar ergens vind ik toch dat ik dit moet kunnen doen, en ik begin dus vaak weer op dezelfde plek als de week ervoor om dan weer de keuken niet te halen. Gelukkig wast mijn vriend vaak af.

Maar goed, ik ga mezelf naar bed schoppen. Welterusten.

stap 1: doe het dan ook in 2 weken (tenzij de moddervlekken tot halverwege het plafond komen )

Mij werd redelijk vaak verweten te precies te zijn, te nauwkeurig. Dat heb ik nog steeds en ik loop er telkens mee tegen de lamp: projecten lopen vertraging op omdat ik op de details blijf hangen. De oplossing is redelijk simpel: f*ck de details. Dat is heel gemakkelijk gezegd, zeker als je een scherp verstand hebt, omdat je dan de consequenties overziet (als ik dat detail niet heb, gebeurd er staks dat; of in jouw geval: als ik eerst dat schoonmaak, dan wordt het daarna weer vuil omdat er misschien stof op valt) Ik ben er zelf nog niet achter hoe hier mee om te gaan, te meer omdat als je dan een keuze maakt, je jezelf gaat verwijten de verkeerde keuze gemaakt te hebben (waarna je alsnog de andere mogelijkheden gaat bekijken en daarmee weer in de details vast zit...)
Maar uiteindelijk kom je er wel

Welterusten

[ Bericht 3% gewijzigd door Stupendous76 op 20-06-2008 00:21:08 ]

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 00:10 schreef Xennia het volgende:

[..]

Maar je kunt de handelingen ook wel uitvoeren, je kunt alleen het overzicht niet bewaren en als je dat nou wel schematisch lukt? Als jij op die manier leert, er zijn meerdere wegen om hetzelfde doel te bereiken.

Stel je zit op de middelbare school en je moet woordjes stampen. De hele klas doet dat door de woordjes hardop voor zich op te zeggen. Jou lukt het op deze manier slechts in beperkte mate en je haalt een 4. Maar als je de woordjes op het bord schrijft en zo visualiseert, kun je ze wel allemaal onthouden en haal je een 10. Dan kies je toch zeker wel voor het laatste? Het doel heiligt de middelen en bovendien is er ook eigenlijk geen inherent waarde-oordeel aan de diverse middelen.

Helaas wordt er lang niet altijd op gelet dat sommigen het op een andere manier (veel) beter kunnen leren. De leraren niet omdat dat anders is dan ze al .. jaar doen en de leerlingen niet omdat (puberteit, onwil, etc)
Als al bekend is dat het op die andere manier beter gaat, vaak kom je daar pas naderhand achter (lees: jaren later)

quote:

[..]

Hm, dus je struikelt over details en ziet het grote geheel niet meer?....

Helemaal correct.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 00:18 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Helaas wordt er lang niet altijd op gelet dat sommigen het op een andere manier (veel) beter kunnen leren. De leraren niet omdat dat anders is dan ze al .. jaar doen en de leerlingen niet omdat (puberteit, onwil, etc)
Als al bekend is dat het op die andere manier beter gaat, vaak kom je daar pas naderhand achter (lees: jaren later)
[..]

Helemaal correct.

Ja, maar ze zit nu niet meer op school en kan zelf keuzes maken die haar helpen het huishouden te organiseren

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:24 schreef Ruzbeh het volgende:

al heb ik wel last van het feit dat ik bepaalde dingen wil doen en dat ik soms me daartoe niet kan dwingen (dit is inclusief 'leuke' dingen zoals het spelen van een bepaald videospel ).

Is dat iets wat wel vaker voorkomt bij autisten?, (er brand hier namelijk een lampje van herkenning).

Zover ik weet wel ja. Mensen met autisme vinden het moeilijk om die motor op te starten om dingen te ondernemen.

Dat heb ik ook wel vaak. Zeker als ik dingen wil doen (ondernemen) die ik eigenlijk normaal nooit doe. Dan denk ik altijd dat ze me erg vreemd vinden als ik ze toch ga doen. Meestal als ik ze toch ga doen, dan kijken ze eerst wel vreemd op.
Zeker mijn eigen familie. Die maken dan een opmerking van "ooh, dat had ik niet verwacht. " Maar uiteindeljik vinden ze het dan toch wel mooi dat ik nieuwe dingen probeer.

quote:

Op maandag 9 juni 2008 23:58 schreef Xennia het volgende:

[..]

Ik vind je wel een beetje verwend

Ik reageer ff wat laat. Maar laat ik het zo stellen

Lees eerst eens fatsoenlijk met wat ik bedoel. En oordeel dan maar

En dat moet jij zeggen, mevrouw de alles krijger. En is bevalt dat wereldje je wel

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 15:14 schreef Remexxy het volgende:

[..]

Ik reageer ff wat laat. Maar laat ik het zo stellen

Lees eerst eens fatsoenlijk met wat ik bedoel. En oordeel dan maar

En dat moet jij zeggen, mevrouw de alles krijger. En is bevalt dat wereldje je wel

Je vindt dat meisjes zo verwend zijn dat ze alleen maar voor aantrekkelijke mannen gaan. Jijzelf wilt ook geen lelijk meisje, ergo jij bent ook verwend. Wat begrijp ik hier verkeerd aan

En een alles krijger

De frustratie en onzekerheid druipen gewoon van mijn scherm af en het is dat wat je (mede) onaantrekkelijk maakt voor vrouwen. Voor de rest kan ik het niet beoordelen, want ik heb geen idee hoe je eruit ziet

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 20:16 schreef Xennia het volgende:

[..]

Je vindt dat meisjes zo verwend zijn dat ze alleen maar voor aantrekkelijke mannen gaan. Jijzelf wilt ook geen lelijk meisje, ergo jij bent ook verwend. Wat begrijp ik hier verkeerd aan

En een alles krijger

De frustratie en onzekerheid druipen gewoon van mijn scherm af en het is dat wat je (mede) onaantrekkelijk maakt voor vrouwen. Voor de rest kan ik het niet beoordelen, want ik heb geen idee hoe je eruit ziet

Dat heeft met onzekerheid te maken idd. Maar ik denk dat, dat mensen dat denken van mij. Omdat ik een beetje paranoia in mijn hoofd ben Snap je

En ik vind het een beetje raar. Dat je gaat zeggen dat ik emotioneelloos ben. Want dat ben ik dus niet

Kijk de ene kan me lelijk vinden, maar dat wil niet zeggen dat ze dat allemaal vinden. Smaken verschil

Kinders, kinders, geen ruzie maken

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 23:44 schreef Remexxy het volgende:
Dat heeft met onzekerheid te maken idd. Maar ik denk dat, dat mensen dat denken van mij. Omdat ik een beetje paranoia in mijn hoofd ben Snap je

Hoe kun je nou denken dat mensen dat denken, terwijl je tegelijkertijd zegt te weten dat ze dat helemaal niet denken. Volg je me nog.

quote:

En ik vind het een beetje raar. Dat je gaat zeggen dat ik emotioneelloos ben. Want dat ben ik dus niet

Dat heb ik nergens gezegd

quote:

Kijk de ene kan me lelijk vinden, maar dat wil niet zeggen dat ze dat allemaal vinden. Smaken verschil

Dat geldt ook voor die spuuglelijke mokkels waar jij zo oneerbiedig naar verwijst. Kan best zijn dat anderen ze wel aantrekkelijk vinden.

Ik heb slechts jouw eigen uitspraken gespiegeld, dus als jij dat beledigend vindt, moet je eens bij jezelf te rade gaan.

quote:

Op zaterdag 21 juni 2008 08:36 schreef Troel het volgende:
Remexxy, hoe oud ben je? Je komt namelijk op me over als en puber van 14

25


Bedankt voor je compliment

quote:

Op zaterdag 21 juni 2008 00:19 schreef Xennia het volgende:

[..]

Hoe kun je nou denken dat mensen dat denken, terwijl je tegelijkertijd zegt te weten dat ze dat helemaal niet denken. Volg je me nog.
[..]

Dat heb ik nergens gezegd
[..]

Dat geldt ook voor die spuuglelijke mokkels waar jij zo oneerbiedig naar verwijst. Kan best zijn dat anderen ze wel aantrekkelijk vinden.

Ik heb slechts jouw eigen uitspraken gespiegeld, dus als jij dat beledigend vindt, moet je eens bij jezelf te rade gaan.

1. Ik zie alles verkeerd . Maar dat zel wel komen omdat ik waarschijnlijk met een onzeker hoofd over straat loop. Want als ik me zelf ben dan is er ook niks. En ja de laatste tijd voel ik me gewoon wat onrustiger

2. Daar bedoel ik mee te zeggen, dat je zij dat ik geen vermogen heb om me in te leven in gevoelens van een ander

quote:

Op zaterdag 21 juni 2008 12:19 schreef Remexxy het volgende:
2. Daar bedoel ik mee te zeggen, dat je zij dat ik geen vermogen heb om me in te leven in gevoelens van een ander

Dat is een van de kenmerken van autisme, maar dat betekent nog niet dat je zelf geen emoties hebt

Trouwens hebben jullie dat ook. Soms kan ik me niet afsluiten van dingen soms lijkt het of alles op me af komt, toen ik klein was vond ik dat heel erg vervelend. Nu is het niet meer zo erg en kan ik er wel mee leren leven

Maar vandaag kwam er zo ineens floep iets uit mijn mond.

Ik ga geregeld naar de inloop, de inloop hoort bij waar ik op me zelf woon. Daar komen clienten gezamen om een kop koffie te drinken en ze komen daar om gezellig te doen. Je kan daar ook eten op halen of daar op eten als je geen zin hebt om b.v. zelf te koken in je eigen huis

Maar om het verhaal af te maken.
Soms komen daar ook mensen die aldoor maar door drammen over dingen maar dan op kinderachtige manier. Zo als vandaag het geval was.

Er begon iemand maar te zeuren en te zeuren. Toen zij ik er zo wat van zij. En hij ze meteen dat ik er niet mee moest bemoeien.

Maar ik kan me hellaas daar niet vanaf sluiten, het is zo moeilijk. Soms ben ik dat gezeik zo zat dat ik er gewoon spontaan iets van zeg. Ook doe ik dat op de verkeerde mannier

quote:

Op zaterdag 21 juni 2008 18:30 schreef Remexxy het volgende:
Trouwens hebben jullie dat ook. Soms kan ik me niet afsluiten van dingen soms lijkt het of alles op me af komt, toen ik klein was vond ik dat heel erg vervelend.

Dat heb ik ook. Ik heb mezelf nog steeds niet vergeven voor de erge en minder erge dingen die ik heb gedaan. Terwijl de mensen die ermee te maken hebben het waanschijnlijk al lang zijn vergeten.

Even iets in dit topic neerleggen, normaal gaat alles z'n gangetje en heb ik dit topic niet zo nodig, we weten wie ons kind is ( een lange pier van 18 ) met zijn gebruiksaanwijzing die wij respceteren. So far so good.
Alleen: gister kreeg hij ene ongeluk met de fiets, gapende kinwond en scheur in z'n pols.
Maar wat gebeurde er... niets, hij dacht er niet aan z'n mobiel te gebruiken, hij bleef liggen/zitten waar hij was, schoot ook niemand aan om hem te helpen.
Pas na verloop van tijd stapte er iemand op hem af om hem te helpen en naar de dichtsbijzijnde huisarts te brengen.
Gelukkig was het een oude buuf die hem wel kende en regelde het bellen verder voor hem.
Later in het ziekenhuis bij de EHBO is er bij hém heel moeilijk iets uit te krijgen, nu was het ook een heerlijk empathisch arts i.o (not) die hem al bitchend wel even dingen zou vragen, nou, dan krijg je echt weinig antwoord hoor.
Nu waren wij er gelukkig bij, maar je merkt opeens dat er best zaken zijn waar hij en wij tegenaan lopen, nu zal hij niet iedere dag een ongeluk krijgen, maar wél in situaties terecht komen waarbij hij níet duidelijk kan maken hoe en wat.
En dat baart me zorgen, want ik weet heel even niet hoe ik hem daarin moet sterken. Want wij zijn er natuurlijk niet eeuwig..