Inderdaad wat een zuurpruimen bij 3voor12.
Ik ben (helaas) alleen zondag geweest naar Pinkpop, maar ik heb absoluut genoten. Zonder meer van de goede (festival)sfeer en het zomerse weer maar van de artiesten in het bijzonder.
Mijn persoonlijke review van de dag:
Fictionplane vond ik niet zo goed uit de verf komen, al kende ik veel nummers van ze en mag ik er graag naar luisteren maar ik vond dat ze het niet goed over wisten te brengen op het publiek.
Maar een festival openen om 12.00 uur 's middags is natuurlijk ook niet makkelijk.
Daarna doorgegaan naar het 3fm podium voor
the Wombats, en die wisten meteen leven in de brouwerij te brengen. Hun nummers zijn natuurlijk ideaal om het festivalsfeertje te verhogen en dat was wat mij betreft een mooi begin van de dag. De perfecte gangmakers. Ze hadden niet misstaan op het hoofdpodium. Één van de hoogtepunten van zondag wat mij betreft.
Gavin DeGraw was uitermate geschikt om na de opwinding van de Wombats alweer even bij te komen en lang uit te relaxen in het gras bij het hoofdpodium. Weinig van meegekregen eerlijk gezegd, maar het klonk wel aardig.
Daarna geprobeerd bij
Kate Nash te komen in de tent, maar de rijen stonden tot ver buiten de tent, en het stonk er naar pis, dus snel doorgelopen naar Cavalera Conspiracy, die wat van het ruigere werk zijn. Wat mij betreft dus iets té ruig, maar ach, het is gezellig, de zon schijnt, en ik heb drank, wat wilt een mens nog meer toch. Bovendien had ik genoeg om naar uit te kijken wat betreft optredens die nog zouden gaan volgen.
Dus hebben we ons ruim op tijd in het gras gesetteld voor
Racoon. Die - naar mijn mening - één van de beste perfomances weggaf van de Pinkpop zondag, de nummers boden voldoende afwisseling, en wisten voldoende te boeien om de aandacht bij het optreden te houden. Maar wat ik hoorde was dat velen Racoon vonden tegenvallen. Ik deel die mening dus niet.
The Hives was een erg lekker tussendoortje, van deze band gaan we zeker meer horen denk ik, dat klonk lekker! Ik heb hier alleen niet zolang gestaan, tijdens dit optreden ben ik alle merchandising kraampjes eens gaan afstruinen, ook een leuke bezigheid tenslotte.
Maar één van mijn vrienden wilde geen minuut missen van
Alanis Morissette dus zijn we ruim op tijd bij het hoofdpodium gaan staan. Alanis mocht dan weliswaar één van de grootste namen zijn van het Pinkpop festival, mij kon ze persoonlijk geen minuut boeien. Ze zong haar nummers plichtmatig, weinig improvisatie of interactie met het publiek, en natuurlijk speelt het ook mee dat ik geen fan ben van haar nummers. Wat dat betreft was ik blij toen ze haar laatste nummer Ironic speelde, haar enige nummer dat me nog enigzins kan bekoren, en het was tevens het startsein om richting het 3fm podium te lopen, waar Serj Tankian zou optreden. Één van de artiesten waarvoor ik naar Pinkpop ben gekomen dit jaar. Onderweg hoorden we de band nog verzoeken om de zelfingenomen Alanis te feliciteren met haar verjaardag door met duizenden tegelijk happy birthday te zingen.
Serj Tankian, de zanger van System of a Down met z'n herkenbare stemgeluid was al begonnen toen we bij het 3fm podium aankwamen maar gelukkig had ik z'n beste nummers niet gemist. Ik heb zijn solo-album Elect the dead dus kan vele nummers zo meebléren en dat heb ik dan ook uit volle borst gedaan. De nummers waren wel goed, maar het optreden had wat mij betreft wél iets beter gekund, ik had er althans meer van verwacht maar dat kan ook door te hooggespannen verwachtingen komen. Soms had ik het idee dat Serj Tankian de nummers te snel afraffelde, en ik had iets meer interactie tussen hem en het publiek verwacht, mede omdat hij zo bekend staat om zijn politieke statements. Maar al met al absoluut geen tegenvaller, en ik had 'm niet willen missen.
Gelijk door naar de volgende top-act.
Queens of the stoneage. Wat waren die goed! Perfecte festival-band natuurlijk, hun muziek leent zich uitstekend voor een uitzinnig sfeertje al speelden ze sommige nummers enigzins plichtmatig had ik het gevoel. Desondanks heb ik er niet minder om genoten. Ik was bang dat ze zouden tegenvallen, maar dit was gelukkig niet het geval.
Het contrast kon niet groter met de
Counting Crows die daarna optraden. Niet alleen de muziek is een stuk kabelender, ook de performance kon mij een stuk minder overtuigen. Ik vond het een mat optreden en hier zijn we dan ook weer snel weggegaan.
Ruim op tijd om een goede plek uit te zoeken voor
Rage against te machine. Ook hier was ik bang dat het optreden tegen zou vallen, maar het was een waardig afsluiter, met een mooie openingsact waarbij de bandleden als een soort 'Guantanomo bay' gevangenen opkwamen vergezeld door een luchtalarm om het dramatische effect te versterken. Dat maakte indruk! Vervolgens speelden ze het gehele eerste nummer af met die zak over hun kop, nadat ze zich hadden ontdaan van die zak over hun hoofd en zich hadden omgekleed werd het socialistische lijflied 'de internationale' ingezet en werd een rode vlag gehezen, waarna er langzaam een gitaar-rifje werd ingezet en het optreden echt losbarste. Goede show, en een heerlijk energieke afsluiter waardoor we nog vol adrenaline het festival-terrein verlieten.

Gelukkig konden we 50 minuten lopen om onze adrenaline kwijt te raken en fijn na te babbelen, we stonden verdorie nog voorbij camping C! Maar het was absoluut de moeite waard, het was voor mij de tweede keer maar volgend jaar wil ik absoluut een weekendticket.
[ Bericht 3% gewijzigd door Tomatenboer op 02-06-2008 14:15:57 ]
'De neiging rijke en machtige mensen te bewonderen, zelfs welhaast te aanbidden en mensen van arme of gewone komaf te verachten dan wel te negeren is de belangrijkste en meest universele oorzaak van de corruptie van ons morele besef' Adam Smith