quote:
Op zondag 1 juni 2008 09:28 schreef mane het volgende:Geniet je nu ook meer van het leven? Is dat de reden om het te willen onthouden? Ik kan me er weinig bij voorstellen, de impact van zo'n gebeurtenis.
Ik heb niet het idee dat ik méér geniet van het leven. Je hoort mensen vaak zeggen dat ze zich minder druk maken om dingen die er niet toe doen. Ik kijk er anders tegenaan: ik maak me nog steeds druk om kleine dingen, en ik ben dolblij dat ik dat kan doen. Die gewone dingen zijn juist heel fijn.
Ik wil alles onthouden, omdat het gek genoeg een mooie gebeurtenis was. Ik zag hoeveel m'n geliefden me zouden missen als ik er niet meer was, en wildvreemden waren ontzettend lief voor me. Ook is het een fijn idee dat een mens een veerkrachtig wezen is. Als je iets erg overkomt, dan ga je er gewoon mee om. (Zelfs zo'n aansteller als ik.

)
quote:
Gisteravond was ik eten bij een vriendin die enorm worstelt, haar hele leven al, met depressie&zwaarmoedigheid. Die geniet dus eigenlijk van niets in het leven. Ja, eten kan ze nog wel waarderen en koken vindt ze 'wel leuk' om te doen (ze kan het ook heel goed). Maar verder.

. Ik probeer me voor te stellen hoe dat moet zijn, maar ik begrijp het niet.
Ik heb de laatste tijd veel interviews met leerlingen. Dan stel ik de vraag: "Stel je eens voor dat we een lijstje zouden maken van dingen die bij [naam van leerling] horen, wat voor soort dingen zouden er dan
helemaal bovenaan dat lijstje staan?" Dan krijg je antwoorden als: vrienden, familie, voetbal, computerspellen, geloof, school. Maar er zitten ook leerlingen tussen die nergens enthousiast van kunnen worden. Ik vind dat zo vreselijk. Als dat maar geen gedeprimeerde volwassenen worden.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.