MUZIEK:
Gavin DeGraw is een singer-songwriter met Pete Murray vandaag als grootste concurrent: Gavin is van de soepel glijdende piano- en drumpartijen met een rockrandje.
MIN:
Laten we met de min beginnen, dan hebben we dat gehad. Gavin heeft last van het Boyband-syndroom. Nooit van gehoord? Door het Boyband-syndroom kun je niet meer stoppen met zingen. DeGraw zingt al zijn nummers tot aan de knok toe vol. Hij gunt zijn stem geen seconde rust. Heeft hij even geen tekst, dan komen de ooh’s en aahh’s te voorschijn, of herhaalt hij zijn laatst gezongen zin gewoon nog een keer. In een uur tijd zijn drie rustmomenten te vinden: twee voor een gitaarsolo, de derde voor een orgelsolo. Hierdoor is niet alleen nergens rust te vinden in de muziek, het zorgt er ook voor dat de muziek niet de kans krijgt om gehoord te worden. Heeft Gavin dan zoveel te vertellen? Niet specifiek. Je hoort hem over vreemdgaan, verliefdheid, zichzelf en relativisme, dat hij iets te vaak uit op het niveau van sinterklaasrijmelarij. Neme het voorbeeld: “Wait a minute sister, I know I ain’t your mister.”
Heeft hij dan iets te verbergen? Ja, daar lijkt het eerder op. DeGraw wisselt tussen piano en gitaar. Om hem heen hebben zich vier jan jokers verzameld om hem te begeleiden op gitaar, bas, drum en orgel. Die vier man is overdreven, want zoveel is er niet te spelen en dus te verdelen. Tijdens de meer rock nummers geeft de drummer een iets hardere klap op zijn drumstel en zijn gitaristen slaan nog even iets harder de gitaar aan. Maar verder blijft het te veel in een stuurloze middelmaat hangen. Op het Pinkpop podium wordt duidelijk dat DeGraw geen festival-, maar Vondelparkmateriaal in huis heeft.
PLUS:
Aan het einde zet Gavin eindelijk zijn richtingaanwijzer aan. I Don’t Wanna Be en Chariot zijn verreweg zijn sterkste nummers. Die nummers doen het wel goed bij het publiek. Dan krijgt hij eindelijk voor elkaar wat hem eerder met zijn laatste single In Love With A Girl nog niet lukte. De oorzaak? Deze hebben smoel, nemen je mee. I Love With A Girl is daar een slap aftreksel van. Daarbij weet DeGraw het publiek dicht bij hem te krijgen, door ze simpelweg op te zoeken. Hij loopt een paar rondjes door de barrier, schudt handen, laat zich aanraken. Het heeft effect: DeGraw bereikt haast het niveau van een grote ster.
CONCLUSIE:
Aan het begin van zijn optreden stelt DeGraw zich voor: "Hello I’m Gavin DeGrawiiehh. I like you. Do you like me?" Dan is het opvallend stil. Die vraag had hij ook beter aan het einde kunnen stellen. Dan had hij zeker meer respons gekregen. DeGraw krijgt het publiek te laat mee.
CIJFER:
12 (nummers in totaal)/4 (sterke): 3. Bonuspunten: 1 punt voor sterke binding met publiek en 1 punt voor sterke afronding. Dat brengt het totaal op: 5.
___
Jammer van het cijfer maar dat hij geen festival materiaal is ben ik het wel volledig mee eens.