Latente ziektes.

Dit is Suzanne te Loeke.



Suzanne weet het nog niet, maar ze heeft ebola. Vorige week is ze met haar oma Antoinette een dagje naar de Apenheul geweest. De vooral de doodskopaapjes waren heel lief, ze kwamen zelfs op haar schouder zitten, zo schreef ze die avond in haar dagboekje.
Wat ze echter niet merkte was de hap die het aapje van de net door haar oma gepoetste appel nam. Suzanne nam vrolijk een hapje, en kreeg zo nietsvermoedend een dodelijk virus binnen waar ze gruwelijk aan zou sterven.
Op het moment van de foto voelt ze zich al niet zo lekker. Ze knijpt haar oogjes wat toe, en de handjes gaan richting haar buikje vanwege de pijnscheuten. Vanavond zal ze koorts en hoofdpijn krijgen, en morgen komt er bloed uit al haar kleine lichaamsopeningetjes.
Oma zal hier echter niks van meekrijgen. Die is morgen op bezoek bij haar nieuwe vriend Ab in verzorgingstehuis Den Gouden Rimpel, waar Ab zijn zevenentachtig jaar oude geslacht van achter in haar zal schuiven. Want ja, oma wil ook wel eens wat hoor.

Dit is Chitra Dewangan



Chitra heeft nog geen idee dat ze Syfilis heeft. Gister begon haar kutje wat te jeuken, maar omdat ze in India nog niet zover gevorderd zijn op het gebied van lichaamsverzorging heeft ze dit wel vaker.
Deze keer is het echter raak. Er vormen zich al wat zweertjes op de plaatsen waar oom Kakapuri haar vorige week heeft aangeraakt met zijn geslacht. Hij gaf haar de bloemen die ze op de foto vasthoudt, als symbolisch bedankje voor de 'bloem' die ze hem zo vol overgave gaf. Chitra zal straks de bloemen in een vaas zetten, onwetend dat de kat van de buren hem morgen van de vensterbank zal gooien. Maar hé, je kan niet alles voorzien.

Volgende week zullen de zweertjes weg zijn en zal Chitra zich jarenlang geen zorgen meer maken. Op haar vierentwintigste, wanneer ze eindelijk genoeg geld heeft gespaard om een opleiding in Mumbai te volgen, zal ze geestelijk plots hard achteruit gaan. Haar zenuwstelsel zal ernstig aangetast worden, waardoor ze nog dementer wordt dan de moeder van MASD. Denkend dat ze een wasknijper is zal ze haar laatste jaren doorbrengen in de achtertuin van haar ouderlijk huis, waar ze uren over de waslijn hangt. Haar ouders kwijnen weg van verdriet, en omdat oom Kakapuri een egocentrische klootzak is zal Chitra haar laatste weken volledig alleen doorbrengen, tot ze overlijdt aan ondervoeding.

Dit is Herman 't Luijdt.



Herman wordt morgen geraakt door een bus. Het is dan wel geen ziekte, je gaat er wel flink dood aan.

quote:

Op zondag 4 mei 2008 01:14 schreef Rosbief het volgende:
Puik topique!

Doe mee dan lul.

Dit is Jacob van Es.



Jacob heeft dodelijke versie van rodehond. Hij wist zelf ook niet dat dat bestond.
Op dit moment is de ziekte nog in zijn incubatiefase, maar over een paar dagen zullen de eerste rode vlekjes tevoorschijn komen.
Zijn ouders, Klaas en Mariëlle, zullen hem naar de dokter nemen, die ze zal vertellen dat er niets aan het handje is. Eenmaal thuisgekomen zet Jacob een cd van Bert en Ernie op en zingt luidkeels mee. Tijdens het stukje waar Kermit langskomt en de alfabetmars wordt ingezet raakt Jacob echter verstikt in een verraderlijke hoestbui. Hij loopt rood aan, zijn ogen beginnen te tranen, en stukjes van zijn longweefsel vinden hun weg door naar boven. Zijn ouders vinden hem dood op het bebloede tapijt terwijl Grover vrolijk vertelt over het vogeltje wat hij zojuist heeft gered.

Dit is Marianne Elshof



Marianne heeft leukemie. Lollig is anders.
Over een maandje zal het pas ontdekt worden, en dan is het natuurlijk al veel te laat!!1!!BBQ. Na jaren van chemotherapie en bestraling zal ze erbij lopen als een kale, uitgemergelde versie van Britney Spears. Ja, nóg kaler en uitgemergelder. Lollig is anders, of had ik dat al gezegd?
Daarna gaat ze dood.

quote:

Op zondag 4 mei 2008 01:19 schreef Rosbief het volgende:

[..]

Ik lurk liever.
En waarom gaan ze allemaal dood, beetje eentonig zo.

Daar zeg je me wat.

Dit is Peter Velthuizen



Peter heeft Multiple Sclerose, maar dat weet hij nog niet. Hij heeft de laatste tijd al last van vermoeidheid en verstijfde spieren, maar omdat hij fanatiek hockeyt is dat hem niks nieuws. Binnenkort zal hij last krijgen van spasmes, wat hem meer zorgen zal baren. Zijn vriendin verlaat hem een maand later wanneer hij tijdens zijn zoveelste spastische aanval haar favoriete porseleinen hondje van het dressoir stoot. Hond in scherven, vriendin in tranen. Peter blijft alleen achter.
Tijdens een nachtelijke huilbui besluit hij er een topic over te openen. Gesteund door zijn virtuele vrienden op het forum voelt hij zich al een stuk beter, en besluit hij de kroeg maar eens in te gaan. Met behulp van zijn wandelstok strompelt hij zijn weg naar het buurtcafé waar hij Marieke Grevens tegenkomt. Het is liefde op het eerste gezicht.
Nog geen jaar later zijn Marieke en Peter getrouwd. Terwijl de verlamming aan alle kanten toeslaat ontdekt Peter dat Marieke ook een ziekte heeft, waardoor ze onder andere steeds winderiger wordt. Wetend dat hij met zijn half mismaakte kop vanwege de verlamming toch nooit wat beters kan krijgen haalt hij zijn schouders op en steekt nog een sigaartje op wanneer de stank echt niet meer te harden is.
Op zijn vierenveertigste krijgt hij zo'n ernstig spasme in een supermarkt dat hij een plank vol potten Appelmoes omstoot. Hij snijdt zich aan het glas, en loopt daarmee een uiterst zeldzame ziekte op die hem onsterfelijk maakt.
Omdat hij nooit doodgaat maakt hij de dood van zijn beide ouders, zijn vrouw, hun twee kinderen waarvan er een een waterhoofd heeft, en al zijn vrienden mee. Na vierhonderdeenenzeventig begrafenissen, ongeveer vijftig maal zoveel spasmes, en met een bek zo lelijk van de verlamming dat zelfs volwassenen spontaan beginnen te janken sluit hij zich op in zijn eigen kelder. Hij wordt extreem oud, en zo mogelijk nog ongelukkiger.

Aan de volgende user de eer om een beschrijving te maken van de ziekte van Marieke. Ik blijf niet aan de gang

quote:

Op zondag 4 mei 2008 01:27 schreef Deoxyribonucleic het volgende:
Dit is Kimberley Droesaar

[ afbeelding ]

Kimberley is een emo, en volgens de traditie moet ze minstens 2 keer per jaar haarzelf van kant te maken,

Helaas mislukt haar zelfmoordpoging door middel van haar vader's dienstwapen van de NSB


Dus is ze voor de rest van haar kudtleven een kasplantje

Beetje kort, maar heerlijk tragisch

quote:

Op zondag 4 mei 2008 01:45 schreef Deoxyribonucleic het volgende:

[..]

Welkom in ONZ, je bent zekers het walgelijke kusjekroel sfeer in OUD/R&P/F&F gewend

Help me herinneren dat ik je een stok in je anus aanbreng. Ik leg later wel uit wat je verkeerd hebt gezegd.