Het gekke is dat ik op een gegeven moment juist bij vakantie in NL allerlei dingen opliep...
Hier in Frankrijk vind ik, afgezien van de modernere ziekenhuizen, de oud en vervallen uitziende zorginstellingen altijd zo weerzinwekkend uitzien. Dan vraag je je echt af hoe het staat met de hygiëne-normen.... brrr!
De medische zorg op zich vind ik echter van zeer hoog niveau, zeer gespecialiseerd; zelfs beter dan in Nederland. Terwijl het in NL dan weer zo heerlijk schoon en modern is.
Je zou een mix van beide moeten hebben voor het ideale ziekenhuis!
Een raar iets van het Franse medische circuit:
als je bloed moet laten prikken of urine e.d. moet laten onderzoeken, dan ga je (met je receptje van de dokter) naar één van de laboratoria die over stad en land verspreid zitten. Er zijn er bijna net zoveel als dat ze hier apotheken hebben (en da's een hoop)! (Ik overdrijf het een beetje, maar er zitten er overal.
)Die laboratoria zijn dan weer privé-bedrijfjes, en dààr is de hygiëne soms helemààl ver te zoeken!!! Echt shockerend! Ik merk dat het de laatste jaren beter wordt (met name bij de nieuwe), maar je vraagt je echt af hoe het mogelijk is om op die manier, in een achterkamertje op de 2e verdieping van een appartementengebouw, op een correcte manier steriele analyses uit te kunnen voeren....
Oja, en doktersrecepten worden hier nog steeds op A4-formaat papier geschreven!
Nogal een verschil met die mini-briefjes in NL!
En verder heb je nog meer papierwerk als je dokter of de instelling waar je naartoe gaat de "carte vitale" (gezondheidspasje van het ziekenfonds, zeg maar) niet accepteert. Want de installatie van de apparatuur daarvoor kost geld, en de gemiddelde huisarts heeft daar bijv. de centen niet eens voor!
quote:Op zondag 4 mei 2008 12:23 schreef d.n3rd het volgende:
In Argentinië (Buenos Aires) viel het met op dat de mensen werkzaam in de ziekenhuizen gewoon met hun werkkledij aan van huis vertrokken. Men kleedde zich in het ziekenhuis dus niet om. Stond ik wel even van te kijken. Ik ben daar ook in een publiek ziekenhuis geweest, kan ik niet aanraden, werd eigenlijk al bang iets engs op te lopen door er alleen maar te staan. In een Duits privéziekenhuis kwam ik regelmatig, dat was weliswaar niet naar Nederlandse standaarden en nog steeds eng, maar vooruit.. Als je problemen hebt moet je toch ergens heen. Ik ben er verder prima behandeld, vrienden van me ook.
Ik dacht dat de duitse ziekenhuizen tot de beste in de wereld behoorden?
quote:Oh, okee! Dat had ik ook niet begrepen!Op zondag 4 mei 2008 21:22 schreef d.n3rd het volgende:
Misschien, deze niet in ieder geval.. Misschien qua opleidingsniveau van de doktoren, maar verder.. NB het was een Duits ziekenhuis in Buenos Aires he..
Verder door een knieblessure en een allergische reactie op een medicijn naar het ziekenhuis in Dublin geweest ; vriendelijk personeel (vooral die dokter die me toen hielp toen ik die allergische reactie had gehad ; wat een mooi meiske
), alleen superlange wachttijden !! (moest zo'n 6 uur wachten 
).
Wat me hier in DLD opvalt is dat de artsen allemaal eigen praktijken hebben, d.w.z. niet in een ziekenhuis. En dat ik een ultraschallbehandeling (weet de NL-term niet precies, is in elk geval geen ultrageluid maar een ding dat een soort machinegeweergeluiden maakt
) van de orthopeed zelf krijg, niet van een of andere assistente of zo. En elk kwartaal moet je 10 euro Praxisgebühr betalen
aan de eerste arts die je bezoekt. Dat betekent ook dat je elk kwartaal een nieuwe verwijzing voor de specialist bij de huisarts moet halen, ook al ben je er al onder behandeling.quote:In FR indd ook ja! En dan zijn ze vaak aan een ziekenhuis verbonden voor de chirurgische interventies enzo.Op maandag 5 mei 2008 13:05 schreef Rewimo het volgende:
Wat me hier in DLD opvalt is dat de artsen allemaal eigen praktijken hebben, d.w.z. niet in een ziekenhuis.
quote:Ik denk dat je een RMI of IRM (ofzo) bedoelt. Met van die tam-tam geluiden?En dat ik een ultraschallbehandeling (weet de NL-term niet precies, is in elk geval geen ultrageluid maar een ding dat een soort machinegeweergeluiden maakt
quote:In FR is de doorverwijzing gelukkig eenmalig; en voor een paar uitzonderingen heb je geen verwijzing nodig, zoals voor de gynaecoloog bijvoorbeeld.En elk kwartaal moet je 10 euro Praxisgebühr betalen
Verder betaal je voor elk doktersbezoek 1¤ uit je eigen portemonnee. (Dat is redelijk nieuw; voorheen was het 0,0¤; dan snap je ook waarom de Franse ziekenfondskas zo'n zwart gat is....) Het ziekenfonds betaalt gemiddeld zo'n 60% van het normtarief voor het consult; je aanvullende verzekering eventueel de rest.
Heb je een chronische of langdurende ziekte, dan word 100% van de ziektekosten door het ziekenfonds (la Sécurité Sociale) voor je betaalt voor alle handelingen/medicijnen die die specifieke aandoening betreffen.
De wachttijden waren wel lang, maar niet langer dan in Nederland. Wat ik zo enorm bizar vond is dat je als patient in een grote kamer komt te liggen waar iets van 12 bedden waren, en dat je ook erge spoedgevallen langs zag komen. Wij zagen dus een motorrijder die duidelijk geen pak aan had gehad en uit was gegleden. Not a pretty sight, bloed overal en kermend van de pijn. Ook was er een vrouw die steeds haar bed uit viel (ik maak geen grapje) en lag te brabbelen als een malloot. Ik snapte niet waarom zulke mensen niet alvast een apart kamertje kregen zoals in Nederland gebeurt, en de lichtgewonden gewoon een kamer delen.
Al met al was de arts wel heel erg goed, sprak zelfs aardig Engels, en de hulp was ook prima. Oh er was alleen nergens een soort winkeltje te bekennen waar je wat drinken kon halen behalve wat automaten, maar dan moet je maar net klein geld hebben.
Zelf ben ik 1 keer op de EHBO beland, en dat ging *floep* vanuit de auto op een stretcher, onderzoeken, voorlopige diagnose...... medicijnen en afwachten of die gingen helpen. Toen dat niet het geval bleek, werd er voorgesteld een echo te maken. Daarop een kwartiertje gewacht (het zal ondertussen rond half 2 's nachts geweest zijn), waarna de diagnose duidelijk was. Nieuwe medicijnen erin, opgenomen, lekker slapen en om half 8 stond de specialist aan m'n bed met het voorstel maar meteen te opereren. Omdat het niet hyper-urgent was en ik graag wat tijd wilde om m'n gezin voor te bereiden een afspraak voor de week erop gemaakt, en klaar.....
Zoonlief is helaas de afgelopen twee jaar heel vaak ziek geweest, en als ik daarmee in m'n armen binnenkom en zeg dat het niet goed gaat, zitten we binnen 5 minuten bij de kinderarts. Gewoon een afspraak maken kan ook: vorige week belde ik rond 8 uur, en om 10.15 uur konden we er terecht (naja, eigenlijk al eerder, maar zo snel kon ik uk niet uit school halen).
Dit zijn dus priveziekenhuizen, maar nog altijd vele malen goedkoper dan in NL (een consult aan de kinderarts kost bv ongeveer 15 Euro). Het is er schoon, bijna alle artsen zijn geschoold in de VS of Australie en iedereen spreekt (enig) Engels. Voor onze Japanse medemens -die het wel eens wat moeilijker heeft met z'n vreemde talen- zijn er zelfs tolken beschikbaar.
quote:Yup. Mijn dochter werd vroeger zelfs altijd ziek na de zomer- en kerstvakantie. Ze zat op een schooltje met veel kinderen van een Amerikaanse basis, waar in de vakanties enorm veel personeelswisselingen waren. Als er dan dus een nieuwe lading uit de VS kwam, merkte je dat gewoon op school.Op zaterdag 3 mei 2008 17:54 schreef Lyrebird het volgende: Geen flauw idee of het klopt, maar het lijkt erop alsof de ziektenkiemen hier anders zijn dan in Nederland. Hebben jullie dezelfde ervaring?
Bovendien vind ik dat we hier in de tropen 'anders' ziek zijn. Minder snel verkouden, maar als er het dan zijn (en vooral de kinderen), loopt het sneller wat uit de hand tot keelontsteking en ooronsteking. En als die er eenmaal zitten, is het veel moeilijker om ervan af te komen zonder antibiotica.
De paar eerste keren toen ik hier kwam ben ik een paar keer goed ziek geweest van verkeerd voedsel (vaak mijn eigen schuld..vergeten fruit te wassen enzo) ...daarna nooit meer. Soms verkouden maar nooit zo erg als in Nederland...
terwijl ik helemaal geen pillenslikker ben. een week thuis gezeten, 3 kwart van de medicijnen niet genomen en gewoon doobetaald gekregen. verder helemaal geen ervaring met ziekenhuizen, god zij dank!quote:Het hangt erg van het ziekenhuis af.Op maandag 5 mei 2008 15:10 schreef Silmarwen het volgende:
Ik woon zelf niet in het buitenland maar heb wel ervaring met de EHBO in Frankrijk.
De wachttijden waren wel lang, maar niet langer dan in Nederland. Wat ik zo enorm bizar vond is dat je als patient in een grote kamer komt te liggen waar iets van 12 bedden waren, en dat je ook erge spoedgevallen langs zag komen. Wij zagen dus een motorrijder die duidelijk geen pak aan had gehad en uit was gegleden. Not a pretty sight, bloed overal en kermend van de pijn. Ook was er een vrouw die steeds haar bed uit viel (ik maak geen grapje) en lag te brabbelen als een malloot. Ik snapte niet waarom zulke mensen niet alvast een apart kamertje kregen zoals in Nederland gebeurt, en de lichtgewonden gewoon een kamer delen.
In het ene heb je gewoon ieder een eigen kamertje; in het andere ziekenhuis lig je urenlang in een bed op de gang te wachten (met alle anderen, + de rondrennende artsen en verplegers) tot je onderzoeken gedaan kunnen worden!!
naar mijn gevoel veel beter dan in NL en wachttijden bestaan er niet
De martkwerking werkt hier wel, er zijn goedkope klinieken die langere wachttijden hebben, en overheidsklinieken waar het goedkoper is, maar je wel zo 1 a 2 uur zit te wachten. Voor ziekenhuizen hetzelfde, als je er geld voor over hebt (of een goede verzekering hebt) wordt je meteen geholpen door de specialist.
Singapore probeert een medical hub te worden voor de omringende landen, en op het moment zijn er vrij veel Russen die hier voor een vakantie/medische ingreep komen.
Ik ben met 4 ziekenhuizen 'in aanraking' geweest:
Fredrikstad: stelletje incompetente gekken in een smerig afatand ziekenhuis. Als je echt totaal nergens meer een baan kan krijgen als arts, solliciteer je hier en krijg je een baan.
Ullevål sykehus in Oslo: een mix van oude (1899) gebouwen en nieuwere delen. De oudere delen zijn aangepast aan wat er vandaag de dag van een ziekenhuis verwacht wordt. De nieuwe delen, vooral de intensive care op de kinderafdeling zijn gewoon geweldig, eigen verdieping met kamers voor ouders van kinderen die lang in het ziekenhuis moeten verblijven, prima eten, perfecte verzorging.
Rikshospitalet: een vrij nieuw ziekenhuis met een van Europas beste qua hartchirurgie voor (zeer) kleine kinderen, thorax afdeling perfect, maar opvang voor ouders ronduit slecht.
St Olavs sykehus in Trondheim: bestaat uit een oud en een nieuw deel. Het nieuwe deel is de vrouwen en kinderen afdeling, en die werkt prima.
Voor kinderen onder de 18 zijn alle behandelingen gratis, voor ouder dan 18 moet je per consult een klein eigenaandeel betalen (20-25¤ ofzo), met een jaarlijks maximum van ongeveer 250¤ per gezin. Verder betaal je geen ziektenkosten, alles is door de staat geregeld.
Huisartsen hebben eigen praktijken en mijn huidige huisarts heeft een eigen polikliniek voor kinderen.
In Noorwegen zijn ze erg restrictief met het uitschrijven van medicijnen en vooral antibiotica (behalve in Fredrikstad...)
De staatsziekenhuizen zijn zacht gezegd wat minder gericht op klanttevredenheid. De meeste mensen die er komen zijn mensen met een ziekenfondsverzekering voor werknemers of armen. Mensen die zich beter kunnen veroorloven kunnen een bezoek aan een staatsziekenhuis niet altijd voorkomen. Bepaalde ziekten zijn namelijk geklasseerd als 'risico voor de volksgezondheid' en elk geval daarvan moet gemeld worden door een staatsziekenhuis. Als je dus bijvoorbeeld bij de EHBO van een privé-ziekenhuis komt nadat je gebeten bent door een hond, dan sturen ze je door naar het staatsziekenhuis.
Overigens, veel artsen uit het publieke stelsel klussen erbij in een prive-kliniek.
quote:Oowww ja! Toen ik op Guam van Uk #1 moest bevallen (als in: MOEST bevallen, en wel die dag) stuurde doc me eerst naar huis. Er waren op dat moment geen bedden op de kraamafdeling, en ze vond het zo rot voor me om op de gang te moeten bevallen. Na een paar uur belde het ziekenhuis dat ze er klaar voor waren.Op dinsdag 6 mei 2008 03:30 schreef Bora-Bora het volgende:
in het andere ziekenhuis lig je urenlang in een bed op de gang te wachten .....
Nadat dochterlief dan toch tevoorschijn was gekomen vroeg de gyn, terwijl ze stond te hechten, hoelang ik in het ziekenhuis wilde gaan blijven. "Tja... nou... uhm..... weet ik veel. Ik heb dit nog nooit gedaan, zeg jij het maar". "Nou" zei ze, "Normaal zou je een dag of drie moeten blijven, maar ik denk niet dat je dat hier wil". Een paar uur later snapte ik wat ze bedoelde, en krap 20 uur later gingen we naar huis.
Uk #2 kwam er netjes op tijd en uit eigen beweging uit (dit was nog altijd op Guam), maar kon daarna niet goed ademen en kwam in een couveuse terecht. Helaas was de IC zo klein, dat we van die eerste dagen geen foto's hebben: het was onmogelijk om alleen je eigen kind erop te zetten en mocht dus niet (overigens ook erg fijn toen ik een paar dagen later mocht gaan borstvoeden; de buurman zat bijna bij me op schoot). Ik geloof ook niet dat het heel normaal was dat pasbevallen moeders veel bij hun kinderen op bezoek gingen: na een half uurtje wiebelen haalde iemand gelukkig ergens een gammele bureaustoel vandaan.
Ach, what doesn't kill you.....
quote:Feit is, dat in Noorwegen je ALTIJD een eige bijdrage moet betalen bij de huisarts of het ziekenhuis. Pas als je 'geclassifieerd' bent als een pasient die langdurig medicijnen nodig hebt krijg je een speciale kaart waardoor je een korting krijgt op die eigen bijdrage. Kom je boven een bepaald bedrag per jaar, dan krijg je bezoeken aan de dokter of medicijnen gratis (wat ze hier noemen een blauw recept).Op vrijdag 9 mei 2008 22:56 schreef Fogel het volgende:
Ziekenhuizen in Noorwegen hebben een nogal varierende standaard...
In Noorwegen zijn ze erg restrictief met het uitschrijven van medicijnen en vooral antibiotica (behalve in Fredrikstad...)
Je betaald hier standaard voor alles: tandarts controle, een røntgenfoto, erste hulp: altijd is er een eigen bijdrage die gewoonlijk ca 2,5 euro kost.
Wat ik nog steeds vaag vind is dat je een vast bedrag aan belasting betaald van je loon. In Nederland kan je zien wat is wat... hier niet... Het is gewoon een bedrag en hoe dat verdeeld wordt blijft een raadsel. Die vaste bijdrage heb je gewoon, tenzij je iets hebt wat langdurig is (zoals ik nu standaard aan bepaalde pillen vast zit: ik moet betalen (een lager bedrag) voor mijn medicijnen en doktersbezoeken tot ik tot een max per jaar misschien kom)
quote:Niet ALTIJD. Zwangere vrouwen betalen niets tijdens de zwangerschap en ook niet voor de bevalling, en kinderen ook niet.Op maandag 12 mei 2008 03:01 schreef Musje456 het volgende:
[..]
Feit is, dat in Noorwegen je ALTIJD een eige bijdrage moet betalen bij de huisarts of het ziekenhuis. Pas als je 'geclassifieerd' bent als een pasient die langdurig medicijnen nodig hebt krijg je een speciale kaart waardoor je een korting krijgt op die eigen bijdrage. Kom je boven een bepaald bedrag per jaar, dan krijg je bezoeken aan de dokter of medicijnen gratis (wat ze hier noemen een blauw recept).
Je betaald hier standaard voor alles: tandarts controle, een røntgenfoto, erste hulp: altijd is er een eigen bijdrage die gewoonlijk ca 2,5 euro kost.
Wat ik nog steeds vaag vind is dat je een vast bedrag aan belasting betaald van je loon. In Nederland kan je zien wat is wat... hier niet... Het is gewoon een bedrag en hoe dat verdeeld wordt blijft een raadsel. Die vaste bijdrage heb je gewoon, tenzij je iets hebt wat langdurig is (zoals ik nu standaard aan bepaalde pillen vast zit: ik moet betalen (een lager bedrag) voor mijn medicijnen en doktersbezoeken tot ik tot een max per jaar misschien kom)
Ik weet niet waar je woont, maar 2.5¤ is ca 20NOK, en dat is wel heel erg laag voor een eigen bijdrage...
Wat maakt het uit of er 5 of 20% van je belasting naar post A of B gaat zolang je maar 30-40% kwijt bent in totaal. In Nederland ben je veel meer kwijt aan loonbelasting + alle sociale dingen die ze geen belasting noemen maar waar je niet onderuit kan. (maar dat is meer iets voor een ander topic)
Ik heb trouwens sinds januari eindelijk een huisarts, maar behalve het intakegesprek van een uur heb ik haar niet meer gezien
Gaat goed dus hier
[ Bericht 62% gewijzigd door wonderer op 15-05-2008 03:39:34 ]
quote:Sorry, ik bedoelde 25 euro...En dat betaal je dus voor elk doktersbezoek of ziekenhuisbezoek...Op woensdag 14 mei 2008 22:48 schreef Fogel het volgende:
[..]
Niet ALTIJD. Zwangere vrouwen betalen niets tijdens de zwangerschap en ook niet voor de bevalling, en kinderen ook niet.
Ik weet niet waar je woont, maar 2.5¤ is ca 20NOK, en dat is wel heel erg laag voor een eigen bijdrage...
Wat maakt het uit of er 5 of 20% van je belasting naar post A of B gaat zolang je maar 30-40% kwijt bent in totaal. In Nederland ben je veel meer kwijt aan loonbelasting + alle sociale dingen die ze geen belasting noemen maar waar je niet onderuit kan. (maar dat is meer iets voor een ander topic)
Tandartscontrole is standaard 110 euro (en ja, ook als je zwanger bent)
Hier ben je dus meer dan 50% kwijt aan belasting over je loon, en je hebt geen idee waar dat naar toe gaat, dus ja: het maakt wel uit vind ik.
quote:Dokter en ziekenhuis worden door de staat geregeld, tandartsen (over het algemeen) niet vandaar dat de laatstgenoemden zo ontiegelijk duur zijn.Op donderdag 15 mei 2008 23:48 schreef Musje456 het volgende:
[..]
Sorry, ik bedoelde 25 euro...En dat betaal je dus voor elk doktersbezoek of ziekenhuisbezoek...
Tandartscontrole is standaard 110 euro (en ja, ook als je zwanger bent)
Hier ben je dus meer dan 50% kwijt aan belasting over je loon, en je hebt geen idee waar dat naar toe gaat, dus ja: het maakt wel uit vind ik.
Je bent maximaal 50% van je inkomen kwijt indien je meer dan 682.500NOK per jaar verdient en echt he-le-maal niets af kan trekken (als je alles na wil lezen kan je dat hier doen http://www.skatteetaten.no/upload/PDFer/L-ABC2007.pdf ... maar da's meer voor dit topic Belastingen in je nieuwe thuisland
quote:Je eigen bijdrage moet je zonder meer betalen bij elk dokters of ziekenhuis bezoek. Als je (zoals ik nu ben) een langdurig patient bent, krijg je korting, maar betaal je vengoed nog een evenredig deel tot een bepaald maximum. Ik ken de regels: ben zowel tandartspatient met teruggave hier geweest en nu inmiddels een langdurig patient bij de dokter. Neemt niet weg dat ik inmiddels meer kosten heb gehadOp donderdag 15 mei 2008 23:56 schreef Fogel het volgende:
[..]
Dokter en ziekenhuis worden door de staat geregeld, tandartsen (over het algemeen) niet vandaar dat de laatstgenoemden zo ontiegelijk duur zijn.
Je bent maximaal 50% van je inkomen kwijt indien je meer dan 682.500NOK per jaar verdient en echt he-le-maal niets af kan trekken (als je alles na wil lezen kan je dat hier doen http://www.skatteetaten.no/upload/PDFer/L-ABC2007.pdf ... maar da's meer voor dit topic Belastingen in je nieuwe thuisland
(belasting, dokters- en tandartskosten) dan ooit in Nederland, terwijl ik minder verdiende..
[ Bericht 0% gewijzigd door Musje456 op 16-05-2008 00:53:34 ]
quote:Nee, waarom? Dit topic gaat toch over ziek zijn in het buitenland?Op donderdag 15 mei 2008 23:56 schreef Fogel het volgende:
[..]
maar da's meer voor dit topic Belastingen in je nieuwe thuisland
quote:Oei... had je wel het idee dat je, bij eventuele complicaties tijdens de bevalling, goed geholpen zou worden?Op zondag 11 mei 2008 18:24 schreef Gaoxing het volgende:
Ach, what doesn't kill you.....
quote:Owww, dat is nog een heel ander verhaalOp woensdag 21 mei 2008 06:30 schreef femmeChantal het volgende:
Oei... had je wel het idee dat je, bij eventuele complicaties tijdens de bevalling, goed geholpen zou worden?
Mijn gynaecoloog was zonder meer goed en ervaren, maar de omstandigheden eromheen waren dus niet geweldig. Ik maakte me daarom met name zorgen over ukkie: de kinderartsen waren prima, maar heel algemeen. Stel nou dat er een groot probleem zou zijn, dan zouden we waarschijnlijk naar Tokyo of Osaka gevlogen moeten worden.
Maarrrr...... ons visum was 'op'. En de Amerikanen hadden in al hun wijsheid bedacht dat er (inmiddels post-9/11) twee mogelijkheden waren: je gaat naar een Amerikaanse ambassade buiten de VS, levert je paspoort in, en wacht een week of 6 (ja, en dan? 6 weken vakantie ergens lijkt me niet helemaal haalbaar he? Met name voor hub, die moest werken. Bovendien mocht ik na 7 mnd niet meer vliegen). Of je stuurt je paspoort naar Washington, en dan wacht je 3 tot 4 maanden (ik twijfel nu eigenlijk of het niet 4 tot 5 was) tot je het weer terug krijgt.
Oftewel: alleen optie nr 2 was mogelijk, maar dat liet mij zonder paspoort, op een eiland in de middle of nowhere, midden in 'typhoon alley', in de kwetsbaarste tijd van m'n zwangerschap en rond de geboorte. Dat heeft me aardig was slapeloze nachten gekost
Onze paspoorten vertrokken mid-januari, uk werd mid-februari geboren, en ergens mid-mei kregen we ze weer terug.Maar het was niet anders. Met 7 maanden naar NL vliegen en daar samen met een bijna tweejarige bij familie gaan bivakkeren, met een goede kans dat hub de bevalling niet zou halen, vond ik ook geen goede optie. Soms kun je gewoon niet alle mogelijke problemen bij voorbaat al oplossen. Ik denk (hoewel ik daar als hormonaal monster heel anders over dacht
) dat dat een deel is van in het buitenland wonen.De genezing is ook niet echt bevorderd doordat de zwarte zustertjes het wel leuk vonden om een blanke jongeman te behandelen.
Dokter komt aanlopen met een spuit antibiotica, dus ik zeg: "Alweer? Die twee zustertjes hebben me er ook al allebei 1 gegeven vandaag". Waarop de dokter reageerde: "Twee?!!?" En haastig weer wegliep met zijn spuit
Gelukkig was het wel hygienisch, ze haalden de spuiten uit de verpakking waar je bij stond. Al met al was het eigenlijk best een leuke ervaring (achteraf dan). En dat voor 20 euro
.quote:Wat een verhaal! Ik moet, ook als momenteel-niet-hormonaal-monsterOp woensdag 21 mei 2008 11:49 schreef Gaoxing het volgende:
< knip>
Soms kun je gewoon niet alle mogelijke problemen bij voorbaat al oplossen. Ik denk (hoewel ik daar als hormonaal monster heel anders over dacht
, toch even slikken hoor (maar ik ken een paar mensen met 'kindjes-problemen', dus zie hierbij misschien iets te snel leeuwen en beren op de weg). Ik kan me je keuze echter goed voorstellen. Mooi dat alles goed is gegaan bij jou.