JvdH: 'Nee, het milieu is niet romantisch' 'John van den Heuvel was rechercheur voordat hij misdaadjournalist werd. Als eerste speelt de Telegraaf-reporter LA Noire, een hyperrealistisch detectivespel. 'Dit zouden ze moeten gebruiken op de rechercheschool. Op het grote tv-scherm in de hotelkamer van het Sheraton op Schiphol staan drie vakjes. In het Engels. Twijfel, leugen of waarheid. Telegraaf-topjournalist John van den Heuvel, een oud-rechercheur, wikt.'
Dat schrijft Marc Koster in De Pers.
'Ja, dat is nog niet zo makkelijk', zegt hij fronsend.
De gebruinde ex-diender, die tien jaar bij de Amsterdamse politie werkte en undercoveroperaties uitvoerde, moet tóch kiezen. Hij mag als eerste Nederlander LA Noire spelen, de groots aangekondigde levensechte detectivegame van de Amerikaanse spelproducent Rockstar Games. Op 20 mei is de officiële lancering.
Op het scherm heeft Van den Heuvel, in zijn rol als fictieve agent, net daarvoor op straat in Los Angeles een lijk aangetroffen van een ondernemer die in koelen bloede is vermoord voor zijn kantoor. In zijn bebloede borstzak treft hij een bankafschrift. Daarin staat de naam van een medewerkster die de agent even later snikkend in het kantoor aantreft. De agent wil graag weten of ze informatie kan verstrekken over haar baas. Ze draait met haar ogen en huilt.
Ze beweert dat ze niets weet. 'Op zijn minst twijfel', zegt Van den Heuvel.
'Ja, dit lijkt een liefdesafrekening', wijsneust MSM. De neergeschoten man heeft nét iets te veel betaald voor een paar ringen voor haar, baseren we ons op het afschrift. 'Misschien een jaloerse ex-vriend? Misschien is zij wel z'n minnares', proberen we.
'Ja, twijfel', zegt de Telegraaf-reporter nu stelliger. 'Of ligt dat te veel voor de hand?'
We drukken op twijfel. Fout!
De dame begint te schreeuwen, en klapt dicht, merken we als we doorspelen. Als we 'lie' hadden gekozen, was de geëmotioneerde kantoordame gaan praten, en had ze alles opgebiecht over de ruzie die haar antisemitische baas had met een heethoofdige joodse handelaar. Dan waren we al snel tot de clue gekomen. De moord blijkt geen crime passionel, maar een religieuze afrekening van een gekrenkte jood.
Van den Heuvel droog: 'Ja, dat zou je niet zo snel bedenken.' En zijn gedachten voeren terug naar zijn oude professie. 'De manier waarop je ondervraagt blijkt vaak cruciaal.'
Platte pet op straat
Na de middelbare school kwam de geboren Eindhovenaar in Amsterdam terecht. Eerst als 'platte pet op straat', toen bij de ME, daarna bij de recherche en uiteindelijk zelfs als undercoveragent. 'Ik heb zo'n 40 geheime operaties uitgevoerd, met 90 arrestaties tot gevolg, waarbij ik me moest voordoen als koper van drugs.' Hij tuurt de kamer rond. 'In dergelijke hotels sprak je dan af. Als je het geld had gegeven en jíj had de drugs ontvangen, drukte je op de pager en dan werd de hele club, inclusief ik, met handboeien afgevoerd', zegt hij.
Het was een wereldje waarbij hij veel rijkdom zag, maar waar hij nimmer aan toegaf. 'Het criminele milieu is vooral klatergoud met veel dure auto's en mooie vrouwen, maar uiteindelijk is er niets romantisch aan, omdat de mensen elkaar belazeren en naar het leven staan.'
De agent, die altijd al schrijfambities koesterde (op de havo schreef hij voor de schoolkrant), komt – nadat hij bij de politie eerst op bureau voorlichting was gestationeerd – uiteindelijk bij De Telegraaf terecht, waar hij misdaadverslaggever wordt. 'Als journalist kun je vaak meer bereiken dan als agent', zegt hij. 'Daar ben je toch vaak gebonden aan wetgeving.'
Wij memoreren het beruchte John Mieremet-interview in de zomer van 2002, waarin de beroepscrimineel verklaarde dat vastgoedbaron Willem Endstra fungeerde als 'bankier van de onderwereld'. Wat na de publicatie volgde was een afrekeningsgolf in het milieu die hoogstwaarschijnlijk verband hield met de bekentenissen van de inmiddels zelf ook vermoorde boef. 'Nee, daar heb ik nooit wroeging over. Ik sta niet in voor de gevolgen van de uitspraken', zegt hij. 'Mijn grootste zorg is of de informatie klopt.'
Aan het spel dat hij vandaag speelt is zeven jaar gewerkt. De makers hebben, op basis van door acteurs gespeelde scènes, een multimediaal Cluedo gecreëerd met zestig op te lossen moorden die plaatsvonden in het Los Angeles van 1947. Anders dan het suffe bordspel of actievollere computergames vergt LA Noire vooral menselijke denkkracht.
Van den Heuvel, die zelf zelden computerspelletjes speelt, is opgetogen over de inhoudelijkheid van LA Noire, en de vette jazzmuziek die onder de scènes doorloopt. Hij heeft drie opgroeiende zoons, die naar zijn smaak iets te veel tijd besteden aan knalspelletjes op de computer . 'Hierbij heb je nog enig analytisch inzicht nodig', zegt hij.
Als hij even later weer voor een moeilijke multiple choice wordt gesteld bij een verhoor van een verdachte, lacht hij. 'Dit zouden ze eigenlijk op een rechercheschool moeten aanbieden. Goed lesmateriaal.'
Kijk naar John van den Heuvel over LA Noire. (zie bron)
http://crimesite.nl/nieuw(...)niet-romantisch.html