Ik had dit weekend wat last van een raar gevoel in m'n hartstreek. af en toe een hardere beat, niet onregelmatig, toch niet naar mijn gevoel. Dus ik maak afspraak met dokter. Dokter luistert naar m'n hart, neemt bloed. Haar conclusie, wss te weinig lichaamsbeweging en vermoeidheid, maar ze kon ook een klein beetje ruis horen op m'n hartslag wat evt. kan wijzen op minder goed functionerende hartklep.
Huisarts heeft me dus doorverwezen naar cardioloog voor een fietstest en echocardiografie.
Was eigenlijk redelijk gerustgesteld toen ik bij dokter wegging. Maar begon 's avonds weer te denken, oa aan een kennis van me die op z'n 43ste is overleden aan hartproblemen.
Indien er nu toch iets is aan m'n hart en ik zou op zo'n leeftijd sterven zou ik nu op m'n 22ste al over de helft van m'n leven zitten, een gedachte die niet echt bemoedigend is. En ik ben zowiezo niet een van de sterkste op psychisch en emotioneel vlak.
Op dit ogenblik weet ik gewoon niet wat er gaat gebeuren, wss over een week naar cardioloog, dan hoop ik meer te weten, maar die onzekerheid knaagt wel aan me op dit ogenblik.
en op je 22ste al te weinig lichaamsbeweging?...
Moet bekennen dat ik nooit uithoudingsvermogen heb gehad, heb tot m'n 11-12 wel gevoetbald/gezwommen, maar was daar nooit echt goed in. Rugklachten op m'n 17, wordt ik niet gemotiveerd van, anderen mss wel, maar ik niet.
Stress viel dit weekend heel erg goed mee, die lag het vorige weekend veel hoger. Maar bij stress krijg ik andere symptomen, is net omdat het anders was dat ik toch terug naar dokter ben geweest.
quote:Dit dus.Op dinsdag 29 april 2008 08:14 schreef Mute_Me het volgende:
Niet aanstellen, gewoon doen wat er gedaan moet worden. Veel extra's kan je niet doen.
quote:Het gaat niet om stressmomenten, het gaat om een continu aanwezige stress. Heb je daar last van? Iets waar je mee zit, iets wat je structureel niet lekker zit?Op dinsdag 29 april 2008 08:26 schreef Archont het volgende:
Stress viel dit weekend heel erg goed mee, die lag het vorige weekend veel hoger. Maar bij stress krijg ik andere symptomen, is net omdat het anders was dat ik toch terug naar dokter ben geweest.
En toch inderdaad de lichaamsbeweging, het voedingspatroon, het zijn al die factoren samen, maar stress kan leiden tot een depressie die de wil aardig in de weg kan zitten.
Oke, OT: Die kennis van jou heeft misschien de signalen die jij wel hebt opgepikt genegeerd, waardoor het dus zover kwam dat hij een hartaanval kreeg. Jij bent er opt tijd bij en je hebt nu alle tijd er wat aan te doen!
Ga sporten bij een goeie sportschool waar je begeleiding krijgt en probeer samen met een vriend/vriendin af te spreken om op een vaste dag te gaan sporten zodat je een stok achter de deur hebt.
Verder vaker de fiets pakken, als je niet te ver hoeft, het weer redelijk is (droog) en je geen zware spullen hoeft te slepen. Succes
quote:Als je zou sterven op je 23e, dan ben je bijna aan het eind.Op dinsdag 29 april 2008 07:57 schreef Archont het volgende:
Maar begon 's avonds weer te denken, oa aan een kennis van me die op z'n 43ste is overleden aan hartproblemen.
Indien er nu toch iets is aan m'n hart en ik zou op zo'n leeftijd sterven zou ik nu op m'n 22ste al over de helft van m'n leven zitten
Als, ja als...
Als de wereld morgen vergaat, heb je ook geen problemen meer.
Niet zo zeiken en gewoon ff laten checken, that's it.
Ik zou me niet echt zorgen maken, ik had ongeveer het zelfde en heb even een fietstest gedaan en een echo laten maken. De cardioloog lachte me bijna uit dat ik zo`n slechte conditie had, maar verder was alles ok. De kans dat er op je 22e echt iets aan je hart hebt wat nu nog niet ontdekt is is heel erg klein. No worries dus.
[ Bericht 0% gewijzigd door Artbij op 29-04-2008 10:13:22 ]
quote:Ben het met Spijkerbroek eens; iedere dag kan je laatste zijn. Voor het zelfde geld is dat pas over 70 jaar!!!Op dinsdag 29 april 2008 09:55 schreef spijkerbroek het volgende:
[..]
Als je zou sterven op je 23e, dan ben je bijna aan het eind.
Als, ja als...
Als de wereld morgen vergaat, heb je ook geen problemen meer.
Niet zo zeiken en gewoon ff laten checken, that's it.
Je weet nog helemaal niet of er wel wat met je aan de hand is en zelfs als er iets niet goed zou zijn dan kan je misschien met die klachten ook nog wel 90 worden...
Ik zou zeggen: niet zoveel piekeren en geniet van je leven!!!
quote:Dat dus. Daar snap ik serieus niks van.Op dinsdag 29 april 2008 08:21 schreef Re het volgende:
en op je 22ste al te weinig lichaamsbeweging?...
quote:Ieder van ons kan morgen tegen een bus lopen, en jij gaat depressief zitten worden van het feit dat je hart er over 21 jaar misschien mee op zou kunnen houden? Lekker slim om op dat soort gedachten te gaan varen, het feit dat je doodgaat is de enige zekerheid die je hebt in het leven.Op dinsdag 29 april 2008 07:57 schreef Archont het volgende:
Weet niet goed waar dit te plaatsen, maar zal wel de juiste locatie zijn.
Ik had dit weekend wat last van een raar gevoel in m'n hartstreek. af en toe een hardere beat, niet onregelmatig, toch niet naar mijn gevoel. Dus ik maak afspraak met dokter. Dokter luistert naar m'n hart, neemt bloed. Haar conclusie, wss te weinig lichaamsbeweging en vermoeidheid, maar ze kon ook een klein beetje ruis horen op m'n hartslag wat evt. kan wijzen op minder goed functionerende hartklep.
Huisarts heeft me dus doorverwezen naar cardioloog voor een fietstest en echocardiografie.
Was eigenlijk redelijk gerustgesteld toen ik bij dokter wegging. Maar begon 's avonds weer te denken, oa aan een kennis van me die op z'n 43ste is overleden aan hartproblemen.
Indien er nu toch iets is aan m'n hart en ik zou op zo'n leeftijd sterven zou ik nu op m'n 22ste al over de helft van m'n leven zitten, een gedachte die niet echt bemoedigend is. En ik ben zowiezo niet een van de sterkste op psychisch en emotioneel vlak.
Op dit ogenblik weet ik gewoon niet wat er gaat gebeuren, wss over een week naar cardioloog, dan hoop ik meer te weten, maar die onzekerheid knaagt wel aan me op dit ogenblik.
Ik ben zelf nu al meer dan tien jaar ouder dan mijn moeder ooit is geworden. En nog vijf jaar dan ben ik 43. Aangezien de enige vorm van stervenszekerheid pas komt op het moment dat je doodgaat, snap ik er geen kont van dat je depressief wordt bij de gedachte dat je niet weet wanneer je dood gaat.
Overigens had ik rond mijn 22ste ook een conditie van 0,0.
Toen ik weer eens hijgde als een molenpaard na dertig meter rennen voor de tram besloot ik dat het tijd was om weer enige lichaamsbeweging op te pakken. En zie, blijkt de geest daar potverjume toch zelfs nog meer baat bij te hebben dan het lichaam, sla je mooi twee vliegen in een klap. Als je geest dus last heeft van stervensangst, stop dan met zeiken, en met cola en chips, en maak een tempel van je lichaam.
En een wilde gok: drink wat minder koffie (en/of cola), serieus!
Ben vandaag met een vriendin van me gaan kletsen en zij heeft me toch wat meer op m'n gemak kunnen stellen.
En mss mag er hier wel een slotje op, als je zo de reacties van de mensen bekijkt. Ik begin me een aansteller te voelen, hetgeen zeker m'n bedoeling niet is, en wat ik zeker niet ben. Als ik aandacht nodig had had ik hier wel al veel vroeger eens iets gepost
[ Bericht 0% gewijzigd door Archont op 29-04-2008 16:37:13 ]
quote:Jonguh... je eerste bezorgdheid is best te begrijpen maar dit is dan wel een huilie reactie.Op dinsdag 29 april 2008 16:12 schreef Archont het volgende:
Wat een gave dat sommigen hebben om iemand op te monteren, je zou er nog slechter van worden.
Ben vandaag met een vriending van me gaan kletsen en zij heeft me toch wat meer op m'n gemak kunnen stellen.
En mss mag er hier wel een slotje op, als je zo de reacties van de mensen bekijkt. Ik begin me een aansteller te voelen, hetgeen zeker m'n bedoeling niet is, en wat ik zeker niet ben. Als ik aandacht nodig had had ik hier wel al veel vroeger eens iets gepost
On topic:
als ze nu een hartafwijking vinden en dat monitoren dan is het helemaal niet nodig dat je eerder dan normaal zou overlijden. Je bent er vroeg genoeg bij om evt. problemen voor te zijn.
Er zijn allerhande operaties en apparaatjes om je hart prima te laten functioneren. En over 20 jaar zal dat alleen nog maar geavanceerder zijn.
Dus, niet leuk, maar geen reden om je nu al op een naderende dood voor te bereiden.
quote:Maak dan van je topictitel niet zo''n veel te dramatische vraag waar niemand een zinnig antwoord op kan geven.Op dinsdag 29 april 2008 16:12 schreef Archont het volgende:
Wat een gave dat sommigen hebben om iemand op te monteren, je zou er nog slechter van worden.
..
quote:Ik ben 17, beweeg ook voor geen reet. Stad, werk, school en supermarkt zijn allemaal binnen tien minuten afstand, en verder voer ik ook geen hol uit. Geen gymlessen volgen, sportschool ook niet... en gewoon minder eten om niet dik te wordenOp dinsdag 29 april 2008 10:19 schreef zwaaibaai het volgende:
[..]
Dat dus. Daar snap ik serieus niks van.
quote:Ik ben dan ook heel slecht in het bedenken van topic titelsOp woensdag 30 april 2008 11:10 schreef Roquefort het volgende:
[..]
Maak dan van je topictitel niet zo''n veel te dramatische vraag waar niemand een zinnig antwoord op kan geven.
Moet wel zeggen dat ik toch minstens 4 uur per week op redelijk niveau musiceer, en dat kan je gerust vergelijken met sporten hoor.
Mag volgende week dinsdag gaan fietsen bij cardioloog, als er echt iets is zal ik het dan weten. Geen zin om me nu te ongerust te maken.
[ Bericht 82% gewijzigd door Emel op 30-04-2008 15:41:01 ]
quote:Dat ben je wel lambal. Je bent 22 en gedraagt je als een levenloze ouwe lul. Begin vandaag nog met bewegen. Bijvoorbeeld door de auto op een paar km afstand van je werk te parkeren en die afstand dagelijks te lopen. Het is een begin. Dat zou je kunnen doen. Maar uiteindelijk doe je het niet en vreet je jezelf liever vol met bigmacs elke dagOp dinsdag 29 april 2008 16:12 schreef Archont het volgende:
En mss mag er hier wel een slotje op, als je zo de reacties van de mensen bekijkt. Ik begin me een aansteller te voelen, hetgeen zeker m'n bedoeling niet is, en wat ik zeker niet ben.
Stop met jezelf in een slachtofferrol zetten en begin vandaag nog!Weet je, moest ik dat doen dan zou ik me geen zorgen maken over de problemen waar ik nu mee geconfronteerd wordt. Maar als mensen er standaard van uitgaan dat iemand die weinig tot niets beweegt een asociale persoon is die ganse dagen achter zijn computer zit en ganse dagen fatfood en cola/redbull te consumeren zegt dat meer over de mensen dan het probleem waar ik mee geconfronteerd word.
Zelf ben ik 20 en heb ik ook een lekkende hartklep (mitralisklep) en last van hartfalen.
Wat ik van de lekkende hartklep weet is dat je er behoorlijk oud mee kunt worden zonder dat er iets aan hoeft te gebeuren. Wel zei de cardioloog dat de klep in de loop der jaren waarschijnlijk steeds meer zal gaan hangen.
Mocht het echt heel erg worden kun je er altijd voor kiezen om een operatie te ondergaan, dit is iets wat ze in grote ziekenhuizen dagenlijks doen, dus niets om je zorgen over te maken ^__^!