LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Heb net twee nieuwe boeken besteld, Duistere Krachten (Skeleton Crew) en Droomlandschappen (van Nightmares & Dreamlandscapes). Dus heb binnenkort weer genoeg korte verhalen. Die bevallen meestal wel goed. Net 'Het Lijk' uitgelezen en dit is toch wel één van mijn favoriete King verhalen, echt een schitterend verhaal. De film is ook één van m'n favoriete films.
Maar iemand weet wanneer het tweede deel van de Donkere Toren-strip uitkomt hier?
Maar iemand weet wanneer het tweede deel van de Donkere Toren-strip uitkomt hier?
Ik vind Kings korte verhalen inderdaad ook meestal erg goed.
Geen idee wanneer en OF het tweede deel wel uitkomt van de donkere toren. In de US is er natuurlijk vele meer sentiment mbt comics dan in Nederland mbt stripboeken.
Geen idee wanneer en OF het tweede deel wel uitkomt van de donkere toren. In de US is er natuurlijk vele meer sentiment mbt comics dan in Nederland mbt stripboeken.
Volgens StephenKing.nl:
En dat is ook gebeurd bij deel een van de strip, volgens mij. Ik kan het je overigens aanraden om ze gewoon in het Engels te lezen. Het is goed te doen, de covers zien er veel mooier uit en je kan de verhalen een stuk sneller lezen. In Amerika zijn ze nu al bezig met deel drie van The Dark Tower, en met deel een van The Stand in stripvorm. Ook die laatste is nu al erg goed.quote:Nederlandse DTstrip Marvel bundel van 7. Dit was eerder gepland voor januari 2008, echter door te late aanlevering van het digitale bestand voor het boek gaat men het niet meer op tijd redden om maart 2008 te halen, en is de strip voorlopig uitgesteld datum onbekend.
The last man on Earth sat in a room. There was a knock upon the door.
Net het korte verhaal 'De Jaunt' gelezen, was toch wel even stil na het lezen van dat verhaal. Één van z'n beste korte verhalen van wat ik van hem gelezen heb.
Schop.
Hallo. Ik ben van plan om met een boek te beginnen van Stephen King. In de bibliotheek heb ik er veel gezien maar ik kon niet kiezen. The Shining heb ik al gelezen, vond ik een heel gaaf boek. Welke raden jullie aan?
Hallo. Ik ben van plan om met een boek te beginnen van Stephen King. In de bibliotheek heb ik er veel gezien maar ik kon niet kiezen. The Shining heb ik al gelezen, vond ik een heel gaaf boek. Welke raden jullie aan?
Goed he... langer dan je denktquote:Op donderdag 18 december 2008 18:41 schreef Spaulding het volgende:
Net het korte verhaal 'De Jaunt' gelezen, was toch wel even stil na het lezen van dat verhaal. Één van z'n beste korte verhalen van wat ik van hem gelezen heb.
Bedankt voor de tips. Toevallig heb ik Carrie in de bieb gezien (is toch ook een film van gemaakt?).quote:Op woensdag 11 februari 2009 15:52 schreef CherryLips het volgende:
Carrie, Cujo, Pet Sematary (Dodenwake), Misery.
Kwam er net achter dat we De Donkere Toren deel 1 in huis hebben. Heb nu tien bladzijdes gelezen, maar ik vind het begin een beetje raar.
Blijft het het hele boek zo? Morgen ga ik verder lezen.
Ongeveer van elke boek van King is een film gemaakt. Vele slechte films, enkele hele goede films. Carry is op zijn best redleijk als film.quote:
[..]
Bedankt voor de tips. Toevallig heb ik Carrie in de bieb gezien (is toch ook een film van gemaakt?).
Deel 1 is een grote inleiding. De Donkere Toren vond ik pas vanaf deel 2 goed. Maar ja... deel 1 s wel noodzakelijk.quote:Kwam er net achter dat we De Donkere Toren deel 1 in huis hebben. Heb nu tien bladzijdes gelezen, maar ik vind het begin een beetje raar.
It en The Stand (of Het en De Beproeving). Wat mij betreft toch wel zijn twee beste boeken.quote:Op woensdag 11 februari 2009 15:50 schreef Gewas het volgende:
Schop.
Hallo. Ik ben van plan om met een boek te beginnen van Stephen King. In de bibliotheek heb ik er veel gezien maar ik kon niet kiezen. The Shining heb ik al gelezen, vond ik een heel gaaf boek. Welke raden jullie aan?
Ik heb dus hetzelfde probleem met de donkere toren. Ik kom er maar niet doorheen, het is zo ontzetten anders dan alle andere king boeken (of is alleen deel 1 erg afwijkend?)quote:Op woensdag 11 februari 2009 21:17 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Ongeveer van elke boek van King is een film gemaakt. Vele slechte films, enkele hele goede films. Carry is op zijn best redleijk als film.
[..]
Deel 1 is een grote inleiding. De Donkere Toren vond ik pas vanaf deel 2 goed. Maar ja... deel 1 s wel noodzakelijk.
Dus gewoon even doorzetten en vervolgens deel 2 aanschaffen?
De jaunt ik welke korteverhalen bundel zit die?
Wat ik zelf één van zijn leuke korte verhalen vond was:
L.T.'s theorie over huisdieren
All I do, is sit down at the typewriter, and start hittin' the keys. Getting them in the right order, that's the trick. That's the trick.
Deel 1 is erg afwijkend.quote:
[..]
Ik heb dus hetzelfde probleem met de donkere toren. Ik kom er maar niet doorheen, het is zo ontzetten anders dan alle andere king boeken (of is alleen deel 1 erg afwijkend?)
Absoluut, want de reeks is echt erg goed.quote:Dus gewoon even doorzetten en vervolgens deel 2 aanschaffen?
Duistere krachten als ik me niet vergis.quote:De jaunt ik welke korteverhalen bundel zit die?
Waar ging die ook alweer over?quote:Wat ik zelf één van zijn leuke korte verhalen vond was:
L.T.'s theorie over huisdieren
Hier een fragment:
Ik denk dat als ik in deze bundel een favoriet verhaal heb, het 'L.T.' is. Voor zover ik me kan herinneren, komt het verhaalvoort uit een 'Lieve Lita'-achtige rubriek, 'Dear Abby', waarin Abby van mening was dat een huisdier on geveer het ergste cadeau is datje iemand kunt geven. Doe je het toch, dan ga je er bijvoorbeeld van uit dat het huis dier en de ontvanger goed met elkaar kunnen opschieten, en dat de ontvanger er altijd al naar heeft gehunkerd om twee keer per dag een dier te eten te geven en zijn afval (zowel binnens- als buitenshuis) op te ruimen. Voor zo- ver ik me kan herinneren, noemde ze het cadeau doen van huisdieren 'een staaltje van arrogantie'. Ik vind dat nogal overdreven. Mijn vrouw gaf me op mijn veertigste verjaardag een puppy, en Marlowe - een corgi die nu veertien is en maar één oog heeft - is sindsdien een ge waardeerd lid van ons gezin. In vijf van die jaren hadden we ook een nogal gekke Siamese kat die Pearl heette. Toen ik Marlowe en Pearl met elkaar zag omgaan - wat ze met een zeker behoedzaam respect deden - dacht ik voor het eerst aan een verhaal waarin de huisdieren in een huwe lijk zich niet aan de officiële eigenaar van elk van hen hechtten, maar juist aan de ander. Ik amuseerde me enorm toen ik dat verhaal uitwerkte, en wanneer me wordt gevraagd een verhaal te komen voorlezen, kies ik altijd voor dit, tenminste als ik de vijftig minuten krijg die ik ervoor nodig heb. Mensen moeten erom lachen, en dat doet me goed. Wat me nog meer goed doet, is de on verwachte verschuiving in toon, van humor naar droef heid en horror, tegen het eind. Die verschuiving treft de lezer onverhoeds en de emotionele waarde van het ver haal wordt er een beetje groter door. Voor mij gaat het om die emotionele waarde. Ik wil je aan het lachen of huilen maken als je een verhaal leest... of beide tegelijk. Met andere woorden, ik wil je hart. Als je iets wilt leren, ga je maar naar school.
Mijn vriend L.T. heeft het er bijna nooit over dat zijn vrouw verdwe nen is en dat ze waarschijnlijk dood is, het zoveelste slachtoffer van de Bijlman, maar hij mag wel graag vertellen hoe ze van hem wegliep. Hij rolt daarbij op precies de goede manier met zijn ogen, alsof hij wil zeg gen: 'Ze nam me in de maling, jongens - ze nam me finaal in de ma ling!' Hij vertelt dat verhaal bijvoorbeeld aan een stel kerels die op een van de laadplatforms achter de fabriek zitten te schaften, terwijl hij ook zijn lunch zit te eten, de lunch die hij zelf heeft klaargemaakt - zonder Lulubelle thuis die dat voor hem doet. Meestal lachen ze om zijn ver haal, dat altijd eindigt met L.T.'s Theorie over Huisdieren. Ach, ik lach zelf meestal ook. Het is een grappig verhaal, ook als je weet hoe het uiteindelijk is afgelopen. Niet dat iemand van ons dat weet, niet hele maal.
'Ik nokte om vier uur af, zoals ik meestal deed,' vertelt L.T. dan, 'en toen ging ik naar Deb's Den voor een paar biertjes, zoals ik de meeste dagen doe. Nog even achter de flipperkast, en toen naar huis. En op dat moment waren de dingen opeens anders dan ze meestal waren. Als iemand 's morgens opstaat, heeft hij geen flauw idee van de dingen die in zijn leven kunnen veranderen voordat hij die avond weer zijn hoofd op het kussen legt. "Ge weet niet de dag en het uur," zegt de bijbel. Ik geloof dat het dan over doodgaan gaat, maar het geldt ook voor al het andere, jongens! Al het andere in deze wereld. Je weet gewoon nooit wanneer er een vioolsnaar gaat springen.
Ik denk dat als ik in deze bundel een favoriet verhaal heb, het 'L.T.' is. Voor zover ik me kan herinneren, komt het verhaalvoort uit een 'Lieve Lita'-achtige rubriek, 'Dear Abby', waarin Abby van mening was dat een huisdier on geveer het ergste cadeau is datje iemand kunt geven. Doe je het toch, dan ga je er bijvoorbeeld van uit dat het huis dier en de ontvanger goed met elkaar kunnen opschieten, en dat de ontvanger er altijd al naar heeft gehunkerd om twee keer per dag een dier te eten te geven en zijn afval (zowel binnens- als buitenshuis) op te ruimen. Voor zo- ver ik me kan herinneren, noemde ze het cadeau doen van huisdieren 'een staaltje van arrogantie'. Ik vind dat nogal overdreven. Mijn vrouw gaf me op mijn veertigste verjaardag een puppy, en Marlowe - een corgi die nu veertien is en maar één oog heeft - is sindsdien een ge waardeerd lid van ons gezin. In vijf van die jaren hadden we ook een nogal gekke Siamese kat die Pearl heette. Toen ik Marlowe en Pearl met elkaar zag omgaan - wat ze met een zeker behoedzaam respect deden - dacht ik voor het eerst aan een verhaal waarin de huisdieren in een huwe lijk zich niet aan de officiële eigenaar van elk van hen hechtten, maar juist aan de ander. Ik amuseerde me enorm toen ik dat verhaal uitwerkte, en wanneer me wordt gevraagd een verhaal te komen voorlezen, kies ik altijd voor dit, tenminste als ik de vijftig minuten krijg die ik ervoor nodig heb. Mensen moeten erom lachen, en dat doet me goed. Wat me nog meer goed doet, is de on verwachte verschuiving in toon, van humor naar droef heid en horror, tegen het eind. Die verschuiving treft de lezer onverhoeds en de emotionele waarde van het ver haal wordt er een beetje groter door. Voor mij gaat het om die emotionele waarde. Ik wil je aan het lachen of huilen maken als je een verhaal leest... of beide tegelijk. Met andere woorden, ik wil je hart. Als je iets wilt leren, ga je maar naar school.
Mijn vriend L.T. heeft het er bijna nooit over dat zijn vrouw verdwe nen is en dat ze waarschijnlijk dood is, het zoveelste slachtoffer van de Bijlman, maar hij mag wel graag vertellen hoe ze van hem wegliep. Hij rolt daarbij op precies de goede manier met zijn ogen, alsof hij wil zeg gen: 'Ze nam me in de maling, jongens - ze nam me finaal in de ma ling!' Hij vertelt dat verhaal bijvoorbeeld aan een stel kerels die op een van de laadplatforms achter de fabriek zitten te schaften, terwijl hij ook zijn lunch zit te eten, de lunch die hij zelf heeft klaargemaakt - zonder Lulubelle thuis die dat voor hem doet. Meestal lachen ze om zijn ver haal, dat altijd eindigt met L.T.'s Theorie over Huisdieren. Ach, ik lach zelf meestal ook. Het is een grappig verhaal, ook als je weet hoe het uiteindelijk is afgelopen. Niet dat iemand van ons dat weet, niet hele maal.
'Ik nokte om vier uur af, zoals ik meestal deed,' vertelt L.T. dan, 'en toen ging ik naar Deb's Den voor een paar biertjes, zoals ik de meeste dagen doe. Nog even achter de flipperkast, en toen naar huis. En op dat moment waren de dingen opeens anders dan ze meestal waren. Als iemand 's morgens opstaat, heeft hij geen flauw idee van de dingen die in zijn leven kunnen veranderen voordat hij die avond weer zijn hoofd op het kussen legt. "Ge weet niet de dag en het uur," zegt de bijbel. Ik geloof dat het dan over doodgaan gaat, maar het geldt ook voor al het andere, jongens! Al het andere in deze wereld. Je weet gewoon nooit wanneer er een vioolsnaar gaat springen.
All I do, is sit down at the typewriter, and start hittin' the keys. Getting them in the right order, that's the trick. That's the trick.
Ik vind De Donkere Toren deel 1 best een absurd boek. Vreemde humor ook (maar wel grappig). Is dat vaker bij Stephen King boeken?
[ Bericht 17% gewijzigd door #ANONIEM op 12-02-2009 12:51:14 ]
Vreemde humor ook (maar wel grappig). Is dat vaker bij Stephen King boeken? [ Bericht 17% gewijzigd door #ANONIEM op 12-02-2009 12:51:14 ]
Oh ja echt pure horror die laatste pagina... Samen met The Man in the Black Suit en The Mist m'n favoriete korte verhalen van King.quote:Op woensdag 11 februari 2009 15:58 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Goed he... langer dan je denkt
Ben nu bezig in Tommyknockers en hij valt me niet erg mee moet ik zeggen. Ik mis echte binding met de karakters, wat je bijv. bij het vergelijkbare 'Salem's Lot wel hebt. Daar zijn de eerste 150 pagina's gewoon alleen maar kennismaking met het hele dorpje, iets wat je hier niet hebt. Erg jammer.
Ik vond Tommyknockers een beetje voorspelbaar worden, eerlijk gezegd. Eerst wordt het hele stadje geintroduceerd, en dan gaat er iets mis met de hele stad. Iets wat King mij net iets te vaak (en veel beter, overigens) in andere boeken doet.
The last man on Earth sat in a room. There was a knock upon the door.
Nou dat leven mag dan nog wel snel gebeuren want moet nog 60 pagina's oid .
En inderdaad, een soortgelijk verhaal is Salem's Lot( kleine gemeenschap die in de ban raakt van ultiem kwaad en langzaamaan verandert) maar die vind ik vele malen sterker.
Nja hierna de Bachman boeken maar eens lezen om te beginnen in The Dark Half.
.En inderdaad, een soortgelijk verhaal is Salem's Lot( kleine gemeenschap die in de ban raakt van ultiem kwaad en langzaamaan verandert) maar die vind ik vele malen sterker.
Nja hierna de Bachman boeken maar eens lezen om te beginnen in The Dark Half.
Tommeknockers = de gloed in het nederlands toch?
ik vond de gloed iig zeer klote lezen en ben geloof opgehouden op +- 100 blz. Pak het boek binnenkort wel weer eens op.
ik vond de gloed iig zeer klote lezen en ben geloof opgehouden op +- 100 blz. Pak het boek binnenkort wel weer eens op.
All I do, is sit down at the typewriter, and start hittin' the keys. Getting them in the right order, that's the trick. That's the trick.
