MARS - De Missies #6 - Phoenix Mars Lander!!!

New Soil Analysis Suggests It Rained On Mars Long Ago
^{by Staff Writers
Berkeley CA (SPX) Jul 01, 2008}

quote:

A new analysis of Martian soil data led by University of California, Berkeley, geoscientists suggests that there was once enough water in the planet's atmosphere for a light drizzle or dew to hit the ground, leaving tell-tale signs of its interaction with the planet's surface.
The study's conclusion breaks from the more dominant view that the liquid water that once existed during the red planet's infancy came mainly in the form of upwelling groundwater rather than rain.

To come up with their conclusions, the UC Berkeley-led researchers used published measurements of soil from Mars that were taken by various NASA missions: Viking 1, Viking 2, Pathfinder, Spirit and Opportunity. These five missions provided information on soil from widely distant sites surveyed between 1976 and 2006.

"By analyzing the chemistry of the planet's soil, we can derive important information about Mars' climate history," said Ronald Amundson, UC Berkeley professor of ecosystem sciences and the study's lead author.

"The dominant view, put forward by many now working on the Mars missions, is that the chemistry of Mars soils is a mix of dust and rock that has accumulated over the eons, combined with impacts of upwelling groundwater, which is almost the exact opposite of any common process that forms soil on Earth.

In this paper, we try to steer the discussion back by re-evaluating the Mars data using geological and hydrological principles that exist on Earth."

The final version of the study will appear online in Geochimica et Cosmochimica Acta, the journal of the International Geochemical Society, by the end of June, and in a print issue in August.

Martian soil has made headlines in recent weeks as NASA's Phoenix lander began sampling soil from the planet's north pole and analyzing its chemical elements. The goal of the tests is to determine whether Mars was once capable of supporting life, an idea that got a boost on Friday (June 20) when Phoenix scientists announced the discovery of ice underneath the Martian soil.

While the UC Berkeley-led study does not delve directly into evidence of life on Mars, it does suggest what kind of climate that life, if it existed, might have encountered.

The planet is currently too cold for water to exist in a liquid state, but scientists generally agree that during the planet's earliest geological period, known as the Noachian epoch and dating 4.6 billion to 3.5 billion years ago, there were enough atmospheric greenhouse gases to warm the air and support lakes and flowing rivers.

But unlike Earth, Mars does not have plate tectonics to help generate volcanoes and other terrestrial sources of greenhouse gases to sustain heat, explained Amundson.

He said that many scientists believe that by the time the planet moved from the Noachian epoch to the Hesperian epoch, dating from 3.5 billion to 1.8 billion years ago, water on Mars had either frozen or evaporated. (The planet is now in its third geological time period, the Amazonian epoch, which started about 1.8 billion years ago.)

The new study, however, suggests that liquid water existed in the Martian atmosphere into the Hesperian era.

To support this view, the team showed that soil at the Viking, Pathfinder and Spirit landing sites had lost significant fractions of the elements that make up the rock fragments from which the soil was formed, a sign that water once moved downward through the dirt, carrying the elements with it.

Amundson also pointed out that the soil records a long period of drying, as evidenced by surface patterns of the now sulfate-rich land. The distinctive accumulations of sulfate deposits are characteristic of soil in northern Chile's Atacama Desert, where rainfall averages approximately 1 millimeter per year, making it the driest region on Earth.

"The Atacama Desert and the dry valleys of Antarctica are where Earth meets Mars," said Amundson. "I would argue that Mars has more in common geochemically with these climate extremes on Earth than these sites have in common with the rest of our planet."

Amundson noted that sulfate is prevalent in Earth's oceans and atmosphere, and is incorporated in rainwater. However, it's so soluble that it typically washes away from the surface of the ground when it rains. The key for the distinctive accumulation in soil to appear is for there to be enough moisture to move it downward, but not so much that it is washed away entirely.

The researchers also noted that the distribution of the chemical elements in Martian soil, where sulfates accumulate on the surface with layers of chloride salt underneath, suggest atmospheric moisture.

"Sulfates tend to be less soluble in water than chlorides, so if water is moving up through evaporation, we would expect to find chlorides at the surface and sulfates below that," said Amundson.

"But when water is moving downward, there's a complete reversal of that where the chlorides move downward and sulfates stay closer to the surface. There have been weak but long-term atmospheric cycles that not only add dust and salt but periodic liquid water to the soil surface that move the salts downward."

Amundson pointed out that there is still debate among scientists about the degree to which atmospheric and geological conditions on Earth can be used as analogs for the environment on Mars. He said the new study suggests that Martian soil may be a "museum" that records chemical information about the history of water on the planet, and that our own planet holds the key to interpreting the record.

"It seems very logical that a dry, arid planet like Mars with the same bedrock geology as many places on Earth would have some of the same hydrological and geological processes operating that occur in our deserts here on Earth," said Amundson.

"Our study suggests that Mars isn't a planet where things have behaved radically different from Earth, and that we should look to regions like the Atacama Desert for further insight into Martian climate history."

28-06-2008

Phoenix heeft wetenschappelijke schatkist gevonden



De Phoenix Mars Lander heeft voor het eerst een bodemmonster in zijn mobiele laboratorium afgeleverd en geanalyseerd. De resultaten zijn ronduit spectaculair en volgens de betrokken astronomen vergelijkbaar met het “winnen van de loterij”. De chemische gegevens die verzameld zijn door de Microscopy, Electrochemistry and Conductivity Analyser vormen een wetenschappelijke goudmijn en laten zien hoe de chemische samenstelling van de Marsbodem is, evenals het zuurgehalte en het levensondersteunende gehalte.

De gegevens vormen het resultaat van de eerste “natte” chemische analyse die ooit op een andere planeet is uitgevoerd. Er staan op een later tijdstip nog drie “natte” chemische analyses op het programma, aangezien Phoenix in totaal vier van dit soort mini-laboratoria aan boord heeft.

De analyse heeft uitgewezen dat de Martiaanse grond op de landingslocatie van Phoenix overeen komt met hetgeen kan worden aangetroffen in de zogenaamde “droge valleien” van Antarctica. Daarnaast is het zuurgehalte van de bodem opvallend – hoewel in dit geval “basegehalte” beter van toepassing is, aangezien de grond met een pH van tussen de 8 en 9 sterk basisch is (een base is overigens het tegenovergestelde van een zuur). Dat betekent dat het zoutgehalte in de bodem behoorlijk hoog moet zijn en de analyse heeft inderdaad het bestaan aangetoond van magnesium-, natrium-, kalium- en chloorzouten.

Het bestaan van dit soort zouten vormt een aanvullend bewijs voor het bestaan van vloeibaar water in het verleden van Mars. Wat opmerkelijk is, is dat men een groot aantal “voedingsstoffen” heeft aangetroffen in de Martiaanse grond – oftewel chemische stoffen die onmisbaar zijn voor het leven zoals wij dat kennen. Zo zou de Martiaanse grond bijzonder geschikt kunnen zijn voor de teelt van asperges (!). Al met al is gebleken dat Mars helemaal niet zo’n vreemde wereld is en in vele opzichten, zoals de mineralogie, verassend veel op de aarde lijkt.

Naast de bovenstaande analyse heeft Phoenix eveneens zijn Thermal and Evolved-Gas Analyser (TEGA) gebruikt om zijn eerste bodemmonster te verhitten tot meer dan 1000 graden Celsius. Hierbij zal het bodemmonster geheel verdampen, waarna een analytisch instrument de samenstelling van de vrijgekomen gassen zal bepalen. Het analyseren van de TEGA-gegevens zal nog wel even duren, maar op dit moment is het al duidelijk dat de Marsbodem in het verleden interacties met water heeft gekend.



Bron: NASA

(Astrostart)

25-06-2008

"Dubbele gezicht" van Mars het gevolg van catastrofale inslag?



Het oppervlak van de planeet Mars kent een groot contrast tussen de laagvlakten in het noorden en de hoogvlakten in het zuiden. Het noordelijke halfrond is relatief jong, terwijl het zuidelijke halfrond bedekt is met kraters. Wetenschappers vragen zich al langer af wat hiervan de oorzaak zou kunnen zijn. Is het “dubbele gezicht” van Mars het gevolg van interne processen of van externe catastrofes? Men heeft nu bewijs gevonden voor het laatste: de inslag van een groot object heeft het noordelijk halfrond bijna weggeblazen.

Deze theorie is niet zonder problemen. Zo hebben de noordelijke laagvlakten een min of meer elliptische vorm, terwijl een grote inslag normaal gesproken een cirkelvormige afdruk in het landschap achterlaat. Daarnaast laat Mars de opvallende afwezigheid zien van een soort “kraterrand” of iets vergelijkbaars. Tot slot zou een dergelijke inslag het gehele noordelijke halfrond hebben doen smelten, wat echter duidelijk niet het geval is geweest.

Een team van wetenschappers heeft nu gebruik gemaakt van computermodellen om te achterhalen of een grote inslag in staat kan zijn om een groot deel van het noordelijk halfrond weg te blazen, zonder het gehele oppervlak te doen smelten. Deze simulaties hebben uitgewezen dat het op z’n minst mogelijk is om de waargenomen eigenschappen van het noordelijke halfrond te verklaren aan de hand van een grote inslag, zonder de gehele planeet te doen smelten of een kraterrand te vormen.

Volgens het meest waarschijnlijke scenario is een object met een diameter van 1600 tot 2700 kilometer (oftewel, een dwergplaneet) onder een hoek van 30 tot 60 graden ingeslagen op het noordelijk halfrond van Mars, met een snelheid van 6 tot 10 kilometer per seconde. Het tijdstip van deze catastrofe wordt geschat op een paar miljard jaar geleden – ongeveer halverwege twee vergelijkbare catastrofes op aarde, namelijk de inslag waarbij de maan is ontstaan en de inslag die een einde maakte aan de heerschappij van de dinosauriërs.



Bron: California Institute of Technology (Caltech)

(Astrostart)

06-07-2008

Kortsluiting in ovens van Phoenix



Er heeft zich een kortsluiting voorgedaan in de TEGA-oven van de Phoenix Mars Lander, waarmee monsters van het oppervlak van de Rode Planeet onderzocht worden, zo heeft het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA meegedeeld. De acht ovens van de TEGA moeten materiaal, dat door de robotarm van de Phoenix is opgeschept van de bodem op de noordelijke pool, verhitten om de precieze samenstelling ervan na te gaan. Eerste pogingen om een bodemstaal in een oven te brengen, mislukten omdat het materiaal niet fijnkorrelig genoeg bleek te zijn.

Het probleem werd opgelost door het staal zodanig te schudden dat het uiteindelijk toch in de TEGA belandde. Maar nu hebben de ingenieurs en wetenschappers een kortsluiting in oven vier van het instrument ontdekt, vermoedelijk veroorzaakt door de lange vibratietechnieken bij de eerste probleemoplossing. Gezien elke overbrenging naar de oven vibraties met zich meebrengt, is de vrees gerezen dat de volgende poging wel eens de laatste kan zijn. De wetenschappers hopen een nieuwe kortsluiting te voorkomen door zo zorgvuldig mogelijk de nieuwe materiaaloverbrenging uit te voeren.



Bron: AFP

(Astrostart)

quote:

DEN HAAG - De ministeries van Economische Zaken en van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap trekken samen 8 miljoen euro uit voor de Nederlandse bijdrage aan de eerstvolgende ruimtemissie van de Europese ruimtevaartorganisatie ESA naar Mars.

Dat hebben drie Nederlandse organisaties op het gebied van ruimte- en planeetonderzoek maandag laten weten. De bijdrage heeft betrekking op de voorbereiding van drie wetenschappelijke ruimte-instrumenten voor de missie EXOMars, die in 2014 op de rode planeet moet landen.

Met de 8 miljoen kunnen de drie instrumenten in concept worden ontwikkeld tot het moment waarop ESA de ontwerpen beoordeelt. Vooralsnog kan één daarvan met het geld tot vluchtwaardig instrument worden gemaakt.

Boor

Het ruimtevaartuig bij de operatie ExoMars heeft een wagen aan boord met een flinke boor en instrumenten die biologisch en geologisch onderzoek gaan doen. De belangrijkste vraag is of er eens leven op Mars was en hoe het leven hier op aarde heeft kunnen ontstaan.

Nederlandse bedrijven en instituten ontwikkelen hoogwaardige technologie voor drie wetenschappelijke instrumenten voor ExoMars. Een daarvan, RamanLIBS, waarbij TNO betrokken is, moet de opgeboorde stenen van Mars analyseren op chemische samenstelling en mineralen. De bedrijven Dutch Space en Lionix ontwikkelen een zogeheten Life Marker Chip, een biochemisch laboratorium op een chip die biologische materialen uit de Mars-bodem kan herkennen en karakteriseren.

Het Nederlandse onderzoeksinstituut SRON werkt samen met twee bedrijven aan uiterst gevoelige elektronica om bevingen en inslagen van meteorieten op de rode planeet te meten.

09-07-2008

Phoenix heeft moeite met bodemmonsters Mars


De graaf- en schraapwerkzaamheden van Phoenix hebben ijsrijk bodemmateriaal blootgelegd.

Vluchtleiders en technici van NASA's Jet Propulsion Laboratory en de Universiteit van Arizona zijn er nog niet in geslaagd om een ijsrijk bodemmonster van Mars op te scheppen. Met de robotarm van de Marslander Phoenix is het materiaal wel losgeschraapt van de harde, bevoren ondergrond, maar het is tot nu toe niet gelukt om het korrelige bodemmonster in het bakje van de robotarm te krijgen. Er worden nu tests uitgevoerd om te kijken of de gemotoriseerde rasp in het bakje zelf gebruikt kan worden om Marsijs te verzamelen. Het kan dus nog wel even duren voordat de eerste chemische analyses van het ijs worden uitgevoerd.

Planeetonderzoekers van de Universiteit van Arizona hebben overigens ontdekt dat de MArskunstmaan Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) in de nacht van 25 op 26 mei niet alleen de Phoenix-lander heeft gefotografeerd tijdens zijn afdaling aan een parachute, maar ook het iets eerder afgeworpen hitteschild. Op de foto die MRO van de neerdalende Phoenix maakte, is een zwarte stip ontdekt die op geen enkele andere manier te verklaren is.

(allesoversterrenkunde)

Het zit niet echt mee dus

10-07-2008

Phoenix zet precisie-instrumenten in voor onderzoek Marsbodem


De vork van Phoenix' robotarm werpt een schaduw op het Marsoppervlak.

De Amerikaanse Marslander Phoenix heeft twee precisie-instrumenten op zijn robotarm ingezet voor onderzoek aan de eigenschappen van de Marsbodem.
Met een soort vork zijn metingen verricht aan de elektrische geleidingseigenschappen van het bodemmateriaal, door de vork in de bodem te prikken en vervolgens een stroompje te laten lopen van de ene tand naar de andere.

Een Zwitserse atoomkrachtmiscroscoop heeft opnamen gemaakt waarop details van een tienduizendste millimeter zichtbaar zijn. Daarmee wordt de fysieke structuur van bodemdeeltjes bestudeerd. Resultaten van de metingen zijn nog niet bekendgemaakt.



(allesoversterrenkunde)

Early Mars Was All Wet
^{By Andrea Thompson
Senior Writer
posted: 16 July 2008
09:52 am ET}

quote:

lot more Martian rocks were altered by water than scientists originally thought, suggesting that early Mars was a very wet place.

New observations made by NASA's Mars Reconnaissance Orbiter (MRO), currently circling the planet, have revealed evidence that vast regions of the southern highlands of Mars were altered by water in a variety of environments billions of years ago.

Water is a key condition for life as we know it. Though there is no firm evidence that Mars has ever harbored life, knowing that the planet was once wet suggests that it was at least habitable in the past.

The key to the finding is the discovery that rocks called phyllosilicates are widespread on at least the planet's southern hemisphere. The water present on Mars from about 4.6 billion to 3.8 billion years ago transformed some rocks into these phyllosilicates, which include clays rich in iron, magnesium or aluminum, mica, and kaolinite (an ingredient in Kaopectate).

"In a phyllosilicate, the atoms are stacked up into layers, and all of the phyllosilicates have some sort of water or hydroxyl [oxygen and hydrogen group] incorporated into the crystal structure," said study team member Scott Murchie of Johns Hopkins University.

Previous data from an instrument called OMEGA - Observatoire pour la Mineralogie, l'Eau, les Glaces et l'Activite on the Mars Express spacecraft had revealed only a few large outcrops of phyllosilicates, suggesting they were a relative rarity on Mars.

"It sort of gave the false impression that rocks that were altered like this were more restricted than they really are," Murchie said.

But the new observations, made with MRO's Compact Reconnaissance Imaging Spectrometer for Mars (CRISM) and detailed in the July 17 issue of the journal Nature, reveal "thousands and thousands of outcrops that we can now resolve with the higher resolution of the instrument, and they're scattered all over the planet wherever the older rocks occur," Murchie told SPACE.com.

"What that's suggesting to us is that we're seeing a pervasive subsurface layer that goes back in time — it's been altered by water to clays and related minerals, and it's outcropping all over the place," Murchie added.

The layer of water-altered rocks sits below younger, volcanic rocks and the ubiquitous windblown Martian dust and sand in many places. But in craters and scarps, including Valles Marineris, across the terrain of the southern hemisphere, the ancient clays and other minerals have been exposed.

"It's like going to the bottom rock layer in the Grand Canyon," Murchie said, where ancient layers underlie the whole area, but are only exposed in a few places.

This layering gives scientists a dividing line of about 3.7 to 3.5 billion years ago for a transition in Martian geology: "Before that the rocks were altered into clays, since then they're not," Murchie said.

The variety of clays and other minerals formed also tells scientists that rock was altered by water under a variety of conditions.

"There's a variety of environments that are formed where the rock was lightly altered where you see things like chlorite, to where it was altered with water at really high temperature, where you see mica, to where a lot of water must have flowed through the rock in order to dissolve out the iron and magnesium and you're left with kaolinite," Murchie said.

The alteration of later rocks, such as the sulfates found by the Mars Exploration Rovers (MER), Spirit and Opportunity in the northern hemisphere, on the other hand, formed under much more restricted conditions.

One implication of these findings is that some of the environments that formed the phyllosilicates would not have been antagonistic to any potential life, unlike the conditions that formed the sulfates, which formed in a highly acidic environment similar to battery acid, as Murchie put it.

Whether the MER rovers can get a close-up peek at these phyllosilicates while the robots still roam the Martian surface is uncertain, Murchie said, because so far the rocks haven't been detected near the crafts. But they could be there and simply be obscured in the north from the MRO instruments by dust.

"It doesn't take much to hide something from our optical instrument in orbit," he said, just a few micrometers of dust. "So just brushing away the rock surface could be enough," he added.

Whether or not Spirit and Opportunity get a chance to investigate these intriguing rocks up close, future rover missions, such as the Mars Science Laboratory set to launch 2009, could certainly be aimed at known phyllosilicate-rich sites, Murchie said, shedding more light on the mysteries of early Mars.

16-07-2008

Mars Express maakt scheervluchten langs Phobos


Phobos, gefotografeerd tijdens een eerdere passage van Mars Express.

Op 12 juli is de Europese Mars Express op een afstand van 563 kilometer langs de grootste Marsmaan Phobos gevlogen. Dat was de eerste van een vijftal scheervluchten, waarvan die van 23 juli de meest interessante is. Op die dag zal Mars Express Phobos voor het eerst naderen tot een afstand van minder dan 100 kilometer en de maan nauwkeurig kunnen onderzoeken.

Tijdens de scheervlucht van 23 juli zal Mars Express delen van Phobos kunnen onderzoeken die nog nooit eerder in kaart zijn gebracht. Bovendien zal de High-Resolution Stereo Camera ongekend nauwkeurige, driedimensionale kleurenopnamen maken. Zo mogelijk wordt daarbij ook de beoogde landingsplaats van de Russische Phobos-Grunt-missie, voor volgende jaar op het programma staat, worden gefotografeerd.

(allesoversterrenkunde)

16-07-2008

Phoenix graaft verder


De robotarm van Phoenix in de aanslag.

De Amerikaanse Marslander Phoenix is nog steeds bezig om met zijn robotarm hard, donker bodemmateriaal bloot te leggen dat naar verwachting veel ijs bevat.

Na de werkzaamheden van afgelopen zaterdag was een geul van 20 centimeter breed en 30 centimeter lang gegraven. Besloten is nu om deze nog 15 centimeter te verlengen.

Experimenten met een duplicaat van de Marslander, die in Tucson (Arizona) staat, hebben namelijk uitgewezen dat er een groter werkoppervlak nodig is om de gewenste ijsmonsters te verzamelen.

Met de rasp van de robotarm zal het bodemmateriaal worden losgemaakt en in de schep van de robotarm worden verzameld.
Eerder heeft Phoenix al het oppervlaktemateriaal op zijn landingsplaats onderzocht en met een soort vork gemeten hoe goed de bodem warmte en elektriciteit geleid.

(allesoversterrenkunde)

18-07-2008

Phoenix update!



De Phoenix Mars Lander heeft de laatste dagen niet stil gestaan. Een aantal instrumenten zijn voor de eerste keer in gebruik genomen. Hier volgt een overzicht van de laatste activiteiten die verricht zijn in de periode van 7 juli tot en met 16 juli. Een groot deel van deze werkzaamheden hebben betrekking op het verkrijgen van een ijsmonster in de “schep” van de robotarm van Phoenix, om deze vervolgens succesvol in de mobiele laboratoria van de Marslander af te leveren.

7 Juli 2008: Phoenix lander levert grondstaal aan chemisch laboratorium

De Phoenix Mars Lander heeft met zijn robotarm een tweede staal voor analyse afgeleverd in het “nat-chemisch laboratorium”. Resultaten van dit onderzoek zullen vergeleken worden met de resultaten van de eerste test van twee weken geleden. Het laboratorium is een onderdeel van de Microscopy, Electrochemistry and Conductivity Analyzer (MECA).

De belangrijkste activiteit van deze dag was het uittesten van een methode om kleine grond- en ijsdeeltjes van de grond te “schrapen”, en deze vervolgens in de “schep” van de robotarm te krijgen. Van elke stap in het proces zullen foto’s genomen worden, om zo de methode te evalueren. Wanneer deze test slaagt, zullen de wetenschappers deze gebruiken om het volgende bodemstaal te leveren aan Phoenix’s bake-and-sniff instrument, de TEGA.

8 Juli 2008: Verdere testen om ijsdeeltjes op te schrapen

Het blijkt een moeilijke opgave te zijn om ijsdeeltjes op te schrapen, in het schepje te doen, en te leveren aan de Thermal and Evolved Gas Analyzer (TEGA). Phoenix beschikt over 3 gereedschappen op de robotarm om ijs en ijsdeeltjes op te scheppen, namelijk een titaniumplaat aan de voorkant van het schepje, een wolfram/koolstofplaat op de onderkant en een hoge-snelheid rasp die vanuit een schuif op de achterkant van het schepje tevoorschijn komt.

Door de extreem koude temperaturen is de grond zeer hard. Daardoor zullen ze de rasp gebruiken om uiterst kleine ijsdeeltjes los te krijgen van de grond, en deze op te scheppen. Het schrapen heeft kleine hoopjes grond geproduceerd, maar die bleken niet in de schep terecht te kunnen. Vergelijk het met het opvegen van stof met een blik en borstel, maar dan zonder het gebruik van de borstel.

De testen werden uitgevoerd in “Snow White”, de eerder gegraven geul. Op Aarde, waar in Tucson een exact model van Phoenix staat, worden eveneens testen uitgevoerd hoe ze het harde materiaal optimaal kunnen schrapen en in de schep kunnen krijgen, om het zo aan TEGA te kunnen leveren voor verdere analyse.

10 Juli 2008: Phoenix gebruikt voor het eerst de “Soil Probe” en Zwitserse Scoop

Phoenix heeft voor het eerst een vork-achtige probe in de martiaanse bodem gestoken, en met een microscoop onderzoekt men uiterst kleine deeltjes door ze “af te tasten”.

Phoenix’s robotarm duwde de “vork” met vier pinnen in onverstoorde grond, dit om de insteek-procedure te testen en valideren. Het instrument is een thermische en elektrische geleidbaarheidsprobe met pinnen van ongeveer anderhalve centimeter lang. Wetenschappers zullen deze probe gebruiken om te meten hoe gemakkelijk de Martiaanse bodem warmte en elektriciteit van de ene pin naar de andere doorgeeft. Deze metingen leveren dan informatie over bevroren of onbevroren water in de grond. De probe heeft reeds metingen verricht toen het nog in open lucht op de robotarm hing. Deze metingen gaven informatie over waterdamp dat zich in de atmosfeer bevindt. Bij de volgende keer dat ze de probe in de grond plaatsen zullen er effectieve metingen worden verricht.

Phoenix heeft ook de eerste beelden doorgestuurd van de atoommicroscoop. Dit Zwitsers instrument maakt beelden door het oppervlak van een deeltje af te tasten met een zeer scherpe punt op het einde van een veer, allemaal op zeer kleine schaal gefabriceerd uit silicium. Deze microscoop kan details waarnemen van 100 nanometer, minder dan een honderdste van de dikte van een haar. Dit is ook zo’n twintig keer kleiner dan wat kan waargenomen worden door de optische microscoop.

De eerste meting werd gedaan op het wieltje dat de deeltjes aan de microscoop moet leveren, zodat men kan valideren dat alles in orde is met de microscoop. Het eerste effectieve beeld werd woensdag genomen, en produceerde een kalibratie-beeld van een gegroefd oppervlak.

Met deze ontwikkelingen heeft Phoenix alle instrumenten van MECA gebruikt.



14 Juli 2008: Phoenix vergroot de onderzoeksplek

Phoenix gebruikt zijn robotarm om de plek vrij te maken van losse bovengrond, en zo een harde laag met ijs bloot te leggen voor verdere analyse. De geul was ongeveer 20 cm bij 30 cm na de werkzaamheden op zaterdag, maar de wetenschappers hebben commando’s doorgestuurd om van 30cm naar 45cm te gaan.

Testen met het aardse model in Tucson hebben aangetoond dat een groter oppervlak nodig is om ijsdeeltjes los te schrapen, om ze daarna op te pikken en in TEGA te droppen voor verdere analyse. Zowel de ijsrijke deeltjes als de rest van hen losgekomen materiaal zal onderzocht worden.

Intussen zijn de wetenschappers ook bezig met de analyse van de gegevens van de geleidbaarheidsprobe. De eerste resultaten zijn werkelijk intrigerend, maar verdere studie moet eerst uitwijzen of hun interpretatie van de gegevens wel degelijk correct is.

Tijdens het gebruik van de “vork”-probe heeft de robotarm tegen een klein steentje “Alice” gestoten. De arm is zo geprogrammeerd dat bij elk obstakel of botsing alle activiteiten stil gelegd worden. Zondag werd nagegaan of alles nog veilig werkte, en besliste om maandag verder te werken.

15 Juli 2008: Phoenix begint met schrapen van de bevroren ondergrond

De gemotoriseerde rasp op de achterkant van de schep wordt voor de eerste keer op Mars getest zodat het verzamelen van ijsdeeltjes kan beginnen. De lander heeft de laatste dagen vooral gewerkt aan het vrijmaken van de zone “Snow White” zodat enkel de harde bevroren onderlaag vrij ligt.

Wetenschappers hebben dinsdagmorgen de commando’s doorgestuurd om de tests later op de dag uit te voeren. Geleidelijk aan zullen de tests verder gaan om uiteindelijk te leiden tot het leveren van grond met ijsdeeltjes aan de TEGA ovens.

Tijdens de ontwikkeling van Phoenix werd de rasp toegevoegd met het oog om in zéér harde ondergrond te kunnen graven. Dit is nu exact de situatie waarin Phoenix zich bevindt. De rasp steekt onder een zéér klein hoek uit de onderkant van de schep. In het begin start de rasp zowat horizontaal, en de schep wordt stelselmatig steiler geplaatst terwijl de rasp draait. Op die manier worden de geschraapte deeltjes opgeworpen op een opvangplaatje door een kleine opening. Wanneer de rasp stopt, dan worden door een serie van bewegingen de deeltjes doorgeschoven naar de voorkant van de schep. Zo kunnen de deeltjes aan TEGA overgeheveld worden.

De commando’s op dinsdag moeten er voor zorgen dat er op twee punten ongeveer een centimeter van elkaar wordt geraspt. De Surface Stereo Imager en robotcamera zullen deze plekken inspecteren op verschillende intervallen en om het opgeschepte materiaal over verschillende uren te bekijken.

16 juli 2008: Phoenix heeft met succes ijsdeeltjes verzameld

De gemotoriseerde rasp aan de achterkant van de schep op de robotarm heeft met succes in de bevroren grond geschraapt, en zo materiaal in de schep geplaatst. Zo heeft Phoenix beelden en gegevens doorgestuurd ter bevestiging dat er inderdaad geschraapt materiaal in de schep is “geworpen”, en dat dit materiaal lichtjes is veranderd gedurende de volgende uren daarop.

De rasp heeft twee kleine maar zeer duidelijke gaatjes gemaakt in de vlakte genaamd “Snow White”. Het losgemaakte materiaal werd verzameld in de schep en door de camera op de robot arm gefotografeerd. Dit gebeuren was een test om te zien of de rasp effectief ijsdeeltjes kon losmaken en in de schep kon krijgen. Zo is deze methode gevalideerd om later effectief stukjes grond in de ovens van TEGA te werpen voor verdere analyse.

Niettegenstaande het ijs van de opgeschepte deeltjes over de korte tijd al een stuk vervlogen was in de ijle atmosfeer, blijkt het toch mogelijk te zijn om tijdig een sample met ijs aan te bieden aan TEGA voor verdere analyse. Verder op de dag worden nog een paar schraap testen uitgevoerd, terwijl de camera’s alles tot in detail blijven volgen.



Bron: NASA

(Astrostart)

erg interessant net pas deze thread ontdekt.

quote:

Op zaterdag 19 juli 2008 21:54 schreef Tukker87 het volgende:
erg interessant net pas deze thread ontdekt.

28-07-2008

Phoenix update - 17 t/m 27 juli



De Phoenix Mars Lander is weer actief bezig geweest. De Marslander heeft de afgelopen week geschraapt en gegraven en heeft verder geprobeerd om op een effectieve manier materiaal in zijn "schep" te krijgen. Phoenix heeft verder ondermeer samen- gewerkt met de Mars Reconnaissance Orbiter om de atmosfeer van de Rode Planeet te bestuderen en is daarnaast begonnen met het verrichten van waarnemingen van stofduivels, een soort zandhozen die kilometers boven het oppervlak kunnen uittorenen.

17 Juli: 3D beelden vanop de Phoenix Mars Lander

Phoenix heeft met zijn Stereo Surface Image (SSI) een aantal stereo beelden gemaakt van de directe omgeving van de lander. Die zijn nu vrijgegeven op volgende site:
http://www.jpl.nasa.gov/news/phoenix/images3d.php


Je hebt er wel een rood/blauw brilletje voor nodig (rood links, blauw rechts). De eerste 14 beelden zijn persoonlijk gekozen door Mark Lemmon, de SSI hoofdwetenschapper. De beelden zijn gemaakt tussen Sol 8 (2 juni) en Sol 36 (1 juli).


18 Juli: Verdere, diepere testen met de rasp

Het wetenschappelijke team heeft de Phoenix commando’s verstuurd om een tweede, grotere test uit te voeren met de rasp van de schep. Deze test is een volgende stap in de voorbereiding om op een effectieve manier geschraapte grond- en ijsdeeltjes in de TEGA oven te krijgen. TEGA zal dan meten of de harde grond inderdaad bevroren waterijs bevat, en zal eveneens de samenstelling van de bodem onderzoeken. De rasp slingert sommige deeltjes direct in een opening op de achterkant van de schep. Deze test verschilt op verschillende punten van de voorgaande test, uitgevoerd op 15 Juli.

Eerst wordt het terrein vlak geschraapt door de schep, om zo verse grond bloot te leggen. Daarna zal er vier keer op een rij geraspt worden, dubbel zo veel als de eerste keer. Ten derde zal de schep over de geraspte gaten heen gaan zodat zo veel mogelijk materiaal kan opgeschept worden. Met deze test willen de wetenschappers er zeker van zijn de ze op de meest efficiënte manier en zo snel mogelijk de ijsdeeltjes in de oven van TEGA kunnen brengen. Dit willen ze doen vroeg in de Martiaanse morgen zodat er zo weinig mogelijk ijs kan verdampen vooraleer de ovendeuren gesloten zijn. Ook zal de camera van de robotarm herhaaldeklijk foto’s nemen over een periode van 7 uur, om zo de visuele veranderingen van het materiaal te observeren.





21 Juli: Phoenix werkt de nacht door

Phoenix zal voor de eerste keer de ganse nacht doorwerken, om samen met een van de orbiters rond Mars metingen te verrichten aan de atmosfeer. Phoenix zal gebruik maken van zijn weerstation, de stereo camera en de geleidbaarheidsprobe, om de veranderingen in de lagere atmosfeer en aan het oppervlak te registreren, terwijl de Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) eveneens de atmosfeer en de grond zal bestuderen, maar dan vanuit de ruimte.

De geleidbaarheidsprobe (met zijn vork-achtige vorm) werd voor meer dan 24 uur in de grond gestoken. Terzelvertijd werd de atmosfeer geobserveerd. Hiermee hopen ze veranderingen op een tijdschaal van een dag te ontdekken, zoals wanneer water van ijsvorm naar waterdamp overgaat, en zo de grond verlaat in de atmosfeer. De probe doet daarbij uitstekend zijn werk. Zo hebben de wetenschappers al de elektrische eigenschappen van de grond gemeten, die kunnen wijzen op water, maar daar zijn de wetenschappers nog volop bezig met alle gegevens te verwerken.

Verder worden nog meer testen gedaan om ijsdeeltjes in de ovens van TEGA te krijgen. Wanneer het team voldoende vertrouwen heeft dat het de meest efficiënte methode heeft gevonden, zullen ze de robot op die wijze programmeren. TEGA heeft daaropvolgend succesvol zijn ovendeuren geopend, en is klaar om zijn lading ijsdeeltjes en grond te ontvangen.


22 Juli: Phoenix vervolledigt zijn lange nachtshift

Phoenix heeft dinsdagmorgen zijn langste shift gedurende de missie volbracht. De lander was 33 uur actief geweest, waarbij hij verscheidene keren heeft geschraapt en geraspt, en verder atmosferische metingen heeft verricht in samenwerking met de MRO.

De testen met de rasp hebben de wetenschappers voldoende vertrouwen gegeven om grond- en ijsdeeltjes te verzamelen en af te geven aan TEGA (TEGA is een oven die de grond verbrandt, en zo de ontstane dampen analyseert met een massa-spectrometer).

Het plan is om zo’n 80x te schrapen in “Snow White”. Zo willen de wetenschappers een zeer net oppervlak krijgen om daarna de bevroren ondergrond te raspen.


23 juli: Phoenix bereidt zich voor op een TEGA analyse

Phoenix heeft zijn robotarm gebruikt om een laagje van de harde onderhoud te schrapen. Phoenix moet met zijn stereo camera kleurbeelden maken telkens na 5 keren schrapen. Daardoor kunnen de wetenschappers bestuderen wat er gebeurd tussen twee schraapbeurten in. Het ziet er naar uit dat er vrij snel ijs vervliegt wanneer er verse grond blootgelegd wordt, waardoor een dun laagje grond overblijft waar het ijs al van tussen is vervlogen. Er is een kleurverandering van donkerder naar blauwer naar roder. Binnen enkele dagen wordt een bodemstaaltje losgewerkt om zo in de TEGA oven te plaatsen voor verdere analyse.

TEGA heeft een checkout van zijn instrumenten gedaan op Sol 57. Later zal een test gebeuren van een verwarmingselement die de druksensoren operationeel moet houden. De volgende analyse zal vroeger op de dag gebeuren dan de vorige keer, om zo een zo koud mogelijke buitentemperatuur te hebben, en zo ook een ijsrijk bodemstaal in TEGA te kunnen werpen. Dit is zo’n 3u vroeger dan normaal, wat anders rond 9u lokale tijd is.

Een andere gebeurtenis is het bekijken met de Stereo Surface Imager van het noordwestelijke gedeelte van de horizon, waar men op zoek zal gaan naar “dustdevils” of zandhozen. Dit zal een eerste systematische zoektocht naar “dustdevils” zijn.


24 Juli: vrijmaken van TEGA


“Snow White” is nu volledig vlak gemaakt door gebruik te maken van de schep op de robot arm. Hierdoor is de harde onderlaag klaar om samples te nemen, en die naar de TEGA oven te brengen.

Resten er nog twee belangrijke activiteiten te doen vooraleer men de bodemmonsters kan bezorgen. Ten eerste moet de schep volledig vrijgemaakt worden van alle resterende gronddeeltjes, en ten tweede moet de oven van TEGA volledig vrij zijn van alle gassen en stoffen. Het leegmaken van de schep gebeurt door het roteren van de kop op een precieze manier. Met de camera word gecontroleerd dat er inderdaad niets meer in de schep te vinden is.

Het “reinigen” van de oven van TEGA gebeurt door die te verhitten, en zo alle stoffen te verdampen of verbranden. Deze stoffen zijn meestal vluchtige stoffen, zoals water(damp) en koolstofdioxide, die aan de kanten kunnen kleven. Verder moeten alle daarbij mogelijks ontstane gassen uit de oven gepompt worden.

Verdere activiteiten zijn het volgen van de atmosferische condities (het weer), en het fotograferen van verscheidene gebieden. De Stereo Surface Imager zal foto’s nemen van hetzelfde beeld, maar door 15 verschillende filters. Elke filter laat maar een bepaalde golflengte door in het zichtbaar of infrarood licht. Wanneer men enkel door rood, groen en blauw filtert, kunnen de wetenschappers een full-color beeld maken. De andere filters geven bijkomende informatie over de geologie en atmosferische kwaliteiten van het gefotografeerde gebied.





25 Juli: Phoenix klaar om ijsdeeltjes te ontvangen


Beelden bevestigen dat de schep volledig leeg is, en klaar om bodemmonsters te verzamelen met gebruik van de rasp. Later op de dag zullen er dan effectief gronddeeltjes opgeraspt en in de schep verzameld worden. Die zullen dan naar de oven van TEGA gebracht worden. Die oven werd ook succesvol vrijgemaakt van alle gassen die mogelijk vrijgekomen zijn door het verhitten van de oven.

26 Juli: Phoenix schept ijsgrond op, maar krijgt het niet uitgestrooid in TEGA

Phoenix heeft meer dan voldoende materiaal opgeschept om aan de oven van TEGA te geven, maar moet zijn methode om de grond in de oven te schudden veranderen. In totaal werd ongeveer 3 cm³ (kubieke centimeter) ijsgrond verzameld, wat meer dan voldoende is om de kleine ovencel van TEGA te vullen. Daardoor heeft Phoenix 16 gaten in de grond gemaakt met behulp van de rasp.

Maar foto’s die zaterdagmorgen werden genomen, toonden aan dat het meeste van dit materiaal vastklit aan de schep. Maar zeer weinig van de bodemmonster is in de oven terecht gekomen.

Eenmaal dat het materiaal verzameld is, heft de robotarm de schep omhoog, en wordt de rasp enkele keren aangezet, in een poging om het materiaal terug los te krijgen. Daarna keert het de schep om, om zo het materiaal in de oven te plaatsen. De (zeef-)opening boven de oven is ongeveer 10 cm bij 3 cm breed, maar de oven zelf is maar zo groot als een balpenvulling! Bij het vullen wordt de zeef ook nog gevibreerd. TEGA daarentegen heeft gedetecteerd dat er te weinig materiaal in de oven is terecht gekomen, waardoor de deurtjes niet werden gesloten.

Daarop werd besloten om de toeleveringsmanoeuvres aan te passen zodat er wel voldoende materiaal in het oventje terecht kan komen. Nu worden er nog bijkomende foto’s genomen op, onder en rond het TEGA instrument om te zien of er al dan niet toch wat materiaal uit de schep is gekomen, maar niet in het oventje, die een eventuele verdere handeling zouden kunnen verstoren.


27 Juli: Phoenix herwerkt toeleveringsmethode

Phoenix zal een aangepast scenario gebruiken om materiaal te verzamelen en af te leveren. Enkele kleine veranderingen zouden er nu voor moeten zorgen dat het materiaal wel degelijk in de oven terecht komt. Een van die veranderingen is het minder lang raspen van de grond, waarbij men denkt dat de temperatuur daardoor oploopt, en zo het materiaal aan elkaar begint te klitten. Een andere verandering is het verhogen van het aantal vibraties gedurende het laten vallen van het materiaal in de oven.

Beelden die nog genomen zijn bij de vorige poging toonden wel degelijk aan dat het materiaal uit de schep was gevallen, op de Phoenix lander zelf.



(Astrostart)

31-07-2008

Aanwezigheid van water op Mars bevestigd


Tussen het graven door heeft Phoenix een panoramafoto van zijn omgeving gemaakt.

Niet dat iemand er nog aan twijfelde, maar de Amerikaanse Marslander Phoenix heeft vastgesteld dat de Marsbodem inderdaad (bevroren) water bevat. Dat blijkt uit onderzoek van een bodemmonster dat afgelopen woensdag in het analyse-oventje van Phoenix werd gedeponeerd.

Om dit onderzoekssucces te vieren, heeft de NASA gelijk maar besloten om de missie van Phoenix, die aanvankelijk tot eind augustus zou duren, met een maand te verlengen.

Die extra tijd is meer dan welkom, omdat het onderzoek tot nu toe niet zo vlotjes is verlopen: de eerste twee pogingen om ijsrijke Marsgrond te verzamelen mislukten doordat de bodemmonsters onverwacht plakkerig bleek te zijn.

Het meeste materiaal dat nu is geanalyseerd is enkele dagen aan de lucht blootgesteld, om een deel van het water te laten verdampen.

(allesoversterrenkunde)

Water op Mars!

Dit is zo cool! Niet enkel kan men nu serieus gaan denken om mensen naar Mars te sturen, maar de kans dat er wellicht ooit iets van leven aanwezig is geweest, is een stuk groter geworden. Erg interesant allemaal.

_{Toevallig was ik weer eens begonnen in de Mars Trilogy van Kim Stanley Robinson.}

NASA extends 'successful' Phoenix lander mission
^{by Staff Writers
Los Angeles (AFP) July 31, 2008}

quote:

NASA scientists said Thursday the agency was extending the Mars mission of its Phoenix lander until the end of September, describing its progress so far as "very successful."
Michael Meyer, chief scientist of NASA's Mars Exploration Program, told reporters at a briefing that the minimum objectives of the lander's mission had been achieved and that "full mission success" was expected.

"It's been very successful and Mars had proven itself to be very interesting, mechanically the spacecraft is operating great, and there's plenty of power margin to carry us beyond the waning summer," Meyer said.

"With that, what I'd like to do is announce that we're going to extend the mission to go till the end of the fiscal year (September 30)."

The lander started digging trenches into Martian soil after touching down near the planet's north pole on May 25, revealing a white substance that scientists confirmed was ice in June.

University of Arizona scientist Peter Smith, Phoenix's principal investigator, said ice scooped up by Phoenix's robotic digging arm was being analyzed to see if conditions on Mars could have supported life.

"We're looking to understand the history of the ice, by trying to figure out if this ice has ever melted, and through melting has created a liquid environment that modifies soil," Smith said.

"We're just getting the data back. Through this we also hope to resolve questions, is this a habitable zone on Mars, meaning that we have periodic liquid water, materials that are the basic ingredients for lifeforms."

Smith said chemical analyses which indicated soil was alkaline had baffled scientists. "This is a mystery ... this is a typically acidic environment, perhaps this had to do with a nearby crater," he said.

Although important nutrients including sodium, potassium and magnesium had been discovered, no organic materials had been found so far, Smith said.

_{marsdaily.com}

Witte Huis ingelicht na doen van belangrijke ontdekking omtrent leven op Mars
Datum: 02 Augustus 2008 | Aantal reacties: 3 | Bron: Universe Today | Categorie: Phoenix

Volgens enkele wetenschappers is president George Bush van de Verenigde Staten door de ruimtevaartorganisatie NASA ingelicht over een zeer belangrijke vondst die is gedaan op het oppervlak van planeet Mars. De ontdekking zou vele malen belangrijker zijn voor de zoektocht naar leven op de rode planeet dan de eerdere vondst van bewijs voor de aanwezigheid van water op onze buurplaneet. Omdat de nieuwe resultaten strikt geheim worden gehouden en er nog gedetailleerde analyses worden uitgevoerd suggereert men zelfs dat er leven op Mars ontdekt is.

De wetenschappers verklaarden dat tegenover de website Aviation Week. Volgens hen zal het nog wel even duren voordat wordt bekendgemaakt wat de ontdekking precies inhoudt. Onderzoekers van het Jet Propulsion Laboratory, dat gaat over het instrument waarmee de resultaten zijn verkregen, waren door het uitvoeren van nadere analyses dan ook niet aanwezig op de persconferentie op 31 juli, waarbij de ontdekking van water op Mars nader werd toegelicht. Tussen midden augustus en begin september moet er naar verluid meer informatie naar buiten gebracht worden. Volgens verschillende bronnen hebben de microscopen van de MECA, zoals het gebruikte instrument wordt genoemd, geen bacteriën gevonden. Toch nemen NASA en de Universiteit van Arizona stappen om te voorkomen dat de inhoud van de ontdekking voortijdig uit zal lekken.

Voor degene die het hele verhaal willen lezen....

Perchloraat dus:

quote:

Afgelopen vrijdag zorgde een artikel op Aviation Week over een grote ontdekking op Mars voor grote opschudding. In dit artikel werd gesteld dat NASA eerst met het witte huis moest overleggen voordat zij tot publicatie over konden gaan. Hierdoor kwam een geruchtenmachine op gang over mogelijk gevonden leven op Mars.
Hierop heeft het Phoenix team besloten kenbaar te maken dat de ontdekking waar het om gaat de aanwezigheid van perchloraat betreft. Dit is hoogstwaarschijnlijk aangetroffen in 1 van de monsters die m.b.v. van MECA (de natte onderzoekscellen) onderzocht zijn. De ontdekking was nog niet eerder bekend gemaakt omdat de stof niet is aangetroffen tijdens tests met TEGA (de verhitte gasanalyseerders). NASA stelt dan ook dat de aanwezigheid nog niet definitief is en dat publicatie daarom voorbarig is.

Volgens Peter Smith, de hoofdonderzoeker van het Phoenix team, is er niets waar van de beschuldiging van geheimhouding noch van enig overleg met het witte huis. "De Phoenix missie heeft een uitstekende staat van openheid en publieke communicatie van de resultaten en we zijn dan ook zwaar gefrustreerd door deze beschuldigingen". Aldus Peter Smith. "Aanwijzingen voor perchloraat zijn aangetroffen bij een MECA test maar in een daaropvolgende TEGA test werd hiervoor geen verdere ondersteuning gevonden. Het is dan ook nog onderdeel van verder onderzoek"

Perchloraat is een sterk oxiderende en giftige stof. Volgens de onderzoekers betekend dit echter niet dat er geen leven op Mars kan zijn (geweest). Perchloraat kan zelfs een potentiele energiebron voor leven zijn. Ook op aarde komt perchloraat in de natuur voor b.v. in Chili's extreem droge Atacama woestijn. En daar komt leven voor dat verbonden is met deze verbindingen. Voordat duidelijk is wat de gevolgen van eventueel perchloraat op Mars zijn is het wachten op verdere testresultaten.

bron: UniverseToday, met dank aan Wolter voor de vertaling.

Misschien al bekend, maar ik kon het zo snel niet vinden in dit topic.
Er is een Screensaver uitgebracht die automatisch de laatste foto's krijgt van de Phoenix

Wie denkt dat er leven wordt gevonden? Mijn hoop begint wel met de dag te dalen helaas....

11-08-2008

Marsklei wijst op nat verleden

In Mawrth Vallis op Mars, een dal waar in de toekomst mogelijk Marswagentjes zullen rondrijden, zijn netjes geordende lagen van kleirijk gesteente gevonden. Dat wijst erop dat hier vroeger rijkelijke hoeveelheden water aanwezig waren (Science, 8 augustus).

Het kilometers brede Mawrth-dal ligt in het kraterrijke noordelijke hoogland van Mars, waar veel oude terreinen te vinden zijn. De structuur lijkt nog het meest op een opgedroogd stroomgebied van een rivier.





Onderzoek met een spectrometer aan boord van de Mars Reconnaissance Orbiter heeft uitgewezen uit dat de gesteenten hier rijk zijn aan phyllosilicaten. Dat zijn ijzer- en magnesiumrijke kleimineralen die in vloeibaar water ontstaan. De kleilagen zijn waarschijnlijk ontstaan op plaatsen waar water in aanraking kwam met basalt, dat in de Martiaanse hooglanden alom aanwezig is. Volgens de onderzoekers zijn er steeds meer aanwijzingen dat er in het verre verleden op veel plaatsen op Mars langdurig vloeibaar water aanwezig was.

(Kennislink)

14-08-2008

Stofkorreltje van Mars onder de 'atoomloep' bekeken


Uiterst links op deze 'atoomfoto': een deeltje Marsstof.

De Amerikaanse Marslander Phoenix heeft met zijn atoomkrachtmicroscoop een korreltje Marsstof onderzocht. Het enigszins ronde deeltje is een micrometer, oftewel een duizendste millimeter, groot. Zulke deeltjes zijn overal op Mars rijkelijk aanwezig en geven de Marshemel zijn kenmerkende zalmroze tint.

Een atoomkrachtmicroscoop maakt driedimensionale afbeeldingen van kleine deeltjes, door deze met de scherpe punt van een naald af te tasten. Tijdens zo'n scan worden de deeltjes vastgehouden door aantal putjes die in een siliciumplaatje zijn geëtst.
Met deze techniek kunnen de vormen van deeltjes tot afmetingen van 0,1 micrometer in beeld worden gebracht. Het is de bedoeling dat nu meer van deze Marsstofjes worden bekeken, zodat meer inzicht wordt gekregen in de eigenschappen ervan.

(allesoversterrenkunde)