Abortus 5 jaar geleden

quote:

Op dinsdag 15 april 2008 17:33 schreef Burdie het volgende:
SHE, normaal gezien ben ik het meer dan eens heel erg eens met je reacties en posts op fok, maar dit is echt de grootste onzin die ik ooit heb gelezen.

Dat TS onbehoorlijk is behandeld in die kliniek, ja da's jammer en naar. Maar een abortus is ook jammer en naar. En het hele 'je vermoordt je eigen kind'-verhaal is misschien een beetje érg zwart-wit gezegd, maar er zit kennelijk wel een kern van waarheid in. Gelet op alle gevoeligheid die om dit onderwerp heerst, alle felle reacties en schuldgevoelens.

Je kunt een mens niet verplichten een kind te accepteren. Of ben je ook tegen adoptie.
Deze ethische discussie wil ik heel graag met je aangaan. ( Serieus, lijkt me boeiend ) , maar doe dat in godsnaam niet hier.
Het komt heel hysterisch over en getuigt van weinig respect naar TS.

[ Bericht 3% gewijzigd door Re op 15-04-2008 17:43:04 ]

quote:

Op maandag 14 april 2008 19:09 schreef Burdie het volgende:
Aardige lui daar zo te lezen. Maar wat verwacht je anders van een stel beroepsmoordenaars .

Vreemd dat andere reacties worden weggehaald, maar deze mag blijven staan?

quote:

Op dinsdag 15 april 2008 18:31 schreef mane het volgende:

[..]

Vreemd dat andere reacties worden weggehaald, maar deze mag blijven staan?

Wat is daar mis mee?

Wat een nare ervaring TimeFlies.

Ik vraag me alleen wel iets af, is het handig om de echofoto van het kindje een speciaal plekje in je huis te laten houden? Dan is het namelijk nooit voorbij, en kan je neit verder. Lijkt mij dan. Die keuze heb je toen gemaakt en daar zal je mee verder moeten, ook al voel je je er niet goed onder.
Wat ik me ook afvraag: waarom voel je je schuldig? Ten opzichte van wat had kunnen zijn? Ten opzichte van jezelf? Ten opzichte van je partner? Tegenover de maatschappij en je normen en waarden?

Ik ben het eens met Aventura, vreemd verhaal. Er zijn zeer strikte procedures. Je gaat naar de huisarts om het voor te leggen, vervolgens is hij wettelijk verplicht om je een week bedenktijd te geven. Daarna ga je terug en maak je een afspraak met de abortuskliniek. Daar krijg je de dag van de abortus zelf nog een gesprek, een gesprek alleen en een gesprek met iemand erbij als je daar behoefte aan hebt. Een uur later krijg je een zetpil die je eventueel zelf ook in mag doen, een lichte verdoving. Daarna wordt je op de behandeltafel gelegd, de procedure duurt een minuut of 10-20 en is inderdaad pijnlijk. Het is een zeer zware ongesteldheid in hevige krampen. Ik meen me tijdens of na de procedure een injectie in mijn arm te herinneren maar dat weet ik niet zeker. Daarna ga je inderdaad naar een soort uitslaapkamer met gordijnen, einde van de middag sta je weer buiten. Overigens mocht mijn moeder wel gewoon komen kijken maar misschien was dat een uitzondering omdat ik nog behoorlijk jong was. Al met al is het lopende band-werk, elke arts handelt volgens mij minstens elk uur een abortus af.

zetpil?
Hell no! Als ze me dat hadden gegeven dan was ik gillend weggerend
Ik kreeg een prik met een goedje waarvan ik echt 5 minuten in lala-land was.
Ik heb behalve wat contracties van de baarmoeder niet zoveel gevoeld.

Timeflies, je schrijft dat je de foto nog hebt bewaard maar maak je het daar jezelf niet alleen maar moeilijker mee? Zou je niet de periode kunnen afsluiten door de foto weg te doen ofzo? Misschien samen met je partner er een speciaal moment van maken waarna je het helemaal achter je kunt laten.

Ik heb ook 5 jaar geleden (toevallig!) gekozen voor een abortus.
Ik wist vanaf de eerste dag dat ik het weg moest laten halen. Ik was 27 , geen baan, woonde nog op een studentenkamer, prille relatie (die ook kort daarna uit ging) en emotioneel absoluut niet toe aan kinderen.

Door de hormonen kreeg ik wel allemaal warme gevoelens en zag ik mezelf wel al achter de kinderwagen lopen maar ik was me heel goed bewust van het feit dat dit de hormonen waren en ik heb nooit een seconde getwijfeld over wat ik moest doen.
Ik kreeg een lokale verdoving en volgens mij was dat het meest gebruikelijke. Mijn toenmalige vriend was er wel bij maar ook een hele lieve verpleegster. In de verkoeverkamer lag ik alleen.

Ik denk er nooit met spijt aan terug. Ik was er ook vroeg bij (7 a 8 weken) waardoor het in mijn hoofd ook nooit meer is geweest dan een klompje cellen.

Een mens doet wat op dat moment, in die situatie het beste lijkt. Je hebt er toen goed over nagedacht dus je had je redenen.
Dat die nu niet meer zo geldig lijken is niet relevant en vooral ontzettend oneerlijk tegen jezelf.

Als je er 5 jaar na dato nog zo mee zit is het misschien goed eens met een psycholoog te gaan praten.

-edit-

niet nodig, laatste waarschuwing

[ Bericht 91% gewijzigd door Re op 16-04-2008 13:05:40 ]

quote:

Op woensdag 16 april 2008 13:04 schreef freecell het volgende:
-edit-

niet nodig, laatste waarschuwing

Ik gaf geen waardeoordeel of iets dergelijks. Ik gaf feiten weer. En niet op een basherige manier. Ik schold niet en was niet gemeen.
Mi was de edit dat ook echt niet nodig

dat kan in FB

quote:

Op woensdag 16 april 2008 12:51 schreef Zeven7 het volgende:
Door de hormonen kreeg ik wel allemaal warme gevoelens en zag ik mezelf wel al achter de kinderwagen lopen maar ik was me heel goed bewust van het feit dat dit de hormonen waren

Dat dus.

Plus wat is dat gezeik over 'baby-moordenaars'. Dat kun je in dat stadium al helemaal niet zeggen.
Misschien was het wel een miskraam geworden. Dus dat beschuldigende vingertje kan wel weg, hoor!

quote:

Op woensdag 16 april 2008 13:13 schreef DustPuppy het volgende:

[..]

Dat dus.

Plus wat is dat gezeik over 'baby-moordenaars'. Dat kun je in dat stadium al helemaal niet zeggen.
Misschien was het wel een miskraam geworden. Dus dat beschuldigende vingertje kan wel weg, hoor!

Ik zie in dit topic dan ook niet veel beschuldigende vingertjes? En het woord babymoordenaar ben ik ook nog niet tegen gekomen. Ook heb ik niet het idee dat ik zelf met een vingertje loop te zwaaien.

Ik ben het niet eens met de keuze voor een abortus inderdaad, maar daarom ga ik nog geen anderen lopen beschuldigen of op ze schelden. Ik zal er hooguit de andere kant van proberen te laten zien.

Daarbij heeft het geen enkele zin om boos op mensen te worden die al een abortus ondergaan hebben. Het is een voldongen feit, niet terug te draaien, dus wat helpt boos worden dan nog?

Je redenering: 'misschien was het wel een miskraam geworden' vind ik raar. Dat is als iemand op straat laten struikelen en zeggen: 'misschien was je anders wel zelf over de stoeprand gestruikeld'

quote:

Op dinsdag 15 april 2008 21:34 schreef MLI het volgende:
Ik ben het eens met Aventura, vreemd verhaal. Er zijn zeer strikte procedures. Je gaat naar de huisarts om het voor te leggen, vervolgens is hij wettelijk verplicht om je een week bedenktijd te geven. Daarna ga je terug en maak je een afspraak met de abortuskliniek. Daar krijg je de dag van de abortus zelf nog een gesprek, een gesprek alleen en een gesprek met iemand erbij als je daar behoefte aan hebt. Een uur later krijg je een zetpil die je eventueel zelf ook in mag doen, een lichte verdoving. Daarna wordt je op de behandeltafel gelegd, de procedure duurt een minuut of 10-20 en is inderdaad pijnlijk. Het is een zeer zware ongesteldheid in hevige krampen. Ik meen me tijdens of na de procedure een injectie in mijn arm te herinneren maar dat weet ik niet zeker. Daarna ga je inderdaad naar een soort uitslaapkamer met gordijnen, einde van de middag sta je weer buiten. Overigens mocht mijn moeder wel gewoon komen kijken maar misschien was dat een uitzondering omdat ik nog behoorlijk jong was. Al met al is het lopende band-werk, elke arts handelt volgens mij minstens elk uur een abortus af.

Kan me herinneren dat de abortus zelf echt maar enkele minuten duurde, het 'leegzuigen' is zo gebeurd en duurt echt niet tot 20 minuten.

Dat je als vrouw of meisje zijnde ook nog alleen met ze moet praten, dus zonder partner, kan ik toch wel begrijpen.
Het zal niet de eerste keer zijn dat een vrouw onder dwang van haar partner een abortus ondergaat. Natuurlijk is de kans dat je het voorkomt op die manier klein, maar het is al wat als ze toch een paar vrouwen op die manier van de gedachtes van hun partners hebben weten los te 'weken'.

quote:

Op woensdag 16 april 2008 13:13 schreef DustPuppy het volgende:

[..]

Dat dus.

Plus wat is dat gezeik over 'baby-moordenaars'. Dat kun je in dat stadium al helemaal niet zeggen.
Misschien was het wel een miskraam geworden. Dus dat beschuldigende vingertje kan wel weg, hoor!

Juist. Makkelijk lullen als je iemands situatie niet kent. In mijn geval was het zeker uitgelopen op een ramp voor mij en het kind. En nee, ik heb niemand waar ik of het kind bij terecht had gekund. En ik heb deze dames met hun grote mond indertijd niet bij mij op de stoep zien staan om te helpen.

quote:

Op woensdag 16 april 2008 13:17 schreef freecell het volgende:

[..]

...

Ik zal er hooguit de andere kant van proberen te laten zien.

En je denkt dat iemand lichtvaardig tot abortus over gaat? Ik weet denk ik meer over de ontwikkeling van de foetus dan jij. Ik denk dat de mensen die een abiortus laten uitvoeren juist hele verantwoordelijke mensen zijn die niet lichtzinnig een kind op de wereld willen zetten maar daar juist heel goed over na denken.

quote:

Op woensdag 16 april 2008 13:17 schreef freecell het volgende:
Ik zie in dit topic dan ook niet veel beschuldigende vingertjes? En het woord babymoordenaar ben ik ook nog niet tegen gekomen. Ook heb ik niet het idee dat ik zelf met een vingertje loop te zwaaien.

D'r hangt anders wel een vrij expliciete ondertoon aan de woorden van enkele posters hier.

quote:

Op woensdag 16 april 2008 13:17 schreef freecell het volgende:
Je redenering: 'misschien was het wel een miskraam geworden' vind ik raar. Dat is als iemand op straat laten struikelen en zeggen: 'misschien was je anders wel zelf over de stoeprand gestruikeld'

Op die manier kun je ook wel stellen dat elke keer als je ovuleert en je je niet laat bevruchten moord is. Elk potentieel leven is immers 'echt' leven (volgens deze redenatie).

En elke man die mastrubreert pleegt een massa-moord. Elke zwemmer is een potentieel nieuw leven natuurlijk!

uhmm ja het was dus niet de bedoeling om hier voors en tegens te gaan bediscussieren, dus hou je daar dan ook aan!

off topic berichten worden verwijderd en ge-note

[ Bericht 20% gewijzigd door Re op 16-04-2008 14:07:35 ]

Wat kan ik zeggen.... Vreselijk lijkt me het. Ik hoop dat je het een beetje een plekje kan geven en dat je er misschien toch maar mee naar een psycholoog of psychiater moet, want 5 jaar van je leven dit soort verdriet en verwarring is gewoon niet zoals het zou moeten gaan.

Mensen die abortus hebben gedaan moeten later gewoon niet gaan bitchen over spijt, herinneringen of twijfel. Het maakt geen hol meer uit, het is gebeurd, het is gedaan. Waarom kunnen mensen (en dan vooral vrouwen) zich nooit bij zaken neerleggen die altijd zo zullen blijven zijn?

Abortus is een keuze, als je daar niet goed over nagedacht had lijdt je aan de consequentie van die keuze. Maar er is niks op de wereld dat verandering in de situatie kan brengen, dus stop met huilen.

quote:

Op woensdag 16 april 2008 16:41 schreef Syheriat het volgende:
Mensen die abortus hebben gedaan moeten later gewoon niet gaan bitchen over spijt, herinneringen of twijfel. Het maakt geen hol meer uit, het is gebeurd, het is gedaan. Waarom kunnen mensen (en dan vooral vrouwen) zich nooit bij zaken neerleggen die altijd zo zullen blijven zijn?

Abortus is een keuze, als je daar niet goed over nagedacht had lijdt je aan de consequentie van die keuze. Maar er is niks op de wereld dat verandering in de situatie kan brengen, dus stop met huilen.

*neemt een kijkje in profiel van degene die deze uitspraak doet: *

quote:

Geboortedatum 13-02-1991

quote:

Op woensdag 16 april 2008 16:45 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]

*neemt een kijkje in profiel van degene die deze uitspraak doet: *
[..]

Oh, daar heb je me wel. Shit, natuurlijk, leeftijd is gigantisch relevant aan dit soort zaken.

Trek je hoofd uit je reet en kom met inhoudelijke argumenten, want dit soort "argumenten" (en ik gebruik de term hier heel losjes) zijn verwaarloosbaar.

quote:

Op woensdag 16 april 2008 16:48 schreef Syheriat het volgende:

[..]

Oh, daar heb je me wel. Shit, natuurlijk, leeftijd is gigantisch relevant aan dit soort zaken.

Trek je hoofd uit je reet en kom met inhoudelijke argumenten, want dit soort "argumenten" (en ik gebruik de term hier heel losjes) zijn verwaarloosbaar.

Jochie, ga ergens zitten puberen ipv hier te janken dat vrouwen misschien alsnog verdriet en twijfels kunnen hebben over de keuzes die ze maken in hun leven.
Ik denk trouwens niet eens dat dat iets typisch vrouwelijks is, maar iets dat elk mens in z'n leven wel eens mee zal maken (na afloop twijfelen over de keuze die je hebt gemaakt).
Is best een menselijk iets eigenlijk.

Dus... We zijn niet allemaal zo perfect als jou, die altijd vol vertrouwen de juiste keuzes maakt, er geen seconde meer op terugblikkend.

Aju paraplu!

quote:

Op woensdag 16 april 2008 16:56 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]

Jochie, ga ergens zitten puberen ipv hier te janken dat vrouwen misschien alsnog verdriet en twijfels kunnen hebben over de keuzes die ze maken in hun leven.
Ik denk trouwens niet eens dat dat iets typisch vrouwelijks is, maar iets dat elk mens in z'n leven wel eens mee zal maken (na afloop twijfelen over de keuze die je hebt gemaakt).
Is best een menselijk iets eigenlijk.

Dus... We zijn niet allemaal zo perfect als jou, die altijd vol vertrouwen de juiste keuzes maakt, er geen seconde meer op terugblikkend.

Aju paraplu!

Puberen ga ik nieteens op in, dan zou ik met iets in de trant van "goh, menstruatie" moeten komen. Kinderachtig en verwerpelijk.

Je hebt gelijk dat achteraf twijfels hebben niet iets typisch vrouwelijks is, maar vrouwen hebben er wel meer last van. Maar natuurlijk heb ik spijt van keuzes en handelingen in m'n leven, natuurlijk baal ik van sommige momenten waar ik het verkeerde deed. Maar die zaken móet je achter je zetten, benaderen met pure rationaliteit. Er aan blijven denken, elke dag beginnen met gevoelens van spijt en onzekerheid, twijfel en depressie is toch niet goed? Zoals ik al zei, wat is gebeurd blijft in dit geval zo, en eraan ten onder gaan is jammerlijk en overbodig.