Moet eerlijk bekennen dat ik de dagen aan het aftellen ben.

Anyway, erop terugkijkend heb ik er absoluut geen spijt van. Heb er weer een paar vrienden voor het leven bij, heb het toch maar weer voorelkaar gebokst ondans alle moeilijkheden, cultuurverschillen, taalbarrieres, pitfalls en driftige CTO's die niet begrijpen dat een NOC inrichten echt niet overnight gaat en al helemaal niet voor een half miljoen.
Kan ook ooit aan mijn kleinkinderen vertellen dat ik in een shabby casino in Haiti met een dwerg op mijn schouder heb rondgelopen (I kid you not); in een zee heb gezwommen waar karkassen (dieren) in ronddreven, een land waar men katten (en honden) eet.
Ook écht rock bottom armoede gezien, een beetje in de ziel van de Haitianen kunnen kijken (er is toch iets mis in het brein van deze mensen), mijn eerste overheidsfeestje ver van huis, bitterballen en erwtensoep in de Carribean heb gegeten, een tijdlang gesproken heb met een bevlogen Christen die een weeshuis runt, ruzie met de dollar had vanwege de lage koers, steeds weer op zoek moest naar manieren om aan cash te komen (uiteindelijk is Western Union echt een uitkomst).
Een periode waarvan mijn familie mij als 'gek' bestempelde omdat ik hier een contract heb getekend, een bezorgde moeder (maar daar is ze een moeder voor), continue over straat moest in gepantserde auto's met bewapende bodyguards, zelf een stukje lopen van 10 meter was er niet bij.
Tsja, ergens ben ik wel voldaan, ook deze (soms) hel weer doorstaan.
Kortom: op naar het volgende avontuur!!

Wat rest is over drie weken een afscheidsfeest georganiseerd door mijn collega's - locals en expats - waar ik eigenlijk niets van mag weten omdat het een verassing is.
Zou ik het nog een keer doen? Denk het niet. Maar ik ben een Ram en bijzonder impulsief, dus wie weet.....
Yvonne riep ergens: [b]Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]