Helemaal de weg kwijt

Ik heb lang getwijfeld of ik dit hier neer moet zetten, het is nu zelfs zó ver gekomen dat ik dit toch doe om advies te vragen.
Het verhaal zal erg ingewikkeld zijn (het is al 4 maanden gaande) en ik zal proberen het zo overzichtelijk mogelijk te maken.

Het gaat over mijn "wiskundelerares" die ik verder zal noemen als Jeanne. Zij heeft absurde handelingen gedaan waarbij ik geen raad weet waarom zij dat soort dingen heeft gedaan. Ze heeft een vrij hoge positie (coördinator tweede fase en rechterhand van de afdelingsleider).

Het is ook niet zo dat het nu helemaal over school gaat, het is iets privés geworden en het heeft volgens mij niet meer zoveel met school te maken.

De situatie die er nu is, is begonnen doordat ik persoonlijke vragen aan haar had gesteld waarop zij gewoon heel duidelijk antwoord op gaf. Het ging over haar scheiding en over haar kinderwens. Vraag me niet waarom ik dat wilde weten want dat ligt gewoon aan mijn persoonlijkheid omdat ik dat soort dingen meteen zie. Zij zag er altijd al heel ongelukkig/verdrietig uit en anderen zagen dat niet.

Ik had 3 gesprekken met haar op school, alleen tussen ons natuurlijk en ik was 1 keer langs haar huis geweest omdat ik toch nog wat kwijt wilde en ik was bovendien toevallig in de buurt. Ik legde uit waarom ik dat soort dingen vroeg en ik zei sorry. Zij wilde niet dat ik sorry zei en ze zei vervolgens erachteraan dat ze het heel lief en oprecht van mij vond. (begin januari)

Via mail had ik dus een extra boek aan haar gevraagd en met een kleine p.s. legde ik het iets duidelijker uit. Ik had ook wat complimenten gegeven (lief, leuk en mooi). Zij reageerde 2 dagen daarna met slechts één regel over het boek en 7 regels over dat P.S-je waarin ze nogmaals o.a. zei dat ze het heel lief en oprecht van me vond en dat ik me geen zorgen om haar moet maken, kort samengevat.

Goed, daarna had ik het afgesloten (ik wilde niks meer vragen). De dag daarna ging ik naar haar kamertje en toen kreeg ik dat boek. De afdelingsleider (AL) deelt samen met Jeanne een kamertje. Hij vroeg naar iets wat ik niet prettig vond en daar ga ik ook niet verder op in (ging niet over Jeanne). Ik had de AL duidelijk gemaakt dat ik het niemand wilde laten weten over waarover het ging en hij VROEG er gewoon naar waar Jeanne bij stond.

Vooral omdat ik zulke persoonlijke dingen aan Jeanne vroeg, wilde ik dus niet dat zij daardoor een verkeerd beeld kreeg. Vervolgens stuurde ik een vrij lange mail waarin ik sommige dingen heel duidelijk had uitgelegd. Zij zei vervolgens op school dat ze die mail had gelezen en nog geen tijd had om er op te reageren (het was tentamenweek). Ik zei dat het misschien beter is om er helemaal niet op te reageren. Toen ik thuis was, had ik me bedacht want ik wilde toch wel wat ze wilde zeggen. Ik stuurde een korte mail waarin in schreef dat ik het toch wél fijn zou vinden als zij zou willen reageren op mijn vorige mail.

Zij stuurde op 1 februari terug dat ze nog wel wil en ook zou gaan reageren. Ze had het heel druk met de tentamens dus het liet een beetje op zich wachten. Ze was bovendien ook heel moe. Ze sloot af met een P.S. Ik ben niet je moeder, maar moet je niet wat eerder naar bed!!!

Vanaf TOEN begon ze extreem raar gedrag te vertonen in de lessen van haar kreeg. Ze ontweek me totaal en dat viel ontzettend op bij mij. Ze keek naar iedereen, behalve naar mij en er was vrijwel totaal geen oogcontact. Op Valentijnsdag zei ze dat ze uit eten ging met een vriendin, maar ze wist niet waar ze uit eten gingen. Nadat zo'n beetje iedereen weg was, zei ik dat ze best bij het restaurant kon eten waar ik werk, ik zei ook dat het wel heel druk word en vroeg of ze dat erg vond. Zij werd daarop ROOD en ging lachen en zei "maar het wordt overal druk". Ze kwam ontzettend onzeker bij mij over.

3 weken later (eind februari, laatste moment vlak voor de vakantie), bleek dus dat zij naar de VertrouwensPersoon (VP) is geweest en ze vroeg om hulp. Vraag me niet om wat voor hulp maar het was ontzettend vaag. De VP raadde haar aan om een gesprek met mij aan te gaan. Goed, gesprek kwam dus op het laatste moment vlak voor de vakantie. Het gesprek was het raarste wat ik ooit heb gevoerd. Ze sloot zich helemaal van me af, ze zei dat ze dit niet wilde (?) en dat ik over een grens ben gegaan (?) en dat ik dit niet bij haar moet doen (?). Een reactie die ik dus totaal niet had verwacht. Ik had juist een reactie verwacht van "Oh, oké, zit het zo, prima "

Een week later had ik haar tóch weer gemaild en had ik heel veel over mezelf, over haar en over de hele situatie verteld en dat ik dit helemaal niet zo bedoelde en met heel veel excuses etc.
Op school zei ze heel zachtjes dat ze die mail had gelezen en dat ze zei wat ze wilde en dat ze er ook niet op zou reageren.

Maar het punt is, ik verwachtte helemaal geen reactie van haar. Ik wilde dat ook helemaal niet. Er waren een paar vragen waarop ik antwoord zou willen hebben (hele normale vragen) en dat was het dan voor mij. Daardoor was ik zo boos dat ik haar die avond nóg een mail had gestuurd waarin ik heel boos overkwam. Ik schreef o.a. "ik vond het behoorlijk asociaal en arrogant hoe je reageerde" en "als je niet wil antwoorden op mijn simpele vragen, dan zegt dat meer dan boekdelen, net als die blik van je". (begin maart)

Op 6 maart (donderdag) las zij die mail in de ochtend op school. Daardoor raakte zij helemaal van slag en verdrietig (????????????) en ging dus naar huis. De volgende dag kwam ze ook niet op school. Het was helemaal niet zo bedoeld, zij heeft het er zelf naar gemaakt. De VP kwam mij uit de kantine halen en ik moest met de VP mee naar haar kamer. Vervolgens begon de VP gelijk over een relatie en zei "een relatie op welke manier dan ook met een docente kan niet, mag niet, is verboden en zij kan bovendien haar baan er mee kwijt raken". Ze zei ook "je bent 18 he? ja anders was het nog erger geweest en was het een politiezaak geworden". Ik was zo versteld van wat zij zei dat ik maar even mijn mond hield want ik vond het nogal interessant wat zij zei. Zij bleef er maar op hameren dat een relatie niet kon ofzoiets en vroeg ook of ik verliefd op haar was.

Ik had haar op één of andere manier zoveel pijn gedaan dat ik dus toestemming aan de VP vroeg of ik haar een bos bloemen mocht sturen. Het mocht, na aandringen. De zelfde dag stuurde ik dus een wit boeket naar haar met een kort briefje waarin ik haar veel sterkte wenste.

Ik had de VP ook voorgesteld om even 2 weken geen contact met haar te hebben, in haar belang. Zij vond het goed en belde daarna dus met Jeanne daarover. Zij wilde dat ook, ze noemde het een "adempauze". De VP heeft ook tegen mij gezegd dat ze het misschien zelfs niet aan kan om mij nog verder les te geven(?!?!?!). De VP heeft mij ook "bedreigd" met de politie etc. wat dus absoluut absurd en bizar is, want zij kent het hele verhaal bij lange na niet.

Goed, ondertussen waren dus 3 weken voorbij en op 25 maart heb ik dus netjes aan haar gevraagd of ik weer bij haar in de les mocht. Ze twijfelde een beetje en zei daarna "ja je mag wel, jij moet ook een tentamen maken, maar het is nog niet helemaal goed ofzo". Ik snap dat stuk niet, dat het nog niet helemaal goed is.
Na de les zei ze dat ze nog een gesprek met me wilde om dingen uit te leggen en dat ik naar de extra lessen van donderdag en vrijdag mocht komen.

Dus donderdag(gisteren) kwam ik, ik had me gewoon heel netjes gedragen etc. Ze was heel vrolijk en ik zei en vroeg zo'n beetje niks. Ik heb alleen gevraagd of ik een aspirine mocht halen, dat was het. Het ging de goede kant met me op (ik had ontzettend veel pijn van wat ik haar had aangedaan, ik weet niet waarom).
Na de extra les ging zij dus naar de AL en vertelde het hele verhaal (de AL wist er niks van omdat ik en Jeanne afgesproken hadden dit tussen ons te houden). Zij zei daarna tegen de AL dat ze het niet aan kan om mij nog verder les te geven(???). Daarna kwam de AL mij uit de klas halen en ik moest het hele verhaal vertellen. Mijn verhaal klopte met die van Jeanne, maar hij kon mij niet toelaten om mij in haar les te laten.

De AL kon me wel les aanbieden van een andere leraar, maar dat accepteer ik totaal niet. Ik zou dat wel moeten doen maar ik kan het niet, zit nogal ingewikkeld in elkaar. Ik heb 2x super lang tegen hem gezeurd dat ik gewoon les van haar wilde en dat het toch niet zoveel gevraagd is? Zij wordt bovendien betaald voor lesgeven en het is niet zo dat zij privéles ofzo aan mij gaat geven. Ik vroeg aan de AL waarom het niet kon en hij zei "telkens als zij jou ziet, dan komt de hele situatie weer bij haar naar boven". De AL en de VP kiezen dus duidelijk voor haar kant (natuurlijk, collega's) terwijl ze zeiden dat ze het "bemiddelen" wat dus totaal niet het geval is. De AL zei ook dat ze me niet meer kon zien als een "leerling" en hij zei dat ik Jeanne nu ken als een "persoon" in plaats van een "leraar"

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik weet dat het verhaal ingewikkeld is, maar ik heb het zo kort mogelijk samengevat.

Wat ik dus echt niet snap is waarom zij niet in staat is om mij nog verder les te geven. Terwijl ik niet eens wat ergs heb gedaan.

Bovendien is dit nu iets privés geworden en het heeft vrijwel niks met school te maken. School kan me echt niks maken.
Jeanne heeft het zo slecht aangepakt dat het zo ver is gekomen. Het lijkt wel of ik haar stalk maar zij heeft op alles gereageerd, direct en indirect.

De AL zegt dat ik geen contact met haar moet hebben, maar dat gaat hem toch helemaal niks aan? Dit gaat niet eens over school. Ik heb ook ook een sterke indruk dat de AL woorden verdraait etc. om haar te beschermen.

Waarom zou Jeanne dit allemaal doen? Ik heb het ongeveer 15 mensen verteld en ze zeggen allemaal hetzelfde; ze heeft een gevoel voor me en is bang dat het gevoel haar overrompelt en daardoor niet weet wat voor gevolgen er kunnen zijn (baan verliezen). Dat is de enige verklaring die IK ook kan geven en die overal in past. Ze wilt mij niet in de les hebben om mij zo even te vergeten en haar gevoel tot rust te laten brengen.

Ik heb dus met de AL op 14 april afgesproken om te kijken hoe we verder gaan. Eerlijk gezegd heb ik er maar weinig vertrouwen in en ik weet ook niet of ik daar op moet wachten, de AL doet niet eens zijn best om Jeanne over te halen om mij weer les te laten volgen. Ik heb trouwens tegen de AL en de VP gezegd dat ik niet verliefd op haar was, maar dat betwijfel ik zelf van binnen.

Ik wil gewoon direct op haar afstappen en dus vragen hoe het zit, alleen ik twijfel nog. Ik weet niet of ik dat moet doen. Ik ben hierdoor zo geraakt dat ik mijn eetlust heb verloren, niet kan slapen en alleen maar pijn voel. Of zou ik misschien even die 2 weken wachten en kijken hoe het dan verder is? Of nu?

Er zijn zoveel onduidelijkheden. Ik vind het zo raar dat ze zo erg is geraakt door mij, als een leerling (waarop zij zoveel nadruk op gaf). TERWIJL zij een strenge lerares is die regelmatig leerlingen eruit stuurt die dan ook boos op haar zijn. Ik zou nooit denken dat zij zo gevoelig zou zijn.

Wat moet ik nou doen?

[ Bericht 99% gewijzigd door Re op 29-03-2008 18:36:06 (OP is teruggezet) ]