Harry Vermeegen is terug op televisie, wederom als de grapjas tussen de voetbalinternationals. ‘Toen André Hazes wéér Het is koud zonder jou bracht, was er niemand die tegen hem zei: Hé André, ga eens wat anders doen!’
![]()
Harry Vermeegen is terug. Daar ontkomen ook de bezoekers aan het hotelrestaurant in Hilversum niet aan. De presentator, op luide toon: ,,Mijn vrouw is een buitengewoon handige graadmeter voor mij. Als zij iets niet leuk vindt, weet ik dat het grappig is. Want vrouwen hebben geen verstand van humor. Volstrekt niet.’’
,,Ik reageer hier dus niet op,’’ zegt een mevrouw, die een tafeltje verderop haar koffiepauze heeft, geërgerd. ,,Noem eens één vrouw waar ik hard om moet lachen, die zalen plat krijgt?’’ countert Vermeegen. ,,Sara Kroos? Brigitte Kaandorp? Daar ga je al. Die halen het niet bij mannelijke cabaretiers. Freek de Jonge, Theo Maassen, of in Amerika Chris Rock of Jerry Seinfeld - die zijn toch veel grappiger.
Vrouwen die leuk doen, zijn niet te harden. Krijg je van die rare stemmen, of typetjes. Toch niet om aan te zien! De natuur heeft bepaald dat mannen op de wereld zijn voor de humor.’’
Vermeegen - gekortwiekt kapsel, polootje en bril met blauwgetinte glazen - is uitgesproken vandaag. Over de sportjournalistiek in Nederland is hij ook niet bepaald terughoudend. ,,Sportjournalisten zijn heel serieus met lucht bezig. Om er toch gewicht aan te geven, gaan ze er serieus bij kijken. Neem die praatprogramma’s over voetbal. Dat humorloos afzeiken, met zo’n Hugo Borst, vind ik erg saai en te makkelijk. Misschien zit het in onze mentaliteit. Ik zie zoiets nergens anders ter wereld. Jij wel? Waar dan? Het is typisch Nederlands.’’
Vermeegen hoopt met zijn eigen programma wat tegenwicht te bieden. Hij wil geen rellen veroorzaken of voetballers voor het blok zetten, maar er simpelweg ‘wat humor ingooien’. Volgens de Amsterdammer is zulke televisie er niet meer geweest sinds hij jaren geleden stopte met De Regenjas.
En nu is hij terug op SBS6, waar hij in het Oranje Journaal wederom de grapjas speelt tussen de internationals. Het gaat hem nog altijd goed af, zegt hij. ,,Ik maak zelf alle teksten, bepaal soms ook wat de jongens zeggen. Die zijn al druk genoeg met voetballen, hebben andere dingen aan hun hoofd. Je kunt van die spelers niet verwachten dat ze direct ad rem of leuk zijn. Dus kom ik met de voorzet.’’
Zijn manier van presenteren wordt een kunstje genoemd, dat hij maar blijft herhalen. Die kritiek raakt Vermeegen niet: ,,Wat ik doe, is behoorlijk moeilijk. Het wordt zwaar onderschat. Ik moet alles zelf verzinnen. Het spelen, het monteren - niemand doet die dingen voor mij. Een stukje schrijven, wat jij doet, is ook een kunstje. Frank Sinatra die 600.000 keer My Way zingt. Ook een kunstje. Toen André Hazes wéér Het is koud zonder jou bracht, was er niemand die tegen hem zei: ‘Hé André, ga eens wat anders doen!’. Wat is er mis mee als je iets doet wat je heel goed kan? Ik kan best een serieuze documentaire maken. Dat is nou zó simpel. Maar nou even iemand aan het lachen maken... Probeer het maar eens, ik wens je veel plezier.
Primeurs? Die heb ik gehad en die zou ik, als ik dat zou willen, weer kunnen brengen. Maar het harde nieuws, het is mijn ding niet. Ik ben er voor een beetje amusement, voor de voetbalsupporter. Ik weet wél veel,’’ haast hij zich te zeggen. ,,De opstellingen van Oranje kreeg ik vroeger al twee weken van tevoren mee. Dan fluisterde Hiddink me in: ‘met die moet je eens gaan praten’. Daarna stapte ik naar die goser en zei: ‘Ik voel aan mijn water dat jij in de basis staat’. En dat was dan ook zo. Die spelers riepen na afloop: ‘Dat had je goed gezien, Harry, je bent net Hans Klok’. Of dan zei ik tegen Bryan Roy: ‘Ik werd vannacht wakker en begon ineens te zweten. Niet normaal. Volgens mij speel je niet’. En inderdaad: Roy stond niet in de basis.’’
Na De Regenjas verdween hij abrupt van de buis. Vermeegen trok zich terug in Florida, waar hij met zijn vrouw en zijn herdershond in een villa woont. Al tijdens zijn laatste opnames van De Regenjas voelde hij zich belabberd. ,,Het was heel heftig,’’ blikt hij terug. ,,Als ik wandelde, moest ik na tien minuten stoppen. Ik kon niet meer, man, had geen energie. Voor de opnames werd ik van bed gehaald, ongedoucht kreeg ik mijn regenjas aan, werd ik in een taxi gezet en voor de camera opgesteld. Erna ging ik meteen weer naar bed.’’
In Amerika liet hij zich onderzoeken. Er zat een goedaardige tumor ten grootte van een golfbal in het midden van zijn hoofd. Via zijn neus werd de tumor verwijderd. Het was een riskante operatie van 5,5 uur. Vermeegen: ,,Ik had blind kunnen worden, of in een rolstoel kunnen belanden.’’
Dat bleef hem bespaard. Nu de tumor is verwijderd, voelt Vermeegen (58) zich honderd procent gezond. ,,Ik ben fitter dan toen ik 40 was,’’ zegt hij. En: ,,Ik heb adhd: alle dagen Harry dagen.’’
Die tomeloze energie zal hij voorlopig blijven uitdragen op televisie. De verveling heeft nooit toegeslagen, benadrukt hij, de internationals blijven hem boeien. ,,Ongelooflijk eigenlijk, want in feite is dit mijn derde generatie. Ik heb ze allemaal gehad. Eerst Cruijff, Suurbier, Van Hanegem. Later de lichting met de De Boertjes. En nu Sneijder, Van der Vaart en Huntelaar. Het betekent niet dat ik jonger word. Maar ik houd het nog wel even vol, hoor.’’
In elk geval tot het WK van 2010, hoopt Vermeegen. Hij heeft een groot vertrouwen in bondscoach Bert van Marwijk en is er stellig van overtuigd dat Oranje de wereldtitel voor het grijpen heeft. ,,Mits Huntelaar fit is. Die maakt er zes of zeven op het WK, met twee vingers in de neus. Hij wordt de Paolo Rossi van Zuid-Afrika. Hij moet lekker lang bij Ajax blijven, dan kent niemand hem in het buitenland en verrast hij des te meer op het WK. Ik zeg ook tegen Klaas-Jan: ‘Jij wordt de man’.’’
Harry Vermeegen is even stil. Dan, tot slot: ,,Huntelaar maakt ons wereldkampioen. Let jij maar op.’’