Thies is vanmiddag van de trap gedonderd.

Ik droeg de dochter van een zwangere vriendin naar beneden (we hebben een bovenwoning) en Thies stond bovenaan het traphekje te zwaaien. Ik dacht nog: "Kut, dat traphekje is een keertje losgeschoten. Nou ja, ik ben zo weer boven."
STOM!!!! Altijd naar dat soort stemmetjes in je hoofd luisteren!!!
En al helemaal een brak traphekje wegdoen en vervangen.
Ik zet het grietje beneden op de grond, wil naar Thies zwaaien en zie hem zo drie vier keer over de kop gaan. Mijn hemel, mijn hart stond stil. Dát is eng....
Vooralsnog lijkt het mee te vallen. Na een enorme brulpartij was hij al vrij snel weer gewoon vrolijk, gezellig, knuffelig en stoeiend. Verder heeft hij een kapotte kin, forse plekken op zijn kop, zijn tong kapot... We hebben (weer...) een wekadvies voor vannacht.