Probleem: ik vind het extreem moeilijk om naar onbekenden te bellen als ik iets van ze verwacht/(hun tijd)wil vragen etc..
De laatste tijd moet ik ook voor mijn studie steeds meer opdrachten/stages etc. binnenhalen en daarbij moet ik naar bedrijven (personen) bellen en vragen of ze tijd hebben voor bijv. een gesprek. Dit durf ik gewoon niet....
Ik krijg zweethanden, hart begint te kloppen, zit dag van te voren al in de zenuwen Naar vrienden bellen gaat nog wel, (al vind ik bellen naar mijn vrienden/vriendin ook niet altijd 'prettig' om me er toe te zetten) en naar de dokter/kapper etc een afspraak maken vind ik ook niet zo'n probleem, maar de rest...(bellen voor een date, bellen om te vragen voor een interview, bellen om te vragen voor een stage etc: ramp). Liefst mail ik ook; lekker veilig, maar ik snap dat dit in veel gevallen niet kan/niet praktisch is.
Ik stel het telkens uit, waarna ik er in sommige gevallen echt vanaf zie ook en dus het interview verzin, geen leuke stage heb, en geen date kan krijgen...... Soms probeer ik me er zo toe te zetten dat ik het nummer intoets, op de groene belknop toets, maar uiteindelijk na 1 sec. toch weer 'rood' intoets en ophang, gewoon uit angst oid.
ALS ik dan toch doorga, voel ik een opluchting als diegene er niet is, want dan kan het nog ff 'wachten'..... Zelfs zo erg geweest dat ik een date een keer express op een tijd belde dat ik zéker wist dat ze niet opnam (tijdens een lesuur) en hoopte dat ze mij terug zou bellen (wat ze overigens niet deed 
)Wie heeft er ervaring mee, en wat kán helpen? Ik vind het namelijk zooo vervelend...
Wat ik al geprobeerd heb:
- zoveel mogelijk bellen; (tja, lukt wel , maar het is niet bij alle soorten telefoontjes)
- gewoon DOEN (tja, wel eens gedaan, maar bij elk volgend telefoontje krijg ik de 'symptonen' gewoon weer)
En ik kan je nu wel allemaal tips gaan geven, maar het enige dat volgens mij werkt is het gewoon doen.
En ik herhaalde altijd alles wat ik wilde zeggen een aantal keer, verder kan ik je ook niet helpen.
(De eerste keer dat ik de telefoon op durfde te pakken terwijl ik alleen thuis was, was ik geloof ik 13 ofzo...
)Hoe vaker je het doet, hoe makkelijker het gaat.
Voor je gaat bellen goed bedenken wat je wil gaan zeggen kan ook wel is helpen
Succes!
. Wat voor mij persoonlijk goed heeft geholpen is op een blaadje wat trefwoorden opschrijven die je dan door het gesprek leiden, bijv:Goedemiddag u spreekt met .....
Bel ik gelegen?
Ik bel voor....
Dit zorgt ervoor dat je vantevoren over het gesprek hebt nagedacht en minimaliseert de kans dat je iets bent vergeten waardoor je dus ook gestructureerder, duidelijker en zeker overkomt.
Dit heeft mij uiteindelijk goed geholpen en in combinatie met veel doen heeft er toe geleid dat ik het nu minder vaak hoef op te schrijven en dat het er vanzelf goed uitkomt.
Probeer het eens en laat weten hoe het ging!
quote:dit doe ik altijd alOp dinsdag 11 maart 2008 12:17 schreef stribe het volgende:
Wat voor mij persoonlijk goed heeft geholpen is op een blaadje wat trefwoorden opschrijven die je dan door het gesprek leiden, bijv:
Goedemiddag u spreekt met .....
Bel ik gelegen?
Ik bel voor....
maar toch, helpt het niet.... zit ik met zo'n blaadje voor mijn neus, telefoon in de hand, en door pure angst kap ik het af, stel ik het uit, en voel ik een grote opluchting Succes!!
Je kan er natuurlijk alleleid therapieen voor gaan bedenken, maar uiteindelijk komt het erop neer gewoon de eerste stap te moeten zetten.
Zoals al gezegd, schrijf wat zaken op, denk van te voren na over je gesprek en probeer rustig te blijven.
Heb een baan gehad waar ik dagleijks diverse klanten moest bellen dat hun bestelling er was, dan ben je er vrij snel overheen hoor.
Heeft TS trouwens dezelfde angsten bij het opnemen van de telefoon? Ik weet van mezelf dat dat laatste makkelijker is omdat het initiatief dan bij de ander ligt.
Het lijkt mij dan ook dat het nie zozeer aan te telefoon ligt, maar dat je gewoon al moeite hebt met op mensen afstappen om ze wat te vragen.
quote:Dan wordt het nu gewoon belangrijk om het gewoon te doen. Fuck het dan gaat het maar fout, weet je iig wat je de volgende keer niet moet doen... Voel je trouwens geen grotere opluchting als het wel goed is gegaan?Op dinsdag 11 maart 2008 12:20 schreef Landgeld het volgende:
[..]
dit doe ik altijd al
Er hoeft trouwens niet per se iets achter te zitten; ik had dit vroeger ook wel (en liet toen vaak mijn ouders bellen
), maar dat kwam omdat ik toen erg verlegen was 
Gelukkig ben ik er ondertussen overheen, al moet ik wel zeggen dat toen ik voor het eerst ouders van leerlingen moest bellen ik ook nog wel een beetje zweethandjes en hartkloppingen kreeg
.quote:valt mee, want met klanten bellen etc. vind ik ook niet moeilijk. Dan bel ik ten 1e om iets 'leuks' mee te delen, ten 2e bel ik in een 'functie' en namens het bedrijf, dus niet persoonlijk belang o.i.d, dan is het al makkelijkerOp dinsdag 11 maart 2008 12:25 schreef DroogDok het volgende:
Tja, zit toch weinig anders op dan gewoon doen denk ik.
Je kan er natuurlijk alleleid therapieen voor gaan bedenken, maar uiteindelijk komt het erop neer gewoon de eerste stap te moeten zetten.
Zoals al gezegd, schrijf wat zaken op, denk van te voren na over je gesprek en probeer rustig te blijven.
Heb een baan gehad waar ik dagleijks diverse klanten moest bellen dat hun bestelling er was, dan ben je er vrij snel overheen hoor.
quote:Ik heb minder moeite mee als ik gebeld wordt, dat schrijf ik ook in de OP.... (zie situatie met die date)...Op dinsdag 11 maart 2008 12:25 schreef DroogDok het volgende:
Heeft TS trouwens dezelfde angsten bij het opnemen van de telefoon? Ik weet van mezelf dat dat laatste makkelijker is omdat het initiatief dan bij de ander ligt.
Het lijkt mij dan ook dat het nie zozeer aan te telefoon ligt, maar dat je gewoon al moeite hebt met op mensen afstappen om ze wat te vragen.
quote:mha.. ik ben niet verlegen. Het is meer dat ik iets van iemand 'verwacht', en 'bang' ben dat diegene daar niet op zit te wachten of dat ik een negatief antwoord krijg. Als ik bel heb ik het namelijk niet onder controle, ik weet niet wat er gaat komen en ik heb het niet in de hand. Ik moet daarnaast natuurlijk vaak direct antwoord geven en dat is ook lastig.... (ik kan niet alles uitstippelen/plannen). Ik denk dat het daar mee te maken heeft. Ik ga ook liever bij iemand langs/mail dan dat ik bel.... gewoon omdat ik dat makkelijker vind en denk ik meer tijd heb om iets te 'bedenken' en te verwoorden.....Op dinsdag 11 maart 2008 12:34 schreef Locusta het volgende:
TS, heb je ook een idee waar dit vandaan kan komen? Als je er achter bent wat dit veroorzaakt, kun je misschien daar eerst mee aan de slag en los je langzaam het probleem ook op.
quote:1. niet iedereen hoeft iets van mij te hebben..... en dat vind ik idd minder vervelend.....Op dinsdag 11 maart 2008 12:40 schreef Xebrozius het volgende:
Vreemd trouwens dat je minder moeite hebt met gebeld worden aangezien mensen dan iets van jou willen, jij dus niet weet wie of wat er spreekt en je het gesprek nauwelijks kunt sturen
2. die ander stuurt het gesprek en ik hoef alleen te antwoorden...., dat is makkelijker idd!
eerst was ik ook echt de laatste die '''ff'' ging bellen..
quote:Misschien is er een bepaalde onzekerheid die je tegenhoudt mensen uit persoonlijk belang te bellen? Bijvoorbeeld dat je onderbewust denkt dat ze je het niet gunnen of dat ze denken dat je raar bent...Op dinsdag 11 maart 2008 12:38 schreef Landgeld het volgende:
[..]
valt mee, want met klanten bellen etc. vind ik ook niet moeilijk. Dan bel ik ten 1e om iets 'leuks' mee te delen, ten 2e bel ik in een 'functie' en namens het bedrijf, dus niet persoonlijk belang o.i.d, dan is het al makkelijker
Maar de enige tip die ik je kan geven is om het toch gewoon steeds weer te doen. Oefening baart kunst. Om een voorbeeld uit eigen ervaring te geven: Ik klapte vroeger altijd dicht als een vreemde me wat vroeg. Door een baantje bij de AH te nemen als vakkenvuller heb ik geleerd om daarmee om te gaan en nu heb ik er totaal geen last meer van.
quote:1. Je weet bij God niet of iemand iets van je wil hebben of niet als jij gebeld wordt, daar kom je pas tijdens het gesprek achterOp dinsdag 11 maart 2008 12:46 schreef Landgeld het volgende:
1. niet iedereen hoeft iets van mij te hebben..... en dat vind ik idd minder vervelend.....
2. die ander stuurt het gesprek en ik hoef alleen te antwoorden...., dat is makkelijker idd!
2. Alleen antwoorden dus
Brainstormen, discussieren, ageren, en woordenwisselingen vallen niet in de categorie "conversatie"?Goed, lekker makkelijk dus. Zodra je zelf iets moet ondernemen en blijk moet geven van inventiviteit haak je af. (Chronisch onzeker) Dat verklaart je telefoonangst...
Maar vroeger mocht ik de telefoon niet opnemen omdat m'n ouders een winkel hadden en we maar één nummer hadden (van de winkel dus). Pas toen ik een jaar of 14 was, kregen we een privénummer en zelfs toen kregen we op zondag klanten aan de telefoon die een bestelling wilden plaatsen en dan begonnen te zeiken als ik de bestelling niet aan kon nemen. Misschien dat het zo begonnen is, maar nu bel ik gewoon, omdat het moet. Soms gaat een gesprek goed (vooral het begin is lastig), en soms klap ik dicht en stotter ik alleen maar en zodra ik ophang, kan ik m'n hoofd wel tegen de muur knallen van schaamte. Maar goed, die mensen zie ik waarschijnlijk toch nooit in het echt en er zijn altijd mensen die nog erger zijn aan de telefoon en niet eens fatsoenlijk NL kunnen, dus dan val ik vast nog reuze mee.
Het beste zou zijn als je je gedachten gewoon op iets anders richt en dan gewoon dat nummer intypt en je dan tijdens het gesprek volledig op de ander te focussen zodat je je minder bewust wordt van jezelf en minder op je eigen reactie. Maar dat kan dus alleen door daarmee te oefenen en daar begint het dus toch mee
quote:maar ik moet me concenteren zodat ik een goede begin/openingszin heb, zodat ik precies zeg wat ik MOET zeggen, anders wordt het een warrig gesprek... Bij vrienden kan ik mijn gedachten verzette op het moment dat ik bel, want dan maakt het niet uit dat ik er ff niet uitkom, maar bij belangrijke gesprekken naar 'hoge' functies waar ik iets van moet hebben, kan ik het gewoon niet... grrrOp dinsdag 11 maart 2008 17:04 schreef T3rr0r het volgende:
Het beste zou zijn als je je gedachten gewoon op iets anders richt en dan gewoon dat nummer intypt en je dan tijdens het gesprek volledig op de ander te focussen zodat je je minder bewust wordt van jezelf en minder op je eigen reactie. Maar dat kan dus alleen door daarmee te oefenen en daar begint het dus toch mee
Allemaal hartstikke normaal om te hebben maar wel vervelend. De dingen die al genoemd zijn kloppen, het ENIGE wat werkt is veel doen. Maar dan ook BLIJVEN doen, dat is met alle socialen dingen zo.
Nu heb je daar natuurlijk niks aan, want het is wel handig om dan ook daadwerkelijk te weten wat je moet doen.
Wat ik je aanraad, zoek een vriend die je wil helpen die er zelf niet zoveel last van heeft. Pak het telefoonboek, kies daar willekeurig een aantal nummers uit. Bel willekeurig mensen op en zeg gewoon dat je verkeerd verbonden bent, niks aan de hand. Doe dat 10 keer achter elkaar.
Nog leuker, wat je ook kan doen is het volgende:
* Belt willekeurig nummer
"Met Jansen"
"Ja hey met MGREEN! Ik sta hier in de videotheek met een paar vrienden, maar we kunnen geen leuke film vinden. Weet jij nog een leuke film?"
"Uhm je spreekt met Jansen, ik denk dat je verkeerd verbonden bent"
"Nee joh, ik heb gewoon een willekeurig nummer gedraaid. Ik wil namelijk een heel speciale film snap je".
"Uh wat een vraag, nou ik zou die en die film is kijken" "Ok, tof he bedankt he!" "Doei"
OF "nee ik weet geen film, doei"
Als je dit een aantal keren doet dan voel je je veel zekerder, het werkt echt!
ik ga nu maar eens kijken waar die angst vandaan komt en of het op te lossen is. Ik merk wel dat het makkelijker gaat als ik in een bepaalde 'mood' (adrenaline oid) zit.... dan lijkt het minder zwaar...
quote:Dat met adrenaline is ook heel normaal. Als je net een presentatie hebt gehad voor 100 man of meer dan heb je ook een moment erna dat je even alles durft en iedereen aan durft te spreken. Of als er net iets gebeurd is waardoor je erg bent geschrokken, dan valt je natuurlijke barriere even weg.Op woensdag 12 maart 2008 10:17 schreef Landgeld het volgende:
@Mgreen; het is wel een goede oefentip...
ik ga nu maar eens kijken waar die angst vandaan komt en of het op te lossen is. Ik merk wel dat het makkelijker gaat als ik in een bepaalde 'mood' (adrenaline oid) zit.... dan lijkt het minder zwaar...
kan helpen om een week voordat je belt een kort briefje of mailtje te sturen met je intenties , totdat het je makkelijker afgaat
Ga werken bij een callcenter! De eerste paar keer gaat het helemaal fout en dan wordt je getraind op kosten van de baas.
En even zonder gekheid;
Snap je ergens wel, ik heb het ook in kleine mate gehad, maar door ervaring en het gewoon (moeten) doen slijt het en voor je het weet wordt je net zo'n arrogant iemand als ik
Ik werk niet op een callcenter maar wanneer ik doordeweeks werk neem ik al gauw 30 keer per dag de telefoon op, veelal zakelijk of telefoontjes die ik moet afwimpelen met 'die collega is vandaag op cursus' terwijl hij gewoon naast me zit. Daar raak je al snel bedreven in
Eerste keer dat je een of andere hoge directeur aan de lijn hebt heb je ook wel zoiets van 'aah als dit maar goed afloopt
' maar dat went zo.De tekst die je gaat vertellen staat eigenlijk al vast + je wilt wat de ander...
quote:Moet je wel outbound gaan werken he, inbound heeft minder nut vind ik.Op donderdag 13 maart 2008 13:44 schreef iFries het volgende:
Zoals al een aantal gemeld hebben, ga eens in een callcenter soliciteren.
De tekst die je gaat vertellen staat eigenlijk al vast + je wilt wat de ander...
Als mensen me bellen heb ik er totaal geen problemen mee. Zelf vrienden bellen of mensen die ik ken vind ik ook geen probleem. Ik vind het alleen verschrikkelijk als ik naar bepaalde instanties moet bellen en dingen moet gaan uitleggen. (waar ik soms dus zelf niks van begrijp.) Ik ben dan vooral bang om niet begrepen te worden of om het niet goed uitgelegd te krijgen. Ook vind ik het heel vervelend als ik naar een instantie moet bellen om ergens over te klagen.
Het gekke is dat als ik er persoonlijk langsga, ik er eigenlijk helemaal geen last van heb.
Het enige wat je kan doen, is toch die telefoon pakken en je erover heen zetten. Dat werkt het beste. En je zult zien, hoe meer je belt hoe meer je angst ook zal wegtrekken.
quote:Ja, dat klopt inderdaad! Grappig is dat. Ik heb dat altijd na presentaties. Dan ben je één brok adrenaline. Dat is ook wat er gebeurt als je even stevig heen en weer loopt met een zekere houding (rechtop, borst naar voren). Je zorgt er dan voor dat de adrenaline wordt opgevoerd en dat geeft veel kracht. Ook wanneer ik weet dat ik in een conflictsituatie terecht kom, dan 'fok ik mezelf van tevoren op' en kan dan erg krachtig het conflict in gaan, zonder enige terughoudendheid.Op woensdag 12 maart 2008 11:41 schreef MGREEN het volgende:
[..]
Dat met adrenaline is ook heel normaal. Als je net een presentatie hebt gehad voor 100 man of meer dan heb je ook een moment erna dat je even alles durft en iedereen aan durft te spreken. Of als er net iets gebeurd is waardoor je erg bent geschrokken, dan valt je natuurlijke barriere even weg.
quote:Is nog helemaal niet zo'n gek advies, hoewel een callcenter natuurlijk wel het uiterste is. Ik herken wel wat in die telefoonangst, hoewel het bij mij niet zo erg was. Bij mijn eerste baan bleek echter dat ik gedurende de dag heel vaak moest bellen, om clienten te informeren of om zelf informatie te verzamelen. De eerste paar keer schreef ik vooraf kort op wat ik wilde zeggen en zei dan nog wel iets sufs (goedemorgen om 3 uur smiddags enzo). Maar inmiddels draai ik mn hand er niet meer voor om en bel ik juist veel liever even omdat dat sneller gaat.Op woensdag 12 maart 2008 20:44 schreef Adolecens het volgende:
Shocktherapie:
Ga werken bij een callcenter! De eerste paar keer gaat het helemaal fout en dan wordt je getraind op kosten van de baas.
Je moet in ieder geval het niet vermijden en met kleine stapjes steeds weer die angst overwinnen. Als er eten besteld moet worden, doe jij het. Als je iets wilt weten, niet online opzoeken maar een helpdesk bellen. Je kan jezelf echt over zo'n angst heen trainen.
Gewoon niet moeilijk doen, bellen, bellen, bellen, bellen. En na een uur of 40 dan denk je niet anders ) goed en duidelijk communiceren en een goede gespreksstructuur aanhouden, leiding houden in het gesprek, etcetera. Dit is heel betrekkelijk, want er zijn veel call centers waar dit absoluut niet het geval is, en er gewerkt wordt met scripts en dergelijke. Soms wordt medewerkers zelfs aangeleerd om letterlijk teksten na te blaten, bijna voor te lezen, wat natuurlijk geen goed idee is tenzij je een mongool bent die anders sowieso niet uit zijn woorden komt. Kortom, let dus goed op waar je gaat werken als je de tip opvolgt. (Sowieso geen slecht bijbaantje voor een student qua uren, salaris en algemene ontwikkeling.)
) Wat bij mij het beste werkt is gewoon snel het nummer intoetsen en het groene knopje inrammen en mezelf wijsmaken dat ik nu niet meer terug kan .ik had precies hetzelfde probleem. Dit heeft zich uiteindelijk vanzelf opgelost door te gaan werken, bij een helpdesk notabene. Dan moet je in eens wel bellen met personen, of je het leuk vind of niet. Dit heeft ertoe geleidt dat ik mijn 'angstgevoelens' uitschakel wanneer ik op het werk ben. Ik gedraag me gewoon netjes en fatsoenlijk zoals iedereen dat aangeleerd heeft moeten krijgen, maar tegelijkertijd heb ik gewoon schijt aan wat andere mensen van mij denken.
Pfoe.... als ik dit nu privé ook eens zou kunnen doen.
quote:Ja, goed plan, gooi je carriëre down the drain en ga in een callcenter werken....Op zaterdag 15 maart 2008 13:13 schreef heiden6 het volgende:
Ga in een call center werken. Dan ben je echt binnen no time van je telefoonangst af, kan niet missen. Ik ken een aantal mensne bij wie dit heel goed geholpen heeft. Je leert sowieso, afhankelijk van welk call center je gaat werken (
(Sowieso geen slecht bijbaantje voor een student qua uren, salaris en algemene ontwikkeling.)
quote:Op zondag 16 maart 2008 23:50 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Ja, goed plan, gooi je carriëre down the drain en ga in een callcenter werken....
Je hebt het niet helemaal begrepen geloof ik, lees het gerust nog een paar keer als dat nodig is.
Terwijl ik met -naar mensen toe bellen geen problemen mee heb.