[SC]Deel 104 of 100E. Met mannen in strings...

Goedemorgen..

Nok, gecondoleerd.. Fijn dat ze daarbij niet alleen was...

[ Bericht 1% gewijzigd door Morretje op 12-03-2008 11:44:05 ]

Hallo allemaal!

Geconcoleerd nokwanda.

Haaaai
Gecondoleerd Nok

Nog een uurtje en dan lekker vrij, hopen dat het niet nog harder gaat waaien zeg...pffff

Baal van de wind. Ik wil naar de bakker voor een Bosche bol

godver gloeiende.

Ben ik bezig met Joomla, gaat alles lekker, denk ik mikey strax de troef af te steken omdat ik binnen 4 u een joomla omgeving heb, stuit ik op problemen

En strax in die kutweer ook nog rijles

Zo eerst maar ff douchen

voor hara en max

Gecondoleerd nok

Ik moet er zo ook nog uit...boodschapjes doen

Nok gecondoleerd. Wat fijn dat er iemand bij haar was en dat er een einde aan gekomen is.
Mijn oma is precies zo gegaan, ik ben er zelfs de laatste jaren niet meer heen geweest nadat ze de laatste keer ineens een vlaag van herkenning gaf en aan mn benen hing, gillend dat ik dr daar toch niet kon laten en dat ik dr mee moest nemen en ik dr zo de lange gang van de afdeling door gesleurd had en mn oom haar los heeft moeten wrikken van me.
Toen heb ik afscheid van haar genomen voor mezelf, en ik ben niet eens meer gaan kijken toen ze opgebaard lag, omdat er na 14 dagen voedsel weigeren niks over was van mijn oma zoals ik haar kende en waar ik zo veel van hield.
Ik geloof dat ik dalijk hele erge ruzie ga krijgen met een van mn bazen, ikke was niet zo lief tegen hele vervelende klanten maar dat zijn dr die ik van hem no matter what extra in hun aars moet kruipen en dat trok ik net ff niet zo goed als normaal geloof ik

quote:

Op woensdag 12 maart 2008 08:52 schreef nokwanda het volgende:
Het is mijn oma afgelopen nacht eindelijk gelukt om de oversteek te maken.


Goeiemorgen allemaal.

Wat fijn voor je oma dat het haar eindelijk gelukt is. Gecondoleerd voor jou en je familie

quote:

Op woensdag 12 maart 2008 14:45 schreef oh-oh het volgende:
Nok gecondoleerd. Wat fijn dat er iemand bij haar was en dat er een einde aan gekomen is.
Mijn oma is precies zo gegaan, ik ben er zelfs de laatste jaren niet meer heen geweest nadat ze de laatste keer ineens een vlaag van herkenning gaf en aan mn benen hing, gillend dat ik dr daar toch niet kon laten en dat ik dr mee moest nemen en ik dr zo de lange gang van de afdeling door gesleurd had en mn oom haar los heeft moeten wrikken van me.
Toen heb ik afscheid van haar genomen voor mezelf, en ik ben niet eens meer gaan kijken toen ze opgebaard lag, omdat er na 14 dagen voedsel weigeren niks over was van mijn oma zoals ik haar kende en waar ik zo veel van hield.
Ik geloof dat ik dalijk hele erge ruzie ga krijgen met een van mn bazen, ikke was niet zo lief tegen hele vervelende klanten maar dat zijn dr die ik van hem no matter what extra in hun aars moet kruipen en dat trok ik net ff niet zo goed als normaal geloof ik

Hier een zelfde soort iets, maar wel ietsje minder heftig. Geen schreeuw en vasthoudteferelen, gelukkig.

Paar jaar geleden al wel een soort van afscheid genomen voor mijn gevoel. Ze werd toen al dement en woonde in een aanleunwoning bij het verzorgingstehuis. Ze verdoezelde de dementie redelijk, maar nam toen ik daar was twee slaappillen in. Er had er daarvoor een op de grond gelegen en ik had het opgeraapt. Ze zei me dat ik die op tafel moest leggen en liep ermee naar de keuken om em weg te goioien. Nou had ze een pillenverdeeldoosje waar nog een slaappil voor die dag in zat. In haar hand een pil waarvan ze vergat dat ze naar de keuken was gelopen om die weg te mikken. Innemen dus. Minuutje later in het doosje kijken. hey.. pil, die heb ik dus nog niet genomen. Twee slaappillen dus.
Ze werd zo stoned als een garnaal en begon giechelend te vertellen over allemaal slingertjes aan de muur en wilde met me dansen. maar tegelijk wilde ze ook slapen want ze werd zo slap.
Heb haar toen om haar middel gepakt en ben met haar naar de slaapkamer gewalst om haar in bed te leggen.
Toern werd ze ineens helemaal helden en haalde ons hele leven terug en wat zij ervan vond. Vooral over de band die we hadden. Ze zei vaarwel en ging slapen.

Ik heb die nacht geen oog dichtgedaan omdat haar ademhaling of heel hard was, of geheel stokte.
Ik dacht echt dat het gedaan was. Ze was toen al in de 80.
Diezelfde maand ging ze 's nachts aan de wandel en probeerde in te breken bij de onderbuurman omdat ze dacht dat dat haar huis was en raakte helemaal in paniek omdat de deur dicht was.
Na nog wat rare ongelukjes in huis was de maat vol. Naar het verzorgingstehuis. Dat was haar nachtmerrie.
Maar uiteindelijk vond ze het er best wel leuk. ze werd er zelfs nog verliefd op de overbuurman. Hij heeft haar zelfs nog ten huwelijk gevraagd. Heel wonderlijk omdat ze nooit meer dacht dat ooit te willen na de dood van mijn opa, 10 jaar daarvoor. Helaas ging de man voor de bruiloft dood...tijdens haar eerste vakantie, rijnreisje, op een cruiseschip.
Het was me wel een stoere. Zo wilde ze ooit geen verkering met een man die ze me aanwees met de woorden: dat wilde ie wel, maar dan had ik em nou lopen douwen in die rolstoel. Mooi dat ik dat niet gedaan heb. of de kleren die ze de kast uit mikte omdat ze voor ouwe wijven waren. end an was ze ook nog eens jehova getuige en ook daarin volkomen tegendraads. Ik lijk op haar Volkomen tegendraads

Klinkt als een leuke oma Nok
Wel zielig dat haar a.s. echtgenoot het reisje langs de Rijn niet overleefde.

_{Doet me direct weer denken aan Geer en Goor}

Hallooo,

Gecondoleerd Nok, het is goed zo, begrijp ik.

Morretje wat jammer dat het nix geworden is, doorzetten hè, de aanhouder wint!

Hara, een lievere hondemoeder moet nog geboren worden, sterkte met Max


Hier is de rust weergekeerd. Opa Hab is weer thuis uit het ziekenhuis en ik heb een ring gekregen (nee geen trouwring )

quote:

Op woensdag 12 maart 2008 15:16 schreef Ingetje79 het volgende:
Klinkt als een leuke oma Nok
Wel zielig dat haar a.s. echtgenoot het reisje langs de Rijn niet overleefde.

_{Doet me direct weer denken aan Geer en Goor}

Ik kreeg zelf ook allerlei beelden bij dat reisje toen
Heb haar er ook echt wel mee geplaagd toen. (ze nam het zelf nogal laconiek op)

@Maes, wat voor een ring dan?

quote:

Op woensdag 12 maart 2008 15:13 schreef nokwanda het volgende:

[..]

Hier een zelfde soort iets, maar wel ietsje minder heftig. Geen schreeuw en vasthoudteferelen, gelukkig.

Paar jaar geleden al wel een soort van afscheid genomen voor mijn gevoel. Ze werd toen al dement en woonde in een aanleunwoning bij het verzorgingstehuis. Ze verdoezelde de dementie redelijk, maar nam toen ik daar was twee slaappillen in. Er had er daarvoor een op de grond gelegen en ik had het opgeraapt. Ze zei me dat ik die op tafel moest leggen en liep ermee naar de keuken om em weg te goioien. Nou had ze een pillenverdeeldoosje waar nog een slaappil voor die dag in zat. In haar hand een pil waarvan ze vergat dat ze naar de keuken was gelopen om die weg te mikken. Innemen dus. Minuutje later in het doosje kijken. hey.. pil, die heb ik dus nog niet genomen. Twee slaappillen dus.
Ze werd zo stoned als een garnaal en begon giechelend te vertellen over allemaal slingertjes aan de muur en wilde met me dansen. maar tegelijk wilde ze ook slapen want ze werd zo slap.
Heb haar toen om haar middel gepakt en ben met haar naar de slaapkamer gewalst om haar in bed te leggen.
Toern werd ze ineens helemaal helden en haalde ons hele leven terug en wat zij ervan vond. Vooral over de band die we hadden. Ze zei vaarwel en ging slapen.

Ik heb die nacht geen oog dichtgedaan omdat haar ademhaling of heel hard was, of geheel stokte.
Ik dacht echt dat het gedaan was. Ze was toen al in de 80.
Diezelfde maand ging ze 's nachts aan de wandel en probeerde in te breken bij de onderbuurman omdat ze dacht dat dat haar huis was en raakte helemaal in paniek omdat de deur dicht was.
Na nog wat rare ongelukjes in huis was de maat vol. Naar het verzorgingstehuis. Dat was haar nachtmerrie.
Maar uiteindelijk vond ze het er best wel leuk. ze werd er zelfs nog verliefd op de overbuurman. Hij heeft haar zelfs nog ten huwelijk gevraagd. Heel wonderlijk omdat ze nooit meer dacht dat ooit te willen na de dood van mijn opa, 10 jaar daarvoor. Helaas ging de man voor de bruiloft dood...tijdens haar eerste vakantie, rijnreisje, op een cruiseschip.
Het was me wel een stoere. Zo wilde ze ooit geen verkering met een man die ze me aanwees met de woorden: dat wilde ie wel, maar dan had ik em nou lopen douwen in die rolstoel. Mooi dat ik dat niet gedaan heb. of de kleren die ze de kast uit mikte omdat ze voor ouwe wijven waren. end an was ze ook nog eens jehova getuige en ook daarin volkomen tegendraads. Ik lijk op haar Volkomen tegendraads

Nok serieus, ik vind het eng worden in hoeveel dingen wij op elkaar lijken. Mijn oma was / is mijn grote voorbeeld, ik mis haar zo hoe ze vroeger was, maar ik weet dat ze altijd bij me is.
Mijn oma was al dement toen mijn opa nog leefde, maar samen wisten ze dat heel goed te verbergen.
Toen mijn opa overleed ( heel onverwachts, kon tot t laatst alles zelf, heerlijk zn gangetje gaan, lekker zn rondjes fietsen en naar zn stamcafe gaan en naar zn voetbalcluppie, van de ene op de andere dag doodziek, ziekenhuis, bleek van top tot teen vol te zitten met kanker, drie dagen aan de morphine met de hele familie om hem heen en van iedereen afscheid genomen op zn gemakje, mooiste dood die er mogelijk was voor hem en ons allemaal ) ging het echt heel snel bergafwaards met oma, bejaardentehuis was zelfs maar van hele korte duur en ze moest zo snel mogelijk naar een verpleegtehuis, waar ze volledig ontdaan van al dr eigenwaarde op een zaal lag met 5 andere mensen. Ze herkende bijna niemand meer, alleen wel altijd mijn vader ( haar schoonzoon notabene, en nog wel die waar haar dochter vroeger niet mee mocht trouwen) en mij dus. Dan had ze van die heldere momenten, en dat deed haar meer kwaad dan goed. Ik ben nog wel eens stiekem naar haar gaan kijken door het raam daar, maar het was gewoon niet meer mijn oma hoe ze daar zat, vastgebonden in een rolstoel.

idd oh-oh. Maar die conclusie hadden we al min of meer getrokken. okay... nu iets meer dan min

trouwens in de dementie ook wel komische momenten gehad hoor. Ook pijnlijke. Komen wij op visite daar, kijkt ze me gelukzalig glimlachend aan en zegt ze: je komt me bekend voor maar ik heb geen idee wie je bent. EW tegen mij: AUCH!!!
Even later tegen EW, wie ben jij meisje?
Ik tegen EW dubbel AUCH!!!!
Hij is haar enige achterkleinkind en ze was altijd dol op hem.

Sorry, heb gisteren eigenlijk niets gelezen hier Im sorry Nok, maar t is wel beter zo hè Probeer ik mezelf ook wijs te maken

En iedereen bedankt !

quote:

Op woensdag 12 maart 2008 15:45 schreef nokwanda het volgende:
[afbeelding] idd oh-oh. Maar die conclusie hadden we al min of meer getrokken. okay... nu iets meer dan min [afbeelding]

trouwens in de dementie ook wel komische momenten gehad hoor. Ook pijnlijke. Komen wij op visite daar, kijkt ze me gelukzalig glimlachend aan en zegt ze: je komt me bekend voor maar ik heb geen idee wie je bent. EW tegen mij: AUCH!!!
Even later tegen EW, wie ben jij meisje?
Ik tegen EW dubbel AUCH!!!!
Hij is haar enige achterkleinkind en ze was altijd dol op hem.

quote:

Op woensdag 12 maart 2008 15:45 schreef nokwanda het volgende:
idd oh-oh. Maar die conclusie hadden we al min of meer getrokken. okay... nu iets meer dan min

trouwens in de dementie ook wel komische momenten gehad hoor. Ook pijnlijke. Komen wij op visite daar, kijkt ze me gelukzalig glimlachend aan en zegt ze: je komt me bekend voor maar ik heb geen idee wie je bent. EW tegen mij: AUCH!!!
Even later tegen EW, wie ben jij meisje?
Ik tegen EW dubbel AUCH!!!!
Hij is haar enige achterkleinkind en ze was altijd dol op hem.

Ja mijn oma dan met mn pa altijd. Mn pa is bruin en mn oma wit. En dan tegen iedereen vol trots vertellen dat dat haar liefste zoon is. Zag je al die luitjes kijken daar , een bruin kind en 4 witte, zo zo.
En altijd tegen mn moeder, wanneer neem je de baby weer es mee? Mn broertje was inmiddels 14 of zo. Die stond daar dan naast en dan zei ze, en wie is die man daar?

Pfff....kreeg net over de mail de samenvatting voor het examen van 1 april.
"slechts" 116 pagina's.

Ik hoef me dus voorlopig niet te vervelen
Doe ik nu dus wel ff, aangezien ik nu aan het printen ben.

quote:

Op woensdag 12 maart 2008 16:04 schreef oh-oh het volgende:

[..]

Ja mijn oma dan met mn pa altijd. Mn pa is bruin en mn oma wit. En dan tegen iedereen vol trots vertellen dat dat haar liefste zoon is. Zag je al die luitjes kijken daar , een bruin kind en 4 witte, zo zo.
En altijd tegen mn moeder, wanneer neem je de baby weer es mee? Mn broertje was inmiddels 14 of zo. Die stond daar dan naast en dan zei ze, en wie is die man daar?

quote:

Op woensdag 12 maart 2008 15:47 schreef Harajuku. het volgende:
Sorry, heb gisteren eigenlijk niets gelezen hier Im sorry Nok, maar t is wel beter zo hè Probeer ik mezelf ook wijs te maken

En iedereen bedankt !

Denk dat dit voor jou zwaarder is dan dat het hier is, ook al is het oma.
Hier heeft iedereen er volkomen vrede mee. Mijn tante zei zelfs; mijn god... ik hoop dat 90 worden op deze manier niet in onze genen zit. Dat is pas een hel.

quote:

Op woensdag 12 maart 2008 16:42 schreef Ingetje79 het volgende:
Pfff....kreeg net over de mail de samenvatting voor het examen van 1 april.
"slechts" 116 pagina's.

Ik hoef me dus voorlopig niet te vervelen
Doe ik nu dus wel ff, aangezien ik nu aan het printen ben.

Have fun
Je hoeft je niet te vervelen. De eerste pagina's al tijdens het printen gaan doornemen. ben je wel op pagina 10 tegen de tijd dat het printen klaar is.

ik hoor El Cheapo gewoon denken: voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten? Ook nog achteruit willen rijden? ja daaahaaag

En straks is dat wrs. het enige wat nog werkt; de achteruit.
Moet meneer Greys in de achteruit over snelweg

Hoi Greys trouwens...